INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2010r. (data wpływu 21 maja 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2010r. (data wpływu 21 lipca 2010r.) oraz pismami z dnia 25 i 26 sierpnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu Subaru Forester oraz od zakupionego paliwa do przedmiotowego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu Subaru Forester oraz od zakupionego paliwa do przedmiotowego samochodu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2010r. (data wpływu 21 lipca 2010r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 7 lipca 2010r. znak IBPP1/443-468/10/MS oraz pismami z dnia 25 i 26 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza nabyć za granicą i sprowadzić do Polski samochód marki Subaru Forester. Zakupiony pojazd będzie miał związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Pojazd ten, będąc sprowadzony bezpośrednio przez Wnioskodawcę nie będzie posiadał wyciągu z polskiej homologacji. Z kolei w dokumencie „EC Certificate Of Conformity” (wystawionym przez producenta - Subaru), samochód będzie określony jako osobowy (M1). Jednakże, sprowadzony z zagranicy pojazd, zanim zostanie zarejestrowany w Polsce, będzie uprzednio zarejestrowany w Niemczech jako samochód ciężarowy (N1). Procedurę zarejestrowania pojazdu w Niemczech jako samochodu ciężarowego, przeprowadzi - na zlecenie Wnioskodawcy - niemiecka firma TUV N. M. GmbHCo.KG z siedzibą w H.

W wyniku przeprowadzenia ww. procedury, w pojeździe m.in. zablokowany zostanie tylni podłokietnik i usunięty tylni pas bezpieczeństwa, wskutek czego pojazd będzie samochodem czteroosobowym. Ponadto, w pojeździe zostanie zamontowana trwała przegroda oddzielająca przestrzeń pasażerską (za drugim rzędem foteli) od bagażowej. W rezultacie, w niemieckim dowodzie rejestracyjnym wydanym dla pojazdu Subaru Forester, zostanie on zarejestrowany jako samochód ciężarowy (N1). Następnie, po sprowadzeniu pojazdu z Niemiec do Polski, wykonane zostanie dodatkowe badanie techniczne pojazdu w Okręgowej Stacji Diagnostycznej, potwierdzające, iż pojazd jest samochodem ciężarowym (N1). Ostatecznie, pojazd zostanie w Polsce zarejestrowany przez Wnioskodawcę jako pojazd ciężarowy (N1).

Wnioskodawca wyjaśnia, że w Niemczech dopuszczalna ładowność pojazdu obliczana jest jako różnica pomiędzy maksymalną masą całkowitą pojazdu a masą pojazdu gotowego do jazdy z kierowcą. Tymczasem w Polsce dopuszczalna ładowność pojazdu obliczana jest jako różnica pomiędzy maksymalną masą całkowitą pojazdu a masą pojazdu gotowego do jazdy bez kierowcy. W rezultacie, dopuszczalna ładowność pojazdu zważonego w Polsce jest większa od dopuszczalnej ładowności pojazdu zważonego w Niemczech. W wyniku zastosowania dwóch różnych opisanych wyżej sposobów ważenia („z kierowcą w Polsce” i „bez kierowcy” w Niemczech), Subaru Forester oferowany w sprzedaży przez polskich dealerów Subaru posiada dopuszczalną ładowność 501 kg, podczas gdy dopuszczalna ładowność takiego samego Subaru Forestera, ale zakupionego zagranicą i zarejestrowanego jako samochód ciężarowy w Niemczech, a następnie sprowadzonego do Polski, jest mniejsza od 500 kg. W konsekwencji pojazd Subaru Forester oferowany do sprzedaży przez krajowych dealerów Subaru posiada odpis świadectwa homologacji, co uprawnia posiadacza takiego pojazdu do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia takiego pojazdu i zakupu paliwa do niego.

Wnioskodawca będzie posiadał oryginał faktury dokumentującej nabycie wskazanego we wniosku samochodu Subaru Forester oraz oryginały faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu tego samochodu. Nabycie samochodu nastąpi w ramach wewnętrzwspólnotowego nabycia towaru.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem z tytułu podatku CIT i VAT od 2007r. Samochód, którego dotyczy zapytanie będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Według wskazań producenta samochodu znajdujących się na polskiej stronie internetowej producenta, dopuszczalna masa całkowita samochodu Subaru Forester, który Wnioskodawca zamierza nabyć wynosi 1540 kg a dopuszczalna ładowność tego samochodu wynosi 510 kg. Samochód posiadać będzie 4 miejsca.

Po sprowadzeniu samochodu Subaru Forester do Polski, wykonane zostanie dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, potwierdzające, że pojazd jest samochodem ciężarowym (N1).

Samochód Subaru Forester, który Wnioskodawca zamierza nabyć nie będzie spełniać wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, w rozumieniu wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, samochód Subaru Forester będzie jednak spełniał przesłanki do pełnego odliczenia VAT, albowiem będzie posiadał niemiecki certyfikat wydany przez TUV potwierdzający przynależność pojazdu do kategorii N1 (samochody ciężarowe) i wpis w dowodzie rejestracyjnym (N1). Poza tym dla tego typu pojazdu dostępnego w polskich salonach Subaru istnieje polskie świadectwo homologacji wydane przez Instytut Transportu Drogowego.

Spełnienie wymagań, dla pojazdu określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 nie zostanie potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów. W zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów będzie wpis, iż jest to samochód ciężarowy (N1).

W dowodzie rejestracyjnym samochodu Subaru Forester będzie wpisane, że jest to samochód ciężarowy (N1).

Ze świadectwa homologacji będzie wynikać, że nie jest to samochód osobowy.

Abstrahując od powyższego, Wnioskodawca raz jeszcze podkreśla, że samochód Subaru Forester, który zostanie przez niego sprowadzony będzie mieć ładowność mniejszą od ładowności identycznego samochodu Subaru Forester dostępnego w polskich salonach Subaru, posiadającego świadectwo homologacji. Pomimo tego, będzie to jednak dokładnie ten sam typ samochodu.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, iż ze świadectwa homologacji wydanego dla tego rodzaju samochodu wynika, że nie jest to samochód osobowy i że jego dopuszczalna ładowność jest wyższa niż 500 kg. Ze świadectwa homologacji wynika również, że masa całkowita wynosi 2050 kg, a dopuszczalna ładowność 501 kg.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości od nabycia przedmiotowego pojazdu oraz od zakupu paliwa do tego pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia wskazanego we wniosku pojazdu i zakupu paliwa do niego. Brak homologacji wynikający z obiektywnej przyczyny niemożliwości jej uzyskania nie skutkuje uznaniem tego pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód o ładowności do 500 kg. Poza tym taki sam model pojazdu Subaru Forester oferowany do sprzedaży przez krajowych dealerów Subaru posiada odpis świadectwa homologacji, co uprawnia posiadacza takiego pojazdu do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia takiego pojazdu i zakupu paliwa do niego. Sytuacja, w której podatnik sprowadzający taki sam, jak dostępny w Polsce, model pojazdu Subaru Forester z zagranicy, nie miałby prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia pojazdu i zakupu paliwa do niego, świadczyłaby o bezpodstawnym różnicowaniu sytuacji prawnej podatników nabywających pojazd Subaru Forester w Polsce od tych, którzy nabycia pojazdu dokonują zagranicą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.
   
   

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z obecnie (tj. od dnia 22 sierpnia 2005r. do nadal) obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

– kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) – zgodnie z wolą ustawodawcy – określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

• samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,
• paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.
  
  

Ponadto zgodnie z przepisem § 10 ust. 3, obowiązującego do dnia 30 kwietnia 2004r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Należy wskazać, że podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, s. 1 ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L 145, s. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliw nabywanych do tych samochodów. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy. Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W świetle powyższego uwzględniając wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o., na który powołuje się Wnioskodawca, zauważyć należy, iż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

1. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. umożliwiają (umożliwiały) odliczenie podatku,
2. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. uniemożliwiają (uniemożliwiały) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których, na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.
   
   

Jeżeli zatem, wskutek ograniczeń po dniu 30 kwietnia 2004r. prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych, nie przysługiwałoby podatnikowi prawo do odliczenia (które przysługiwałoby mu zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług w dniu 30 kwietnia 2004r. lub w dniu 1 maja 2004r.), podatnikowi – zgodnie z ww. wyrokiem ETS – przysługuje prawo do odliczenia podatku bez uwzględnienia tych ograniczeń.

Koniecznym jest wskazanie, iż powołany wyrok ETS dotyczy wyłącznie odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa, a nie wypowiada się na temat pełnego odliczenia od zakupu samochodów spełniających warunki wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT lub użytkowania takich samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zważywszy jednak na fakt, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT regulujący prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa zawiera odwołanie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy – czyli do przepisów określających katalog pojazdów, przy zakupie których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia. Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa jest nierozerwalnie związane z uregulowaniami art. 86 ust. 3 oraz art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, a wręcz kształtowane zależnie od postanowień przyjętych w tych przepisach.

Wobec powyższego przyjąć należy, iż skoro Trybunał uznał za naruszenie klauzuli stałości zmianę przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa to tym samym zmiana przepisów kształtujących zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu pojazdów samochodowych (dokonana na podstawie tej samej ustawy zmieniającej, w tym samym trybie i czasie) również odbyła się z naruszeniem klauzuli stałości.

Zatem przedstawione wyżej wyjaśnienia dotyczące prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych odpowiednio dotyczą również możliwości odliczania, zgodnie z art. 86 ww. ustawy o VAT podatku naliczonego z tytułu nabycia lub importu pojazdów samochodowych.

Porównując przywołane przepisy obowiązujące do 30 kwietnia 2004r. i te obowiązujące po tej dacie należy stwierdzić, że regulacje zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług mogą spowodować, w niektórych sytuacjach, ograniczenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia samochodów a także nabywania paliwa do tychże samochodów.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć za granicą i sprowadzić do Polski samochód marki Subaru Forester. Zakupiony pojazd będzie miał związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Pojazd ten, będąc sprowadzony bezpośrednio przez Wnioskodawcę nie będzie posiadał wyciągu z polskiej homologacji.

Wnioskodawca będzie posiadał oryginał faktury dokumentującej nabycie wskazanego we wniosku samochodu Subaru Forester oraz oryginały faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu tego samochodu. Nabycie samochodu nastąpi w ramach wewnętrzwspólnotowego nabycia towaru.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem z tytułu podatku CIT i VAT od 2007r. Samochód, którego dotyczy zapytanie będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Samochód Subaru Forester, który Wnioskodawca zamierza nabyć nie będzie spełniać wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Spełnienie wymagań, dla pojazdu określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 nie zostanie potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów. W zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów będzie wpis, iż jest to samochód ciężarowy (NI).

W dowodzie rejestracyjnym samochodu Subaru Forester będzie wpisane, że jest to samochód ciężarowy (NI).

Ze świadectwa homologacji dla tego typu pojazdu dostępnego w polskich salonach Subaru będzie wynikać, że nie jest to samochód osobowy i że jego dopuszczalna ładowność jest wyższa niż 500 kg (masa całkowita wynosi 2050 kg, a dopuszczalna ładowność 501 kg).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż na mocy obowiązujących od dnia 22 sierpnia 2005r. przepisów art. 86 ust. 3, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu marki Subaru Forester jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu nie przekracza 3,5 tony oraz samochód nie spełnia wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT w aktualnie obowiązującym brzmieniu. Na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów Wnioskodawca miałby zatem jedynie prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia tego pojazdu, nie więcej jednak niż 6.000 zł i w ogóle nie miałby prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu.

Również na mocy przepisów art. 86 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu wewntrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu marki Subaru Forester jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, gdyż dopuszczalna ładowność tego samochodu wynosi 501 kg czyli mniej niż określona wzorem DŁ = 357 + n x 68 kg (357 + 4 x 68 kg = 629 kg). Na podstawie przepisów obowiązujących od 1 maja 2004r. do 21 sierpnia 2005r. Wnioskodawca miałby zatem jedynie prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu nie więcej jednak niż 5.000 zł i w ogóle nie miałby prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu.

Natomiast na mocy art. 25 ust. 1 pkt 2 i art. 25 ust. 1 pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu marki Subaru Forester jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu bowiem ładowność nabywanego samochodu jest wyższa niż 500 kg (wynosi 501 kg) i dla tego samochodu wydane zostało świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że nie jest to samochód osobowy i, że jego ładowność jest wyższa niż 500 kg.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż o ile samochód Subaru Forester, który Wnioskodawca zamierza nabyć będzie samochodem identycznym (o tych samych parametrach technicznych) jak samochody Subaru Forester dostępne w polskich salonach Subaru posiadające świadectwo homologacji, bez znaczenia dla uznania, iż jest to samochód posiadający homologację producenta lub importera z której wynika, iż nie jest to samochód osobowy a jego dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg będzie fakt nabycia tego samochodu przez Wnioskodawcę za granicą.

Podkreślić bowiem należy, że z przepisów prawa nie wynika, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. – do dnia 30 kwietnia 2004r. oraz w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (obowiązującym od 1 maja 2004r. do 21 sierpnia 2005r.), co jednocześnie uniemożliwia odliczenie podatku naliczonego od jego nabycia oraz przy zakupie paliwa. Brak homologacji wynikający z obiektywnej niemożliwości jej uzyskania, nie skutkuje uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód o ładowności do 500 kg. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało, iż pojazd ten nie podlega ograniczeniom o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

Zatem z powyższego wynika, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. umożliwiałyby Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu Subaru Forester jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, natomiast przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r. oraz w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r. do nadal częściowo ograniczyły Wnioskodawcy prawo do przedmiotowego odliczenia podatku naliczonego (odpowiednio do wysokości 50% nie więcej niż 5.000 zł oraz 60% nie więcej niż 6.000 zł) oraz całkowicie ograniczyły Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu.

Tym samym stwierdzić należy, iż zmiany przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu marki Subaru Forester jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, wprowadzone z dniem 1 maja 2004r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług oraz z dniem 22 sierpnia 2005r. ustawą z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756) spowodowały w konkretnej sytuacji Wnioskodawcy ograniczenie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem w wyniku zmiany przepisów prawa, które weszły w życie z dniem 1 maja 2004r. i z dniem 22 sierpnia 2005r., w rozpatrywanej sprawie doszło do pogorszenia sytuacji podatnika (częściowe ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu oraz całkowite ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu), tak więc w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z naruszeniem klauzuli „stand still”.

W związku z powyższym, jeżeli ładowność zakupionego przez Wnioskodawcę samochodu będzie wyższa niż 500 kg i wielkość ta wynika z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji oraz nabycie przedmiotowego samochodu Subaru Forester jak nabycia paliwa do napędu tego samochodu potwierdzone będą fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, jak również użytkowany samochód ciężarowy będzie związany z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wyłącznie czynności opodatkowanych – wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu jak i z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do niego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.