INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2010r. (data wpływu 27 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionego samochodu oraz paliwa do napędu tego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionego samochodu oraz paliwa do napędu tego samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) posiada samochód ciężarowy Fiat Doblo, zakupiony 7 listopada 2005r., który jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej. Spółka posiada oryginał faktury VAT potwierdzającej nabycie ww. samochodu. Spółka była w momencie zakupu oraz jest nadal czynnym podatnikiem VAT. Ww. samochód:

• nie spełnia warunków wymienionych w art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 tej ustawy w zakresie prawa do odliczania VAT od nabycia pojazdu i paliwa do jego napędu. Spółka nie przeprowadziła dodatkowego badania technicznego wymienionego w ustawie o PTU,
• według homologacji producenta/importera jest samochodem ciężarowym (kategoria N1) o dopuszczalnej ładowności 735 kg,
• według dowodu rejestracyjnego DR/BAB 3235743 wydanego przez Starostę jest samochodem ciężarowym (kategoria N1) o dopuszczalnej ładowności 735 kg,
• posiada 5 siedzeń, łącznie z miejscem dla kierowcy,
• jego dopuszczalna masa całkowita to 2115 kg.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik może odliczyć w pełnej wysokości podatek VAT naliczony od zakupu samochodów oraz od zakupu paliwa do napędu ww. samochodu, jeśli samochód zakupiony przez Spółkę po 22 sierpnia 2005r. spełnia warunki w zakresie prawa do odliczania VAT od nabycia i zakupu paliwa do pojazdu wg Ustawy o podatku towarów i usług oraz podatku akcyzowym obowiązującej przed 1 maja 2004r., natomiast nie spełnia warunków wymienionych w obowiązującej obecnie ustawie o PTU...

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyroku w sprawie C-414/07 z 22 grudnia 2008r. w sprawie M. przeciwko dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził jednoznacznie, że zmiany ustawy o VAT, które weszły w życie 22 sierpnia 2005r., spowodowały rozszerzenie zakresu zastosowania ograniczeń dotyczących odliczania VAT od nabywanego paliwa, skutkiem czego są one niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Trybunał orzekł, iż Polska naruszyła tzw. klauzulę stałości. Zdaniem Trybunału Polska wchodząc w struktury Unii Europejskiej mogła zachować tylko takie ograniczenia przy odliczaniu VAT, w związku z nabyciem paliwa do samochodów używanych do działalności opodatkowanej VAT, które obowiązywały przed 1 maja 2004r.

Zdaniem Spółki z orzecznictwa sądowego, interpretacji indywidualnych a także interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 13 lutego 2009r., nr PT3/812/4/15/CZE/09/185 w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej wynika, iż:

• obowiązuje przepis ustawy o VAT w brzmieniu pozwalającym na odliczanie pełnej kwoty VAT w przypadku nabycia samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony lub spełniających jakikolwiek z warunków wymienionych w cyt. powyżej art. 86 ust 4 ustawy o VAT.
• przepis ten nie znajduje zastosowania w przypadku, gdy samochód spełnia warunki określone w ustawie o VAT (z dnia 8 stycznia 1993 r.) oraz nie dotyczy przypadków, gdy dla podatnika korzystniejszy byłby przepis regulujący odliczanie VAT od nabycia samochodów oraz paliwa od tych samochodów, obowiązujący w okresie od 1 maja 2004r. do 21 sierpnia 2005r. (tzw. „wzór Lisaka").
  
  

Wobec powyższego, zdaniem Spółki jeżeli samochód spełnia warunki do odliczenia VAT od jego nabycia oraz nabycia paliwa do jego napędu według jednego z niżej wymienionych stanów prawnych,

• obowiązującego do dnia 30 kwietnia 2004r.,
• obowiązującego od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005r.,
• obowiązującego od 22 sierpnia 2005r., Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości zarówno od zakupionego samochodu, jak i paliwa do jego napędu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów a także paliwa do nich brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

• samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),
• paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).
  
  

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów jak również paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl, ponadto wprowadzono ograniczenie związane z masą całkowitą pojazdu samochodowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (dalej również Spółka) posiada samochód ciężarowy Fiat Doblo, zakupiony 7 listopada 2005r., który jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej. Spółka posiada oryginał faktury VAT potwierdzającej nabycie ww. samochodu.

Spółka była w momencie zakupu oraz jest nadal czynnym podatnikiem VAT.

Ww. samochód:

• w ocenie Wnioskodawcy nie spełnia warunków wymienionych w art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 tej ustawy w zakresie prawa do odliczania VAT od nabycia pojazdu i paliwa do jego napędu. Spółka nie przeprowadziła dodatkowego badania technicznego wymienionego w ustawie o PTU,
• według homologacji producenta/importera jest samochodem ciężarowym (kategoria N1) o dopuszczalnej ładowności 735 kg,
• według dowodu rejestracyjnego DR/BAB 3235743 wydanego przez Starostę jest samochodem ciężarowym (kategoria N1) o dopuszczalnej ładowności 735 kg,
• posiada 5 siedzeń, łącznie z miejscem dla kierowcy,
• jego dopuszczalna masa całkowita to 2115 kg.
  
  

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle aktualnie obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 ustawy o VAT) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze VAT - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od nabytego samochodu ciężarowego. A jedynym ograniczeniem byłby warunek aby to nabycie związane było z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowego samochodu oraz paliwa wykorzystywanego do napędu tego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004r.

Reasumując, tut. organ stwierdza, że o ile przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, wówczas Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku określonego w fakturze VAT z tytułu nabycia tego samochodu ciężarowego. Ponadto Wnioskodawcy przysługiwało i nadal przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup paliwa do tego samochodu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy nadmienić, iż w treści pytania Wnioskodawca użył słowa samochód w liczbie mnogiej. W opisie stanu faktycznego jest mowa o nabyciu jednego samochodu ciężarowego, zatem w niniejszej interpretacji przyjęto, iż wniosek dotyczy tylko tego jednego samochodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.