Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-664/12-4/AG
z 26 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 lipca 2012 r. znak ILPB1/415-664/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 sierpnia 2012 r., a w dniu 10 sierpnia 2012 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 8 sierpnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu X listopada 2011 r. z Sp. z o.o. została zawarta umowa leasingu, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości netto X zł rozłożone na 60 rat.

Na podstawie tej umowy została wystawione następujące faktury:

1. faktura z dnia X listopada 2011 r. na opłatę wstępną o wartości netto 37.398,37 zł, brutto 46.000,00 zł,
2. faktura z dnia X listopada 2011 r. na opłatę administracyjną o wartości netto 327,87 zł, brutto 403,28 zł.
   
   

Odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodu dokonuje finansujący.

Ponieważ Wnioskodawca wykonuje jedynie usługi zwolnione z podatku od towarów i usług to podatek VAT nie podlega odliczeniu, a wartość tego podatku zwiększa koszty.

Zainteresowany prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów według metody uproszczonej (kasowej).

Wymienione wyżej faktury w całości Zainteresowany zaliczył do kosztów uzyskania przychodów pod datą ich wystawienia, czyli na dzień X listopada 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż suma ustalonych opłat w umowie leasingu z dnia X listopada 2011 r., której przedmiotem jest samochód osobowy, pomniejszona o należny podatek od towarów usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środka trwałego, o której mowa w art. 23b ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wyżej wymienionej umowy leasingu, wstępną opłatę leasingową oraz jednorazową opłatę administracyjną można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów korzystającego w dniu poniesienia wydatku, czy też wymienione wyżej opłaty należy rozliczać w czasie, proporcjonalnie do okresu trwania umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy stosowaniu metody uproszczonej prowadzenia księgi przychodów i rozchodów wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - bez względu na to jakiego okresu dotyczą. Stanowisko takie zgodne jest z zasadą wyrażoną w art. 22. ust. 4 ustawy o PDOF.

Według tego przepisu, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu przez podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Stanowi o tym art. 22 ust. 6b ustawy o PDOF, który obowiązuje od 1 stycznia 2007 r. Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika iż w przypadku wystawienia przez leasingodawcę faktury, podatnicy prowadzący podatkowe księgi przychodów i rozchodów winni ujmować ten koszt w księdze podatkowej (a zarazem rozpoznawać koszt podatkowy) w dacie wystawienia faktury.

W odniesieniu do umów leasingu operacyjnego, opłaty ustalone w umowie leasingu (tj. raty oraz inne świadczenia np. czynsz inicjalny) są przychodem finansującego. Analogicznie wydatki te po stronie korzystającego stają się kosztem uzyskania przychodów.

W świetle wspomnianych przepisów wstępną opłatę leasingową w kwocie brutto 46.000,00 zł oraz opłatę administracyjną o wartości 403,28 zł Wnioskodawca powinienem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia wydatku, tj. pod datą wystawienia faktury przez finansującego.

Podobny pogląd prezentują organy podatkowe (m. in. Drugi Urząd Skarbowy w Białymstoku w postanowieniu z 12 lipca 2007 r., nr II UspbIA/1/415-58/101a/57/07/BB).

Wcześniej Urzędy Skarbowe również podzielały taki pogląd dając tego wyraz w licznych odpowiedziach na zapytania podatników, np.: Pismo urzędowe Urząd Skarbowy Kraków-Podgórze PDP/423/24/04 z 5 października 2004 r. (źródło: www.mofnet.gov.pl); Pismo urzędowe Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów WS33/NG/GP/423/468/05/AG z 2 czerwca 2005 r. (źródło: www.mofnet.gov.pl).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 23b ust. 1 powyższej ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Przepis art. 23b ust. 2 ww. ustawy określa, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

W związku z powyższym, jeżeli spełnione zostały wymienione warunki, korzystający ma prawo ujęcia w kosztach opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym opłat inicjalnych. W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W myśl art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której zdarzenia gospodarcze księgowane są według tzw. „metody kasowej”, czyli zalicza wydatki do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (art. 22 ust. 4 oraz ust. 6b powołanej ustawy).

W związku z tym, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną oraz opłatę administracyjną z tytułu umowy leasingu operacyjnego należy zaewidencjonować je w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż zgodnie z cytowanym art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.