INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.08.2010 r. (data wpływu 14.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2009 roku Wnioskodawca nabył, co zostało notarialnie poświadczone, w drodze dziedziczenia niezabudowaną nieruchomość po zmarłej mamie. Za życia spadkodawczyni (grudzień 2008 r.), czyli mama Wnioskodawcy, na podstawie umowy przedwstępnej sporządzonej przed notariuszem zobowiązała się do sprzedania ww. nieruchomości przyjmując w formie zaliczki z góry pełną kwotę za nieruchomość; ze względów formalnych nie było możliwości dokonania przeniesienia własności (m.in. brak księgi wieczystej dla nieruchomości). Pieniądze potrzebne były na leczenie i zostały przez spadkodawczynię na leczenie wydatkowane. Obecnie Sąd założył księgę wieczystą i jako spadkobierca Wnioskodawca jest zobowiązany do podpisania aktu sprzedaży przed notariuszem. Jako, że nieruchomość jest obecnie własnością Wnioskodawcy, On będzie stroną dokonującą sprzedaży. Pieniędzy z tytułu ceny jednak Wnioskodawca nie otrzyma, gdyż otrzymała i spożytkowała je spadkodawczyni. Przyjęcie przez spadkodawczynię zaliczki nastąpiło na podstawie umowy przedwstępnej, zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości i nie wywołało żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Na podstawie umowy przedwstępnej nie dokonuje się sprzedaży nieruchomości, lecz dopiero umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego przenosi własność. Wartość wyrażona w cenie działki widoczna będzie w umowie przyrzeczonej przenoszącej własność, będzie tu wartością rynkową. Ceny tej jednak Wnioskodawca jako sprzedawca, nie otrzyma w pieniądzu (ani w żaden inny sposób); faktycznie z tytułu przedmiotowej sprzedaży nie otrzyma jakichkolwiek środków pieniężnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem spadkobiercy dokonującego sprzedaży przyrzeczonej przez spadkodawcę nieruchomości gruntowej tworzącym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jest kwota zaliczki pobrana i wydatkowana przez spadkodawcę lub czy kwota ta może być kosztem spadkobiercy zmniejszającym przychód...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą obliczenia podatku będzie tu dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19, a kosztami. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Skoro przyjmuje się, że koszty zawarcia umowy sprzedaży to kwoty zmniejszające przychód sprzedającego, kwotą taką będzie również zaliczka pobrana i wydatkowana przez spadkodawczynię. Zatem przychodem będzie cena widoczna w umowie pomniejszona m.in. o kwotę zaliczki, którą pobrała spadkodawczyni. Oznacza to, że praktycznie rzecz biorąc Wnioskodawca, jako spadkodawca, nie zapłaci podatku od kwoty, której nigdy nie otrzymał.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą być osiągane z wykonywania różnych czynności faktycznych i prawnych, które zostały sklasyfikowane przez ustawodawcę według źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, iż dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Tym samym Wnioskodawca w 2009 r. nabył w spadku po zmarłej w tym roku mamie nieruchomość, która pierwotnie przysługiwała spadkodawcy a stanowiła przedmiot warunkowej umowy sprzedaży (umowy przyrzeczonej). Natomiast sąd postanowieniem stwierdza jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że w przedmiotowej sytuacji nabycie w drodze spadku nastąpiło w momencie śmierci spadkodawcy, tj. w 2009 r.

Zatem skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 01 stycznia 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

• w grudniu 2008 r. mama Wnioskodawcy zawarła przedwstępną umowę sprzedaży niezabudowanej nieruchomości. Cena została z góry zapłacona przez nabywcę mamie Wnioskodawcy przed zawarciem umowy przenoszącej własność,
• w 2009 r. Wnioskodawca odziedziczył przedmiotową nieruchomość po zmarłej mamie,
• Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania sprzedaży przyrzeczonej przez spadkodawczynię nieruchomości.
  
  

Użyte w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażenie „odpłatne zbycie” oznacza, że aby powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu, musi nastąpić sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, a więc zawarcie umowy sprzedaży i przeniesienie praw własności do przedmiotu transakcji na nabywającego. Powyższy przepis jednoznacznie, więc stanowi, iż źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych, co może następować m.in. w formie umowy sprzedaży.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między osobami fizycznymi czy też osobami prawnymi, a tym samym zawarcie między tymi stronami umów o charakterze cywilnoprawnych regulują przepisy Kodeksu cywilnego.

W odniesieniu do zawartej warunkowej umowy sprzedaży zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu. Równocześnie w świetle art. 157 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności. Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione (art. 158 Kodeksu cywilnego).

Analizując zatem kwestię umowy warunkowej na gruncie prawa podatkowego zauważyć należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest między innymi odpłatne zbycie nieruchomości (…). Zatem, aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie własności nieruchomości lub jej części lub udziału w nieruchomości, czyli jej sprzedaż. Samo zawarcie warunkowej umowy sprzedaży nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie można mówić o przeniesieniu własności nieruchomości, a jedynie o zobowiązaniu do takiego przeniesienia w określonym terminie. Jest to jedynie warunkowa umowa, a sprzedaż nastąpi dopiero w momencie zawarcia umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości.

Z treści powyższych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego umowy przenoszącej własność, tj. umowy sprzedaży nieruchomości. Umowa warunkowa nie przenosi własności nieruchomości. Do przeniesienia własności nieruchomości niezbędne jest w tym przypadku zawarcie w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy rozporządzającej – umowy sprzedaży nieruchomości.

Ze stanu faktycznego wynika, iż nabywca w momencie zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży, tj. w 2008 r. zapłacił cenę sprzedaży za ww. nieruchomość. Przed dniem zawarcia właściwej umowy przeniesienia własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz nabywcy zmarła mama Wnioskodawcy. Należy, zatem stwierdzić, że na dzień śmierci mamy Wnioskodawcy ostateczna umowa sprzedaży nieruchomości nie została zrealizowana, pomimo zapłaty przez nabywcę całości ceny za ww. nieruchomość.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z cytowanymi normami prawa cywilnego. Zgodnie z ww. przepisami Kodeksu cywilnego przeniesienie własności nieruchomości następuje w chwili zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży i nie zmienia tego fakt zawarcia wcześniej przedwstępnej umowy sprzedaży. Tym samym właścicielem nieruchomości - była nadal spadkodawczyni i nieruchomość była przedmiotem spadku po niej, nie zaś roszczenia i zobowiązania. Zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego oraz przedstawionym we wniosku stanem faktycznym prawo własności do nieruchomości z dniem śmierci mamy Wnioskodawcy przypadło na Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca jako spadkobierca w dacie śmierci spadkodawczyni nabył w spadku nieruchomość.

Należy bowiem zauważyć, że skoro mama Wnioskodawcy przed śmiercią posiadała prawo własności do nieruchomości objętej przedmiotową umową to jej prawo z chwilą śmierci przeszło na spadkobiercę, co oznacza, iż w drodze spadku Wnioskodawca nabył prawo do nieruchomości, które pierwotnie przysługiwało spadkodawczyni.

Użycie w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminu „zbycie” oznacza, że aby wywołać skutek prawnopodatkowy z tego tytułu musi nastąpić przeniesienie własności nieruchomości, czyli sprzedaż. Samo zawarcie umowy przedwstępnej sprzedaży, nie powoduje skutków podatkowych, gdyż w tej sytuacji nie można mówić o przeniesieniu własności nieruchomości jaki posiada Wnioskodawca.

Analizując zatem przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż skoro to Wnioskodawca zawarł ostateczną umowę sprzedaży, w formie aktu notarialnego, przenoszącą własność nieruchomości na kupujących, to zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dojdzie do zbycia tego udziału a więc powstanie przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, iż prawo własności przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia w 2009 r., co oznacza, iż skutki podatkowe zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości należy oceniać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym po 01 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 01 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Art. 19 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Natomiast ust. 3 tego artykułu określa sposób ustalenia wartości rynkowej, a ust. 4 – tryb postępowania organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w przypadku, gdy wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku. Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę sądową. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Tak więc przychodem ze sprzedaży jest, jak wskazano powyżej, cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Z kolei stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z treści art. 22 ust. 6e ww. ustawy wynika, iż wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w grudniu 2008 r. mama Wnioskodawcy zawarła przedwstępną umowę sprzedaży niezabudowanej nieruchomości. Cena została z góry zapłacona przez nabywcę mamie Wnioskodawcy przed zawarciem umowy przenoszącej własność. W 2009 r. Wnioskodawca odziedziczył przedmiotową nieruchomość po zmarłej mamie. Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania sprzedaży przyrzeczonej przez spadkodawczynię nieruchomości.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stanowi kwota zaliczki pobrana i wydatkowana przez matkę Wnioskodawcy (cena nieruchomości), czy kwota ta może być kosztem spadkobiercy zmniejszającym przychód.

Dla ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nie ma znaczenia fakt, czy cena została zapłacona przez kupującego w części lub w całości i w jakiej dacie, ponieważ obowiązek ten powstaje dopiero w dacie zawarcia umowy sprzedaży, przenoszącej własność mieszkania na nabywcę, jeżeli w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Ustawodawca jak już wyżej wskazano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 30e i art. 19 w sposób jednoznaczny reguluje sposób opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Na sposób opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania nie ma wpływu fakt, iż matka Wnioskodawcy zawarła umowę przedwstępną, otrzymała zapłatę za nieruchomość, która została przez nią wydatkowana, a przed zawarciem umowy przenoszącej własność matka zmarła i Wnioskodawca musi wywiązać się z obowiązku sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z normami prawa cywilnego, ani umowa przedwstępna, ani wpłata zaliczki nie przenosi własności nieruchomości. Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny i następuje w chwili zawarcia umowy sprzedaży. Zgodnie z treścią art. 389 ustawy Kodeks cywilny umowa przedwstępna jest umową, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia umowy przyrzeczonej. W świetle Kodeksu cywilnego możliwe jest jednak odstąpienie od zawarcia umowy przyrzeczonej. Fakt, iż sprzedaż nieruchomości nastąpi w wyniku wykonania zobowiązań spadkodawczyni nie ma znaczenia w przedmiotowej sprawie, ponieważ to Wnioskodawca, jako spadkobierca, dokona sprzedaży nieruchomości i on winien dokonać rozliczenia tej sprzedaży stosownie do obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie podstawą obliczenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (przychodem jest wartość wynikająca z umowy sprzedaży nie niższa jednak od wartości rynkowej) pomniejszony o ewentualne koszty odpłatnego zbycia oraz o ewentualne koszty uzyskania przychodu ustalone zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Wydatkowanie przez matkę Wnioskodawcy otrzymanej kwoty z tytułu zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości nie stanowi ani kosztu odpłatnego zbycia nieruchomości ani też nie jest kosztem uzyskania przychodu. A tylko takie koszty mogą stanowić podstawę do obniżenia przychodu ze sprzedaży mieszkania. Z tego też względu brak jest podstaw prawnych do pomniejszenia kwoty należnego podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości o kwotę zaliczki pobranej przez matkę, która to również została przez nią wydatkowana.

Reasumując należy stwierdzić, iż przychodem spadkobiercy dokonującego sprzedaży przyrzeczonej przez spadkodawcę nieruchomości jest cena sprzedaży (kwota pobrana i wydatkowana przez spadkodawczynię) wyrażona w akcie notarialnym, o ile stanowi wartość rynkową, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę między przychodami z odpłatnego zbycia nieruchomości, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.