INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2010 r. (data wpływu 31.05.2010 r.) oraz piśmie (data nadania 16.08.2010 r., data wpływu 19.08.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-537/10-2/ES z dnia 11.07.2010 r. (data nadania 11.08.2010 r., data doręczenia 16.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korekty odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W 1971 roku Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych część budynku mieszkalnego, stanowiącego jego własność.

Część tego budynku, która jest wykorzystywana do działalności gospodarczej (jako warsztat) stanowi mniej niż 50 % ogólnej powierzchni budynku. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych od części warsztatowej stanowi wycena biegłego dokonana w 1991 r. Do ewidencji środków trwałych część warsztatowa została wpisana pod symbolem KŚT 101 jako budynki przemysłowe i amortyzowana stawką 2,5 %.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11.08.2010 r. Nr IPPB1/415-537/10-2/ES Wnioskodawca wyjaśnił, iż budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych w 1991 r. na podstawie wyceny biegłego i od tego roku został amortyzowany stawką 2,5 % po zakwalifikowaniu go symbolem według KRŚT jako 1-10-101.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w 1991 roku dokonano właściwej klasyfikacji części warsztatowej i zastosowano właściwą stawkę dla celów amortyzacji... Jeśli nie, to za jaki okres należałoby dokonać korekty kosztów...,
2. Czy sprzedaż budynku (całego), łącznie z gruntem na jakim stoi budynek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych... Czy dochód z tej transakcji będzie stanowił dochód z działalności gospodarczej...
   
   

Odpowiedź drugą część pierwszego pytania w zakresie korekty kosztów stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy błędnie zakwalifikowano część warsztatowo-biurową jako przemysłową KŚT 101 z roczną stawką amortyzacji 2,5 %. Do ewidencji środków trwałych powinna zostać wpisana jako KŚT 110 z roczną stawką amortyzacji 1,5%. Korekta amortyzacji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna dotyczyć 5 lat wstecz.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Podatnicy mają obowiązek ustalenia kosztów uzyskania przychodów, w tym amortyzacji składników majątkowych, zgodnie z przepisami ustaw podatkowych, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty nieprawidłowo ustalonych kosztów. Zatem, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu kwoty amortyzacji składników majątkowych (zawyżenia bądź zaniżenia), wynikającej np. z nieprawidłowego ustalenia wartości początkowej składników majątkowych lub zastosowania niewłaściwej stawki amortyzacji podatnicy, w oparciu o przepisy art. 81 § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa korygują deklaracje (zeznania) poprzez złożenie skorygowanych deklaracji (zeznań).

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Z treści § 1 ww. artykuły wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – por. art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Korekta oznacza poprawienie błędu w tekście uprzednio złożonej deklaracji (zeznania), która zawiera wartości lub treści niezgodne ze stanem faktycznym.

Przy korekcie przedmiotowych kosztów należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 70 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W kontekście powyższego, jeżeli Wnioskodawca błędnie dokonał klasyfikacji środka trwałego powinien prawidłowo naliczyć odpisy amortyzacyjne od posiadanego środka trwałego i skorygować koszty uzyskania przychodów, uwzględniając prawidłowe wartości dotyczące odpisów amortyzacyjnych za okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że korekty można dokonać 5 lat wstecz należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.