2013.07.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-397/13-2/AWa
z 31 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i opisane zdarzenie przyszłe.

Spółka, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu środków trwałych, w szczególności w zakresie środków transportu, a także w zakresie udzielania pożyczek na nabycie środków trwałych.

Z końcem roku 2010 Spółka rozpoczęła oferowanie swoim klientom korzystającym z finansowania w postaci umów leasingu produkt w postaci karty paliwowej. Spółka posiada ww. produkt w swojej ofercie obecnie, a także zamierza nadal oferować go w przyszłości. Spółka zamierza również zaoferować kartę paliwową innym klientom, w szczególności pożyczkobiorcom oraz tym, którzy dotychczas nie korzystają z karty paliwowej, a są kontrahentami Spółki.

Produkt ten polega na oferowaniu w ramach współpracy z koncernem paliwowym, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług:

możliwości nabywania przez klientów Spółki na stacjach paliwowych koncernu paliwowego paliw oraz innych płynów eksploatacyjnych i produktów pozapaliwowych,
możliwości nabywania przez klientów Spółki na stacjach paliwowych koncernu paliwowego usług np. myjni, sprzątania samochodu.

Spółka nabywa oferowane produkty w ramach współpracy z koncernem paliwowym jednak nie jest ich ostatecznym odbiorcą. Klienci Spółki, będący jednocześnie użytkownikami pojazdów finansowanych przez Spółkę, na podstawie zawartych ze Spółką umów, poprzez użycie indywidualnej karty paliwowej, nabywają produkty koncernu paliwowego od Spółki, przy czym, odbierają je we własnym zakresie od koncernu paliwowego na stacji benzynowej i zużywają je według własnych potrzeb. Karta paliwowa umożliwia koncernowi paliwowemu przypisanie sprzedaży produktów do konkretnego pojazdu. Koncern paliwowy obciąża Spółkę zbiorczo ceną sprzedaży produktów odebranych przez klientów Spółki w danym miesiącu, z jednoczesnym przypisaniem rodzaju i wartości produktów do konkretnego pojazdu, a tym samym do konkretnego użytkownika pojazdu. W oparciu o otrzymane z koncernu paliwowego zestawienia, Spółka dokonuje odprzedaży ww. produktów i usług na rzecz swojego kontrahenta obciążając go kosztami zakupów z użyciem karty paliwowej dokonanych przez niego w danym miesiącu, przy czym do ceny zakupu towarów i usług od koncernu paliwowego Spółka dolicza swoją marżę.

Głównym zamierzeniem Spółki jest jeszcze silniejsze związane klientów ze Spółką poprzez zaoferowanie atrakcyjnego i kompletnego produktu, który przede wszystkim ułatwi oraz uprości rozliczenia finansowe klientów w całkowitej zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa.

Karta paliwowa jest i będzie kierowana do klientów Spółki, którzy wyrazili taką chęć i podpisali w związku z zawarciem odpowiedniej umowy leasingowej, a w przyszłości także umowy pożyczki, dodatkową umowę:

zobowiązującą Spółkę do zapewnienia ciągłości dostępu do produktów koncernu paliwowego w postaci dostawy towarów (benzyna, olej napędowy, płyny eksploatacyjne, itp.) oraz świadczenia usług okołopaliwowych (myjnia, sprzątanie samochodu, itp.), czyli produktów oferowanych przez koncern paliwowy w związku z umową zawartą przez Spółkę z koncernem paliwowym,
zobowiązującą klientów do zapłaty na rzecz Spółki za produkty i usługi odebrane na stacjach paliwowych koncernu z użyciem kart paliwowych.

W ramach oferty kart paliwowych klient Spółki ma do wyboru łącznie ograniczony zakres:

produktowy – w zakresie paliw, usług oraz produktów pozapaliwowych oraz
kwotowy – do wysokości 1.000 PLN lub 2.000 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na Jej rzecz przez koncern paliwowy, a dokumentujących nabycie towarów i usług, które następnie są przedmiotem odprzedaży przez Spółkę na rzecz klientów Spółki, w opisanym powyżej toku czynności faktycznych (procesu sprzedaży i odbioru)?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zapisów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka posiadała i dotychczas nadal będzie posiadać pełne prawo do odliczenia podatku VAT od faktur, które dokumentują nabycie towarów i usług, dalej odsprzedawanych klientom Spółki w związku z oferowaniem produktów w ramach karty paliwowej.

Uzasadnienie.

W ocenie Spółki, transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a koncernem paliwowym, w ramach których nabywa Ona towary lub usługi wydawane klientom Spółki posiadającym karty paliwowe, stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Nabywane w ten sposób przez Spółkę towary i usługi są następnie odprzedawane przez Spółkę klientom, a więc służą wykonywaniu przez Nią czynności opodatkowanych. W związku z powyższym, Spółka jest w pełni uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez koncern paliwowy dokumentujących transakcje zrealizowane przez Jej klientów przy użyciu kart paliwowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabytymi towarami lub usługami, o ile te towary i usługi zostały przez niego wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak Spółka wskazała, w ramach łańcucha dostaw i świadczenia usług nabywa określone towary i usługi od koncernu paliwowego. Koncern dokumentuje sprzedaż na rzecz Spółki fakturami z wykazanym podatkiem VAT. Towary te i usługi są następnie odprzedawane klientom Spółki i faktycznie wykorzystywane w działalności tych Klientów.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, przysługuje Jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez koncern, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy przy tym jednocześnie zauważyć, że w tym przypadku nie mają zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku VAT przewidziane w znowelizowanej ustawie o zmianie ustawy o podatku od towarów usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 1652, poz. 247 ze zm., dalej. „ustawa nowelizująca”) oraz w ustawie o VAT, a dotyczące nabycia paliw silnikowych. Zgodnie bowiem z przywołanymi przepisami obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych wskazanych w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Zdaniem Spółki, powyższe ograniczenie nie będzie miało zastosowania w Jej przypadku, ponieważ nabyte paliwo oraz usługi są dla Spółki towarem handlowym. Uzasadniając powyższe stanowisko Spółka wskazuje, że ograniczenie w zakresie odliczenia podatku VAT od paliw do określonych pojazdów ma zastosowanie jedynie w sytuacji nabywania paliw, które zostaną użyte przez nabywcę jako napęd do używanego przez niego pojazdu samochodowego. Reasumując, ograniczenie nie ma tutaj zastosowania, gdyż paliwo jest towarem handlowym, nabytym w celu jego dalszej odprzedaży, a nie do bezpośredniego zużycia przez Spółkę.

Potwierdzeniem całkowitej słuszności stanowiska Spółki odnośnie prawa do odliczenia podatku VAT, jest przede wszystkim wydana w dniu 11 września 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacja, nr IPPP2/443-811/12-2/BH, która w pełni bez uzasadnienia potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, a stanowisko to jest w całości zbieżne z obecną sytuacją Spółki i treścią niniejszego wniosku. Wskazać należy, iż interpretacja ta została wydana dla kontrahenta Spółki, jakim jest przywoływany we wniosku koncern paliwowy. Wcześniej w dniu 14 maja 2012 r. została wydana również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacja nr IPPP3/443-259/12-4/JF potwierdzająca prawidłowość w związku z pełnym prawem do odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych w tożsamej sytuacji, a związanej z oferowaniem produktów swoim klientom w ramach karty paliwowej. Prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu towarów i usług w transakcjach takich jak będąca przedmiotem niniejszego wniosku zostało również potwierdzone w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 października 2011 r., nr IPPP1/443-1053/11-2/ISz, gdzie stwierdzono, że „spełniony został podstawowy warunek pozwalający podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego i wykazanego w fakturach zakupowych, tj. wykorzystywania nabytych towarów i usług w działalności opodatkowanej jako odsprzedaż przez Spółkę paliw i produktów pozapaliwowych na rzecz Klientów”.

Do podobnych wniosków doszedł także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach: z dnia 12 września 2011 r., nr ILPP2/443-942/11-2/AK czy z dnia 9 czerwca 2011 r., nr ILPP4/443-217/11-3/EWW. Organ odniósł się także do prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw i uznał, że „podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie będzie objęty wyłączeniem, o którym mowa w art. 4 ustawy, gdyż paliwo to, jako towar handlowy, stanowić będzie przedmiot dalszego obrotu - odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te będą towarem wykorzystywanym do czynności opodatkowanych”.

Wskazać należy, iż w dniu 13 lipca 2010 r. Spółka otrzymała interpretację prawa podatkowego, która dotyczyła potwierdzenia, że dokonywane przez Spółkę na rzecz klientów dostawy towarów usług w ramach karty paliwowej stanowią dostawę o charakterze ciągłym i umożliwiają Spółce dokumentowanie sprzedaży za pomocą zbiorczych faktur wystawianych po zakończeniu danego miesiąca kalendarzowego. We wniosku ówcześnie już wskazano, że „Spółka jest przy tym zdania, że otrzymując fakturę od koncernu paliwowego będzie posiadać prawo do odliczenia całego VAT naliczonego, wykazanego na takiej fakturze. Jako, że Spółka nie będzie ostatecznym beneficjentem zakupionych produktów i usług to dokona dalszej odsprzedaży, w świetle art. 7 ust. 8 ustawy VAT: „W przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”. Oznacza to, że Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez koncern paliwowy. Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku w wydanej interpretacji prawa podatkowego o sygnaturze PI/005-2480/04/CIP/06 z dnia 28 grudnia 2004 roku: „(...) w przedstawionym stanie faktycznym Podatnik może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z faktury VAT wystawionej przez stację paliw na zasadach ogólnych, określonych w cyt. ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast rzeczywisty użytkownik (najemca) ww. samochodu osobowego nie może już dokonać odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury (refakturowanie) wystawionej przez Podatnika. W przypadku przyjęcia innej interpretacji art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy doszłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem od towarów i usług tego samego obrotu.” Podobnie wypowiedział się Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w piśmie o sygnaturze 1473/WV/443/427/286/2005/MK z dnia 28 lutego 2006 roku. Naczelnik stwierdził m. in. że: „Wnioskodawca nabywa więc paliwo do napędu tych samochodów, ale jako towar handlowy, który odsprzedawany jest dalej klientom użytkującym te samochody na podstawie umów dzierżawy. Wobec powyższego, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu tego paliwa na zasadach ogólnych. Ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z ww. przepisów, będą dotyczyć klientów użytkujących te samochody, którzy będą otrzymywać faktury zakupu paliwa wystawiane przez Spółkę.” W odniesieniu do tego wniosku wydano Spółce interpretację potwierdzającą w całości bez uzasadnienia prezentowane stanowisko.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, jest Ona uprawniona dokonać odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez koncern paliwowy z tytułu nabycia przez Spółkę paliw i innych towarów i usług, które następnie podlegają odprzedaży na rzecz klientów Spółki w oparciu o wykorzystywane przez nich karty paliwowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nadmienia się, iż działalność gospodarcza w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. obejmowała wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu środków trwałych, w szczególności w zakresie środków transportu, a także w zakresie udzielania pożyczek na nabycie środków trwałych. Z końcem roku 2010. Spółka rozpoczęła oferowanie swoim klientom korzystającym z finansowania w postaci umów leasingu produkt w postaci karty paliwowej. Spółka posiada ww. produkt w swojej ofercie obecnie, a także zamierza nadal oferować go w przyszłości. Spółka zamierza również zaoferować kartę paliwową innym klientom, w szczególności pożyczkobiorcom oraz tym, którzy dotychczas nie korzystają z karty paliwowej, a są kontrahentami Spółki. Produkt ten polega na oferowaniu w ramach współpracy z koncernem paliwowym, zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług:

możliwości nabywania przez klientów Spółki na stacjach paliwowych koncernu paliwowego paliw oraz innych płynów eksploatacyjnych i produktów pozapaliwowych,
możliwości nabywania przez klientów Spółki na stacjach paliwowych koncernu paliwowego usług np. myjni, sprzątania samochodu.

zobowiązującą Spółkę do zapewnienia ciągłości dostępu do produktów koncernu paliwowego w postaci dostawy towarów (benzyna, olej napędowy, płyny eksploatacyjne, itp.) oraz świadczenia usług okołopaliwowych (myjnia, sprzątanie samochodu, itp.), czyli produktów oferowanych przez koncern paliwowy w związku z umową zawartą przez Spółkę z koncernem paliwowym,
zobowiązującą klientów do zapłaty na rzecz Spółki za produkty i usługi odebrane na stacjach paliwowych koncernu z użyciem kart paliwowych.

W ramach oferty kart paliwowych klient Spółki ma do wyboru łącznie ograniczony zakres:

produktowy – w zakresie paliw, usług oraz produktów pozapaliwowych oraz
kwotowy – do wysokości 1.000 PLN lub 2.000 PLN.

Nabywane przez Spółkę towary i usługi są następnie odsprzedawane przez Wnioskodawcę klientom, a więc służą wykonywaniu przez Spółkę czynności opodatkowanych.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, iż odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie w obu ww. przypadkach dostawy ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

W przedmiotowej sprawie Spółka na podstawie zawartych umów z koncernem paliwowym nabywa/nabywać będzie towary (benzyna, olej napędowy, płyny eksploatacyjne, itp.) oraz usługi okołopaliwowe (myjnia, sprzątanie samochodu, itp.), które następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje/odsprzedawać będzie swoim klientom. Fizyczne wydanie towarów i świadczenie usług ma/będzie miało natomiast miejsce pomiędzy koncernem paliwowym (podmiot pierwszy w łańcuchu) a klientami (podmiot ostatni) na stacjach benzynowych przy użyciu kart paliwowych. Wnioskodawca wystąpi w tym przypadku zatem zarówno jako nabywca, jak i dostawca – który bierze/będzie brał udział w łańcuchu dostaw towarów i świadczenia usług. Oznacza to, że będzie On podatnikiem z tytułu opisanych transakcji. Zainteresowany wystąpi zatem w roli handlowca nabywającego i odprzedającego towary (tj. podmiotu dokonującego obrotu).

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż transakcje pomiędzy koncernem paliwowym a Wnioskodawcą oraz pomiędzy nim a klientami, których przedmiotem są towary w postaci benzyny, oleju napędowego, płynów eksploatacyjnych oraz usług okołopaliwowych (myjnia, sprzątanie samochodu), które następnie są/będą sprzedawane użytkownikom kart paliwowych stanowią/stanowić będą odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na mocy art. 4 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z analizy wniosku wynika, iż Spółka nabywa/nabywać będzie paliwo, które następnie odsprzeda/będzie odsprzedawała klientom. W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest/nie będzie objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 cyt. ustawy, gdyż paliwo to, jako towar handlowy, stanowi/stanowić będzie przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te są/będą towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rezultacie należy przyjąć, że podatek wykazany na fakturze od koncernu, dokumentującej transakcje dokonywane za pomocą karty płatniczej na stacjach koncernu stanowi dla Spółki podatek naliczony. Dokumentuje on bowiem usługi lub towary zakupione przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i następnie odsprzedawane klientom. Z powyższego wynika, że nabywane przez Spółkę towary i usługi w ramach transakcji opłacanych kartą płatniczą są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca spełni warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy, a mianowicie jest On podatnikiem podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został/zostanie naliczony, są/będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Reasumując, Spółce przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych na Jej rzecz przez koncern paliwowy, a dokumentujących nabycie towarów i usług, które następnie są przedmiotem odprzedaży opodatkowanej przez Spółkę na rzecz swoich klientów korzystających z kart paliwowych.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin