INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 23 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatków na modernizację łazienki jako wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjnej:

• w części dotyczącej wydatków poniesionych na: wyburzenie ścianki oddzielającej wcześniej łazienkę od spiżarki i postawienie nowej ściany łazienki, usunięcie drzwi i ościeżnic z wejścia do spiżarki i łazienki oraz zamurowanie tych wejść; powstanie nowego wejścia do łazienki, zakup i montaż szerszych drzwi wewnętrznych do łazienki, zakup i położenie antypoślizgowych płytek podłogowych, zlikwidowanie wanny, zakup i montaż kabiny prysznicowej wraz z niskim brodzikiem i syfonem brodzikowym a także siedziskiem prysznicowym, w pełni przystosowanej do funkcjonowania osoby niepełnosprawnej; zakup i montaż ubikacji (miska i deska w.c. ze stelażem z przyciskiem), malowanie pomieszczeń po wykonaniu ww. prac - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej pozostałych wydatków - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatków na adaptację łazienki jako wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 11 czerwca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-425/12/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 18 czerwca 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. Posiada I grupę inwalidzką ze względu na schorzenia narządów ruchu (biodro, kręgosłup). Po prawie trzyletnim oczekiwaniu wyznaczono jej w szpitalu termin operacji biodra (endoproteza) na miesiąc kwiecień 2011 r. Szpital jednak przesunął jej termin operacji na miesiąc sierpień 2011 r. Po zgłoszeniu się do szpitala odmówiono jej operacji za względu na złe wyniki badań i skierowano do specjalistów. W dalszym ciągu Wnioskodawczyni oczekuje na zabieg. Wnioskodawczyni chodzi przy pomocy kuli. Ma ograniczoną możliwość poruszania się i nie mogła skorzystać z kąpieli w dotychczasowej łazience z wanną, jak również z toalety, która znajduje się na innym poziomie (schody).

Dla potrzeb ułatwiających wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni zmuszona była wykonać adaptację pomieszczenia, tj. przebudować łazienkę wstawiając zamiast wanny kabinę prysznicową z niskim brodzikiem i siedzeniem oraz montując w niej toaletę. Z uwagi na małą powierzchnię łazienki, tj. brak możliwości wstawienia kabiny i toalety trzeba było wyburzyć ściankę działową pomiędzy łazienką a tzw. spiżarką i przesunąć mur łazienki. W związku z wyburzeniem ścianki trzeba było wstawić dwoje drzwi o innych rozmiarach i w inne miejsca, przerobić instalację wodną, kanalizacyjną i elektryczną, co wiązało się z zakupem szeregu materiałów.

Wykonano adaptację pomieszczenia łazienki i poniesiono koszty:

• wyposażenie sanitarne m. in.: kabina prysznicowa, brodzik, miska i deska ustępowa, umywalka wraz z szafką, siedzisko prysznicowe, syfon brodzikowy, stelaż z przyciskiem, bateria umywalkowa, kolumna natryskowa - 5.688,01 zł.
• drzwi - 2 szt. - 3.180,00 zł.
• płytki łazienkowe – 4.321,72 zł.
• materiały: budowlane, instalacyjne, wodno kanalizacyjne, elektryczne (m.in. cegła, zaprawa tynkarska, przewody elektryczne, kolanka, kleje, fugi, zawory, rury, śrubunki, grzejniki, zawory, płyty gipsowo kartonowe, izolacje przeciwwilgociowe, wentylator, wyłącznik, gniazdka, farba, oświetlenie elektryczne, itp.) – 5.395,29 zł.

Ogółem - 18.585,02 Zł

Całość robocizny została wykonana we własnym zakresie.

Adaptowana łazienka jest użytkowana wyłącznie przeze Wnioskodawczynię i jej męża, który posiada drugą grupę inwalidzką.

Wnioskodawczyni uważa, że jako osoba niepełnosprawna z pierwszą grupą inwalidzką (ze wzglądu na narządy ruchu: biodro i kręgosłup), może zgodnie z przepisami prawa podatkowego zaliczyć wydatki jakie poniosła na adaptację łazienki, dostosowując ją do jej potrzeb osoby niepełnosprawnej jako wydatki poniesione w ramach ulgi rehabilitacyjnej i może tym samym odliczyć je od dochodu w zeznaniu za 2011 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w 2011 r.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e,4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności,

II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Pojęcie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo– modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, mającą powiązanie z niepełnosprawnością.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie o zaliczeniu jej do I grupy inwalidzkiej ze względu na schorzenia narządy ruchu (biodro, kręgosłup). Wnioskodawczyni oczekuje na wszczepienie endoprotezy biodra. Wnioskodawczyni porusza się przy pomocy kuli; ma ograniczoną możliwość poruszania się i nie mogła skorzystać z kąpieli w dotychczasowej łazience z wanną, jak również z toalety, która znajduje się na innym poziomie (schody). W związku z tym Wnioskodawczyni dokonała przebudowy dotychczasowej łazienki adaptując na ten cel część spiżarki. Przebudowa obejmowała: wstawienie zamiast wanny kabiny prysznicowej z niskim brodzikiem i siedzeniem oraz montaż toalety, wyburzenie ścianki działowej pomiędzy łazienką a tzw. spiżarką i przesunięcie muru łazienki, położenie płytek łazienkowych, zakup i montaż umywalki wraz z szafką, baterii umywalkowej i kolumny natryskowej. W związku z wyburzeniem ścianki wstawiono dwoje drzwi o innych rozmiarach w innym miejscu, przerobiono instalację wodną, kanalizacyjną i elektryczną, co wiązało się z zakupem szeregu materiałów. Ogólny koszt przebudowy łazienki to 18.585,02 zł.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na :

• wyburzenie ścianki oddzielającej wcześniej łazienkę od spiżarki i postawienie nowej ściany łazienki, usunięcie drzwi i ościeżnic z wejścia do spiżarki i łazienki oraz zamurowanie tych wejść; powstanie nowego wejścia do łazienki,
• zakup i montaż szerszych drzwi wewnętrznych do łazienki,
• zakup i położenie antypoślizgowych płytek podłogowych,
• zlikwidowanie wanny, zakup i montaż kabiny prysznicowej wraz z niskim brodzikiem i syfonem brodzikowym a także siedziskiem prysznicowym, w pełni przystosowanej do funkcjonowania osoby niepełnosprawnej;
• zakup i montaż toalety (miska i deska w.c. ze stelażem z przyciskiem),
• malowanie pomieszczeń po wykonaniu ww. prac

spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu Wnioskodawczyni w zeznaniu rocznym jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej, w tym jeżeli Wnioskodawczyni posiada imienne rachunki poniesienia ww. wydatków.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Natomiast wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na zakup i montaż: umywalki wraz z szafką, baterii umywalkowej, kolumny natryskowej, drzwi wewnętrznych do spiżarki, płytek łazienkowych ściennych oraz dostosowanie instalacji wodno- kanalizacyjnej i elektryczne jak również c.o. do ww. zakresu robót oraz zakup materiałów takich jak przewody elektrycznej, kolanka, zawory, rury, śrubunki, grzejniki, zawory, izolacje przeciwwilgociowe, wentylator, wyłącznik, gniazdka, oświetlenie elektryczne nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne. Wydatki te nie wykazują bowiem cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością remont przeprowadzony w powyższym zakresie poprawi komfort łazienki, a dostosowanie w łazience np. instalacji wodno – kanalizacyjnej, elektrycznej czy c.o. jest niezbędne do funkcjonowania zamontowanych urządzeń, jednak trudno doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla niepełnosprawności Wnioskodawczyni, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne. Należy wskazać, że każdy podatnik dokonujący remontu czy modernizacji mieszkania/domu może dokonać zmiany instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej czy c.o. montować armaturę, położyć na ścianie kafelki czyli ponieść wszystkie te wydatki, które poniosła Wnioskodawczyni. Zatem remont czy modernizacja mieszkania/domu w ww. zakresie nie ma cech indywidualnego przeznaczenia wynikającego z niepełnosprawności – w przedmiotowej sprawie związanej z narządem ruchu.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg podlegających odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w przepisach wymienione, przy spełnieniu wszystkich warunków jednocześnie określonych w tych przepisach.

Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 6 i dalszych cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Wobec powyższego, brak jest podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełniają warunki do odliczenia, określone w art. 26 ust. 7a w związku z art. 26 ust. 7 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy wydatki poniesione na adaptację i

wyposażenie mieszkania faktycznie zostały poniesione w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych osobie niepełnosprawnej; stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.