INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych:

• otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej środków pieniężnych – jest prawidłowe,
• otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności – jest nieprawidłowe,
• spłaty wierzytelności otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej środków pieniężnych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności oraz w zakresie skutków podatkowych spłaty wierzytelności otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce kapitałowej (dalej jako: Spółka). Udziały w Spółce zostały przez Wnioskodawcę objęte w zamian za wkład niepieniężny w postaci udziałów innej spółki kapitałowej.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową, a następnie dojdzie do jej rozwiązania jednomyślną uchwałą wszystkich wspólników. W przypadku, gdy w dacie podjęcia uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki, nie będzie konieczności przeprowadzania czynności likwidacyjnych, w szczególności wykonania zobowiązań spółki (w tym zapłaty zobowiązań pieniężnych), wspólnicy podejmą uchwałę o zakończeniu działalności spółki bez przeprowadzenia jej likwidacji.

W wyniku rozwiązania Spółki Wnioskodawca może otrzymać zarówno środki pieniężne, jak i inne składniki majątku Spółki, w tym wierzytelności wobec podmiotów trzecich z tytułu zapłaty ceny za zbyte przez Spółkę składniki majątku (podział majątku spółki in natura). Przedmiotowe wierzytelności były więc rozpoznane wcześniej jako przychód podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki (spółki komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia ze spółki kapitałowej) środki pieniężne stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki (spółki komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia ze spółki kapitałowej) wierzytelności stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki (spółki komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia ze spółki kapitałowej) wierzytelności wobec osób trzecich stanowić będą w momencie ich spłaty przez dłużnika, przychód podatkowy dla Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, środki pieniężne otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki - spółki komandytowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów podatkowych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wierzytelności otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki - spółki komandytowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodów podatkowych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, wierzytelności otrzymane w wyniku rozwiązania spółki komandytowej nie stanowią przychodu podatkowego Wnioskodawcy na moment spłaty przez dłużnika.

Uzasadnienie.

W odniesieniu do pytania nr 1 Wnioskodawca wskazał, iż w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) - dalej ustawa o PIT - przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady, należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż otrzymanie środków pieniężnych przez Wnioskodawcę w wyniku rozwiązania spółki komandytowej będzie neutralne podatkowo na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT.

Nie ma przy tym znaczenia, iż ustanie bytu prawnego spółki może nastąpić bez postępowania likwidacyjnego. Możliwość taka wynika z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Ustawa o PIT nie posługuje się pojęciem „rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną”. Przez likwidację spółki niebędącej osobą prawną w rozumieniu przepisów ustawy o PIT należy więc rozumieć zakończenie działalności takiej spółki poprzez wykreślenie jej z KRS, bez względu na to, czy będzie to poprzedzone czynnościami likwidacyjnymi, czy też decyzją wspólników postępowanie likwidacyjne nie będzie prowadzone

Należy więc w związku z tym przyjąć, iż dyspozycja przepisu art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT obejmuje ustanie bytu prawnego spółki komandytowej (poprzez wykreślenie spółki komandytowej z KRS) będące skutkiem uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki, bez względu na to, czy wystąpią przesłanki uzasadniające przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego spółki.

Neutralność podatkowa rozwiązania spółki osobowej została potwierdzona w drodze licznych interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2013 r., nr ILPB1/415-1036/12-2/IM:
  „w przypadku, gdy w wyniku likwidacji spółki jawnej lub spółki komandytowej, wspólnik otrzyma środki pieniężne, nie powstanie u niego przychód z działalności gospodarczej. W przypadku, gdy w wyniku likwidacji spółki jawnej lub spółki komandytowej wspólnik otrzyma majątek niepieniężny, w momencie likwidacji nie powstaje u niego przychód z działalności gospodarczej. Przedmiotowy przychód powstaje dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki jawnej lub spółki komandytowej.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2013 r., nr IPPB1/415-1625/12-3/ES, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „skutek w postaci wyłączenia dzielonego majątku likwidowanej spółki osobowej, stanowiącego środki pieniężne, z kategorii „przychodów z działalności gospodarczej” również jest niewątpliwy, ponieważ wynika wprost z treści przepisu. Ustawa nie pozostawia zatem żadnych wątpliwości co do intencji ustawodawcy i z uwagi na jednoznaczne brzmienie art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy PIT nie daje innych możliwości interpretacyjnych.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2012 r., nr ILPB1/415-800/12-2/AP:
  „w sytuacji otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu likwidacji spółki komandytowej, środki te nie będą stanowiły dla Niego przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
  
  

Reasumując, otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki - spółki komandytowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, środki pieniężne nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca wyraził pogląd, iż jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska dotyczącego pytania nr 1, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady, należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Z kolei stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie jednak z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o PIT, do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w przypadku gdy w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, Wnioskodawca otrzyma składniki majątku spółki - wierzytelności, w momencie rozwiązania spółki nie powstaje u Wnioskodawcy przychód podatkowy. Z powołanego art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ww. ustawy wynika jednoznacznie, że przychód powstaje dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku (np. wierzytelności) otrzymanych w związku z likwidacją spółki, o ile zbycie to nastąpi przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki komandytowej (rozumiana jako wykreślenie spółki komandytowej z KRS), do dnia ich odpłatnego zbycia i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przedmiotowe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektorów Izb Skarbowych. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2012 r., nr ILPB1/415-800/12-2/AP:
  „w przypadku, gdy w wyniku likwidacji spółki komandytowej Wnioskodawca otrzyma składniki majątku o charakterze niepieniężnym, w tym wierzytelności wobec osób trzecich, w momencie likwidacji spółki komandytowej nie powstanie u Niego przychód w rozumieniu przepisów ww. ustawy.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2013 r., nr ITPB1/415-1302b/12/MR, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „otrzymania przez niego wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych temu wspólnikowi przez spółkę osobową w wyniku jej rozwiązania bez przeprowadzenia procedury likwidacji są identyczne, jak w przypadku rozwiązania spółki osobowej w wyniku przeprowadzenia procedury likwidacji. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez niego, jako wspólnika spółki osobowej, wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych temu wspólnikowi przez spółkę osobową w wyniku jej rozwiązania bez przeprowadzania procedury likwidacji, nie będzie skutkować powstaniem po jego stronie przychodu podatkowego w PDOF.”
  
  

Reasumując powyższe, na moment rozwiązania spółki komandytowej u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy z tytułu otrzymania wierzytelności. Przychód taki mógłby powstać wyłącznie w sytuacji odpłatnego zbycia tych wierzytelności przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do pytania nr 3 Wnioskodawca wskazał, że również na moment spłaty przedmiotowych wierzytelności przychód podatkowy nie powstanie. W takiej bowiem sytuacji nie dochodzi do zbycia składnika majątkowego, a wyłącznie do uregulowania zobowiązania przez dłużnika. Przepisy art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy PIT przewidują opodatkowanie tylko w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku.

Wierzytelność powstała w związku ze zbyciem majątku, z tytułu której to transakcji Spółka rozpoznała już przychód podatkowy.

Stanowisko, zgodnie z którym wierzytelności otrzymane w wyniku rozwiązania spółki osobowej nie stanowią przychodu podatkowego wspólnika zarówno na moment ich otrzymania jak i spłaty przez dłużnika, zostało potwierdzone m.in. w drodze interpretacji indywidualnych. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2012 r., nr ILPB1/415-800/12-2/AP:
  „w przypadku spłaty przez dłużnika wierzytelności otrzymanych przez Zainteresowanego w wyniku likwidacji spółki komandytowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy w rozumieniu cyt. ustawy.”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2012 r., nr IPPB1/415-569/12-2/EC, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym:
  „wierzytelności otrzymane w wyniku likwidacji spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno w momencie ich otrzymania jak i na moment spłaty”
  
  

Reasumując powyższe, Wnioskodawca nie uzyska przychodu podatkowego na moment spłaty przez dłużnika wierzytelności otrzymanej w związku z rozwiązaniem Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej środków pieniężnych,
• nieprawidłowe - w zakresie skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności,
• nieprawidłowe - w zakresie skutków podatkowych spłaty wierzytelności otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej.
  
  

W celu określenia skutków prawno-podatkowych dotyczących zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wskazać należy na przepisy regulujące kwestię rozwiązania spółki osobowej, a więc m. in. spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 58 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do art. 67 § 1 ww. Kodeksu, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Tut. Organ zauważa, iż na podstawie dyspozycji zawartej w art. 103 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w dziale dotyczącym spółki komandytowej, do tej spółki stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W świetle powyższych przepisów, wskazać należy, iż skoro spółka osobowa ma na celu prowadzenie przedsiębiorstwa, to zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wspólnicy spółki osobowej prowadzą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, pokreślić należy, iż w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Ponadto, stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, nie zaś do procesu jej likwidacji.

Zatem, w przypadku rozwiązania spółki komandytowej – zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzenia procesu likwidacji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

Przechodząc na grunt ustawy podatkowej, zauważyć należy co następuje.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak podaje przepis art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W świetle powyższego, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 cyt. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Przyjęcie tej zasady jest podyktowane faktem, że podatnikiem podatku dochodowego z udziału w zyskach spółki niebędącej osobą prawną jest wspólnik tej spółki. Zyski osiągane przez tę spółkę, w czasie jej trwania, są na bieżąco uwzględniane u wspólników, jako przychody i koszty z udziału w tej spółce.

Stosownie zatem do treści art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane środki pieniężne, w związku z rozwiązaniem spółki osobowej, nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie wskazać należy, że w sytuacji otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z tytułu rozwiązania spółki komandytowej, środki te nie będą stanowiły dla Niego przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej środków pieniężnych należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności wobec podmiotów trzecich z tytułu zapłaty ceny za zbyte przez Spółkę składniki majątku, tut. Organ stwierdza co następuje.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że wskutek rozwiązania spółki komandytowej Wnioskodawca otrzyma wierzytelności wobec podmiotów trzecich z tytułu zapłaty ceny za zbyte przez Spółkę składniki majątku (podział majątku spółki in natura). Jak wskazuje Wnioskodawca, przedmiotowe wierzytelności były rozpoznane wcześniej jako przychód podatkowy.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że wierzytelność jest prawem podmiotowym, które w stosunku zobowiązaniowym przysługuje wierzycielowi. Przy podziale praw na majątkowe i niemajątkowe podstawę będzie stanowił interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. Będą to więc także wierzytelności, wynikające ze stosunków zobowiązaniowych, w wysokości wartości świadczeń majątkowych (np. wierzytelności wobec podmiotów trzecich).

Jednocześnie wskazać należy, że przyznanie wspólnikowi na wyłączną własność wierzytelności w związku z rozwiązaniem spółki i podziałem jej majątku między wspólników w świetle wyżej zanalizowanych regulacji prawnych nie rodzi skutków podatkowych na dzień ich przekazania. Przychód (dochód) powstanie w momencie odpłatnego zbycia. Wprawdzie w wyniku rozwiązania spółki komandytowej w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do zmiany właściciela wierzytelności, jednakże Wnioskodawca jako były wspólnik spółki osobowej otrzyma – stosownie do zapisów umowy lub dokonanego podziału – określoną ilość ww. aktywów, która przysługuje mu z tytułu udziału w spółce osobowej. Jednakże przekazanie wierzytelności z majątku spółki do majątku osobistego nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie prawa własności. Tym samym, na moment przekazania ww. aktywów, w wyniku rozwiązania spółki osobowej, u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności wobec podmiotów trzecich zastrzec należy, że powołane przepisy art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią podstawy do wyłączenia z przedmiotu opodatkowania czynności przyznania wspólnikowi na własność wskazanych we wniosku wierzytelności w związku z rozwiązaniem tej spółki i podziałem jej majątku między wspólników, bowiem odpłatne ich zbycie nie generuje przychodu z działalności gospodarczej.

Wyjaśnić bowiem należy, że przepisy art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) i ust. 3 pkt 12 lit. b) powoływanej ustawy mają zastosowanie tylko do składników majątku otrzymanych w związku z rozwiązaniem spółki osobowej, których odpłatne zbycie spowodowałoby w tej spółce przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jeżeli zatem został otrzymany składnik majątku z tytułu rozwiązania spółki osobowej, który w przypadku zbycia przez tą spółkę, nie powodowałby powstania przychodu z działalności gospodarczej, wówczas przepisów tych nie stosuje się.

Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy wyrażonym w uzasadnieniu własnego stanowiska w odniesieniu do pytania dotyczącego skutków podatkowych otrzymania wierzytelności wobec podmiotów trzecich, gdzie Wnioskodawca powołując się na treść art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, iż w przypadku, gdy w wyniku rozwiązania spółki komandytowej otrzyma składniki majątku spółki - wierzytelności, w momencie rozwiązania spółki nie powstaje u Wnioskodawcy przychód podatkowy. Podkreślić należy, że do wierzytelności nie będzie miał zastosowania przepis art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ani też przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) cyt. ustawy.

Mając na uwadze powyższe, co do zasady należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przypadku gdy w wyniku rozwiązania spółki komandytowej otrzyma wskazane we wniosku wierzytelności wobec podmiotów trzecich, w momencie rozwiązania spółki komandytowej nie powstanie u Niego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, iż co prawda czynność ta będzie dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo, lecz nastąpi to z innych przyczyn niż przez Niego wskazane.

W konsekwencji, w myśl zasady, iż wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do skutków podatkowych otrzymania w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności wobec podmiotów trzecich – z uwagi na błędną argumentację – należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych otrzymania spłaty wierzytelności wobec podmiotów trzecich z tytułu zapłaty ceny za zbyte przez Spółkę składniki majątku, otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, tut. Organ zauważa co następuje.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższe oznacza, iż otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze, w myśl ww. art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w związku z dokonaną spłatą wierzytelności wobec podmiotów trzecich, stanowią przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po otrzymaniu wierzytelności wobec podmiotów trzecich, nastąpi zmiana kwalifikacji tych wierzytelności. Zatem nie będzie to już spłata wierzytelności własnej, która – jako przychód należny – została w spółce opodatkowana, lecz wierzytelności, którą Zainteresowany nabył w wyniku rozwiązania spółki osobowej.

W sytuacji przedstawionej we wniosku spłata wierzytelności wobec podmiotów trzecich, nabytych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, wygeneruje u Wnioskodawcy przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych związanych ze spłatą wierzytelności otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że przychodem w takim przypadku jest uiszczona przez dłużnika kwota wierzytelności. W konsekwencji, u nabywcy wierzytelności przychód powstaje w dacie faktycznego otrzymania należności od dłużnika z tej wierzytelności.

Końcowo tut. Organ informuje, iż udzielając niniejszej interpretacji dokonał oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy tylko w odniesieniu do zadanych we wniosku pytań dotyczących skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy związanych z otrzymaniem w wyniku rozwiązania spółki komandytowej środków pieniężnych oraz skutków podatkowych związanych z otrzymaniem w wyniku rozwiązania spółki komandytowej wierzytelności, a także skutków podatkowych związanych ze spłatą wierzytelności otrzymanych w wyniku rozwiązania spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.