Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-426/13-2/KK
z 23 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13.05.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów i przychodów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę pożyczki. Pożyczkodawca jest udziałowcem pośrednim wnioskodawcy, posiada on bowiem 100% udziału w kapitale zakładowym spółki, posiadającej 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy/Pożyczkobiorcy.

Wartość ww. pożyczki przekroczy trzykrotność wartości kapitału zakładowego Pożyczkobiorcy. Wnioskodawca/Pożyczkobiorca odsetki płacone od przedmiotowej pożyczki chce zaliczać do kosztów podatkowych, przyjmując że w takiej sytuacji nie powinno się stosować art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy gdy pożyczkodawca jest udziałowcem pośrednim wnioskodawcy, posiadającym 100% udziału w kapitale zakładowym spółki, posiadającej 100% udziałów w kapitale zakładowym wnioskodawcy/pożyczkobiorcy, powinno stosować się restrykcje wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, czy też pożyczkobiorca odsetki płacone od przedmiotowej pożyczki może zaliczać do kosztów podatkowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) dalej także: ustawa o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy. Kosztami podatkowymi będą zatem wydatki, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, czyli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągane przez podatnika przychody oraz mają one związek z prowadzoną działalnością. Takimi kosztami będą płacone przez Wnioskodawcę odsetki od pożyczki.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 60 i 61, ust. 6, 7 i 7b ustawy o CIT reguluje tzw. niedostateczną kapitalizację. Na mocy tego artykułu, nie jest kosztem uzyskania przychodów część odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce: przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 proc. udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 proc. udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec tych udziałowców (akcjonariuszy) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 proc. udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, ograniczenie w zaliczaniu odsetek do kosztów podatkowych nie dotyczy pożyczki udzielonej przez udziałowca pośredniego tzw. spółkę „babkę”. W sytuacji gdy pożyczkodawca ma udziały w spółce, która z kolei jest udziałowcem pożyczkobiorcy nie powinno się stosować art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT. Bowiem przepisy te dotyczą tylko udziałowców (akcjonariuszach), którzy mają określony procent udziałów (akcji) w pożyczającej spółce. Przepisy o niedostatecznej kapitalizacji nie mają tutaj zastosowania, gdyż spółka babka nie jest udziałowcem pożyczkobiorcy. Należy podkreślić, że nie zostanie spełniony warunek, wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT. posiadania przez spółkę udzielającą pożyczki i pożyczkobiorcę wspólnego udziałowca posiadającego nie mniej niż po 25 proc. udziałów pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy.

Ponadto z literalnego brzmienia wynika, że punkt 60 cytowanego artykułu obejmuje sytuacje bezpośredniego powiązania kapitałowego, polegającego na uczestnictwie jednego podmiotu jako udziałowca lub akcjonariusza w innym podmiocie, czyli dotyczy powiązania spółka „córka” i spółka „matka”, Natomiast w pkt 61 zostały unormowane sytuacje, w których powiązanie kapitałowe przejawia się w posiadaniu akcji lub udziałów przez jeden podmiot w dwu innych spółkach jednocześnie, czyli dotyczy powiązania pomiędzy spółkami „siostrami”.

Podsumowując, w omawianej sprawie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT nie będzie miało zastosowania. Jeżeli więc zadłużenie przekroczy trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania odsetki w tej części, w jakiej pożyczka przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty tychże odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.