INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008r. (data wpływu 24 października 2008r.), uzupełnionego w dniu 29 grudnia 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 grudnia 2008r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP1-443-1974/08-2/AK z dnia 23 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wystawia zakładową drużynę piłkarską do amatorskich zawodów sportowych. Drużyna reprezentuje firmę w szczególności na organizowanym corocznie Turnieju Piłki Halowej o Puchar X… Regionu P…. W turnieju tym biorą udział reprezentanci Spółek z grupy kapitałowej, do której należy również Spółka. W tym celu zakupiono dla zawodników firmowe stroje sportowe - koszulki z nazwą Spółki, spodenki, getry, dwa stroje bramkarskie, a także piłki. Spółka zamówiła również gadżety z logo - czapeczki z logo, szaliki z logo, które przeznacza do wykorzystania i prezentowania podczas międzyzakładowych zawodów przez kibiców drużyny - w szczególności pozostałych pracowników Spółki. Dodatkowo Spółka zakupiła banery reklamowe, które będą wykorzystywane w celach reklamowych zarówno na zawodach sportowych, jak i przy okazji innych działań promocyjnych reklamowych. Dla zawodników zwycięskich drużyn zakupiono dyplomy i puchary.

Przy okazji kolejnych rozgrywek planuje się zakup drobnych upominków reklamowych dla zawodników lub kibiców.

Udział w międzyzakładowych zawodach sportowych Spółka traktuje zarówno jako formę promocji i reklamy - poprzez wykorzystanie nazwy lub logo na koszulkach zawodników i gadżetach, a przy okazji też jako formę integracji pracowników z różnych działów. Udział w imprezie poprzez współdziałanie w jednej zakładowej drużynie, umożliwia pracownikom lepsze poznanie się, rozwija umiejętność współpracy i umacnia poczucie identyfikowania się z firma,, co zdaniem Spółki, może się przełożyć na poprawienie atmosfery wśród zatrudnionych, lepsze efekty osiągane w pracy, jak i ograniczenie możliwości wystąpienia wśród pracowników tendencji do chęci zmiany pracy na inną

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupów

1. firmowych strojów sportowych z nazwą firmy dla pracowników - członków zakładowej drużyny piłkarskiej, wydatki na zakup piłek dla drużyny,
2. gadżetów reklamowych, jak czapeczki czy szaliki z nazwą Spółki i logo,
3. banerów reklamowych,
4. pucharów, dyplomów dla zawodników zwycięskich drużyn,
5. ewentualnych drobnych upominków reklamowych dla zawodników uczestniczących w turnieju...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, przy czym ustawa nie definiuje charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną. Wydatki ponoszone przez Spółkę zalicza się do tzw. kosztów ogólnych działalności, stąd prawo do odliczenia z tytułu tych wydatków powinno przysługiwać Spółce w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT. Ponadto, jeżeli spełniony jest warunek z art. 86 ust. 1 ustawy, począwszy od 1 stycznia 2007, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w pełni w odniesieniu do wszelkich wydatków na reklamę, w tym także na reklamę niepubliczną, ponieważ nie ma tu zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy. Biorąc pod uwagę, że Spółka prowadzi działalność opodatkowaną, a ponoszone wydatki są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa i zdaniem Spółki wydatki opisane w pkt a), b), c), e) należy uznać za koszt uzyskania przychodów, stąd zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów wymienionych w lit a), b), c) i e).

W przypadku wydatków określonych w pkt d)‚ które Spółka wyłącza z kosztów uzyskania przychodów, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji dalsza czynność nieodpłatnego przekazania, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT i nie wystąpi VAT należny. Wydatki przeznaczone na zakup pucharu i dyplomów dla zwycięskich drużyn, Spółka traktuje jako koszt reprezentacji. Nieodliczony VAT z tytułu zakupu towarów na potrzeby reprezentacji, zdaniem Spółki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) updop. Wydatki reprezentacyjne ponoszone są bezsprzecznie w celu uzyskania przychodów, tym samym kwota podatku naliczonego od takich wydatków powinna również zostać uznana jako związana z osiągnięciem przychodu. Podatek naliczony stanowi obciążenie publicznoprawne związane z dokonaniem czynności podlegającej opodatkowaniu i zdaniem Spółki nie stosuje się w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 28 dotyczącego wydatków na reprezentację, a szczególną regulację dotyczącą podatku VAT jako kosztu podatkowego. Ponieważ podatnik, co do zasady, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na cele reprezentacji, należy uznać, że wypełniona zostaje dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o pdop (tj. „brak prawa do odliczenia”), co w konsekwencji, pozwala na przyjęcie, że podatek naliczony od nabytych towarów i usług na potrzeby reprezentacji stanowić będzie koszt podatkowy. Stanowisko takie potwierdza Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z 22.08.2007 (sygn. 1472/ROP1/423-248/07/KM) oraz z 02.04.2007 (sygn. 1472/ROP1/423-69/07/KUKM), Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z 24.09.2007 (sygn. 1471/DPR2/423-157/07/JB) czy z 06.07.2007, (sygn. 1471/DPR2/423-53/07/AB), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 26.09.2006 (sygn. 1401/PD-006-433/06/KK).

Biorąc pod uwagę przepisy art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na inną możliwość ujęcia tej transakcji przez podatnika VAT. Zgodnie ze wspomnianym artykułem 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zakaz odliczania podatku naliczonego VAT nie dotyczy przypadku, gdy nieodpłatne przekazanie towarów zostało opodatkowane. Tak więc, zgodnie ze wspomnianą regulacją, jeżeli podatnik opodatkuje VAT przekazanie towarów na cele reprezentacji, to ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, pomimo, że wydatki na ten cel nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Obydwie metody rozliczania wydatków są zgodne z ogólną zasadą neutralności podatku od towarów i usług, a skutek ekonomiczny zastosowania którejkolwiek z metod będzie tożsamy, na co zwraca uwagę m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z 04.12.2007 sygn. 15.11/2-443/193/07. Potwierdzenie takiego stanowiska znajdujemy też w interpretacji Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z 05.06.2007 (sygn. 1473/WV01443- 28/07/AN), Lubelskiego Urzędu Skarbowego z 24.09.2007 (sygn. PD.423-53a/07). W takim przypadku VAT należny od reprezentacji będzie stanowił koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) updop. Przeciwne stanowisko w tym temacie prowadziłoby do wniosku, że art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) updop jest - począwszy od 1 stycznia 2007 - bezprzedmiotowy, a taka wykładania przepisów jest niedopuszczalna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
   
   

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Uregulowania art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r., stanowiły, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Inne ograniczenia prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ustawodawca określił w art. 88 ust. 3a cyt. ustawy, gdzie wymienił nieprawidłowości w zakresie wystawionych faktur VAT (ich oryginałów, kopii, duplikatów i faktur korygujących) i dokumentów celnych, które stanowią o braku możliwości dokonania obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z tak wystawionych dokumentów.

Należy jednocześnie podkreślić, iż uznanie poniesionych wydatków na towary i usługi za koszt uzyskania przychodów, nie powoduje automatycznie powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie powyższych towarów bądź usług. Zatem fakt, iż dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu jest kwestią odrębną od tego, czy nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem należy dokonać analizy, czy dany zakup towaru bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi) – czy można go uznać za koszt uzyskania przychodu. Zatem, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika nie były związane z czynnościami opodatkowanymi, fakt uznania ich za koszt uzyskania przychodu był sprawą wtórną i pozostającą bez wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym, podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występował związek pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi i co do zasady wydatek ten stanowił koszt uzyskania przychodu.

Należy jednocześnie wskazać, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 Nr 209, poz. 1320), z dniem 1 grudnia 2008r. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 stracił moc obowiązującą.

Zatem od dnia 1 grudnia 2008r. aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika więc, iż w przypadku, gdy nabyte towary i usługi, które są przekazywane nieodpłatnie np. w celach reklamowych i istnieje związek ze sprzedażą opodatkowaną (służą zwiększeniu sprzedaży opodatkowanej), to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu przysługuje, pod warunkiem, że wydatki na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wyjątek od tej zasady przewidziany został w art. 88 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, który stanowi, iż przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Nadmienić należy, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 Nr 209, poz. 1320), z dniem 1 grudnia 2008r. przepis art. 88 ust. 3 pkt 3 stracił moc obowiązującą.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka kupuje dla zawodników zakładowej drużyny piłkarskiej, którzy biorą udział w zawodach sportowych (w tym m.in. w Turnieju Piłki Halowej o Puchar X… Regionu P…), firmowe stroje sportowe - koszulki z nazwą Spółki, spodenki, getry, dwa stroje bramkarskie, a także piłki. Spółka zamówiła również gadżety z logo - czapeczki z logo, szaliki z logo, które przeznacza do wykorzystania i prezentowania podczas międzyzakładowych zawodów przez kibiców drużyny - w szczególności pozostałych pracowników Spółki. Spółka zakupiła także banery reklamowe, które będą wykorzystywane w celach reklamowych zarówno na zawodach sportowych, jak i przy okazji innych działań promocyjnych reklamowych. Ponadto, dla zawodników zwycięskich drużyn zakupiono dyplomy i puchary.

Zatem z okoliczności przedstawionych przez Spółkę wynika, iż wydatki związane z zakupem przez nią towarów reklamowych takich jak: stroje sportowe z nazwą firmy, czapeczki i szaliki z nazwą Spółki i logo, banery reklamowe, drobne upominki reklamowe, wykorzystywanych podczas zawodów sportowych, traktowanych zarówno jako forma promocji i reklamy, jak również jako forma integracji pracowników, są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Są to wydatki Spółki, związane z jej ogólną działalnością, które co prawda w sposób pośredni, ale jednak wpływają na prowadzenie przedsiębiorstwa, a poprzez to na działalność opodatkowaną Spółki.

Biorąc zatem pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów, takich jak: stroje sportowe z nazwą firmy, czapeczki i szaliki z nazwą Spółki i logo, banery reklamowe, drobne upominki reklamowe (towarów przekazywanych nieodpłatnie), na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, iż nie występują przesłanki ograniczające to prawo wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2, który stracił moc obowiązującą z dniem 30 listopada 2008r. oraz art. 88 ust. 3a cyt. ustawy.

Zauważyć ponadto należy, że nawet w sytuacji gdy zakupione przez Spółkę towary nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, to Wnioskodawca uznając związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi i decydując się na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania tych towarów na cele reklamy bądź promocji, ma prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego, w oparciu o przepisy art. 88 ust. 3 pkt 3. Jeżeli więc zostanie opodatkowane przekazanie zakupionych przez Spółkę towarów, gdy ich nabycie nie stanowiło dla Spółki kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a wydatki te związane są prowadzoną przez Spółkę działalnością, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych zakupów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.