INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012r. (data wpływu 10 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego u nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego u nabywcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług, prowadzącym działalność m.in. w zakresie handlu złomem – nabywającym towary, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 135 z późniejszymi zmianami), dalej zwaną ustawą o VAT. W zakresie transakcji dotyczących ww. działalności spełniane są wszystkie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Zapłata całej należność za dostarczony towar realizowana jest już po jego otrzymaniu a towar wykorzystany jest przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Nabycie towarów dokumentowane jest m.in. poprzez wystawienie faktury wewnętrznej z wykazanym należnym podatkiem VAT z tytułu danej transakcji. Dokument ten wystawiany jest przez Wnioskodawcę (nabywcę) bezpośrednio po otrzymaniu i przyjęciu towaru do magazynu Wnioskodawcy. Faktura wewnętrzna ewidencjonowana jest w rejestrach VAT Wnioskodawcy, a właściwe kwoty dotyczące transakcji i należnego podatku uwzględniane w deklaracji VAT-7 według daty wystawienia faktury wewnętrznej (czyli w dacie dokonania dostawy towaru). Sytuacja taka ma miejsce również wówczas gdy dostawa towaru realizowana jest pod koniec miesiąca – po dokonaniu dostawy nabywca wystawia stosowną fakturę wewnętrzną i rozlicza należny podatek VAT w miesiącu dostawy, a faktura sprzedawcy wystawiona zostaje w terminie do 7 dni od daty wydania towaru, ale przypadającym już na kolejny miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku kiedy dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT dokonywana jest pod koniec miesiąca faktem decydującym o momencie powstania obowiązku podatkowego u nabywcy, deklarującego podatek VAT należny, jest wystawienie, po otrzymaniu dostawy, faktury wewnętrznej będącej podstawą do określenia kwoty podatku należnego, czy też data wystawienia faktury przez sprzedawcę towarów o ile wystawienie tej faktury nie przekroczyło terminu 7 dni od dnia wydania towaru nabywcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym momentem powstania obowiązku podatkowego dla spółki jest moment wystawienia faktury wewnętrznej przez nabywcę nie później jednak niż w siódmym dniu licząc od dnia dokonania dostawy towaru, rozumianej jako data rozporządzania towarem jak właściciel.

W odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego ustawa o VAT określa ogólny moment powstania obowiązku podatkowego w chwili wydania towaru (art. l9 ust. 1), a w przypadku dostawy towaru potwierdzanej fakturą w chwili wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu licząc od dnia wydania towaru (art. 19 ust. 4). Jedyną fakturą jaką wystawia podatnik, którego dotyczy moment podatkowy w zakresie podatku należnego jest faktura wewnętrzna. Wystawienie i otrzymanie (bądź nie) faktury sprzedawcy nie przesądza o konieczności rozpoznania obowiązku podatkowego u nabywcy tego typu towarów. Jednocześnie wystawiona faktura wewnętrzna z wykazaną na niej kwotą podatku winna skutkować uwzględnieniem tego podatku w rozliczeniu podatkowym w myśl art. 108 ustawy o VAT (jednak bez konieczności jego zapłaty z racji bezpośredniego powiązania z podatkiem VAT naliczonym). Wystawiona przez nabywcę towaru faktura wewnętrzna zawiera dane, które zgodnie z zapisami art. 109 ust. 3 ustawy o VAT umożliwiają prowadzenie właściwej ewidencji, określenia wysokości podatku należnego czyli elementy niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Decydujące jest zatem wystawienie faktury wewnętrznej przez nabywcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT i data wystawienia tego dokumentu – przy założeniu, że faktura ta nie jest wystawiona w terminie późniejszym niż siódmy dzień licząc od dnia dokonania dostawy. Sytuacja powyższa ma charakter analogiczny do zasad dotyczących importu usług w stanie prawnym obowiązującym do końca 2009r. poddanych wnikliwej analizie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2008r., IPPP2/443-1553/08-2/KK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), do ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) z dniem 1 kwietnia 2011r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do art. 17 ust. 7 ustawy, dodanego ww. ustawą z dnia 18 marca 2011r., przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

W myśl art. 17 ust 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., nadanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

• ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
• ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
• 38.11.51.0 – Odpady szklane,
• 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
• 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
• 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
• 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
• ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
  
  

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r.wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia tych towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług, prowadzącym działalność m.in. w zakresie handlu złomem – nabywającym towary, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 135 z późniejszymi zmianami). W zakresie transakcji dotyczących ww. działalności spełniane są wszystkie warunki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Tym samym do dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT będących przedmiotem wniosku, w sytuacji gdy dokonującym jej dostawy jest podatnik (kontrahent Wnioskodawcy), o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca (Wnioskodawca) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

A zatem w tej sytuacji nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu tych nabyć.

Natomiast dokonujący dostawy, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy ww. towarów.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Pod pojęciem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów, bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Zgodnie z § 24 ust. 1 i ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.
   
   

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

W świetle powyższego zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT kontrahent Wnioskodawcy (dostawca) będzie zobowiązany dla udokumentowania dostawy na rzecz Wnioskodawcy ww. towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT wystawić fakturę VAT nie wykazując w niej danych dotyczących stawki i kwoty podatku zwierającą jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 15 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Wnioskodawca (nabywca) winien natomiast dla udokumentowania i opodatkowania tej transakcji wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

Stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Ponadto w myśl art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jednocześnie stosownie do art. 19 ust. 20 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a i pkt 3 oraz ust. 16-17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Zapłata całej należność za dostarczony towar realizowana jest już po jego otrzymaniu a towar wykorzystany jest przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Nabycie towarów dokumentowane jest m.in. poprzez wystawienie faktury wewnętrznej z wykazanym należnym podatkiem VAT z tytułu danej transakcji. Dokument ten wystawiany jest przez Wnioskodawcę (nabywcę) bezpośrednio po otrzymaniu i przyjęciu towaru do magazynu Wnioskodawcy. Faktura wewnętrzna ewidencjonowana jest w rejestrach VAT Wnioskodawcy, a właściwe kwoty dotyczące transakcji i należnego podatku uwzględniane w deklaracji VAT-7 według daty wystawienia faktury wewnętrznej (czyli w dacie dokonania dostawy towaru) Sytuacja taka ma miejsce również wówczas gdy dostawa towaru realizowana jest pod koniec miesiąca – po dokonaniu dostawy nabywca wystawia stosowną fakturę wewnętrzną i rozlicza należny podatek VAT w miesiącu dostawy, a faktura sprzedawcy wystawiona zostaje w terminie do 7 dni od daty wydania towaru, ale przypadającym już na kolejny miesiąc.

W kontekście powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przypadku kiedy dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT dokonywana jest pod koniec miesiąca faktem decydującym o momencie powstania obowiązku podatkowego u nabywcy, deklarującego podatek VAT należny, jest wystawienie, po otrzymaniu dostawy, faktury wewnętrznej będącej podstawą do określenia kwoty podatku należnego, czy też data wystawienia faktury przez sprzedawcę towarów o ile wystawienie tej faktury nie przekroczyło terminu 7 dni od dnia wydania towaru nabywcy.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku podatnik, który sprzedaje towary wymienione w załączniki nr 11 do ustawy o VAT, nie opodatkowuje dostawy. Natomiast nabywca w odniesieniu do tej transakcji staje się podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT. Sprzedawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT stwierdzającej dokonanie dostawy towarów wymienionych w załączniki nr 11 do ustawy o VAT. W fakturze tej sprzedawca nie wykazuje danych dotyczących stawki podatku, kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Zamiast tego faktura taka powinna zawierać: adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub oznaczenie odwrotne obciążenie. W deklaracji miesięcznej VAT-7 sprzedawca wykazuje jedynie podstawę opodatkowania z tytułu dostawy złomu, natomiast nie wykazuje kwoty podatku. Podstawą opodatkowania w takim przypadku jest kwota, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić. W przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca (w omawianym przypadku nabywca towarów wymienionych w załączniki nr 11 do ustawy o VAT), to on wystawia fakturę wewnętrzną. Faktura taka powinna zawierać m.in. nazwę towaru, wartość towaru, stawkę i kwotę podatku. Faktura ta może być wystawiona w jednym egzemplarzu i może nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Nabywca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów wymienionych w załączniki nr 11 do ustawy o VAT powstaje na zasadach ogólnych. W związku z tym, że omawiana dostawa powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru. A zatem u nabywcy obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury VAT przez sprzedawcę, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania przez sprzedawcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Faktura wewnętrzna wystawiona przez Wnioskodawcę jest dokumentem wewnętrznym Wnioskodawcy i data jej wystawienia nie wskazuje momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zatem w przedmiotowej sprawie również w sytuacji gdy dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT dokonywana jest pod koniec miesiąca faktem decydującym o momencie powstania obowiązku podatkowego u nabywcy, deklarującego podatek VAT należny, jest data wystawienia faktury przez sprzedawcę towarów o ile wystawienie tej faktury nie przekroczyło terminu 7 dni od dnia wydania towaru nabywcy.

Natomiast w sytuacji gdy sprzedawca wystawił fakturę VAT później niż w 7. dniu licząc od dnia wydania towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT moment powstania obowiązku podatkowego u nabywcy powstaje w 7. dniu licząc od dnia wydania przedmiotowych towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego u nabywcy przy dostawie towarów wymienionych w załączniku nr 11 decydująca jest data wystawienia faktury wewnętrznej przy założeniu, że faktura ta nie jest wystawiona w terminie późniejszym niż siódmy dzień licząc od dnia dokonania dostawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.