INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2008 r. (data wpływu 19 maj 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina przygotowuje w trybie bezprzetargowym sprzedaż działek gruntu niezabudowanego.

Celem planowanej przez Gminę transakcji sprzedaży gruntu niezabudowanego jest poprawa warunków zamieszkania terenów przyległych do sprzedawanego gruntu.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla zespołu urbanistycznego X oraz Parku X (Uchwała Nr (…) Rady Miejskiej z dnia 16 lutego 2006r., § 110 ust. 1), grunt mający stanowić przedmiot sprzedaży przeznaczony jest pod zieleń parkową oraz zabudowę mieszkaniową jednorodzinną jako obszar poprawy warunków zamieszkiwania, wyznaczony dla powiększenia terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Jednocześnie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na terenie przygotowywanym do sprzedaży, obowiązują ustalenia dotyczące ukształtowania obiektów budowlanych i zagospodarowania terenu, tj. zakaz wznoszenia budynków oraz zakaz urządzania miejsc postojowych (§ 110 ust. 3 cytowanej Uchwały). Na terenie tym obowiązują ustalenia dotyczące zasad ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego.

Wnioskodawca uznaje, że zgodnie z ustaleniami planu, przygotowywany do sprzedaży grunt niezabudowany można zakwalifikować do kategorii terenów, które mają służyć poprawie warunków zamieszkania poprzez ewentualne powiększenie terenu przyległego, z obowiązującym dla sprzedawanego gruntu zakazem wznoszenia na nim budynków oraz urządzania miejsc postojowych, co oznacza, że terenu tego nie można uznać za teren budowlany. W ewidencji gruntów i budynków, przedmiotowy grunt jest sklasyfikowany jako użytek RV tj. rola klasy piątej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną przez Zainteresowanego transakcją sprzedaży szeregu działek gruntu niezabudowanego, ich dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, planuje on sprzedaż szeregu działek gruntu niezabudowanego, który na podstawie ewidencji gruntów i budynków, jest sklasyfikowany jako użytek RV tj. rola klasy piątej. Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowy grunt przeznaczony jest pod zieleń parkową oraz zabudowę mieszkaniową jednorodzinną jako obszar poprawy warunków zamieszkiwania, wyznaczony dla powiększenia terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Na gruncie tym obowiązuje zakaz wznoszenia budynków oraz zakaz urządzania miejsc postojowych.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Natomiast przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zatem grunty w rozumieniu ustawy o VAT, są towarami a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki określonej w art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy. Od powyższej zasady opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego stawką podstawową, jest wyjątek. Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, określa zwolnienie od podatku przy dostawie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem jedynie grunty zabudowane, budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest legalnej definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Stąd w zakresie ustalenia, czy dany teren jest przeznaczony pod zabudowę decydujące znaczenie mają zapisy wynikające z ewidencji gruntów i budynków oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uwzględniając ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca stwierdza, że przedmiotowy grunt przeznaczony jest pod zieleń parkową oraz zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, ale jako obszar służący poprawie warunków zamieszkiwania. Stąd, obowiązujący na tym terenie zakaz wznoszenia budynków oraz zakaz urządzania miejsc postojowych. Zatem nie ulega wątpliwości, że wprowadzony w planie powyższy zakaz, przesądza o kwalifikacji przedmiotowego gruntu, który nie jest w związku z tym terenem budowlanym, ani też przeznaczonym pod zabudowę.

Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana transakcja polegająca na sprzedaży szeregu działek gruntu niezabudowanego, spełnia dyspozycję zwolnienia przedmiotowego zawartą w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a to oznacza, że dostawa przedmiotowego gruntu jest zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż będzie traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, które stanowią tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości gruntowych niezabudowanych, które zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zieleń parkową oraz zabudowę mieszkaniową jednorodzinną jako obszar służący poprawie warunków zamieszkiwania, wyznaczony w celu powiększenia terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Na przedmiotowym gruncie obowiązuje zakaz wznoszenia budynków oraz urządzania miejsc postojowych.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały, o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów, ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jak wskazuje art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Zatem biorąc pod uwagę analizę powyższych przepisów, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Zainteresowanego niezabudowanych działek przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zieleń parkową oraz zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, jako obszar służący poprawie warunków zamieszkiwania, ale bez możliwości wznoszenia budynków oraz urządzania miejsc postojowych, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.