INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenie jakie konsekwencje podatkowe wywołuje wprowadzenie do ewidencji środków trwałych urządzenia, którego wartość, w wyniku błędnej oceny, że nie spełnia kryterium środka trwałego, została zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, za który zobowiązanie podatkowe się przedawniło (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenie jakie konsekwencje podatkowe wywołuje wprowadzenie do ewidencji środków trwałych urządzenia, którego wartość, w wyniku błędnej oceny, że nie spełnia kryterium środka trwałego, została zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, za który zobowiązanie podatkowe się przedawniło (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia węgla kamiennego. Na potrzeby tej działalności Spółka nabywa maszyny, urządzenia i aparaturę (dalej „urządzenia”), eksploatowane następnie w stanowiących własność Spółki zakładach górniczych. W niektórych przypadkach wartość zakupywanych urządzeń przekracza 3.500 zł. Zdarzają się przypadki, że wartość zakupionych urządzeń w momencie przekazania ich do użytku, zaliczana była jednorazowo w koszty, ze względu na błędną ocenę, iż nie spełniały one kryterium środków trwałych, określonych w art. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej dalej skrótem „updop”), tj. nie były one kompletne i zdatne do użytku.

Spółka ujawniając taką nieprawidłowość wprowadza powyższe urządzenia do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna ich amortyzację oraz dokonuje odpowiednich korekt kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

1. Jakie konsekwencje podatkowe wywołuje wprowadzenie do ewidencji środków trwałych urządzenia, którego wartość, w wyniku błędnej oceny, że nie spełnia kryterium środka trwałego, została zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, za który zobowiązanie podatkowe się przedawniło...
2. Czy Spółka powinna uznać, że miało miejsce ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 oraz art. 16d ust. 2 updop i rozpocząć dla celów podatkowych dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki wprowadzono do ewidencji środków trwałych, jednocześnie wyłączając z kosztów uzyskania przychodów podatkowych dokonane odpisy amortyzacyjne...
3. Czy Spółka nie będzie również zobowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
   
   

Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy zaliczyła wartość urządzenia do kosztów podatkowych z powodu błędnej oceny urządzenia, iż nie spełnia ono definicji środka trwałego (tj. było ono niekompletne i niezdatne do użytkowania), Spółka nie jest zobowiązana do skorygowania kosztów okresu, w którym wydatki te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zobowiązanie podatkowe za ten okres się przedawniło.

Jednocześnie w ocenie Spółki w przedstawionym stanie faktycznym doszło do ujawnienia środka trwałego, o którym mowa w art. art. 16d ust. 2 updop.

W związku z powyższym Spółka powinna ujawnić takie urządzenie, które spełnia kryterium środków trwałych i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i rozpocząć amortyzację począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono składnik majątkowy do ewidencji środków trwałych, jednakże odpisy te nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Spółka nie będzie również zobowiązana do rozpoznania żadnego przychodu podatkowego z tytułu dokonanego ujawnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pdop stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o pdop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h – 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h – 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Podstawą ustalenia wysokości odpisów amortyzacyjnych jest prawidłowe określenie wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość prowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 ustawy o pdop).

Stosownie do art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 lipca 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka, ze względu na błędną ocenę zakupionych przez Nią urządzeń – iż nie spełniają kryterium zakwalifikowania ich do środków trwałych – wydatki na ich nabycie zaliczała jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawne, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy doszło do przedawnienia zobowiązania Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest możliwe skorygowanie kosztów uzyskania przychodów okresu za który zobowiązanie to uległo przedawnieniu. Ponadto jak słusznie zauważyła Spółka w przedstawionym stanie faktycznym doszło do ujawnienia środka trwałego, o którym mowa w art. art. 16d ust. 2 updop. W związku z powyższym Spółka powinna ujawnić takie urządzenie, które spełnia kryterium środków trwałych i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i rozpocząć amortyzację począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono składnik majątkowy do ewidencji środków trwałych, jednakże odpisy te nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Spółka nie będzie również zobowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu dokonanego ujawnienia.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2, 4, 5, 6 i 7 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.