INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2007r. (data wpływu do tut. Biura - 20.07.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wspólników spółki jawnej jako małych podatników, którzy mogą skorzystać z amortyzacji jednorazowej, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 19 lipca 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wspólników spółki jawnej jako małych podatników, którzy mogą skorzystać z amortyzacji jednorazowej, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą od 14 sierpnia 1999r., początkowo w formie spółki cywilnej, a następnie po przekroczeniu limitu obrotu 400 000 euro w dwóch kolejnych latach, w formie spółki jawnej od roku 2005. Cały czas są wspólnikami spółki osobowej, posiadając udziały po 50% - w Spółce jest dwóch wspólników. Innej działalności nie prowadzą, ich współmałżonki nigdy działalności nie prowadziły.

Przychód Spółki za rok 2006 wyniósł brutto 3.330.241,00 zł łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług. Przychód brutto na jednego wspólnika wyniósł 1.665.120,50 zł.
W dniu 06 czerwca 2007r. wspólnicy nabyli na potrzeby Spółki samochód ciężarowy o wartości netto 108.000,00 zł, VAT 23.760,00 zł, brutto 131.760,00 zł.
Przedmiotowy samochód został zakwalifikowany jako środek trwały i zastosowano zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzację jednorazową, w ramach limitu 50 000 euro, tj. 199.000,00 zł.

Stosując amortyzację jednorazową kierowano się tym, iż przychody oraz koszty wynikające z udziału w spółce niemającej osobowości prawnej, odnoszą się do wspólników, proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Dotyczy to także odpisów amortyzacyjnych będących kosztem podatkowym. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nigdzie nie mówi się o spółce tylko o osobach prowadzących działalność gospodarczą i osoby są podmiotami prawa, a nie spółka.

Wg wnioskodawcy wspólnicy są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych i także są małymi podatnikami dla potrzeb amortyzacji, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji, podatnicy postąpili słusznie uznając wspólników spółki osobowej jako małych podatników, którzy mogą skorzystać z amortyzacji jednorazowej zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, w spółce osobowej podatnikami są wspólnicy spółki, a więc są też małymi podatnikami. Jako mali podatnicy mogą skorzystać z amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 w/w ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1000 zł - art. 22k ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W roku 2007 jednorazowy odpis amortyzacyjny jest ograniczony limitem 199.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 02 października 2006 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 50000 = 198.725 zł, w zaokrągleniu 199.000 zł.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2007r. za małego podatnika można uznać tego, który za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 02 października 2006 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie w/w przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 24a w/w ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką.
W związku z powyższym zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50 000 euro, określony w art. 22k ust. 7, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800 000 euro, określony w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników.

W świetle cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż spółka jawna, której wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) przekroczyła w 2006 roku kwotę 3.180.000,00 zł, nie może być uznana za małego podatnika i wobec tego nie ma prawa do dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych w 2007 roku.
Zatem stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2007r., jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.