INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03 marca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 11 marca 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zakupionych przez pracodawcę dla pracowników usług medycznych

• w części dotyczącej finansowania świadczeń medycznych, których kwoty obciążają pracodawcę na podstawie przepisów prawa pracy - jest prawidłowe
• w części dotyczącej finansowania dodatkowych świadczeń medycznych – jest nieprawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zakupionych przez pracodawcę dla pracowników usług medycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar podpisać z jedną z wiodących firm medycznych umowę o świadczenie usług medycznych dla swoich pracowników. Wybrany przez wnioskodawcę pakiet usług obejmuje świadczenia związane z medycyną pracy i podstawową profilaktyką, dostosowaną do warunków pracy w Spółce (wstępne i okresowe badania związane z dopuszczeniem pracownika do pracy na danym stanowisku, zgodnie z art. 229 kodeksu pracy) jak również opiekę medyczną w zakresie ogólnej profilaktyki zdrowotnej oraz leczenia podstawowych schorzeń i dolegliwości, niezwiązane z rodzajem wykonywanej pracy. Jest to pakiet podstawowy (zawiera świadczenia z zakresu medycyny pracy i konsultacje medyczne sześciu podstawowych lekarzy specjalistów), który opłacany będzie miesięcznie w postaci zryczałtowanego wynagrodzenia.

W wybranym przez wnioskodawcę abonamencie pracownik nie musi skorzystać ze świadczeń nim objętych. Pracodawca nie ma natomiast żadnych możliwości sprawdzenia czy pracownik skorzystał ze świadczeń i w jakim zakresie z uwagi na ochronę tajemnicy lekarskiej oraz ochronę dóbr osobistych pracownika, do których zalicza się niewątpliwie prawo do prywatności w zakresie leczenia. Ponadto, cena abonamentu jest kwotą zryczałtowaną, i nie jest uzależniona od ilości zrealizowanych czy też niezrealizowanych wizyt lekarskich przez pracownika. Nie można więc obliczyć przychodu każdego pracownika z osobna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykupienie świadczeń medycznych takich, o których mowa w niniejszym wniosku, na rzecz pracowników powoduje powstanie po ich stronie przychodu do opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami podlegającymi opodatkowaniu są „otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń".

Z treści przytoczonej regulacji, stanowiącej naczelną regułę określającą zakres opodatkowania podatkiem dochodowym, wynika, iż świadczenia w naturze oraz inne nieodpłatne świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w przypadku, gdy zostały przez podatnika „otrzymane", w przeciwieństwie do przychodów w postaci pieniędzy oraz wartości niepieniężnych, w stosunku do których wystarczy ich „postawienie do dyspozycji podatnika". Jak powszechnie przyjmuje się w doktrynie „przychodem są wyłącznie wartości otrzymanych świadczeń w naturze, a nie - jak to ma miejsce w odniesieniu do pieniędzy i wartości pieniężnych - również postawione do dyspozycji podatnika. Ustawa nie zna bowiem takiego pojęcia jak postawienie świadczeń w naturze do dyspozycji podatnika (z wyroku NSA z 5.2.1997 r., SA/Sz 1191/96, POP 2000/2/40)." („Podatek dochodowy od osób fizycznych. Rok 2008. Komentarz" pod. red.dr Janusza Marciniuka). Oznacza to, iż w odniesieniu do przychodów w postaci świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń przychód po stronie podatnika powstanie wyłącznie w przypadku otrzymania świadczenia w naturze lub też faktycznego skorzystania z innego nieodpłatnego świadczenia.

Mając na uwadze powyższe logicznym jest, iż przychód taki po stronie pracowników Wnioskodawcy nie może powstać poprzez samo wykupienie abonamentu medycznego na ich rzecz. Nie można powiedzieć, iż pracownicy otrzymują jakąkolwiek korzyść z faktu samej możliwości skorzystania z leczenia w ramach abonamentu ani, że ewentualna taka możliwość stanowi dla nich wartość samą w sobie, także z tego powodu, iż ochrona zdrowotna przysługiwałaby im niezależnie od powyższego w ramach świadczeń gwarantowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. W tym miejscu warto przytoczyć fragment uzasadnienia orzeczenia WSA w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2008 r., w którym jednoznacznie stwierdzono, iż w podobnej do opisanej sytuacji „sama możliwość (...) nie jest równoznaczna z otrzymaniem świadczenia" (sygn. III SA/Wa 625/08).

Tak więc o realnym przychodzie po stronie pracownika Wnioskodawcy w opisanym przypadku można by mówić wyłącznie dopiero „gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji usług medycznych i jednocześnie możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych" (Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08; podobnież tenże sąd w wyrokach z dnia 11 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 475/08 i 20 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 625/08 oraz WSA w Gdańsku w wyroku z 10 lutego 2009r., sygn. I SA/Gd 1/09).

Jako, że abonament medyczny związany jest ze stosunkiem pracy kwestie powstania przychodu u pracowników z tego tytuły należy rozpatrywać w świetle brzmienia art. 12 updof określającego, co w szczególności może być przychodem z tego źródła. Zgodnie z treścią tegoż przepisu do przychodów takich należy zaliczyć „wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".

W odniesieniu do poszczególnych kategorii wymienionych przychodów ustawodawca w odmienny sposób określił sposób obliczania ich wartości dla potrzeb określenia przychodu podlegającego opodatkowaniu, czemu dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie jak podkreśla się w orzecznictwie „ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inaczej mówiąc, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu"(Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08).

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż zakupi on świadczenia medyczne w firmie medycznej świadczącej takież usługi, za które poniesie on opłatę ryczałtowo za wszystkich uprawnionych pracowników, bez względu na to czy i w jakim zakresie pracownicy z usług skorzystają. Nie ma możliwości ustalenia, czy dana osoba z postawionego do dyspozycji świadczenia faktycznie skorzysta oraz w jakim zakresie ze względu na ochronę tajemnicy lekarskiej oraz ochronę dóbr osobistych pracownika. W konsekwencji nie jest możliwe przypisanie w odpowiedniej proporcji opłat ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wykupienia abonamentu medycznego do faktycznie otrzymanych przez poszczególnych pracowników w danym okresie świadczeń i ustalenie na tej podstawie wartości przychodu po jego stronie. W takiej sytuacji „stwierdzić należy, że w przypadku, gdy wartości świadczeń medycznych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (...), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów usług medycznych. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość".(Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 475/08; tak samo Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08 oraz ). Braku możliwości określenia na podstawie przepisów ustawy przychodu w konkretnej wysokości w odniesieniu do pracownika objętego abonamentem medycznym powoduje, iż nie można powiedzieć, iż zdarzenie takie powoduje przysporzenie o wymiernym charakterze. W konsekwencji nie można więc uznać, iż w takim wypadku powstaje po stronie pracownika wymierny przychód do opodatkowania.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w orzeczeniach wydawanych przez organy podatkowe w sprawach o analogicznym do zaprezentowanego w niniejszym wniosku stanie faktycznym:

• Pismo interpretacyjne Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. P02/423-124/07/67406 - „Organ potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym z tytułu świadczeń medycznych, nie powstaje u pracowników przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy z tytułu ponoszenia ww. świadczeń nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Powyższe wynika z faktu braku możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na pracownika w sytuacji, gdy pracodawca pokrywa te wydatki w formie ryczałtu bez względu na to, czy dana osoba korzysta ze świadczeń medycznych, czy też z nich nie korzysta, a jednocześnie przyjęty ryczałtowy sposób rozliczeń sprawia, że pracodawca nie może określić wartości świadczenia faktycznie otrzymanego przez konkretnego pracownika."
• Pismo interpretacyjne Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 30 sierpnia 2007 r., sygn. 1473/WP/415/962/24/07/JK - Wynagrodzenie jest należne Spółce medycznej nienależnie od tego, czy uprawnione osoby korzystają ze świadczeń medycznych, czy nie. Spółka nie ma możliwości określenia podmiotowego i przedmiotowego zakresu świadczeń medycznych - nie otrzymuje ona bowiem od firmy medycznej żadnych imiennych rozliczeń dotyczących świadczeń medycznych, z których w danym okresie płatności skorzystały konkretne osoby. Zatem osobom tym nie można "przypisać" przychodu na podstawie przepisów art. 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.(...) Sama możliwość skorzystania ze świadczenia nie stanowi wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Zatem przedmiotowe świadczenia za usługi medyczne opłacane przez Spółkę na rzecz pracowników (i innych osób objętych umową) w formie ryczałtowej, nie stanowią przychodu dla tych osób."
• Pismo interpretacyjne Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 2 stycznia 2007 r., sygn. PUS. 1/415/29/06 - „Wartość otrzymanych przez pracowników nieobowiązkowych świadczeń zdrowotnych będzie stanowić przychód jako wartość nieodpłatnych świadczeń jedynie wtedy, gdy możliwe jest określenie wartości świadczenia, z jakiego konkretny pracownik faktycznie skorzystał. Reasumując, stwierdzić należy, że opodatkowaniu nie będą podlegać takie świadczenia w sytuacji gdy pracodawca nie jest w stanie określić wartości świadczenia, z jakiego pracownik faktycznie skorzystał. W związku z tym, iż nie jest możliwe ustalenie wysokości świadczenia (w ramach wykupionych pakietów medycznych) z których pracownik będzie korzystał u pracowników nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych".
  
  

Ponadto Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż w części, w jakiej abonament dotyczy świadczeń medycznych w ramach medycyny pracy i podstawowej profilaktyki, dostosowanej do warunków pracy w Spółce przychód po stronie pracowników nie powstanie także ze względu na art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z treścią tegoż przepisu wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy wartość świadczeń mieszczących się w zakresie medycyny pracy, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust.1 updof, gdyż Wnioskodawca pozostaje do tych świadczeń zobowiązany niezależnie od faktu wykupienia abonamentu medycznego. Tym samym nie można mówić, iż pracownik otrzymał jakikolwiek przychód z tego tytułu. Wobec powyższego Wnioskodawca jest zdania, iż w wyniku wykupienia abonamentu medycznego dla pracowników, o którym mowa w niniejszym wniosku, nie powstanie po ich stronie przychód podatkowy z tego tytułu, w konsekwencji czego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy w związku z korzystaniem przez pracowników z opieki medycznej w takiej sytuacji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 powołanej powyżej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Nieodpłatnym świadczeniem Spółki na rzecz jej pracowników w przypadku objęcia ich programem opieki zdrowotnej nie jest korzystanie przez tych pracowników z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość usług medycznych, z jakich skorzystał pracownik, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług. Należy zauważyć, iż usługa objęcia opieką medyczną finansowana pracownikom przez Spółkę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z jej tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby.

Pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatki. W związku z powyższym należy uznać, iż w przedmiotowym przypadku u pracowników powstaje przychód ze stosunku pracy. Podkreślenia wymaga również fakt, że otrzymanie, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach nie musi mieć bynajmniej tzw. postaci rękodajnej. „Otrzymanie” oznacza przysporzenie w majątku w postaci tego za co otrzymujący sam nie zapłacił. Tym samym przychód u pracownika rozpoznawany jest ze względu na samą gotowość do świadczenia opieki medycznej a nie na fakt skorzystania z określonych usług bądź nie.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Z tego wynika, iż przychodem każdego z pracowników będzie cena zakupu usługi objęcia go opieką medyczną w ramach wykupienia pakietu medycznego.

Przy czym należy wskazać, że świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których ponoszenia pracodawca jest obowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw tj. świadczenia z zakresu medycyny pracy są przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten mówi bowiem, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie pracy i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydawanych na podstawie tych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca ma zamiar podpisać z firmą medyczną umowę o świadczenie usług medycznych dla swoich pracowników. Wybrany przez wnioskodawcę pakiet usług medycznych obejmuje zarówno świadczenia związane z medycyną pracy jak i pozostałe usługi medyczne. Opłata za usługi medyczne jest wnoszona ryczałtowo bez podziału na wynagrodzenie za usługi medycyny pracy oraz usługi pozostałe. Nie jest wiadome czy osoba upoważniona skorzystała z tych usług czy też nie, jak również w jakim zakresie z nich korzystała.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż cena zakupu dodatkowych ubezpieczeń medycznych z tytułu objęcia danego pracownika opieką medyczną stanowi przychód tego pracownika w rozumieniu art. 11 i art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Spółce z tytułu dokonywania ww. świadczeń (opłacenia składki), ciążyć będą obowiązki płatnika określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla przychodów ze stosunku pracy. Nie dotyczy to tej części składki, która dotyczy świadczeń przysługujących pracownikom na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, gdyż te świadczenia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy są zwolnione z podatku.

W interesie wnioskodawcy leży, aby w celu należytego wywiązania się z obowiązku płatnika tak układać stosunki prawne ze stroną świadczącą usługi by indywidualizacja świadczeń nie nastręczała trudności. Nadmienić również należy, iż zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądowym, ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń (składki w części przypadającej na badanie wynikające z przepisów BHP oraz dodatkowe świadczenia) na rzecz poszczególnych świadczeniobiorców mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty na fakturze dotyczącej ubezpieczenia medycznego obejmującego badania wynikające z przepisów BHP jak i dodatkowe świadczenia dla swoich pracowników nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość opłacanej kwoty przypada na konkretny rodzaj badań.

Zatem w sytuacji zakupu przez wnioskodawcę pakietu ubezpieczeń medycznych dla swoich pracowników obejmujących wykonanie badań wynikających z przepisów BHP oraz dodatkowych świadczeń, opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na zasadach określonych w art. 32 w związku z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części opłaconej składki, która przypada na dodatkowe świadczenia. Jednocześnie należy zauważyć, iż w przypadku opieki medycznej oferowanej przez wnioskodawcę pracownikom, nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie zapłaty składki ubezpieczenia medycznego znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono ubezpieczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu na poszczególnych pracowników wydaje się sprawą oczywistą.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej powołanych przez wnioskodawcę pism Naczelników Urzędów Skarbowych należy stwierdzić, iż pisma takie nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.