INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.05.2008r. (data wpływu 29.05.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.05.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego związanego z zakupem usług przeznaczonych na cele reprezentacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W toku działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi koszty, które zgodnie z ustawą CIT nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przykładem tego rodzaju kosztów są wydatki reprezentacyjne obejmujące m.in. koszty spotkań z klientami dokumentowane fakturami za usługi gastronomiczne. Kwota podatku naliczonego VAT od tych wydatków nie podlega odliczeniu od podatku należnego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek naliczony VAT związany z ponoszonymi wydatkami o charakterze reprezentacyjnym – w tym z tytułu zakupu usług gastronomicznych o charakterze reprezentacyjnym – stanowi koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, podatek naliczony VAT wykazany na fakturach dokumentujących wydatki na reprezentację stanowi koszt uzyskania przychodów, co wynika z wykładni art. 16 ust.1 pkt 46 lit.a tiret drugie ustawy CIT w związku z art. 88 ust 1 pkt 2 i 4 ustawy VAT. Zgodnie z zacytowanym przepisem ustawy o podatku dochodowym podatek naliczony VAT stanowi koszt uzyskania przychodu w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (a podatek ten nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej). Taka sytuacja ma właśnie miejsce w przypadku kosztów reprezentacji, w tym w odniesieniu do nabywanych usług gastronomicznych. Art 88 ust.1 pkt 2 ustawy VAT zabrania bowiem odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Ponadto, w przypadku usług gastronomicznych zakaz odliczania podatku naliczonego VAT z tytułu ich nabycia wynika wprost z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT (w zakresie przewidzianym w tym przepisie). Na uwagę według Wnioskodawcy zasługuje fakt, iż ustawa CIT zawiera osobną regulację dotyczącą kosztów reprezentacji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT koszty reprezentacji obejmujące wydatki gastronomiczne nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów. W opinii Wnioskodawcy przepis ten odnosi się do kwot netto (bez VAT), ponieważ ustawa CIT przewiduje odrębną szczególną regulację związaną z potrącalnością podatku VAT. Jest nią właśnie art. 16 ust.1 pkt 46 lit.a. ustawy CIT, który zezwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego VAT m.in. w związku z dokonywanymi zakupami o charakterze reprezentacyjnym. Wnioskodawca twierdzi zatem, iż podatek VAT naliczony od wydatków na reprezentację będzie (na podstawie art. 16 ust 1 pkt 46 tiret drugie ustawy CIT) zaliczany do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż kwota netto tych wydatków nie będzie potrącalna na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT. Dopuszczalność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku VAT naliczonego od wydatków na reprezentację potwierdzają następujące interpretacje organów podatkowych: Izba Skarbowa w Katowicach (IBPB3/423-89/08/NG/KAN-1 059/08), Iza Skarbowa w Bydgoszczy (ITPB3/423-1 67/07/MT), Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (1471/DPDI/423-1 51/06/KK), Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (1 472/ROPI/423-69/07/KUKM).

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora M. Szymczaka (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002) definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Reprezentacja pośrednio promuje podmiot poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykorzystując w tym celu okazałość i wystawność podarunków i usług.

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka będzie mogła – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki.

W świetle powyższego, nie jest kosztem uzyskania przychodu wydatek na reprezentację w kwocie netto, natomiast podatek VAT naliczony w kwocie, której nie przysługuje podatnikowi obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli wydatek związany jest z reprezentacją firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.