INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkań z pracownikami oraz kontrahentami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkań z pracownikami oraz kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zajmuje się m. in. wykonywaniem instalacji wodno - kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatycznych.

W zakładzie organizowane są w poszczególnych działach szkolenia wewnętrzne z udziałem prelegentów zewnętrznych, wewnętrznych, a także spotkania biznesowe w ramach firmy, bez udziału kontrahentów, podsumowujące działania Zakładu lub dotyczące ustalania planów działania i założeń. W trakcie tych szkoleń, spotkań podawany jest zwyczajowo skromny poczęstunek (m. in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze, gotowe posiłki itp.).

Ponadto w zakładzie i poza siedzibą zakładu odbywają się spotkania biznesowe z kontrahentami mające na celu np. omówienie zasad wzajemnej współpracy, negocjowanie kontraktu, podczas których podawany jest zwyczajowo przyjęty w biznesowym bon-tonie skromny posiłek lub poczęstunek (m. in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze, gotowe posiłki, itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyłączenie wydatków z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (reprezentacja) nie dotyczy wydatków na:

• skromny poczęstunek w trakcie szkolenia i spotkania wewnątrz firmy bez udziału kontrahentów,
• skromny poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ ustawy podatkowe nadal nie zawierają definicji reprezentacji i reklamy, można skorzystać z definicji zawartych w słownikach jak i wyartykułowanych w wyrokach sądowych. NSA w wyroku z dnia 20 listopada 2002 r. sygn. akt III SA 810/01 podkreślił, iż organ podatkowy ma możliwość swobodnej oceny dowodów ale w granicach sensu użytych słów a więc w znaczeniu jakie nadaje im język potoczny.

W „Małym Słowniku Języka Polskiego” pod red. E. Sobol (Warszawa 1997 r. s. 780) obok definicji reprezentacji jako przedstawicielstwa, wskazuje się, że w języku potocznym reprezentacja to wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś. Z kolei w „Słowniku wyrazów obcych” pod red. J. Tokarskiego (Warszawa 1988 r. s. 664) reprezentacja to wystawność życia, okazałość w czyimś sposobie życia, zawiązana ze stanowiskiem, pozycją społeczną danej osoby.

Brzeziński i M. Kalinowski uważają za reprezentację działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, komentarz , Warszawa 1996 r. s. 143).

Przedstawione wyżej przykładowe definicje nie oddają w pełni istoty wydatków na reprezentację i wskazują na szczególny, wyjątkowy, wykwintny i zwracający uwagę charakter wydatków.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 w literalnym brzmieniu odnosi się do wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów tylko w odniesieniu do wydatków reprezentacyjnych. Według Wnioskodawcy, zakup tego rodzaju produktów lub usług zużytych w innych celach niż reprezentacyjne, np. zużycie artykułów żywnościowych, usług gastronomicznych w trakcie szkoleń, narad, spotkań biznesowych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu Zakładu, a wyłączenie zawarte w art. 23 dotyczy tylko i wyłącznie wydatków o charakterze reprezentacyjnym.

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy, stanowić będą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Wnioskodawca jako podmiot odnoszący ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest w stanie wykazać związek pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki na artykuły żywnościowe, gotowe posiłki spożywane w trakcie organizowanych szkoleń, narad i spotkań biznesowych w ramach firmy bez udziału kontrahentów i z ich udziałem, stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż mają one na celu zachowanie firmy z normami społecznymi uznawane jako zwyczajowe. Działania te nie mają żadnych znamion ekskluzywności, przychodu, okazałości, wystawności.

Stanowią natomiast koszty ogólnej działalności firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie podaje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);
• musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, t. j. czy wydatki na usługi gastronomiczne ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku).

Pierwsza grupa wydatków, o których mowa we wniosku to wydatki na organizowanie w siedzibie Zakładu szkoleń wewnętrznych z udziałem prelegentów oraz spotkań biznesowych w ramach firmy, podczas których podawany jest skromny poczęstunek w postaci kawy, herbaty, wody mineralnej, słodyczy oraz gotowych potraw. Niewątpliwie w takiej sytuacji nie można mówić, iż celem podejmowanych działań jest reprezentacja rozumiana jako kreowanie pozytywnego wizerunku „na zewnątrz” wiążąca się z okazałością i wystawnością. W związku z powyższym, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych na spotkania, w których nie uczestniczą kontrahenci nie mają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki te, jeżeli są kosztami zorganizowania szkolenia, w którym uczestniczą pracownicy Zakładu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile mają związek z przychodem i są odpowiednio udokumentowane.

Ponadto złożony wniosek dotyczy oceny charakteru wydatków na usługi gastronomiczne lub zakup artykułów spożywczych w związku z odbywaniem spotkań biznesowych z kontrahentami, które odbywają się w zakładzie i poza zakładem.

W ocenie tutejszego organu wydatki na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie spotkań, szkoleń z kontrahentami, omawiane są zasady współpracy, negocjowane kontrakty to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, t. j. poza siedzibą zakładu. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Zakładu na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, że tego typu działania wpisują się w zwyczajowe postępowanie wobec kontrahentów nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Natomiast wydatki ponoszone na poczęstunek w postaci np. kawy, herbaty, słodyczy i owoców serwowany w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami, organizowanych w siedzibie zakładu, pod warunkiem że nie mają charakteru okazałości mogą stanowić - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy - koszty uzyskania przychodów.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym wydatków na reprezentację nie stanowi skromny posiłek lub poczęstunek (m. in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze, gotowe posiłki, itp.) o ile poniesione wydatki nie będą posiadały charakteru wydatków wpływających na polepszenie prestiżu (wizerunku) firmy. Nieprawidłowo jednak Wnioskodawca określił jako nie mające charakteru reprezentacji wydatki na usługi gastronomiczne w czasie spotkań z kontrahentami organizowanych poza siedzibą zakładu.

Jak wykazano, są to wydatki na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.