INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010r. (data wpływu 2 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2010r. (data wpływu 26 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych oraz
• uznania czy został spełniony warunek prawidłowego zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych oraz uznania czy został spełniony warunek prawidłowego zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ma dłużnika, który nie uregulował zapłaty za wykonaną pracę w kwocie 21 960 zł. Wnioskodawca odprowadził podatek VAT w kwocie 3 960 zł. Wnioskodawca zamierza wystąpić z korektą o zwrot podatku VAT do urzędu skarbowego ale warunkiem złożenia korekty jest uzyskanie potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy o VAT. Dłużnik nie odbiera przesyłek poleconych za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Wnioskodawca list polecony wysłał dwa razy i list ten powrócił z adnotacją poczty, że adresat nie odbiera. Wnioskodawca powiadomił dłużnika sms-em oraz telefonicznie, że zostały wysłane listy polecone. Dłużnik oznajmił, że nie ma zamiaru odbierać korespondencji.

Dodatkowo w piśmie z dnia 25 sierpnia 2010r. Wnioskodawca sprecyzował, iż korespondencja do dłużnika o zawiadomieniu o korekcie podatku VAT powróciła z adnotacją poczty:

1. pierwsze doręczenie – Adresat nieobecny
2. drugie doręczenie – Powtórne awizo – nie zastano adresata
3. Po okresie pozostania korespondencji na poczcie i nie podjęcia jej – zwrot – nie podjęto w terminie.
   
   

Korespondencja była adresowana i wysyłana powtórnie na adres siedziby Firmy dłużnika listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem.

Doręczenie było zgodne z art. 150 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu podatku VAT od niezapłaconej faktury przez dłużnika, mimo nieodebrania przez niego listu poleconego z zawiadomieniem o korekcie deklaracji VAT...
2. Czy w tym przypadku uważa się, że dłużnik został powiadomiony, mimo celowego uchylania się od odebrania przez niego listów poleconych z poczty...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii pyt. nr 1, powinien on mieć zwrócony podatek VAT. Natomiast w zakresie pyt. nr 2, Wnioskodawca uważa, że dłużnik został powiadomiony telefonicznie oraz sms-em.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w ust. 2 ww. artykułu postanowiono, iż, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy przewidujący, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z kolei ust. 1 ww. artykułu stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Art. 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

W myśl art. 148 § 2 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
3. na wskazany adres poczty elektronicznej.
   
   

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Z kolei, zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Stosownie do art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o VAT, należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazał, iż dłużnik nie odbiera przesyłek poleconych za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Wnioskodawca list polecony wysłał dwa razy i list ten powrócił z adnotacją poczty że adresat nie odbiera. Wnioskodawca powiadomił dłużnika sms-em oraz telefonicznie, że zostały wysłane listy polecone. Dłużnik oznajmił, że nie ma zamiaru odbierać korespondencji.

Dodatkowo w piśmie z dnia 25 sierpnia 2010r. Wnioskodawca sprecyzował, iż korespondencja do dłużnika o zawiadomieniu o korekcie podatku VAT powróciła z adnotacją poczty:

1. pierwsze doręczenie – Adresat nieobecny
2. drugie doręczenie – Powtórne awizo – nie zastano adresata
3. Po okresie pozostania korespondencji na poczcie i nie podjęcia jej – zwrot – nie podjęto w terminie.
   
   

Korespondencja była adresowana i wysyłana powtórnie na adres siedziby Firmy dłużnika listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem.

Doręczenie było zgodne z art. 150 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, iż w stanie faktycznym, opisanym we wniosku, zastosowanie znajdzie art. 150 Ordynacji podatkowej. Jeśli dłużnik nie odbiera przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, doręczenie będzie skuteczne wraz z upływem 14 dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej. Zgodnie z procedurą opisaną w art. 150 Ordynacji podatkowej pismo powinno być dwukrotnie awizowane.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż doręczenie przedmiotowego zawiadomienia odbyło się w sposób przewidziany w art. 150 Ordynacji Podatkowej.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w opisanej we wniosku sytuacji, Wnioskodawca jest uprawniony do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, o ile faktycznie doręczenie przedmiotowego zawiadomienia odbyło się w sposób przewidziany w art. 150 Ordynacji podatkowej.

Reasumując należy stwierdzić, że dodatkowe powiadomienie dłużnika o zamiarze dokonania korekty, tj. telefoniczne oraz za pomocą wiadomości sms, nie stanowią dla sprawy decydującego znaczenia, bowiem w sprawie warunkiem uprawniającym do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia i ten warunek został spełniony. Zatem na tej podstawie Wnioskodawca nabywa uprawnienie do skorygowania podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, mimo jego błędnej argumentacji, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego, niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.