Odpowiedź na pytanie 1. Zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) jeżeli przed wykonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy podatnik otrzyma część lub całość zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny, z zastrzeżeniem określonym w art. 19 ust. 12 pkt 2 w/w ustawy o VAT, tzn. gdy podatnik przedstawi w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe kwoty zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT. Konsekwentnie, gdy podatnik nie przedstawi zabezpieczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 12 pkt. 2 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zaliczki na poczet dostawy wewnątrzwspólnotowej nie wystąpi, w związku z tym nie ma obowiązku wystawienia na tę okoliczność faktury VAT.

Odpowiedź na pytanie nr 2. Zgodnie z przepisami art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d powołanej na wstępie ustawy o podatku VAT, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym – miejscem świadczenia usług jest miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone z zastrzeżeniem art. 28. Spółka dokonuje napraw serwisowych wyprodukowanych przez siebie maszyn dla zidentyfikowanych dla potrzeb VAT kontrahentów z krajów Unii Europejskiej jak i dla kontrahentów z krajów trzecich. Naprawy te odbywają się na terenie tych państw.Pytanie brzmi, czy miejscem świadczenia tych usług jest miejsce gdzie usługi te są faktycznie świadczone? Usługi serwisowe zaliczają się do usług na ruchomym majątku rzeczowym . Zasadnicze znaczenie dla zasad ich opodatkowania ma miejsce ich świadczenia. Tak więc w przypadku świadczenia usług serwisowych przez spółkę miejscem świadczenia ( opodatkowania) będzie państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz kraj trzeci ( poza wspólnotą). Dla kontrahentów z państw Wspólnoty Europejskiej spółka winna wystawić fakturę handlową tzn. nie zawierającą stawek i kwot podatku ( art. 106 ust. 2 ustawy o VAT oraz § 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r., Dz.U. Nr 97, poz.971 ). Natomiast rozliczenie i udokumentowanie w państwach trzecich odbywać się winno na zasadach tam obowiązujących.

Odpowiedź na pytanie nr 3. Zgodnie z przepisami art. 2 pkt 9 ustawy o podatku VAT za import usług rozumie się świadczenie usług , z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca ,o którym mowa w art.17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku VAT.W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne , jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Nabywcą usług serwisowych (usług na ruchomym majątku rzeczowym) świadczonych przez kontrahentów z państw UE oraz państw trzecich jest spółka pytająca. W tym przypadku także mają zastosowanie przepisy art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o podatku VAT stanowiące ,że w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym –miejscem świadczenia usług jest miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone. Oznacza to, że spółka jako nabywca usługi musi rozliczyć VAT z tytułu jej nabycia na zasadzie importu usług ( samoobliczenia podatku należnego) . Czynność tę należy dokumentować fakturą wewnętrzną , z wykazanym na niej podatkiem należnym z tego tytułu według stawki krajowej właściwej dla danej usługi( art. 106 ust. 7 ustawy o podatku VAT). Podatek należny z tytułu importu jest jednocześnie podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu (art. 86 ust. 2 pkt. 4).

Odpowiedź na pytanie nr 4. Zgodnie z przepisami art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terrytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, są następujące dokumenty jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie tych towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju : 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towar został dostarczony do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towaru jest zlecony przewoźnikowi (spedytorowi);2) kopia faktury dostawy;3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;4) dokument potwierdzający przejęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Między innymi od posiadania ww. dokumentów uzależnione jest prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki VAT w wysokości 0%. Należy jednak zaznaczyć, iż w przypadku gdy informacje, które powinny być zawarte w dokumentach, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy o VAT, odpowiednio zawierają już dokumenty,o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 2, za wystarczające potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju należy uznać właśnie te dokumenty.Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 –5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności :-korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;-dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;-dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadkuinny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. Z przedstawionego pytania wynika, że podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w formie paczek za pośrednictwem poczty kurierskiej (DHL Express). Dla potwierdzenia dostawy posiada następujące dokumenty :kopię faktury z aktualnym NIP UE dostawcy i odbiorcy;specyfikację sztuk ładunku ;zamówienie;list przewozowy DHL ( nie potwierdzony przez klienta);wydruk komputerowy ze strony internetowej DHL o „drodze przesyłki” Z opisu stanu faktycznego, mając na uwadze specyfikę przedstawionej w pytaniu usługi transportowej należy przyjąć, że podatnik spełnia wymogi dokumentacyjne określone przepisami art. 42 ustawy o VAT do zastosowania stawki 0 % dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Odpowiedź na pytanie nr 5. Ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535) nie posługuje się pojęciem reklamy i reprezentacji. Nie oznacza to jednak, że tego rodzaju czynności nie są objęte regulacją ustawy o VAT.Istotnym, w tym względzie, będzie fakt przeznaczenia przekazywanych przez podatnika towarów oraz świadczonych usług.I tak, jeżeli przekazania i świadczenia te będą związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, nie będą one rodziły obowiązku podatkowego.W przeciwnym przypadku, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne przekazanie towarów oraz świadczenie usług niezwiązanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, podlega, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.A zatem przedstawione w zapytaniu przekazanie „książki sprzedawcy, wykonanie zdjęć oraz poczęstunek gości i kontrahentów jako czynności związane z prowadzoną przez podatnika działalnością nie podlegają obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odpowiedź na pytanie 6.Sposób przeliczania kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji , gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych reguluje rozdział 14 a konkretnie § 37 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz.U. Nr 97, poz. 970-ze zm.). W świetle § 37 ust. 1 ww. rozporządzenia kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Przepisy ust. 2 stanowią, że w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. W myśl przepisów § 37 wyżej wymienionego rozporządzenia w przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego . Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Przepisy ust. 4 w/w § 37 stanowią, że ust. 1 – 3 stosuje się odpowiednio do przeliczenia kwot wykazanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią : wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług. W zakresie nabyć jak i dostaw wewnątrzwspólnotowych stosowane kursy wynikają wprost z powołanego na wstępie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r.Natomiast dla faktur dokumentujących import oraz eksport towarów kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote mając na uwadze moment powstania obowiązku podatkowego. W art.19 ust.6 ustawy o VAT postanowiono, że w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.Stosownie do przepisów art. 19 ust. 7 ustawy o VAT, zasadą jest, że obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego.Zarówno w jednym jak i drugim przypadku dokumentami potwierdzającymi powstanie obowiązku podatkowego są dokumenty celne SAD.