INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2010 r. (data wpływu 22.03.2010 r.) oraz piśmie z dnia 05.05.2010 r. (data nadania 05.05.2010 r. data wpływu 07.05.2010 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie z dnia 30.04.2010 r. (data nadania 30.04.2010 r., data doręczenia 04.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z przekazaną pracownikowi darowizną - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z przekazaną pracownikowi darowizną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 12 lutego 2010 r. Sp. z o.o. wypłaciła pracownikowi darowiznę w wysokości 10.000 PLN. Osoba, która otrzymała świadczenie jest pracownikiem w rozumieniu art. 12 ust. 4 ww. Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca informuje, że w ciągu ostatnich 5 lat, pracownik nie otrzymał z firmy tego rodzaju świadczenia oraz nie jest spokrewniony z darczyńcą ani osobami decydującymi o udzieleniu darowizny. Darowizna nie jest świadczeniem określonym jako zapomoga (ani zwykła, ani też losowa), nie stanowi również wynagrodzenia za pracę, ani innego rodzaju dodatku wynikającego z umowy o pracę. Nie została udzielona z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, tylko ze środków obrotowych firmy. W dniu 11 lutego 2010 r. Sp. z o.o. podpisała z pracownikiem umowę darowizny ww. środków pieniężnych, które są przeznaczone na leczenie córki pracownika.

Pismem z dnia 30.04.2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez: przedstawienie dokumentu (odpowiednio wypis z KRS lub kopii urzędowo poświadczonego odpisu, pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla Pani Anny M. i Pana Adama B., którzy przedmiotowy wniosek podpisali. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 07.05.2010 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca prosi o zajęcie stanowiska, czy darowizna udzielona pracownikowi ze względu na chorobę dziecka jest przychodem ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy :

Wnioskodawca uważa, że przedmiotowa darowizna jest przychodem pracownika, ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu, gdyż nie podlega żadnemu z wyłączeń określonych w art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), określa w sposób ogólny przedmiotowy i podmiotowy zakres zastosowania przepisów ustawy. Stanowi on, iż przepisy ustawy obejmują osoby fizyczne, natomiast przedmiotem jej regulacji jest opodatkowanie dochodów osób fizycznych podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy od spadków i darowizn.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu. Najczęściej darowizna polega na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. W rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego darowizna jest umową, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku – art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony. O tym, czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny, czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego winna przesądzać zawarta na tę okoliczność umowa. W tym miejscu należy zauważyć, iż analiza umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny skuteczności zawieranych umów cywilnoprawnych na gruncie prawa cywilnego, ani oceny, czy kwota świadczenia pieniężnego udzielonego pracownikowi stanowi darowiznę. Przyjmując za Wnioskodawcą, iż udzielona przez zakład pracy kwota finansowej pomocy stanowi darowiznę pieniężną na rzecz pracownika, uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu otrzymanych środków, bowiem znajdzie tutaj zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączający stosowanie przepisów ustawy do przychodów podlegających przepisom ustawy od spadków i darowizn.

Reasumując:

Środki pieniężne otrzymane przez pracownika nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o ile ze sporządzonej umowy wynika, że środki te zostały przekazane w formie darowizny i podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.