INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 1 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 25 lutego 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 13 listopada 1997 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem własność nieruchomości, tj. lokalu użytkowego (dalej: lokal). Zainteresowana wraz z małżonkiem posiadała i nadal posiada wspólnotę majątkową. Przedmiotowy lokal stanowił współwłasność Zainteresowanej i jej małżonka. Do 2001 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem prowadziła w ww. lokalu działalność gospodarczą. Zainteresowana oraz jej małżonek prowadzili odrębnie zarejestrowaną działalność gospodarczą. w 2001 r. małżonek Wnioskodawczyni dokonał wycofania lokalu z jego działalności gospodarczej, a następnie z powodu stanu zdrowia przeszedł na rentę i zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. Następnie małżonek przeszedł na emeryturę. Od 2001 r. małżonek Zainteresowanej nie prowadził działalności gospodarczej i nie uzyskiwał przychodów w pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni natomiast kontynuowała swoją działalność gospodarczą w ww. lokalu do lipca 2009 r. Zarówno przed zaprzestaniem działalności gospodarczej przez małżonka Wnioskodawczyni, jak i po tym fakcie Zainteresowana prowadziła działalność w lokalu użytkowym, co oznacza że w obu tych okresach wykorzystywała go w całości dla potrzeb swojej działalności gospodarczej, tak jak wcześniej małżonek Zainteresowanej także w całości go wykorzystywał. Zainteresowana wraz z małżonkiem w lipcu 2009 r. dokonała sprzedaży tego lokalu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził małżonkowi Zainteresowanej w interpretacji z dnia 26 października 2009 r. nr ILPB2/415-787/09-2/JK, że przychód przypadający na niego w związku ze zbyciem ww. lokalu, czyli 50%, nie będzie stanowił przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a).

Przychody osiągane przez Wnioskodawczynię z działalności gospodarczej były opodatkowane w 2009 r. według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonek Zainteresowanej opodatkowuje swoje dochody także według skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na jakich zasadach wyliczany (określany) jest przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię ze zbycia lokalu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, lokal był od początku współwłasnością Zainteresowanej i jej małżonka oraz był przez nich wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. w sytuacji gdyby Wnioskodawczyni oraz jej małżonek prowadzili działalność gospodarczą do dnia zbycia lokalu, przychód każdego zostałby ustalony w oparciu o art. 8 ust. 1, art. 10 ust. 2 pkt 3 i art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w proporcji do udziału we własności lokalu. Przychód ten byłby u każdego z nich zakwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej i dochód z tego źródła byłby opodatkowany na zasadach określonych dla dochodów z działalności gospodarczej, według skali podatkowej. Jednakże przychód uzyskany przez małżonka Wnioskodawczyni z udziału we własności nie będzie przychodem podatkowym ze względu na zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w 2001 r., ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie nieruchomości oraz ich części, a także udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, o ile to odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości. Ponieważ jedynie małżonek Wnioskodawczyni zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej po upływie ponad pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym Zainteresowana wraz z małżonkiem nabyła lokal na współwłasność, to jedynie wobec niego nastąpi wyłączenie przypadającej na niego 50%-owej części przychodu z kategorii źródła przychodów, w rozumieniu art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast udział Wnioskodawczyni we własności lokalu, czyli 50% przychodu z odpłatnego zbycia lokalu z tego wyłączenia nie korzysta, ponieważ nie został w jej wypadku spełniony warunek wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej. Zatem przychód ze zbycia lokalu w części przypadającej na Wnioskodawczynię, tj. w 50%, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy będzie traktowany jako przychód z działalności gospodarczej. Zostanie on dodany do innych przychodów z działalności gospodarczej, a dochód z tej działalności podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych znajdzie zatem w przypadku Wnioskodawczyni zastosowanie do 50% przychodu ze zbycia lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (dotyczącego odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym oraz praw związanych z takimi nieruchomościami).

Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności, nawet nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane.

W przypadku składników majątku wycofanych z działalności gospodarczej przychód z działalności gospodarczej nie powstaje, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały one wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem sprzedała w 2009 r. lokal użytkowy, który był przez nich wykorzystywany do działalności gospodarczej, prowadzonej odrębnie przez każdego z nich. Zainteresowana posiada z małżonkiem wspólność majątkową. w 2001 r. małżonek Zainteresowanej wycofał lokal ze swojej działalności gospodarczej i nie prowadził już działalności gospodarczej. Natomiast Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu nadal prowadziła działalność gospodarczą, aż do momentu sprzedaży ww. lokalu. Zarówno przed zaprzestaniem działalności gospodarczej przez małżonka Wnioskodawczyni, jak i po tym fakcie Zainteresowana prowadziła działalność w lokalu użytkowym, co oznacza że w obu tych okresach wykorzystywała go w całości dla potrzeb swojej działalności gospodarczej, tak jak wcześniej małżonek Zainteresowanej także w całości go wykorzystywał. Zainteresowana działalność gospodarczą miała opodatkowana w 2009 r. wg skali podatkowej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy przedmiotowy lokal, po wycofaniu go z działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, był w całości wykorzystywany do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, wówczas przychodem z działalności gospodarczej będzie cała kwota uzyskana ze sprzedaży ww. lokalu, a nie tylko 50% tego przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.