Rodzaj ten obejmuje:
- zbiorniki na ciecze, zbiorniki na gazy, zbiorniki na cement i inne towary sypkie,
- budynki magazynowe,
- silosy,
- budynki chłodni i budynki składowe specjalizowane,
- powierzchnie magazynowe.
Rodzaj ten nie obejmuje:
- budynków w gospodarstwach rolnych, w tym budynków magazynowych przeznaczonych do przechowywania zbiorów, sklasyfikowanych w rodzaju 108,
- terminali ropy i ropopochodnych, sklasyfikowanych w rodzaju 202,
- wieży ciśnień, sklasyfikowanych w rodzaju 211.

- PKOB 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe

- PKWiU ex 41.00.20.0 - Budynki niemieszkalne

- do KŚT 104 (3)

- do KŚT 104 (43)

Zgodnie z regulaminem przez cały okres korzystania z pliku pobranego nieodpłatnie możesz otrzymywać mailingi reklamowe. Zaloguj się i czytaj bezpłatnie

Grupa ta obejmuje:
- wszystkie budynki i znajdujące się w nich lokale,
- spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego
- spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.
Uwagi:
Przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany, który jest na trwałe powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn zm) [Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 - przyp. red. ePodatnik.pl o nowym tekście jednolitym].
Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem.
Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.
Podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w KŚT oparto na podstawie PKOB oraz przypisano każdemu rodzajowi KŚT odpowiedni symbol PKWiU.
Przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielony trwałymi ścianami w obrębie budynku samodzielny lokal mieszkalny, jak też jego część obejmującą co najmniej 1 pokój o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, jeżeli jest ona odrębnym przedmiotem najmu.
Samodzielny lokal mieszkalny jest to wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Za lokal użytkowy uważa się samodzielny lokal lub jego część, wykorzystywane na cele inne niż mieszkalne, z wyłączeniem pracowni wykorzystywanej przez twórcę do prowadzenia działalności twórczej w dziedzinie kultury i sztuki, jeżeli jest ona połączona z mieszkaniem twórcy, lub jeżeli twórca nie ma w danej miejscowości samodzielnego mieszkania, umożliwiającego prowadzenie działalności twórczej. Przedmiotowe pracownie należy traktować jak lokal mieszkalny na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r., Nr 141, poz. 1492).
O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych.
W przypadku budynków (lub lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.
Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach nie podpiwniczonych. W przypadku budynków występujących w zabudowie zwartej, granice pomiędzy poszczególnymi obiektami stanowią płaszczyzny styku ścian szczytowych, a jeżeli występuje wspólna dla dwóch obiektów ściana to granica między budynkami przebiega przez jej środek.
Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp.
Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.
W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się także obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp.
Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Zgodnie z prawem, jedynie podatnik ma możliwość, prawo i obowiązek zaklasyfikowania swojej działalności czy produktu do określonego grupowania. GUS wydaje pomocniczo tzw. informacje dotyczące standardów klasyfikacyjnych, jednak to na podatniku ciąży obowiązek odpowiedniego opisania stanu faktycznego. Wadliwie opisany stan faktyczny oznaczać może nieprawidłową interpretację GUS. Ważne, aby już na etapie przygotowywania wniosku do GUS wiedzieć, od jakich okoliczności w danym przypadku zależy klasyfikacja działalnosci czy produktu. Poza tym w razie uzasadnionych wątpliwości można przy pomocy doradcy jeszcze przed złożeniem wniosku do GUS faktycznie dostosować działalność czy produkt do zasad umożliwiajacych stosowanie korzystniejszych symboli statystycznych.