INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki Wojskowej przedstawione we wniosku z dnia 30.04.2009 r. (data wpływu 07.05.2009 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 22.07.2009 r. (data nadania 22.07.2009 r., data wpływu 24.07.2009 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie Nr IPPB2/415-344/09-2/MG z dnia 16.07.2009 r. (data nadania 16.07.2009 r., data doręczenia 20.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconej żołnierzowi zawodowemu kwoty stanowiącej równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.05.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconej żołnierzowi zawodowemu kwoty stanowiącej równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Żołnierzowi zawodowemu przysługuje bezpłatne wyżywienie. Zgodnie z § 3 ust. 5 pkt 1 lit. e i pkt 2 lit. d rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych z dnia 18 lutego 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497), który wszedł w życie z dniem 04.04.2009 r. Żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego może otrzymać bezpłatne wyżywienie w formie równoważnika pieniężnego. Od wypłaconego żołnierzowi równoważnika pieniężnego w zamian za bezpłatne wyżywienie odprowadzony został podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z § 3 ust. 5 żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie według:

1. zasadniczych norm żywienia, w formie:
   e) równoważnika pieniężnego;
2. dodatkowych norm żywienia, w formie:
   
   d) równoważnika pieniężnego.
   
   

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem Nr IPPB2/415-234/09-2/MG z dnia 16.07.2009 r. tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania poprzez udzielenie informacji:

• czy wypłacana żołnierzowi zawodowemu kwota stanowiąca równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie wynika z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy...
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 22.07.2009 r. (data wpływu do tut. organu 24.07.2009 r.) informując, że żołnierze zawodowi na podstawie § 3 ust. 5 pkt 1 lit. e i pkt 2 lit. d rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych z dnia 18 lutego 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497; ost. zm. Dz. U. z 2009 r. Nr 45, pz.365), mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie w formie równoważnika pieniężnego. Ten przepis, jak i inne w podobnych przypadkach nie kwalifikują przyznanych żołnierzom należności do świadczeń wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy lub nie. W związku z powyższym rozstrzygającą decyzję podejmuje Izba Skarbowa. W podobnym przypadku, w którym ta należność w zamian za wyżywienie przysługiwała żołnierzom zawodowym - pilotom, Izba Skarbowa stwierdziła, że jest to należność wynikająca z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pomimo braku wyraźnych zapisów w tym rozporządzeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona żołnierzowi zawodowemu kwota stanowiąca równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest płatnikiem, który zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zobligowany jest do przestrzegania ustanowionego prawa, a tym samym do odprowadzania podatku dochodowego od kwot wypłaconych z ww. tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 11a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Istotnym elementem zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie powołanego wyżej przepisu są następujące okoliczności:

• świadczenia te muszą wynikać z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby),

• beneficjentami tych świadczeń mogą być osoby pozostające w stosunku służbowym,

• świadczenia te muszą być przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
  
  

Stosownie do postanowień art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.) żołnierze zawodowi otrzymują w określonych przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności.

Zgodnie z § 3 ust. 5 pkt 1 lit e) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497 ze zm.) żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie według zasadniczych norm wyżywienia, w formie równoważnika pieniężnego natomiast w oparciu o § 3 ust. 5 pkt 2 lit d) żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie według dodatkowych norm wyżywienia, w formie równoważnika pieniężnego.

Ponadto, wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych określa rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 43, poz. 396 ze zm.).

Zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od tego, czy otrzymywane przez żołnierzy świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty w zamian tych świadczeń wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłaca żołnierzom zawodowym równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie. Realizacja tego świadczenia następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, wydanego na podstawie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Od wypłacanego żołnierzowi zawodowemu równoważnika pieniężnego Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto, z treści pisma Wnioskodawcy z dnia 22.07.2009 r. stanowiącego doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wypłacanej żołnierzowi zawodowemu kwoty stanowiącej równoważnik pieniężny za bezpłatne wyżywienie, w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych z dnia 18 lutego 2004 r. nie można zakwalifikować do świadczeń wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, iż do właściwości organu wydającego niniejszą interpretację nie należy ocena charakteru wypłacanych żołnierzom zawodowym świadczeń, jak również interpretacja przepisów innych niż przepisy prawa podatkowego, co oznacza, że organ podatkowy nie dokonał rozstrzygnięcia w zakresie zakwalifikowania wypłacanych świadczeń, jako wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zatem, organ podatkowy wydając przedmiotową interpretację stanowisko swoje oparł o stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku i stwierdzenie zawarte w uzupełnieniu wniosku na wezwanie tut. organu, iż „ten przepis, jak i inne w podobnych przypadkach nie kwalifikują przyznanych żołnierzom należności do świadczeń wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy lub nie”.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wartość wypłacanego żołnierzowi zawodowemu równoważnika pieniężnego w zamian za bezpłatne wyżywienie, nie korzysta z przedmiotowego zwolnienia, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem stanowi przychód ze stosunku służbowego, od którego Wnioskodawca, jako płatnik zobligowany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy.

W sytuacji, gdy przedmiotowe świadczenia będą wynikały z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wówczas skorzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.