INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2009r. (data wpływu 22 października 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 19 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT nieodpłatnego przekazania lub darowania zakupionych przez Wnioskodawcę części do samochodów marki X- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT nieodpłatnego przekazania lub darowania zakupionych przez Wnioskodawcę części do samochodów marki X.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 stycznia 2010r (data wpływu 19 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT od miesiąca czerwca 1993r. W dniu 3 marca 2009r. Wnioskodawca zakupił części do samochodów marki X na kwotę 196,39 zł (kwota netto: 160,98 zł, podatek VAT: 35,41 zł od firmy H. Sp. z o.o.). Towar ten zakupiono w zakresie realizowanych przez Wnioskodawcę zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana.

W związku z brakiem podstawy do odliczenia (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług) podatku VAT nie odliczono.

Zakupiony towar nie jest faktycznie wykorzystywany - jest przechowywany w magazynie Wnioskodawcy.

W dniu 20 maja 2009r. jednostka nadrzędna wydała polecenie o wycofaniu m.in. przez Wnioskodawcę samochodów marki X jako pojazdów wyeksploatowanych i przestarzałych technologicznie, co spowodowało, że zakupione części stały się zbędne.

W związku z tym Wnioskodawca zamierza częściowo sprzedać te zbędne towary na wolnym rynku, natomiast resztę nieodpłatnie przekazać lub darować jednostkom samorządu terytorialnego oraz jednostkom budżetowym.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że wszystkie towary (części do samochodów marki X) są:

• nieużywane,
• od dnia zakupu przechowywane w magazynie Wnioskodawcy,
• fabrycznie nowe.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie lub darowanie zakupionych przez Wnioskodawcę towarów (części do samochodów marki X), od których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie zwolnione z podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie lub darowanie zakupionych przez Wnioskodawcę towarów (części do samochodów marki X), od których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie zwolnione z podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) w początkowym fragmencie, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl ust. 2 przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Powyższe zwolnienie jest odpowiednikiem zwolnienia, o którym mowa w art. 13 część B lit. c in fine VI dyrektywy z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L z 1977r. Nr 145/1) i odpowiednio art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006r. Nr 347/1). W tekście przepisu unijnego nie używa się wprost pojęcia "towar używany", przepis zaś odnosi się generalnie do towarów, przy nabyciu których podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 13 część B lit. c dyrektywy od podatku zwolniona jest dostawa towarów, przy nabyciu których nie było prawa do odliczenia. Dla prawa wspólnotowego nie ma więc znaczenia okres używania. Co prawda art. 13 część B w początkowym fragmencie odnoszącym się do wszystkich zwolnień wymienionych w swojej części „B" stanowi o zwolnieniu na warunkach, które określają państwa członkowskie w celu określenia jednoznacznego i prawidłowego stosowania zwolnień oraz w celu zapobiegania uchylania, unikania opodatkowania lub nadużywania zwolnień, jednakże uznać należy, że określenie, iż zwolnienie dotyczy wyłącznie towarów używanych, przekracza zakres swobody pozostawionej państwom członkowskim (przepisy dyrektywy VAT z 2006r. stanowią zaś tylko, że państwa członkowskie zwalniają takie dostawy od podatku, nie wspominając o możliwości ustanowienia dodatkowych warunków tego zwolnienia). Nie ma to bowiem nic wspólnego z jednoznacznym i prawidłowym stosowaniem zwolnień czy z ich nadużywaniem. Generalny mechanizm systemu VAT powinien pozwalać na zastosowanie zwolnienia do sprzedaży towaru w razie braku prawa do odliczenia przy nabywaniu (wytwarzaniu) tego towaru. Nie powinno mieć więc znaczenia to, czy podatnik używał towaru, czy też nie. Przepisy VI dyrektywy z 1977r., a następnie dyrektywy VAT z 2006r. zostały wprowadzone nieprawidłowo do polskiego porządku prawnego. W związku z powyższym Wnioskodawca powołując się bezpośrednio na ich treść i na tej podstawie żądając odmowy zastosowania prawa krajowego, może zastosować zwolnienie do dostawy towaru nabytego bez prawa do odliczenia, niezależnie od tego, czy w ogóle używała tego towaru i jak długo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, jest przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny,

-jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 cyt. ustawy) jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne przekazanie towarów (zrównane z odpłatną dostawą) niezależnie od celu tego przekazania. Opodatkowaniu podlega zatem nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które są następnie nieodpłatnie przekazywane zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku VAT od czerwca 1993r., zamierza nieodpłatnie przekazać lub darować jednostkom samorządu terytorialnego oraz jednostkom budżetowym część zbędnych towarów tj. części do samochodów marki X, które w dniu 3 marca 2009r. zakupił na kwotę 196,39 zł (faktura VAT, kwota netto: 160,98 zł, podatek VAT: 35,41 zł). Towar ten zakupiono w zakresie realizowanych przez Wnioskodawcę zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana.

W związku z brakiem podstawy do odliczenia (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług) podatku VAT nie odliczono.

Zakupiony towar (części do samochodów marki X) nie jest faktycznie wykorzystywany, są to części nieużywane, fabrycznie nowe i od dnia zakupu przechowywane w magazynie Wnioskodawcy.

W dniu 20 maja 2009r. jednostka nadrzędna wydała polecenie o wycofaniu m.in. przez Wnioskodawcę samochodów marki X jako pojazdów wyeksploatowanych i przestarzałych technologicznie, co spowodowało, że zakupione części stały się zbędne.

Analiza powołanych wyżej przepisów pozwala jednoznacznie stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie (darowizna) nieużywanych, fabrycznie nowych i od dnia zakupu przechowywanych w magazynie Wnioskodawcy części do samochodów marki X nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem spełniona zostanie przesłanka warunkująca wyłączenie z opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów - Wnioskodawcy przy ich nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodpłatne przekazanie lub darowanie zakupionych przez Wnioskodawcę towarów (części do samochodów marki X ), od których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będzie zwolnione z podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe. Zauważyć bowiem w tym miejscu należy, iż w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie lub darowanie towarów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie jak wskazał Wnioskodawca będzie zwolnione od tego podatku. Natomiast niepodleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku VAT, są to dwa różne pojęcia, których nie można utożsamiać.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy dodać, iż kwestia dotycząca sprzedaży na wolnym rynku zakupionych przez Wnioskodawcę części do samochodów marki X będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.