Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku C. S.A. z dnia 24.04.2006 r., znak: KG/17/04/2006 (...) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że podatnik w toku swojej działalności ponosi koszty dotyczące jednego roku podatkowego, na które faktury (wraz z informacją o wysokości tych kosztów) otrzymuje już w następnym roku podatkowym. Najczęściej faktury te dotyczą zużycia energii elektrycznej, energii cieplnej itp. Wątpliwości wnioskodawcy sprowadzają się do pytania czy koszty dotyczące danego roku podatkowego, udokumentowane dowodami otrzymanymi w roku następnym, po zamknięciu ksiąg rachunkowych i po złożeniu zeznania podatkowego CIT-8, a przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za ten rok, stanowią koszt uzyskania przychodu roku następnego. Zdaniem spółki zarachowanie tego typu kosztów do poprzedniego roku podatkowego jest możliwe do czasu złożenia przez jednostkę zeznania CIT-8 za ten rok, gdyż według podatnika konsekwencje podatkowe związane z zaliczeniem kosztów do lat podatkowych w świetle obowiązujących postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wiązać z art. 27 ust. 1 tej ustawy, a więc z datą złożenia zeznania podatkowego.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego i stanowiska podatnika, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie - uznając stanowisko podatnika za prawidłowe - informuje, że w sytuacji, gdy spółka nie była w stanie, z przyczyn niezależnych od siebie, zarachować kosztów w tym roku podatkowym, którego koszty te dotyczyły - z uwagi na fakt, iż dokument kosztowy otrzymała już po zamknięciu ksiąg rachunkowych, które umożliwiło jednostce złożenie zeznania CIT-8 za dany rok podatkowy - wówczas koszty te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia tych kosztów. Zgodnie, bowiem z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654. ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W myśl przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione. Natomiast, jeżeli wydatki mają charakter ogólny niezwiązany z konkretnym przychodem podatnika - zalicza się je do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Wyjątkiem od zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczą jest zdarzenie, w którym zarachowanie kosztu w danym roku było niemożliwe np. gdy podatnik otrzymał rachunek dotyczący danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania CIT-8, wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym został faktycznie poniesiony. Brak możliwości zarachowania kosztów oznacza, że podatnik z przyczyn całkowicie niezależnych od niego nie był w stanie zarachować kosztów w tym roku podatkowym, którego dotyczyły tzn. gdy koszt nie był jeszcze znany co do rodzaju i kwoty; brak było dokumentów (faktur) pozwalających obliczyć, zaksięgować i zaliczyć ten koszt do danego roku podatkowego.

Stosownie do przepisu art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku - obowiązki w zakresie prowadzenia ewidencji rachunkowej określa ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2000 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zasady rachunkowości nie zawsze pokrywają się z przepisami ustawy podatkowej, dlatego też przy ustalaniu dochodu (straty) do opodatkowania należy kierować się tylko i wyłącznie przepisami ustawy podatkowej. Przepisy ustawy o rachunkowości nie są podatkotwórcze, co jasno wynika z art. 9 cyt. ustawy, określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych i nie rozstrzygają o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu w świetle ustawy podatkowej. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o rachunkowości zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, a więc wszelkie operacje gospodarcze, które mają miejsce po tym dniu nie są możliwe do zaewidencjonowania.

Biorąc powyższe pod uwagę, w świetle powołanych przepisów, jeżeli spółka nie była w stanie, z przyczyn niezależnych od siebie, zarachować kosztów w tym roku podatkowym, którego koszty te dotyczyły - z uwagi na fakt, iż dokument kosztowy spółka otrzymała już po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania podatkowego CIT-8 - wówczas koszty te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia tych kosztów. W tym, bowiem przypadku art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyraźnie mówi o potrąceniu kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia - a więc uzależnia ich potrącenie od momentu poniesienia wydatków.