Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łowiczu z dnia 12.07.2006r. nr US I/1 415/7/06 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego uznając za nieprawidłowe Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29.04.2006r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Łowiczu w dniu 10.05.2006r.).

Pismem z dnia 29.04.2006r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Łowiczu w dniu 10.05.2006r.) zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łowiczu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z oddelegowaniem kierowców, w celu wykonania usług transportowych ( a w szczególności diet). We wniosku wskazał Pan, iż kierowców zatrudnia na umowę o pracę w Pana firmie świadczącej usługi transportu samochodowego na terenie kraju i zagranicą. Pana zdaniem ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łowiczu po dokonaniu analizy złożonych dokumentów w postanowieniu z dnia 12.07.2006r. nr US I/1 415/7/06 podzielił wyrażony przez Pana pogląd, wskazując na wypełnienie dyspozycji art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi po przeanalizowaniu dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego postanowił w myśl art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zmienić przedmiotowe postanowienie.

Jak wynika z akt sprawy prowadzi Pan działalność gospodarczą polegająca na świadczeniu usług transportu samochodowego na terenie kraju i zagranicą. W prowadzonej firmie zatrudnia Pan kierowców na umowę o pracę. W umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy wskazana jest siedziba firmy. W Pana ocenie kierowcom delegowanym do wykonywania usług transportowych, stosownie do przepisów art. 775 § 1 Kodeksu pracy, przysługują diety oraz zwrot poniesionych w podróży i prawidłowo udokumentowanych wydatków, a ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika z akt sprawy prowadzi Pan działalność gospodarczą polegająca na świadczeniu usług transportu samochodowego na terenie kraju i zagranicą. W prowadzonej firmie zatrudnia Pan kierowców na umowę o pracę. W umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy wskazana jest siedziba firmy. W Pana ocenie kierowcom delegowanym do wykonywania usług transportowych, stosownie do przepisów art. 775 § 1 Kodeksu pracy, przysługują diety oraz zwrot poniesionych w podróży i prawidłowo udokumentowanych wydatków, a ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym stanie rzeczy Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zauważa, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych zostało unormowane w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra tj. w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) oraz z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).
W ocenie Dyrektora tut. Izby Skarbowej podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.
Istotą podróży służbowej jest wykonywanie określonego zadania charakteryzującego się incydentalnością i tymczasowością pobytu w miejscu jego wykonania. Praca na stanowisku kierowcy nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowych w sytuacji, gdy wyjazdy mieszczą się w zakresie zwykłych obowiązków pracowniczych ustalonych w warunkach umowy o pracę. Podróż służbowa charakteryzuje się bowiem tym, że:

1. stanowi wyjątek od codziennych obowiązków pracownika wynikających z zawartej z nim umowy o pracę;
2. pracownik ma pewna swobodę wyboru m. in: godziny wyjazdu (powrotu), środka lokomocji, trasy.

Jak wynika z powyższego w pojęciu podróży służbowej nie mieści się stałe pokonywanie odległości w związku z wykonywaniem pracowniczych czynności prowadzenia samochodu w celu dostarczenia towarów do kontrahentów pracodawcy.

Podstawą wypłacania diet i innych należności za podróż służbową jest wykonywanie na zlecenie pracodawcy czynności poza zwykłymi obowiązkami pracowniczymi, tymczasem zgodnie z art. 6 § 2 ustawy o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 92, poz. 879 czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.
Ponadto stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o czasie pracy kierowców stanowiskiem pracy kierowcy jest:

1. siedziba pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstw i oddziały,
   pojazd, który kierowca prowadzi,
2. każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z wykonywanymi przewozami drogowymi.

W przedstawionym stanie faktycznym brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, że zatrudnieni przez Pana pracownicy na stanowiskach kierowcy, wykonując poza siedzibą firmy usługi stanowiące przedmiot działalności gospodarczej, odbywają podróż służbową. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż bez znaczenia jest tutaj fakt wskazania w umowach o pracę jako stałe miejsce pracy – adres siedziby firmy, ponieważ istotę czynności pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy stanowią stałe wyjazdy do różnych miejscowości zarówno w kraju jak i za granicą, a nie praca w siedzibie pracodawcy.
Praca kierowcy nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowej, a tym samym brak jest podstaw do zaliczenia diet za czas tych podróży do kosztów uzyskania przychodów.
Nie oznacza to jednak, że w tym zakresie nie występuje w ogóle pojęcie podróży służbowej. Taka podróżą będzie wyjazd kierowcy związany przykładowo z odbyciem szkolenia.
A zatem z przytoczonych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownikom Pana w związku z wykonywaniem przez nich usług transportowych na podstawie umowy o pracę na stanowiskach kierowca nie przysługują diety z tytułu podróży służbowych. Czynności związane z realizacją tych usług i wiążące się z nimi wyjazdy stanowią istotę świadczonej pracy, nie wiążą się z odbywaniem podróży służbowych, w związku z czym należnościom wypłacanym pracownikom nie można przypisać charakteru diet z tytułu podróży służbowych.
W związku z powyższym należało uznać, iż stanowisko Pana w zakresie zaliczenia diety do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać za nieprawidłowe.
Kosztem uzyskania przychodów będą natomiast inne poniesione w tym czasie i prawidłowo udokumentowane wydatki (np. faktury za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd autostradą). Warunkiem koniecznym jest jednak, aby zostały wypełnione dyspozycje art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatek poniesiony był w ramach prowadzonej działalności, w celu uzyskania przychodu, oraz został prawidłowo udokumentowany.

Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w sentencji.