Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-227/11/12-12/S/KC
z 24 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą wniesioną w dniu 07.01.2013 r. (data wpływu 10.01.2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację, przepisów prawa podatkowego, wydaną w wyniku uwzględnienia wyroku WSA w Warszawie z dnia 23.05.2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2518/11 z dnia 03.10.2012 r. nr IPPP3/443-227/11/12-8/KC w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie uznania kserokopii celnego dokumentu litewskiego za dokument uprawniający do zastosowania stawki 0% w eksporcie, doręczoną w dniu 05.10.2012 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 03.10.2012 r. nr IPPP3/443-227/11/12-8/S/KC, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w powyższym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2012 r. wydana została interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego, w wyniku uwzględnienia wyroku z dnia 23.05.2012 r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23.07.2012 r.) w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kserokopii celnego dokumentu litewskiego za dokument uprawniający do zastosowania stawki 0% w eksporcie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonała dostawy towaru na rzecz podmiotu z siedzibą w Belize; dostawa towaru dokonana została do Moskwy (Rosja). Spółka posiada kserokopię dokumentu IE-599 wystawionego przez litewski organ celny z którego wynika, że w dniu 09.12.2010 r. wskazany na fakturze towar opuścił terytorium Unii Europejskiej. Jako eksporter wskazany jest Podatnik. Przy czym Spółka nie dokonywała zgłoszenia celnego eksportu w wewnętrznym polskim organie celnym – wywozu. Towar został zgłoszony jedynie w litewskim urzędzie celnym wyprowadzenia. Zgłoszenia celnego dokonywał litewski podmiot który wykonywał transport na rzecz Spółki. Litewskiemu podmiotowi został wydany dokument IE-599, którego kserokopia została przesłana Spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, tj. posiadaniem kserokopii dokumentu IE 599 wystawionego przez litewski organ celny potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium UE, Spółce przysługuje prawo do zastosowania stawki 0% w podatku od towarów i usług w związku z eksportem towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Na stronie internetowej Służby Celnej zamieszczona została informacja o następującej treści: „Uprzejmie informuję, iż zgodnie z informacją otrzymaną od litewskiej administracji celnej od dnia 1 lipca 2009 litewska aplikacja ECS generuje komunikat IE-599 (potwierdzenie wywozu), z tym że komunikat ten jest przesyłany wyłącznie do litewskich podmiotów (zgodnie ze specyfikacją funkcjonalną systemu nie jest przesłany do podmiotów z innych państw członkowskich).

Dla podmiotu z innego państwa członkowskiego dowodem potwierdzającym zakończenie procedury wywozu z litewskiego systemu ECS będzie:

1. przesłany podmiotowi z innego kraju członkowskiego przez litewskiego zgłaszającego komunikat IE-599 albo w formie pliku elektronicznego w formacie xml albo w postaci wydruku, albo
2. komunikat IE-538 informujący o etapie obsługi zgłoszenia po uprzednim wysłaniu zapytania komunikatem IE-527, albo
3. zaświadczenie wystawione przez litewski urząd celny na wniosek zgłaszającego (dokument papierowy).
   
   

Stosowana informacja w tym zakresie została przekazana do Departamentu Podatku od Towarów i Usług w Ministerstwie Finansów.”

Mając to na uwadze należy wskazać, że pomimo, iż Spółka nie dokonała zgłoszenia celnego we właściwym organie celnym wywozu (właściwym dla siedziby Spółki) - do czego była zobowiązana, w przypadku gdy urzędem celnym wyprowadzenia był organ litewski, Podatnik nie otrzymałby komunikatu IE-599 w formie elektronicznej lub jego kopii wystawionej przez polski urząd celny wywozu. Z przedstawionej informacji wynika, że prawidłowa procedura nie mogła zostać zachowana. Organy celne Litwy nie przesyłają bowiem komunikatów potwierdzających wywóz towaru poza Unię Europejską żadnym innym podmiotom niż te które mają siedzibę na terytorium Litwy, w tym organom celnym Polski.

Tym samym jedynym potwierdzeniem jakie można uzyskać Spółka jest kopia papierowa dokumentu elektronicznego IE-599 przesłanego przez litewski organ celny wyprowadzenia do zgłaszającego procedurę na terytorium Litwy. Dlatego też odmowa zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, w związku z brakiem elektronicznego dokumentu IE-599 bądź papierowej kopii tego dokumentu, wystawionego przez polski urząd celny wywozu, a nie litewski urząd celny wyprowadzenia, pomimo zaniechania zgłoszenia w polskim urzędzie celnym wywozu. stanowiłaby nieuzasadnione pozbawienie podatnika jego ustawowego uprawnienia do stosowania stawki 0%.

Interpretacją indywidualną z dnia 18 maja 2011 r. tut. Organ stwierdził, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kserokopii celnego dokumentu litewskiego za dokument uprawniający do zastosowania stawki 0% w eksporcie jest nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja indywidualna była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę.

W uzasadnieniu do wyroku z dnia 23.05.2012 r. o sygn. III SA/Wa 2518/11 Sąd Wojewódzki, dokonał wykładni art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w związku ze statusem prawnym Skarżącej. Wskazał, iż znaczenie prawne indywidualnych interpretacji prawa podatkowego sprowadza się przede wszystkim do możliwości zrealizowania i wykorzystania związanej z nimi ochrony prawnej przez wnioskodawcę. Zawiera ona tym samym ocenę możliwości zastosowania konkretnych przepisów w relacji do indywidualnych okoliczności zaszłego bądź przewidywanego przez jednostkowy podmiot stanu faktycznego, dotyczącego jego spraw podatkowych. Wskazał, iż wydanie jej jest załatwieniem sprawy określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej, ma ona tym samym zapewnić bezpieczeństwo prawne z punktu widzenia ochrony praw jednostki. Przedstawione rozważania co do charakteru instytucji indywidualnej interpretacji wpływają na ocenę dokonywanej wykładni przepisów prawa podatkowego w procesie sądowej kontroli. W przedmiotowej sprawie, jako adresata interpretacji wskazano A. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, natomiast z akt postępowania interpretacyjnego wynikało, że z wnioskiem o wydaniem interpretacji wystąpiła A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Design spółka komandytowa. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła również A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Design spółka komandytowa.

Zdaniem Sądu, powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż interpretacja podatkowa Ministra Finansów z dnia 18 maja 2011 r. nie została skierowana do jej wnioskodawcy, jako podmiotu zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 Op.

W wyniku powyższego, tut. Organ w dniu 03.10.2012 r. (data odbioru 05.10.2012 r.) wydał interpretację indywidualną w zakresie uznania kserokopii celnego dokumentu litewskiego za dokument uprawniający do zastosowania stawki 0% w eksporcie dla Spółki A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością design sp. k., gdzie uznał stanowisko za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 15.10.2012 r. (data nadania 15.10.2012 r., data wpływu 18.10.2012 r.) Spółka, nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Organu, wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji i uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 11.12.2012 r. (data odbioru 12.12.2012 r.) nr IPPP3/443-227/11/12-11/S/KC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 03.10.2012 r. nr IPPP3/443-227/11/12-8/S/KC podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego, w dniu 07.01.2013 r. (data wpływu 10.01.2013 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 03.10.2012 r. nr IPPP3/443-227/11/12-8/S/KC.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2002 r. poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 10.01.2013 r., po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 03.10.2012 r. (data odbioru 05.10.2012 r.) w zakresie uznania kserokopii celnego dokumentu litewskiego za dokument uprawniający do zastosowania stawki 0% w eksporcie - jest prawidłowe.

Wobec powyższego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 01.04.2011 r. przez eksport towarów rozumieć należy potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005".
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Ze opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w Polsce, sprzedał towar podmiotowi z siedzibą w Belize, natomiast dostawa towaru dokonana została do Moskwy w Rosji. Wnioskodawca posiada kserokopię dokumentu IE-599 wystawionego przez litewski organ celny, z którego wynika że w dniu 09.12.2010 r. wskazany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej. Jako eksporter na dokumentach celnych wskazany jest Wnioskodawca, przy czym zgłoszenia celnego eksportu dokonała w litewskim urzędzie celnym wyprowadzenia litewska firma, która wykonała transport na rzecz Wnioskodawcy. To właśnie podmiot litewski uzyskał komunikat IE-599 a kserokopię tego dokumentu dostarczył Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przedstawionym stanie faktycznym, tj. posiadaniem kserokopii dokumentu IE 599 wystawionego przez litewski organ celny potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium UE, przysługuje mu prawo do zastosowania stawki 0% w podatku od towarów i usług w związku z eksportem towaru.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów, mając na uwadze brzmienie art. 2 pkt 8 oraz art. 7 ustawy, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisie art. 7 ustawy,
  
• wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Jednym z warunków do uznania czynności za eksport towarów jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny. Procedurę celną wywozu towarów reguluje art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302. 1; dalej jako: WKC). Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. W myśl ust. 5 art. 161 WKC, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu. Przewidują je przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej powoływane jako rozporządzenie nr 2913/92), a mianowicie:

1. art . 789 rozporządzenia 2913/92 stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy,
   
2. jeżeli, stosownie do art . 790 rozporządzenia 2913/92, ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art . 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim,
   
3. jeżeli natomiast, zgodnie z art . 791 rozporządzenia 2913/92 wystąpią uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte:
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art . 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub
     
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790.
   
   
   

W takim przypadku kontrole odnoszące się do stosowania zakazów i ograniczeń uwzględniają szczególny charakter tej sytuacji.

Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić „uzasadnione powody”, o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), który stanowi m.in., że Państwa Członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty;
2. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Przepis art. 146 ust. 1 lit a i b Dyrektywy 112 nie wyraża zasady, że zwolnienie będzie miało zastosowanie jeżeli dostawa eksportowa będzie stanowić wywóz towarów z terytorium danego kraju.

Sam zatem fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, nie stanowi, że nie dokonano „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Przewidziany w tym przepisie warunek „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju Wspólnoty.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w celu zastosowania 0% stawki podatku VAT do eksportu towarów, niezbędnym jest posiadanie przez Spółkę dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, litewski przewoźnik, działający na rzecz Wnioskodawcy, po wywiezieniu towaru z terytorium Polski, zgłosił go do odprawy celnej w litewskim urzędzie celnym. W stanie faktycznym Wnioskodawca nie wskazał, aby towar był przeładowywany czy magazynowany na terytorium Litwy a docelowo miał trafić na terytorium Rosji. W związku z powyższym, zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu dokonywane jest na terytorium innego niż Polska kraju UE, na rzecz dostawcy towaru, tj. Wnioskodawcy. Posiada on jednocześnie papierową kopię dokumentu elektronicznego IE-599, wygenerowanego przez litewskie organy celne, otrzymaną od litewskiego przewoźnika.

Warto w tym miejscu odwołać się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12. NSA stwierdził w niej, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. (…) W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Podsumowując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, posiadając kserokopię dokumentu IE-599 wystawionego przez litewski organ celny potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium UE, ma prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towaru.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.