INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.01.2010r. (data wpływu 01.02.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nagród wydanych przez spółkę w ramach konkursu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.02.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nagród wydanych przez spółkę w ramach konkursu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Wnioskodawcy w dniu 06 października 2009 r. ogłosiła konkurs skierowany do pełnomocników handlowych zatrudnionych w punktach bezpośredniej sprzedaży działających w ramach sieci dystrybucyjnej spółki, prowadzonych na mocy umów o świadczenie usług dystrybucyjnych przez zewnętrzne podmioty. Wygraną w konkursie były trzy dwuosobowe wycieczki zagraniczne o szacowanej wartości około 1.500,00 zł każda. Spółka posiada regulamin konkursu. Wydanie nagrody w ramach konkursu Spółka dokumentuje przy pomocy protokołu przekazania.

Wnioskodawca wskazuje, iż odbiorcami nagród byli pracownicy wyznaczeni przez nagrodzonego uczestnika promocji. Nagrody przyznawane były za najwyższy poziom realizacji sprzedaży w ocenianym przez spółkę przedziale czasowym.

Konkurs wygrywała ta jednostka sprzedaży bezpośredniej, która osiągnęła najlepsze wyniki z przeliczenia jej średniej pozycji według rankingu realizacji procentowej i ilościowej założonego celu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydane przez spółkę w ramach konkursu nagrody podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem wnioskodawcy, nagrody w postaci wycieczek dla pełnomocników handlowych zatrudnionych w punktach sprzedaży działających w ramach sieci dystrybucyjnej spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przemawiają za tym następujące regulacje prawne.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług: „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części (art. 7 ust. 2).
  
  

Wykładnia gramatyczna przepisu art. 7 ust. 2 prowadzi do wniosku, że podatnik powinien opodatkować czynność przekazania towarów, jeżeli łącznie spełnia ono trzy warunki:

1. towary zostały przekazane nieodpłatnie,
2. podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części,
3. podatnik przekazał te towary na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem.
   
   

Takie sformułowanie przepisu nie pozostawia wątpliwości, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem nie jest opodatkowane VAT.

Za przyjęciem stanowiska reprezentowanego przez spółkę przemawia wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (sygn. I SA/Po 1384/08): „przekazanie przez skarżącą spółkę nieodpłatnie towarów, stanowiących nagrody w konkursie, należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem zgodnie z art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie stanowi dostawy towarów, nawet jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów”. Wskazać także można wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30.06.2009 r. (sygn. III SA/GI 443/09): „analiza porównawcza art. 7 ust. 2 u.p.t.u. oraz art. 5 (6) VI Dyrektywy prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Treści art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie pozwala na przyjęcie, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem”.

Wnioskodawca podaje, iż brak w przepisach ustawowych podstawy prawnej dla opodatkowania takiej darowizny na cele związane z działalnością przedsiębiorstwa oznacza, że - stosownie do treści art. 217 Konstytucji RP - pozostaje ona poza zakresem opodatkowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w swoim wyroku z dnia 03 kwietnia 2007r. (sygn. I SA/Wr 152/07) stanął na stanowisku, iż „brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT od 1. VI. 2005r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Czynienie zatem w tym wypadku wykładni prowspólnotowej, dostosowującej w tym zakresie polskie unormowanie z uregulowaniem pomieszczonym w art. 5 (6) VI Dyrektywy - prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni „contra legem”. Organy zatem nie mogą domagać się opodatkowania tych czynności na podstawie przepisu Dyrektywy. Ani treść dyrektywy, ani orzeczeń wydanych na jej podstawie nie może stanowić argumentu przemawiającego za rozszerzeniem obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z prawa krajowego (por. J. Zubrzycki: Leksykon VAT 2006, t. I, Unimex, s. 105)”.

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in.:

• odpłatna dostawa towarów,
• odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
  
  

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części.
  
  

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Spółka organizuje akcję promocyjną dla wybranej grupy odbiorców, którzy osiągnęli najwyższy poziom realizacji sprzedaży w ocenianym przez Spółkę przedziale czasowym. Warunki uczestnictwa i zasady przyznawania nagród reguluje regulamin konkursu. Po osiągnięciu najlepszych wyników w czasie trwania konkursu, Spółka przyznała odbiorcy – pracownikowi wyznaczonemu przez nagrodzonego uczestnika promocji - nagrodę w postaci wycieczki.

W sytuacji opisanej we wniosku ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług, polegające na przekazaniu kontrahentom praw do uczestnictwa w wycieczkach, a nie jak zakwalifikował to Wnioskodawca – nieodpłatna dostawa towarów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przekazanie w formie nagrody wycieczki zagranicznej nie stanowi dostawy towarów, gdyż wycieczki zagranicznej nie można uznać za towar w rozumieniu zapisu art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotową sprawę należy ocenić w kontekście art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nieprawidłowo zakwalifikował wydane w ramach konkursu nagrody, jako nieodpłatne przekazanie towarów, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Jednakże należy dodać, iż z powyżej wskazanych przepisów wynika, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.
  
  

Przez świadczenie usług niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji opisanej we wniosku ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług, polegające na przekazaniu kontrahentom praw do uczestnictwa w wycieczkach. Przedmiotowe przekazanie ma związek z prowadzonym przedsiębiorstwem - czynności te mają przyczynić się do zachęcenia do osiągania lepszych wyników sprzedaży towarów oferowanych przez Spółkę.

W związku z tym, że przekazanie nagrody w postaci wycieczki, jako czynności związanej z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie spełnia przesłanki wymienionej w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta, jako nie stanowiąca odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z tym, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.