INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 6 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wynagrodzenia wypłacanego pełnomocnikowi wspólnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. kwalifikacji do kosztów podatkowych wynagrodzenia wypłacanego pełnomocnikowi wspólnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym dla Spółki jest rok kalendarzowy. Na dzień składnia przedmiotowego wniosku jest to okres od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka jest zobowiązana opłacać miesięcznie. Aktualnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

Właścicielem udziałów w Spółce w 100% do dnia 5 stycznia 2010 r. był Skarb Państwa. Od dnia 5 stycznia 2010 r. właścicielem 75% udziałów Spółki jest osoba fizyczna, a 25% udziałów posiada nadal Skarb Państwa.

Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w dniu 18 stycznia 2008 r. powołało Panią W.M. na pełnomocnika Wspólnika – Skarbu Państwa, ustalając jednocześnie, iż wynagrodzenie pełnomocnika będzie wynosiło 1,4 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, które to wynagrodzenie będzie zaliczane w ciężar kosztów Spółki. Ostatnio kwota wynagrodzenia wynosiła około 5 000 zł. W dniu 20 stycznia 2010 r. Zgromadzenie Wspólników odwołało Panią W.M. z pełnienia funkcji pełnomocnika Wspólnika – Skarbu Państwa.

W dniu 20 stycznia 2010 r. Zgromadzenie powołało nowy zarząd Spółki i pełnomocnika do reprezentowania Spółki w trybie art. 210 Kodeksu spółek handlowych, do reprezentowania Spółki w umowach z członkiem zarządu.

Od miesiąca lutego 2010 osoba fizyczna będąca członkiem zarządu, który to zarząd jest jednoosobowy, jest też wspólnikiem Spółki posiadającym 75% udziałów Spółki. Nowy zarząd powołany w dniu 20 stycznia 2010 r., ani też zarząd zmieniony w miesiącu lutym 2010 r. nie otrzymywał wynagrodzenia za pełnioną funkcję. Powyższego wynagrodzenia nie otrzymywał także pełnomocnik zgromadzenia.

Przedmiotowy stan faktyczny uległ zmianie od dnia 1 marca 2010 r., kiedy to Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników postanowiło, iż z pełnomocnikiem do reprezentowania Spółki w trybie art. 210 Kodeksu spółek handlowych zostanie zawarta umowa zlecenia. Będzie otrzymywał wynagrodzenie w ramach której to umowy wyżej wymieniona osoba fizyczna otrzymuje od dnia 1 maja 2010 r. w kwocie 2 500 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wpłacone ze środków finansowych Spółki wynagrodzenie dla pełnomocnika właściciela udziałów – Skarbu Państwa Pani W.M. powołanego przez Zgromadzenie Wspólników strona miała prawo od miesiąca stycznia 2008 r. do miesiąca stycznia 2010 r. włącznie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2008, roku podatkowego 2009 oraz roku podatkowego 2010...
2. Czy wpłacane ze środków finansowych Spółki wynagrodzenie dla pełnomocnika powołanego przez Zgromadzenie Wspólników do reprezentowania Spółki przy zawieraniu umów z jej zarządem ma prawo strona od miesiąca maja 2010 r. zaliczać do kosztów uzyskania przychodu...

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego. Stanowisko Spółki w zakresie pytania drugiego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – w zakresie pytania pierwszego – Wnioskodawca wskazuje, iż poza sporem jest fakt, że w art. 16 ust. 1 ustawy nie wymienia się, iż wydatek dotyczący wynagradzania pełnomocników Skarbu Państwa nie może być zaliczany przez osoby prawne do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego.

Spółka zauważa także, że przedmiotowy wydatek jest pośrednio związany z działalnością przedsiębiorstwa, iż – zdaniem strony – miał bezpośredni związek z zarządzaniem przedsiębiorstwem oraz z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowy wydatek należy uznać za wydatek pośrednio związany z działalnością gospodarczą, skutkiem czego wypłacane ze środków finansowych Spółki dla pełnomocnika właściciela udziałów – Skarbu Państwa Pani W.M. wynagrodzenie strona miała prawo od miesiąca stycznia 2008 r. do miesiąca stycznia 2010 r. włącznie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2008, roku podatkowego 2009 oraz roku podatkowego 2010.

Natomiast, bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż powyżej opisany pełnomocnik został powołany przez Zgromadzenie Wspólników, a nie przez zarząd Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Jednocześnie w art. 16 ust. 1 ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Należy przy tym wskazać, iż w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostało wprowadzone wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten ulegał zmianom od 1998 r. I tak – w brzmieniu obowiązującym w 1998 r. – stanowił, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Z dniem 1 stycznia 2009 r. norma ta została zmieniona przez art. 2 pkt 6 lit. a tiret piąte ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych i stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Następnie z dniem 28 sierpnia 2009 r. przepis ten został zmieniony przez art. 9 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2009 r. Nr 127, poz. 1052) i stanowi – przy czym takie brzmienie niniejszego przepisu obowiązuje w dniu datowania niniejszej interpretacji – iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Jednocześnie art. 2 pkt 5 lit. b) ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. dodano do ustawy podatkowej z dniem 1 stycznia 2009 r. zapis art. 15 ust. 4g regulujący potrącalność należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, które stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W przedstawionym stanie faktycznym Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w dniu 18 stycznia 2008 r. powołało Panią W.M. na pełnomocnika Wspólnika – Skarbu Państwa. W dniu 20 stycznia 2010 r. Zgromadzenie Wspólników odwołało ww. z pełnienia niniejszej funkcji. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż do dnia 5 stycznia 2010 r. właścicielem udziałów w Spółce w 100% był Skarb Państwa. Od dnia 5 stycznia 2010 r. właścicielem 75% udziałów Spółki jest osoba fizyczna, a 25% udziałów posiada nadal Skarb Państwa.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, ze zmianami), w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji działa rada nadzorcza. Liczbę członków rady nadzorczej określa statut, z tym że pierwsza rada nadzorcza liczy pięć osób, w tym dwóch przedstawicieli pracowników. W spółkach powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw przemysłu rolno-spożywczego rolnicy lub rybacy oraz pracownicy mają po jednym przedstawicielu w radzie nadzorczej. W spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością powstałych w wyniku komercjalizacji – w myśl ust. 2 niniejszego przepisu – można nie ustanawiać rady nadzorczej. Prawo kontroli wykonuje wówczas wspólnik lub osoba przez niego upełnomocniona.

Pełnomocnik wspólnika, który sprawuje stałą kontrolę działalności Spółki, jest powoływany przez Ministra Skarbu Państwa, reprezentującego jedynego wspólnika – „Skarb Państwa”. Minister Skarbu Państwa, działając jako organ władzy państwowej, zleca pełnomocnikowi określone czynności do wykonania i decyzją w formie uchwały Zgromadzenia Wspólników ustala jego wynagrodzenie.

Wysokość miesięcznego wynagrodzenia pełnomocnika ustalana jest jako krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Zasady wypłaty przez Spółkę wynagrodzenia pełnomocnikowi oraz pokrywania kosztów działalności oraz pokrywania kosztów działalności pełnomocnika ustalane są uchwałą Zgromadzenia Wspólników. Uchwała ta określa, od kiedy przysługuje wynagrodzenie pełnomocnikowi i za jaki okres, wskazuje termin wypłaty wynagrodzeń, a także określa, jakie koszty związane z funkcjonowaniem pełnomocnika pokrywa Spółka. Wynagrodzenie pełnomocnika jest obliczane proporcjonalnie do ilości dni pełnienia funkcji – w przypadku, gdy powołanie lub odwołanie nastąpiło w czasie trwania miesiąca kalendarzowego. Przy czym wynagrodzenie to obciąża koszty działalności Spółki.

Wobec powyższego w analizowanym stanie faktycznym wynagrodzenie pełnomocnika wspólnika – Skarbu Państwa stanowi koszty uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 4g (obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.) oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 – 950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.