Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-769/12-5/NS
z 16 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego i doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu 16 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania budynku i gruntu, podstawy opodatkowania, stawki podatku oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania budynku i gruntu, podstawy opodatkowania, stawki podatku oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 9 listopada 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie PKD 41.20.Z. Zainteresowany zakupił nieruchomość gruntową z zamiarem wybudowania na niej budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 826,33 m2. W momencie rozpoczęcia inwestycji budynek mieszkalny miał zostać sprzedany na rynku pierwotnym. W przypadku natomiast braku możliwości zbycia inwestycji, Wnioskodawca zamierzał przeznaczyć wybudowany budynek wynająć firmie zewnętrznej.

Zainteresowany w trakcie realizacji inwestycji odlicza podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących dokonywane zakupy.

W zakresie podatku dochodowego Wnioskodawca rozlicza się na podstawie książki przychodów i rozchodów metodą kasową (uproszczoną). Z uwagi na fakt, iż Zainteresowany zamierza budynek wynająć firmie zewnętrznej i tym samym może stanowić on środek trwały, Wnioskodawca nie rozpoznaje kosztów uzyskania przychodów. Nie zamierza bowiem ponosić kosztów odsetek w przypadku ujęcia inwestycji w ewidencji środków trwałych.

Tymczasem obecna koniunktura na rynku nieruchomości może zmusić Zainteresowanego do zmiany planów. W przypadku braku powodzenia przy sprzedaży lub wynajmie nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy większą część nieruchomości na cele osobiste. Zainteresowany wycofa wówczas budynek z prowadzonej działalności gospodarczej. Byłby to wówczas dla niego za duży koszt w zakresie podatku od nieruchomości, jak również mógłby obniżyć jego wiarygodność kredytową. Natomiast w pozostałej części nieruchomości Wnioskodawca będzie miał siedzibę działalności gospodarczej, co oznacza, że ta część będzie miała nadal związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Z pisma z dnia 7 listopada 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Budynek opisany we wniosku jest klasyfikowany jako budynek mieszkalny w dziale 11 PKOB.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie budynku na cele osobiste będzie podlegało pod ustawę o podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to jak należy ustalić podstawę opodatkowania, jaką stawką podatku od towarów i usług opodatkować nieodpłatne przekazanie budynku na cele osobiste oraz kiedy powstaje obowiązek podatkowy w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podleganie nieodpłatnego przekazania na cele osobiste pod ustawę o podatku od towarów i usług.

W opinii Zainteresowanego, nieodpłatne przekazanie będzie podlegało podatkowi od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przy nabyciu towarów podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ w momencie nabywania towarów miał zamiar wykorzystać je do sprzedaży opodatkowanej.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, będzie miał miejsce podstawowy warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania. Tak więc, nieodpłatne przekazanie budynku na cele osobiste będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawa opodatkowania.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z kolei zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści przepisu art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż cena nabycia nie obejmuje podatku od towarów i usług, w przypadku gdy ceny tej nie będzie to podstawą opodatkowania jest koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy.

W przedmiotowej sprawie przy nieodpłatnym przekazaniu na cele osobiste budynku wraz z gruntem, co zostało zrównane z dostawą towarów, wartości gruntu nie należy wyodrębniać zgodnie z przepisem art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Budynek nie został nabyty lecz wybudowany przez podatnika. Tak więc, brak jest ceny nabycia budynku, a tym samym podstawą opodatkowania powinien być koszt wytworzenia budynku.

Zdaniem Zainteresowanego, koszt wytworzenia w art. 29 ust. 10 ustawy o VAT nie obejmuje podatku od towarów i usług.

Dokonując wykładni funkcjonalnej można dojść do wniosku, że skoro cena nabycia nie obejmuje podatku, to również koszt wytworzenia nie powinien zawierać podatku. Koszt wytworzenia w przedmiotowym przepisie jest stosowany w przypadku braku ceny nabycia, a zatem pełni funkcję zastępczą. Zatem powinien być rozpatrywany w takich samych kategoriach jak cena nabycia. Taką interpretację wzmacnia wykładnia systemowa podatku od towarów i usług gdzie zasadą jest, iż podstawa opodatkowania nie zawiera podatku. Wyjątki, takie jak np. w przypadku importu usług czy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są rekompensowane podatnikowi poprzez możliwość rozliczenia podatku naliczonego, co w konsekwencji nie obciąża podatkiem podatnika. Przyjęcie innej interpretacji podstawy opodatkowania będzie prowadzić do obciążenia podatnika podatkiem i naruszenie zasady neutralności.

W ustawie o podatku od towarów i usług ustawodawca posługuje się często definicjami ustaw o podatku dochodowym, jak np. w art. 2 ust. 1 pkt 14 i 14a, art. 7 ust. 9, art. 15 ust. 3, art. 90 ust. 5, art. 91 ust. 2 oraz art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podkreśla, iż w art. 2 ust. 1 pkt 14a ustawy o VAT, wskazano że przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Dlatego też dokonując wykładni systemowej zewnętrznej można w celu ustalenia znaczenia kosztu wytworzenia odwołać się do definicji zawartej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z kolei za cenę nabycia, według art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Zatem cena nabycia zarówno według ustawy o podatku dochodowym i o VAT nie zawiera podatku, a zatem w przypadku kosztu wytworzenia również w podstawie nie będzie podatku od towarów i usług. Podobne stanowisko zostało wyrażone w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 12 października 2005 r. sygnatura: 1471/NTR2/443-354c/05/MP.

Z kolei w orzeczeniu z dnia 3 października 1985 r. Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie 50/88 wyrażono pogląd, iż do podstawy opodatkowania nie zalicza się odpowiedniej części wartości samochodu uważanego okresowo do celów prywatnych (jak również odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych), w jakiej przy jego nabyciu podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Stanowisko powyższe Trybunał potwierdził w orzeczeniu C-322-323/99, gdzie przedmiotem rozstrzygnięcia było przekazanie przez podatnika na cele osobiste samochodów nabytych wcześniej od osób fizycznych. Aczkolwiek przy nabyciu tych samochodów nie przysługiwało im odliczenie podatku naliczonego, to odliczenie to przysługiwało w związku z eksploatacją i remontami tych samochodów. W konsekwencji Trybunał uznał, że podstawa opodatkowania w takich sytuacjach obejmować będzie nie cenę nabycia towarów, lecz do ceny tej powinna być wliczona wartość zakupu towarów (np. części samochodowych), w przypadku nabycia których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (za Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, Komentarz VAT. Komentarz, Wolters Kluwer Polska 2010, wyd. IV).

Tak więc, w opinii Wnioskodawcy, koszt wytworzenia powinien obejmować tylko te wydatki, co do których Zainteresowany miał prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, podstawą opodatkowania będzie koszt wytworzenia rozumiany jako cena gruntu oraz towarów i usług, zakupionych do wytworzenia budynku, które były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, pomniejszony o podatek od towarów i usług.

Stawka podatku.

Podstawowa stawka podatku została przewidziana w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Uprzywilejowana stawka została przewidziana w art. 41 ust. 2 ustawy, który stanowi, iż dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W okresie do 31 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy o VAT).

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy o VAT).

Natomiast do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 (art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy o VAT).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że do budownictwa mieszkaniowego zalicza się budynki mieszkalne, których powierzchnia mieszkaniowa nie przekracza 300 m2. Dostawa budynków mieszkalnych, niezależnie czy stanowi odpłatne czy nieodpłatne przekazanie, korzysta w tym zakresie z uprzywilejowanej stawki VAT w wysokości 8% (do 31 grudnia 2013 r., po tym okresie 7%).

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 lutego 2012 r., sygn. ITPP2/443-1602/11/AW oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 października 2009 r., sygn. IPPP1-443-855/09-2/JB.

Natomiast w przedmiotowej sprawie, budynek mieszkalny będzie miał powierzchnię 826,33 m2. Dlatego też, znajdzie zastosowanie art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanego, nieodpłatne przekazanie budynku mieszkalnego będzie opodatkowane:

• stawką 8% od udziału 300/826,33 w całkowitym koszcie wytworzenia pomniejszonym o 8% podatku VAT,
• stawką 23% od udziału 526,33/826,33 w całkowitym koszcie wytworzenia pomniejszonym o 23% podatku VAT.
  
  

Obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 19 ust. 16 ustawy o VAT, w przypadku czynności, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ust. 1-5.

Zatem obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym przekazaniu podlega na ogólnych zasadach. Podatnik zobowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej, stosownie bowiem do art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Dlatego też, w przypadku nieodpłatnego przekazania budynku mieszkaniowego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury wewnętrznej nie później jednak niż 7 dni od dnia wydania towaru.

Wydanie towaru nastąpi zaś w momencie przekazania przez podatnika budynku mieszkalnego na cele osobiste (podjęcia decyzji w tym zakresie, czy też przystąpienia do rzeczywistego użytkowania), w przypadku ewentualnego odstąpienia od sprzedaży czy dzierżawy budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W świetle powyższego wskazać należy, iż brak odpłatności w przypadku dostawy towarów nie wyklucza opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług.

W powołanym wyżej przepisie art. 7 ust. 2 ustawy zostały sformułowane dwa warunki, których łączne spełnienie powoduje opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Po pierwsze, towary te muszą zostać przekazane na cele osobiste m. in. podatnika lub jego pracowników. Jeżeli bowiem następuje wykorzystanie towaru stanowiącego część majątku podatnika do celów prywatnych tego podatnika, to wówczas podatnik ten występuje jako finalny konsument tego towaru, a tym samym musi dojść do opodatkowania tej konsumpcji. Przy czym opodatkowanie tej czynności wystąpi w sytuacji spełnienia drugiego warunku wymienionego w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. istnienia po stronie podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (wytworzenia) przekazywanego towaru.

Wskazać należy, iż powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, gdy podatek od towarów i usług od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności darowizny, pod warunkiem jednak, iż podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca – zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług – zakupił nieruchomość gruntową z zamiarem wybudowania na niej budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 826,33 m2. W momencie rozpoczęcia inwestycji budynek mieszkalny miał zostać sprzedany na rynku pierwotnym. W przypadku natomiast braku możliwości zbycia inwestycji, Zainteresowany zamierzał przeznaczyć wybudowany budynek na wynajem firmie zewnętrznej. W trakcie realizacji inwestycji Wnioskodawca odlicza podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących dokonywane zakupy. Tymczasem obecna koniunktura na rynku nieruchomości może zmusić Zainteresowanego do zmiany planów. W przypadku braku powodzenia przy sprzedaży lub wynajmie nieruchomości Wnioskodawca przeznaczy większą część nieruchomości na cele osobiste. Zainteresowany wycofa wówczas budynek z prowadzonej działalności gospodarczej. Byłby to wówczas dla niego za duży koszt w zakresie podatku od nieruchomości, jak również mógłby obniżyć jego wiarygodność kredytową. Natomiast w pozostałej części nieruchomości Wnioskodawca będzie miał siedzibę działalności gospodarczej, co oznacza, że ta część będzie miała nadal związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Jak wskazano w interpretacji z dnia 16 listopada 2012 r. nr ILPP1/443-769/12-4/NS, w sytuacji, gdy Zainteresowany wybudowaną część budynku przeznaczy na swoje cele osobiste, zobowiązany będzie dokonać korekty podatku naliczonego związanego z tą częścią inwestycji, zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy, z uwzględnieniem zasad wskazanych w art. 91 ust. 7d ustawy.

Z powyższego zatem wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie tej części nieruchomości, którą Zainteresowany zmierza przekazać na cele osobiste.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że przekazanie części budynku na cele osobiste, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie tej części budynku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wyklucza bowiem możliwość uznania czynności nieodpłatnego przekazania za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie części budynku na cele osobiste Zainteresowanego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż w niniejszej sytuacji stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie części budynku na cele osobiste Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pytanie Zainteresowanego w części dotyczącej podstawy opodatkowania, stawki podatku oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania budynku i gruntu, podstawy opodatkowania, stawki podatku oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego i korekty tego podatku w przypadku nieodpłatnego przekazania budynku wraz z gruntem na cele osobiste w została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2012 r. nr ILPP1/443-769/12-4/NS.

Ponadto, wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.