INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.10.2011 r. (data wpływu 20.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przejęcia całego majątku spółki z o.o. przez Wnioskodawcę za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.10.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przejęcia całego majątku spółki z o.o. przez Wnioskodawcę za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT w Polsce. Wnioskodawca posiada 100% udziałów w PW sp. z o.o., spółce z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce, podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT („Spółka PW”).

Wnioskodawca posiada wobec Spółki PW: (i) wierzytelność z tytułu zapłaty poręczenia bankowego, oraz (ii) wierzytelności nabyte od osób trzecich po cenie zakupu niższej od ich wartości nominalnej („Wierzytelności”). Wartość nominalna Wierzytelności przekracza ponad dwukrotnie wartość zapłaconą przez Wnioskodawcę z tytułu poręczenia bankowego i ceny nabycia wierzytelności od osób trzecich. Jeżeli bowiem przyjąć wartość zapłaty przez Wnioskodawcę na 90 jednostek, to wartość nominalna Wierzytelności wynosi 200 jednostek.

W dniu 23 lutego 2011 r., Spółka PW złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zmianę sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku Spółki PW na postępowanie z możliwością zawarcia układu likwidacyjnego („Wniosek o Zmianę Postępowania”). We Wniosku o Zmianę Postępowania, Spółka PW zawarła następujące propozycje układowe, przewidujące m.in.: (i) spłatę wszystkich wierzycieli zaliczonych do kategorii czwartej, z wyłączeniem wierzytelności Wnioskodawcy, oraz (ii) przejęcie majątku Spółki PW przez Wnioskodawcę.

W dniu 10 maja 2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, którym zmienił sposób prowadzenia postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku Spółki PW na postępowanie z możliwością zawarcia układu likwidacyjnego (Postanowienie SR z 10 maja 2011 r.). W Postanowieniu SR z 10 maja 2011 r. Sąd Rejonowy wskazał, iż Wnioskodawca, za przysługujące mu wobec Spółki PW Wierzytelności, dokona przejęcia majątku Spółki PW - wobec bezskuteczności prób zbycia majątku Spółki PW (przetarg został zorganizowany przez syndyka, ze względu jednak na brak ofert, sprzedaż majątku Spółki PW nie doszła do skutku). Postanowienie SR z 10 maja 2011 r. jest prawomocne.

W dniu 26 września 2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu przyjętego w ramach toczącego się postępowania upadłościowego Spółki PW. Zatwierdzony układ zakłada całkowite zaspokojenie wierzycieli mniejszościowych zaliczonych do kategorii IV, z wyłączeniem wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy, ze środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach upadłego w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, przy jednoczesnym przejęciu majątku upadłego przez wierzyciela większościowego (Wnioskodawcę) oraz pokryciu przez niego kosztów postępowania związanych z realizacją układu. Postanowienie o zatwierdzeniu układu nie jest jeszcze prawomocne.

W ramach przejęcia majątku Spółki PW, Wnioskodawca przejmie więc wszystkie składniki, które służyły Spółce PW do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów kredytowych, własność nieruchomości i ruchomości oraz wszelkie inne należności i zobowiązania, a także pracowników Spółki PW. Wg wykazu środków trwałych Spółki PW, wartość gruntów to 6,98%, budynków to 83,67%, maszyn i urządzeń to 7,62%, środków transportu to 1,43%, pozostałe to 0,30% wartości przedsiębiorstwa.

Wartość majątku Spółki PW wg wyceny biegłego jest wyższa niż wartość wskazana jako minimalna cena sprzedaży majątku Spółki PW w ostatnim bezskutecznym przetargu zorganizowanym przez syndyka. Wartość majątku Spółki PW wg wyceny biegłego jest też wyższa niż wartość zapłacona przez Wnioskodawcę z tytułu poręczenia bankowego i ceny nabycia wierzytelności od osób trzecich, natomiast jest niższa niż wartość nominalna Wierzytelności. Jeżeli przyjąć wartość zapłaty przez Wnioskodawcę na 90 jednostek przy wartości nominalnej Wierzytelności – 200 jednostek, to wartość wyceny majątku Spółki PW przez biegłego wynosi 120 jednostek.

Przedsiębiorstwo Spółki PW jest dzierżawione przez Wnioskodawcę, i jest w nim prowadzona działalność gospodarcza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług, oznaczone we wniosku numerem 5):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przejęcie majątku Spółki PW przez Wnioskodawcę za Wierzytelności, jakie przysługiwały Wnioskodawcy wobec Spółki PW, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przejęcie majątku Spółki PW przez Wnioskodawcę, za Wierzytelności, jakie przysługiwały Wnioskodawcy wobec Spółki PW, stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT „przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Tak jak w podatku CIT, pojęcie to jest tożsame z pojęciem przedsiębiorstwa zdefiniowanym w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. Należy uznać, że dochodzi do zbycia (przejęcia) przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, w sytuacji, gdy dochodzi do zbycia (w wyniku przejęcia) wszystkich składników materialnych i niematerialnych (cały majątek trwały i obrotowy) wchodzących w skład majątku Spółki PW w zamian za Wierzytelności oraz wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podkreślił, że ma interes prawny w ustaleniu, iż przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo, gdyż ciąży na Nim obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przepisach art. 91 ustawy o VAT określone zostały zasady korekty podatku naliczonego. Na podstawie ust. 9 tego artykułu, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, art. 91 ust. 9 ustawy nakłada na nabywcę, jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy, obowiązek dokonania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, określonych w art. 91 ust. 1-8, do których byłby zobligowany podmiot, który dokonał odliczenia, w przypadku, gdyby nie doszło do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W ww. przepisie art. 6 pkt 1 ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Ponadto, art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Reasumując, zbycie przedsiębiorstwa ma miejsca wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca, polska spółka akcyjna, posiada 100% udziałów w polskiej spółce z o.o. Przedsiębiorstwo spółki z o.o. jest dzierżawione przez Wnioskodawcę, i jest w nim prowadzona działalność gospodarcza. Na podstawie postanowienia sądu rejonowego w przedmiocie zatwierdzenia układu przyjętego w ramach toczącego się postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku spółki z o.o., Wnioskodawca, za przysługujące mu wobec spółki z o.o. wierzytelności, dokona przejęcia majątku spółki z o.o. Zatwierdzony układ zakłada całkowite zaspokojenie wierzycieli mniejszościowych, z wyłączeniem wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy, ze środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach upadłego, przy jednoczesnym przejęciu majątku upadłego przez wierzyciela większościowego (Wnioskodawcę). W ramach przejęcia majątku spółki z o.o. Wnioskodawca przejmie wszystkie składniki, które służyły spółce z o.o. do prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów kredytowych, własność nieruchomości i ruchomości oraz wszelkie inne należności i zobowiązania, a także pracowników spółki z o.o.

Z wniosku wynika więc, że w przedmiotowej sprawie dojdzie, w wyniku przejęcia przez Wnioskodawcę, do zbycia całego majątku, tj. wszystkich składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład majątku spółki z o.o., wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Tak zarysowany przedmiot zbycia wskazuje zatem, iż zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami. Zespół wyżej wymienionych elementów będzie posiadał zdolność do osiągania z jego pomocą przychodów przez Nabywcę, w tym samym zakresie, co działalność prowadzona przez spółkę nabywaną.

W świetle powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż majątek spółki z o.o. przejęty przez Wnioskodawcę w ramach postępowania likwidacyjnego, w skład którego wejdą wszystkie dobra materialne i niematerialne, jakie konieczne są do prowadzenia przez nabywcę takiej samej działalności gospodarczej, jaką prowadziła spółka z o.o., wypełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ K.c.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, przejęcie przez Wnioskodawcę, w ramach procesu likwidacji spółki z o.o., wszystkich składników przedsiębiorstwa, należy uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy od podatku od towarów i usług.

Należy jednocześnie podkreślić, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Konsekwencją uznania przedmiotu opisanej w stanie faktycznym transakcji za przedsiębiorstwo, jest zastosowanie dla tej transakcji przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz ciążący na Wnioskodawcy (nabywcy), stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy, obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pozostałe pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.