POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście działając na podstawie art. 14A§1-5 oraz art. 216 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem z dnia 23.05.2005 roku o interpretację przepisów prawa podatkowego, po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska strony w sprawie, zaprezentowanego w w/w piśmie

postanawia

nie potwierdzić stanowiska zawartego w piśmie z dnia 23.05.2005r.

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 23.05.2005r. strona przedstawia następujący stan faktyczny:

przez trzy lata strona pracowała na Uniwersytecie w Oxfordzie, jako pracownik naukowy,

od dochodów uzyskanych w 2004r. w Wielkiej Brytanii strona odprowadziła tam wszelkie należne podatki,

do Wielkiej Brytanii strona wyjechała wraz ze współmałżonkiem, celem stałego pobytu w tym kraju,

również współmałżonek podjął pracę w Wielkiej Brytanii,

strona wynajęła tam mieszkanie, otworzyła rachunek bankowy oraz została tam ubezpieczona,

przez okres pobytu w Wielkiej Brytanii strona utrzymywała stosunek pracy z Uniwersytetem Warszawskim, gdyż miało to w przyszłości zaowocować nawiązaniem współpracy Uniwersytetu Warszawskiego ze stroną jako naukowcem z zagranicy,

w 2005r. strona wróciła wraz ze współmałżonkiem do Polski z wolą stałego pobytu.

We wniosku strona zawarła pytanie, czy w 2004 roku posiadała ograniczony obowiązek podatkowy. Zdaniem strony, w związku z faktem, że "miejscem zamieszkania osoby fizycznej" jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu i z którą wiąże ona centrum swojej zawodowej i prywatnej działalności, to w 2004 roku posiadała ograniczony obowiązek podatkowy.

W powyższej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa lub postępowanie przed sądem administracyjnym.

Organ podatkowy nie podziela stanowiska strony w sprawie.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie mają następujące przepisy prawa:

art. 3 ust. 1 i ust. 2a, art. 4a ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.);

art. 4 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północy Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. Z 1978r. Nr 7, poz. 20);

art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 3 ust.1 i ust. 2a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w/w przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Zatem w kwestii miejsca zamieszkania dla celów podatkowych poza w/w przepisami, uwzględnić należy treść umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii. Artykuł 4 ust. 2 tej umowy stanowi, że jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach to stosuje się następujące zasady:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym umawiającym się państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu umawiających się państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym umawiającym się państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze umawiających się państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "miejsce zamieszkania". W tej sytuacji należy przyjąć definicję zawartą w art. 25 Kodeksu cywilnego, który stanowi, iż miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. We wskazanej definicji występują więc dwa elementy składające się na miejsce zamieszkania: przebywanie w danej miejscowości oraz zamiar stałego pobytu. O stałości pobytu na określonym terytorium decyduje przede wszystkim takie przebywanie, które ma na celu założenie tam pewnego rodzaju centrum interesów życiowych danej osoby. Należy przy tym podkreślić, że sama deklaracja osoby co do jej zamiaru nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie znajduje wyrazu w faktycznych okolicznościach wskazujących na to, gdzie ustanowiła ośrodek swojej życiowej działalności. Jednakże miejsce zamieszkania należy odróżnić od miejsca czasowego pobytu, który również nie jest w żaden sposób limitowany i może trwać od dnia, do nawet kilku lat. Reasumując tylko całkowity związek swej aktywności osobistej i majątkowej z Wielką Brytanią powodowałby, że miejscem zamieszkania Pana dla celów podatkowych byłaby Wielka Brytania. Natomiast fakt utrzymywania przez cały czas Pana pobytu w Wielkiej Brytanii stosunku pracy z Uniwersytetem Warszawskim i uzyskiwanie z tego tytułu dochodu, oraz fakt odprowadzania przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne wskazuje, że istniał zamiar przebywania w Wielkiej Brytanii tylko czasowo i że za miejsce stałego zamieszkania uznać należy terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co dodatkowo potwierdza powrót Państwa w 2005r. do Polski. Zatem bezspornym jest fakt, że w 2004r. (tak jak i w latach poprzednich) ciążył na Panu nieograniczony obowiązek podatkowy.

Biorąc pod uwagę powyższe postanowiono jak w sentencji.

POUCZENIE

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji przez organ odwoławczy.

Na postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, o czym stanowi art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.