INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7.09.2011 r. (data wpływu 9.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi cateringowej - jest prawidłowe,

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi gastronomicznej oraz usługi zakwaterowania - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania jednej stawki podatku właściwej dla kompleksowej usługi logistyczno-gastronomicznej oraz oddzielnego opodatkowania poszczególnych odrębnych usług nie stanowiących usługi kompleksowej, oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi cateringowej, usługi gastronomicznej i usługi zakwaterowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się również wynajmem sal, miejsc noclegowych, zapewnieniem usług cateringowych oraz kompleksowymi usługami logistyczno - organizacyjnymi świadczonymi na rzecz firm zajmujących się prowadzeniem szkoleń, konferencji, seminariów, spotkań biznesowych. Na mocy zawartych umów Spółka zobowiązuje się do zapewnienia w określonym miejscu i czasie: sali konferencyjnej spełniającej ustalone wymogi, dostarczenie wyżywienia i zakwaterowania zgodnie z życzeniem zamawiającego lub zapewnienia kompleksowej usługi. Działalność w powyższym zakresie prowadzona jest na terenie całego kraju, gdzie kupowane są poszczególne usługi, aby następnie na podstawie wystawionej faktury VAT odsprzedać te usługi zamawiającym. Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka również dzierżawi obiekt konferencyjno - szkoleniowy, posiadający bazę noclegową, oraz w pełni wyposażoną kuchnię i stołówkę położony w S.

W przypadku zleconej organizacji w obiekcie innym niż położonym w S Spółka dokonuje we własnym imieniu i na własny rachunek wynajmu sal, wynajmu miejsc noclegowych i usług cateringowych. W przypadku, jeśli obiekt dysponuje usługami gastronomicznymi, nabywane są one zamiast usług cateringowych, jeśli proponowane warunki finansowe są akceptowalne dla zamawiającego.

W przypadku zleconej organizacji w dzierżawionym obiekcie położonym w S, w którym nie jest prowadzona działalność gastronomiczna, przygotowanie posiłków zlecone jest zewnętrznej firmie cateringowej „S”, która to z przywiezionych produktów i półproduktów, korzystając z wyposażenia kuchni, przygotowuje posiłki wyszczególnione w zamówieniu. Zależnie od sytuacji kadrowej i postanowień umowy, wydawaniem posiłków zajmują się osoby zatrudnione przez Spółkę lub pracownicy firmy cateringowej. Do obiektu położonego w S firma S dowozi również przygotowane poza obiektem produkty spożywcze i dania obiadowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

3. Jak należy traktować podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dotyczących usług cateringowych kupowanych przez Spółkę w celu odsprzedaży zamawiającemu...
4. Jak należy traktować podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dotyczących usług cateringowych przygotowanych przez zewnętrzną firmę z wykorzystaniem wyposażenia kuchennego będącego własnością Spółki w przypadku wydawania posiłków przez osoby zatrudnione przez Spółkę lub pracowników firmy cateringowej...
5. Jak należy traktować podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dotyczących usług gastronomicznych wystawionych przez restauracje lub hotele...
6. Jak należy traktować podatek VAT naliczony zawarty w fakturach dotyczących usług zakwaterowania...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Dla właściwego zrozumienia normy prawnej zawartej w art. 88 ust. 1 pkt 4 koniecznym wydaje się być prześledzenie procesu legislacyjnego wprowadzającego zmiany w powyższym artykule przez uchylenie dotychczasowego brzmienia podpunktu a) w punkcie 4.

Zarówno w projekcie rządowym jak również w pracach komisji sejmowej zapis dotychczasowy punktu 4 w brzmieniu „ Art. 88. 1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

4. usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:
   1. przypadków gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki jeżeli w skład usługi turystyki opodatkowane; na zasadach innych niż określone w art. 119 wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie
   2. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób”

nie ulegał zmianie i nie był kwestionowany, a zmiany w art. 88 traktowane były jako zmiany o charakterze porządkującym poprzez stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu do projektu zmian dostępnym na stronie internetowej Sejmu RP pod adresem:

http://orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf/w6/FPB-72

„Zmiany w art. 88 (pkt 42 projektu) polegają na likwidacji zakazu odliczania podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy wydatek na nabycie towarów lub usług nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zmiana obowiązujących zasad jest uzasadniona tym, że w obecnych warunkach nie ma już uzasadnienia o charakterze budżetowym i gospodarczym, które uzasadniałyby kontynuowanie tych rozwiązań. Brak odwołania się przy kwalifikacji danego wydatku do odliczenia podatku VAT do przepisów o podatku dochodowym (kosztów uzyskania przychodów), nie oznacza ze podatnik nie będzie musiał wykazać związku poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Zmiana ta skutkuje również uchyleniem delegacji ustawowej z art. 92 ust. 1 pkt 2 (pkt 45 projektu).”

Uchwałą Senatu RP z dnia 30 października 2008 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw zaproponowano w punkcie 19, aby:

„w art. 1 w pkt 42 lit. a otrzymuje brzmienie:

1. w ust. 1:
   - uchyla się pkt 2
   - w pkt 4 uchyla się lit. a,”

W uzasadnieniu do proponowanych zmian nie odniesiono się do tej zmiany i nie uzasadniono jej dokonania.

Brak dyskusji na temat usunięcia tego zapisu i jakiegokolwiek uzasadnienia świadczy jednoznacznie, iż nie było celem ustawodawcy pogorszenie sytuacji podatników i ograniczenie odliczenia podatku naliczonego zawartego w usługach gastronomicznych, czy noclegowych, gdyż uzasadnienie rządowe do innej zmiany w art. 88 mówi iż: „w obecnych warunkach nie ma już uzasadnienia o charakterze budżetowym i gospodarczym, które uzasadniałyby kontynuowanie tych rozwiązań”.

W oparciu o proces legislacyjny można stwierdzić, iż ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) krytykowane i będące przedmiotem krytyki również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2009 r. l FSK 1252/07 zostało potraktowane jako usunięcie technicznie błędnego zapisu.

W cytowanym wyroku NSA dało jednoznaczną wykładnię rozumienia tego zapisu jako sprzecznego z fundamentalnymi zasadami funkcjonowania podatku VAT stwierdzając:

„Już zatem w świetle dotychczasowych uwag za uprawniony uznać należy pogląd Sądu I instancji, że podatnik podatku od towarów i usług świadczący usługi hotelowe - co do zasady zaliczające się do szerszej kategorii usług turystyki, o których stanowi art. 88 pkt 1 pkt 4 lit. a) u.p.t.u. - może, o ile usługi te są opodatkowane na zasadach innych aniżeli określone w art. 119 ustawy, rozliczyć podatek naliczony od nabytych usług gastronomicznych. Do takiej kategorii podatników adresowane jest bowiem wyłączenie, wynikającej z początkowej części normy zawartej w art. 88 pkt 1 pkt 4 ustawy, restrykcji (polegającej na pozbawieniu prawa do rozliczenia podatku naliczonego).

Swoją drogą za takim sposobem rozumienia analizowanej tu normy przemawia jej ratio legis. Ograniczenie ustanowione rzeczonym przepisem e niewątpliwie jest adresowana do tej kategorii podatników, którzy w istocie są ostatecznymi nabywcami usług noclegowych i gastronomicznych tak jak zwykli (przeciętni) konsumenci. Innymi słowy, gdyby nie byli podatnikami podatku od towarów i usług byliby obciążeni daniną z tytułu nabycia wspomnianych usług tak jak są nią obciążeni wszyscy konsumenci.

Restrykcja taka nie może jednak dotykać podmiotów, które co prawda nabywają analizowane tu usługi, ale wyłącznie w tym celu, ażeby je odsprzedać ostatecznym, bez względu na ich status w podatku od towarów i usług, odbiorcom (konsumentom). Odmienna interpretacja pozostawałaby w rażącej sprzeczności z podstawową zasadą podatku od wartości dodanej, tj. z zasadą jego neutralności. Istota podatku od wartości dodanej, do której to kategorii danin publicznych niewątpliwie zalicza się krajowy podatek od towarów i usług (por.: wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. I FSK 582/06, System Informacji Prawniczej LEX - Lex nr 251465), sprowadza się bowiem do tego, że podatek obciąża ostatecznego konsumenta a nie podmioty, które uczestniczą we wcześniejszych, poprzedzających konsumpcję, fazach obrotu. Ci mogą bowiem rozliczyć uiszczony podatek naliczony, którego to prawa pozbawić ich może tylko wyraźna regulacja ustawowa pozostająca w zgodzie z dyrektywami Unii Europejskiej. Podstaw takowych nie dostarcza zatem prawidłowo interpretowany przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u.”.

W swoim wyroku NSA jednoznacznie stwierdził, iż ograniczenie powyższe dotyczy tylko ostatecznych nabywców usług noclegowych i gastronomicznych i nie może ona dotyczyć usług nabywanych w celu dalszej odsprzedaży.

Zagadnieniu ograniczenia prawa do odliczania podatku VAT naliczonego dotyczył zapis Dyrektywy 2006/11 2/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r.) stwierdzający w artykule 176 (klauzula stand-still) iż:

„Stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia VAT. W żadnym przypadku prawo do odliczenia VAT nie dotyczy wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne.

Od czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie mogą utrzymać wszystkie wyłączenia przewidziane wprawie krajowym w dniu 1 stycznia 1979 r. lub, w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty po tym terminie, przepisy obowiązujące w dniu ich przystąpienia.”

Na mocy niniejszego zapisu nie jest możliwe ustanowienie przez Polskę, bez odpowiedniej zgody, nowego wyłączenia prawa do odliczenia podatku VAT i w związku z tym uchylenie w art. 88 u.p.t.u. dotychczasowego zapisu znajdującego się w pkt 4 lit. a, nie może być interpretowane jako ograniczenie prawa do odliczenia, gdyż stanowiłoby wtedy wprowadzenie nowego ograniczenia.

Osobnym zagadnieniem jest rozgraniczenie pomiędzy usługami gastronomicznymi, o których mówi zapis ustawowy, a usługami cateringowymi, których zapis ustawowy — w świetle dotychczasowych interpretacji - nie dotyczy.

Zagadnienie zdefiniowania usług restauracyjnych i cateringowych na potrzeby serwowania w środkach transportu zostało zdefiniowane w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiając środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1).

Rada UE uznała, że należy wyraźnie zdefiniować usługi restauracyjne i cateringowe, dokonać między nimi rozróżnienia i precyzyjnie określić odpowiednie traktowanie tych usług.

Zgodnie zatem z art. 6 ust. 1 rozporządzenia VAT, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie.

Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Na podstawie art. 6 ust. 2 rozporządzenia VAT za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu art. 6 ust. 1 rozporządzenia VAT nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Orzeczeniu ETS w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S v. Finanzamt Flensburg, które dotyczyło serwowania posiłków na pokładach statków, Trybunat uznał, że w przypadku, gdy wydaniu towaru (posiłku) towarzyszy szereg dodatkowych czynności związanych z przygotowaniem, podaniem itd. tego towaru (posiłku), to wówczas zasadniczo mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, a nie z dostawą towarów.

W orzeczeniu zaznaczono, że dla ustalenia, czy dane transakcje stanowią dostawy towarów, czy świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji w celu zidentyfikowania jej cech charakterystycznych. Jak wskazywał Trybunał, dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania u odbiorcy, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (szatnia itp.), umeblowanie i zastawa stołowa. Przy podawaniu posiłków w restauracjach mamy do czynienia z wykonywaniem na rzecz klientów szeregu czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Posiłki w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w niej dominujący element. Zatem należy je klasyfikować jako świadczenie usług.

Zdaniem Trybunału sytuacja wygląda jednak odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy.

Przy sprzedawaniu posiłków na wynos mamy do czynienia tylko z wydaniem gotowego posiłku do spożycia po wcześniejszym przygotowaniu go (albo nawet nie, gdyż może być on zakupiony od podmiotu trzeciego). Nie ma tutaj czynności dodatkowych: przygotowania i zapewnienia miejsca do konsumpcji, podania posiłku (łącznie z „nakryciem”), posprzątania po zakończonym posiłku itd.

W warunkach polskich PKWiU z 2008 r. klasyfikuje takie czynności jako usługi. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług obowiązuje własna definicja usługi (nienawiązująca do PKWiU). Nie ma zaś powodu, aby świadczenie, które w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług jest dostawą towarów, było traktowane jako usługa tylko dlatego, że jest w ten sposób klasyfikowane przez PKWiU z 2008 r. Pogląd ten zyskuje oparcie szczególnie od dnia 1 stycznia 201 I r., od kiedy to obowiązuje powoływany już art. 5a u.p.t.u. Stanowi on, że do klasyfikacji statystycznej odwoływać się należy tylko wówczas, gdy przepis ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie na to wskazuje. Nie ma więc obecnie podstaw prawnych do tego, aby rozstrzygać o tym, czy dane świadczenie jest dostawą towarów, czy świadczeniem usług, poprzez odniesienie się do PKWiU,

Na gruncie sformułowanych przez ETS przesłanek można uznać, że czynności dostawcy ograniczają się tylko i wyłącznie do dostarczenia nabywcy posiłku gotowego do spożycia, i nie obejmują żadnych czynności dodatkowych, to wówczas czynność ta w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług stanowi dostawę towarów (dań gotowych), a nie świadczenie usług.

Aby dane świadczenie zostało zaliczone do usługi cateringowej, muszą w tym świadczeniu występować elementy dodatkowe (usługi wspomagające, pozwalające na bezpośrednie spożycie posiłku). Zapewne będą to usługi związane z zapewnieniem nakryć pozwalających na spożycie posiłku, usługi podania posiłku, sprzątnięcia po posiłku. Bez tych świadczeń sama dostawa posiłków gotowych nie będzie usługą cateringową, a będzie jedynie dostawą towaru (dania gotowego). Dla podatku naliczonego od zakupu takich towarów ograniczeń w odliczaniu podatku VAT naliczonego nie ma.

W świetle obowiązującego stanu prawnego i przedstawionego wyżej uzasadnienia zważywszy na fakt, iż usługi zakwaterowania, gastronomiczne, usługi cateringowe, jaki usługi cateringowe przygotowane przez zewnętrzną firmę z wykorzystaniem wyposażenia kuchennego będącego własnością Spółki są kupowane w celu odsprzedaży, w sytuacji jeśli są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT, to Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach potwierdzających ich nabycie.

Wnioski do pytań od 3 do 6

Ad. 3

Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawartego w fakturach dotyczących usług cateringowych kupowanych przez Spółkę w celu odsprzedaży zamawiającemu, jeśli są one związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad .4

Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawartego w fakturach dotyczących usług cateringowych przygotowanych przez zewnętrzną firmę z wykorzystaniem wyposażenia kuchennego będącego własnością Spółki w przypadku wydawania posiłków przez osoby zatrudnione przez Spółkę lub pracowników firmy cateringowej, jeśli są one związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad 5.

Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawartego w fakturach dotyczących usług gastronomicznych wystawionych przez restauracje lub hotele, jeśli są one związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad 6

Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawartego w fakturach dotyczących usług zakwaterowania, jeśli są one związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi cateringowej,

• za nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi gastronomicznej oraz usługi zakwaterowania.
  
  

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek dokonywanych z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Z kolei w art. 88 ustawy o VAT określone są przypadku, w których nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego. W myśl ust. 1 pkt 4 ww. artykułu, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że przepisy ustawy o VAT nie wiążą prawa do odliczenia podatku ze źródłem pochodzenia środków finansowych przeznaczonych na zakup towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony. A zatem dla ustalenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. wydatków. Istotny dla uzyskania prawa do odliczenia podatku VAT jest wyłącznie związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną VAT. Przy ustalaniu prawa do odliczenia należy jednakże mieć na uwadze ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się wynajmem sal, miejsc noclegowych, zapewnieniem usług cateringowych oraz kompleksowymi usługami logistyczno - organizacyjnymi świadczonymi na rzecz firm zajmujących się prowadzeniem szkoleń, konferencji, seminariów, spotkań biznesowych. Na mocy zawartych umów Spółka zobowiązuje się do zapewnienia w określonym miejscu i czasie: sali konferencyjnej spełniającej ustalone wymogi, dostarczenie wyżywienia i zakwaterowania zgodnie z życzeniem zamawiającego lub zapewnienia kompleksowej usługi. Działalność w powyższym zakresie prowadzona jest na terenie całego kraju, gdzie kupowane są poszczególne usługi, aby następnie na podstawie wystawionej faktury VAT odsprzedać te usługi zamawiającym. Na potrzeby prowadzonej działalności Spółki również dzierżawi obiekt konferencyjno - szkoleniowy, posiadający bazę noclegową, oraz w pełni wyposażoną kuchnię i stołówkę położony w S. Czasem zlecenia mogą dotyczyć tylko wynajmu sali, tylko cateringu, czy tylko zakwaterowania, jak również możliwe są kombinacje wynajmu sali i cateringu, zakwaterowania i cateringu itp. W ujęciu wartościowym poszczególne usługi mogą pozostawać ze sobą w różnych proporcjach i nie sposób jest ustalić obiektywnego kryterium, według którego możliwe byłoby wskazanie usługi zasadniczej.

Spółka nabywa usługi cateringowe, usługi gastronomiczne oraz usługi zakwaterowania w celu odsprzedaży zamawiającemu. W związku z powyższym u Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości, co do kwestii możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie ww. usług.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Należy rozważyć więc, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zmawiającego, np. do siedziby spółki. Zatem, zgodnie z definicją catering to usługa polegająca na przygotowaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi odrębną usługę od gastronomicznej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy wskazać, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie usług cateringowych, pod warunkiem, iż zostanie spełniona przesłanka o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. mają one związek z opodatkowanymi czynnościami wykonywanymi przez Spółkę.

Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z zakupem usługi cateringowej, o ile ta usługa spełnia kryteria uznania jej za usługę cateringową i o ile zachodzą przesłanki wykluczające to prawo określone w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości odliczenia usług cateringowych (wskazanych w pytaniu nr 3 i 4 przedmiotowego wniosku) nabywanych przez Spółkę, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnosząc przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku nabycia usług gastronomicznych oraz usług noclegowych (zakwaterowania) prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje, co jednoznacznie wynika z zapisu art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Jedynym wyjątkiem jest sytuacja przewidziana w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ww. ustawy, tj. gdy nabycia gotowych posiłków dokonują podatnicy świadczący usługi przewozu, a posiłki twe przeznaczone są dla pasażerów. Sytuacja taka jednak w przedstawionej sprawie nie występuje, co oznacza, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie usług gastronomicznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach dotyczących usług gastronomicznych wystawianych przez restauracje lub hotele, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi cateringowej, usługi gastronomicznej oraz usługi zakwaterowania. Natomiast w części dotyczącej zastosowania jednej stawki podatku właściwej dla kompleksowej usługi logistyczno-gastronomicznej oraz oddzielnego opodatkowania poszczególnych odrębnych usług nie stanowiących usługi kompleksowej zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.