Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-78/13/SD
z 12 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymywanymi rekompensatami, dla celów kalkulacji miesięcznego odpisu, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien pomniejszyć wartość początkową środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymywanymi rekompensatami, dla celów kalkulacji miesięcznego odpisu, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien pomniejszyć wartość początkową środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzją wydaną w dniu 28 listopada 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonał rejestracji umowy o utworzeniu ... Grupy ...(dalej: „P.”), zawartej aktem notarialnym w dniu 26 września 2011 r. pomiędzy 11 Spółkami. Rejestracji P. dokonano na okres 3 lat podatkowych od dnia 01 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. Pierwszy rok podatkowy P. rozpoczął się 01 stycznia 2012 r. P. kalkuluje co miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.

Spółką dominującą w rozumieniu art. 1a ust. 2 pkt 1 lit b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) i spółką reprezentującą P. jest Spółka A. Rok podatkowy w P. obejmuje okres od 01 stycznia do 31 grudnia.

Jedna ze Spółek P., Spółka B rozwiązała z dniem 01 kwietnia 2008 r. zawarte kontrakty długoterminowe sprzedaży mocy i energii elektrycznej (umowy wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej, dalej: „ustawa o KDT”).

Zgodnie z ustawą o KDT wytwórcy energii (w tym Spółka B) będą okresowo otrzymywać od Zarządcy Rozliczeń S.A. (dalej: „Zarządca”) kwoty pieniężne. Zarządca wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku, w terminie do 5-ego dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który ma być wypłacana. Wypłacone na poczet kosztów osieroconych zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty dokonywanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Korekta jest ustalana do dnia 31 lipca danego roku za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania (art. 30 i art. 31 ustawy KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, Zarządca wypłaca wytwórcy kwotę korekty, a w przypadku ujemnej korekty, wytwórca jest zobowiązany do jej zwrotu do Zarządcy (art. 34 ustawy o KDT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymywanymi rekompensatami, dla celów kalkulacji miesięcznego odpisu, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien pomniejszyć wartość początkową środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny, który będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 42 ust. 2 ustawy o KDT stanowi, że otrzymanie rekompensat nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych. Jednakże odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych rekompensat od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien pomniejszać wartość początkową środków trwałych będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i dopiero od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny, który będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów.

Metodologia kalkulacji odpisu została przedstawiona na poniższym przykładzie:

Wartość początkowa (brutto) środka trwałego = 1.000 PLN

Stawka amortyzacji (roczna) = 12%

Stawka amortyzacji (miesięczna) = 1%

Zaliczka otrzymana tytułem rekompensaty alokowana do danego środka trwałego = 20 PLN

Miesięczny odpis amortyzacyjny, który stanowić będzie koszt uzyskania przychodów = (1.000 -20) x 1% = 9,8 PLN

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów kalkulacji miesięcznego odpisu, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca powinien pomniejszyć wartość początkową środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny który będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bielsku-Białej z dnia 16 lutego 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-179/09/MO wydanej dla Spółki B., utrzymane w mocy wyrokiem WSA w Gliwicach z 26 listopada 2009 r. Sygn. akt I SA/GI 477/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905 ze zm., dalej „ustawa o KDT”), koszty osierocone to wydatki wytwórcy niepokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym po przedterminowym rozwiązaniu umowy długoterminowej, wynikające z nakładów poniesionych przez tego wytwórcę do dnia 1 maja 2004 r. na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Charakterystyczną zasadą pokrywania tych kosztów jest ich podatkowa neutralność. Z jednej strony przychody z tytułu rekompensat są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, ale z drugiej strony rekompensaty te alokowane do poszczególnych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji powodują, iż odpowiadająca im wartościowo część odpisów z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, nie jest uznawana za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej, zgodnie z art. 34 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 2 ustawy o KDT, otrzymanie środków, o których mowa w ust. 1, nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych. Odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Cytowany powyżej art. 42 ust. 2 ustawy o KDT, stanowi o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od tej części ich wartości początkowej, która odpowiada kwocie otrzymanych rekompensat.

Zasady ustalania wartości początkowej zostały określone w art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o pdop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ustawy o pdop).

Natomiast, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 ustawy o pdop).

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż alokowanie części rekompensat do poszczególnych składników majątku trwałego związanych z wytworzeniem energii elektrycznej nie skutkuje „pomniejszeniem” ich wartości początkowej będącej podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlega jedynie część odpisów amortyzacyjnych odpowiadająca kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych „przypisanej” do poszczególnych składników majątku.

Mając jednakże na uwadze, iż wskazany we własnym stanowisku w sprawie sposób ustalania wysokości części odpisu amortyzacyjnego niestanowiącego kosztów uzyskania przychodu skutkuje wyłączeniem z tych kosztów takiej samej wielkości tego odpisu odstąpiono od uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Nadmienia się jednak, iż w niniejszej interpretacji tut. Organ nie oceniał przykładu liczbowego ilustrującego stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b Ordynacji podatkowej, nakłada na organ podatkowy wyłącznie obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.