INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.04.2012 r. (data wpływu 23.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych wynikających z przepisu art. 42c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązku sporządzenia informacji IFT-3/IFT-3R w przypadku zrealizowania konwersji jednostek uczestnictwa zleconej przez inwestora - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych wynikających z przepisu art. 42c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązku sporządzenia informacji IFT-3/IFT-3R w przypadku zrealizowania konwersji jednostek uczestnictwa zleconej przez inwestora

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

A . Sp. z o.o. (dalej: A. lub Wnioskodawca) pełni funkcję Agenta Operacyjnego (ang. seivice provider) dla F S.A. (dalej: F.), który jest na gruncie ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. 2004, Nr 146, poz. 1546) agentem transferowym. Współpraca Wnioskodawcy z F. oparta jest bezpośrednio na zapisach wyrażonych w umowie, zaś szczegóły zostały uregulowane w treści dokumentu „zasady regulujące dystrybucję w Polsce tytułów uczestnictwa funduszu F. T lnvestment Funds”. Jak wynika z ostatniego dokumentu, Agent Operacyjny, czyli A., działa w imieniu i na rzecz F. na podstawie zawartej umowy, wykonując techniczne usługi w zakresie realizacji zleceń pomiędzy inwestorami (zagranicznymi), którzy dokonują Inwestycji w fundusze inwestycyjne S. zarejestrowane w Luksemburgu, notyfikowane w Polsce na podstawie przepisu art. 252 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. 2004.146.1546) a Funduszem - w ramach świadczonych usług Wnioskodawca przekazuje wszystkie zlecenia i dyspozycje składane przez uczestników poprzez sieci dystrybucji, do których zalicza się banki oraz domy maklerskie oraz inne podmioty, z którymi F. ma podpisane umowy. Do najczęściej realizowanych zleceń należą zlecenia dotyczące nabycia, konwersji jednostek uczestnictwa oraz odkupienia (umorzenia) takich jednostek przez uczestników.

Biorąc pod uwagę jeszcze inne zadania Wnioskodawcy, do których zaliczyć należy posiadanie bazy, w której przechowywane są wszystkie informacje osobowe dotyczące uczestników i innych osób przypisanych do uczestnictwa w funduszu należącym do F., jak również, w której przechowywana jest historia wszystkich złożonych i przekazanych zleceń, zrealizowanych transakcji, jak również informacje o zleceniach, które zostały złożone a nie zostały jeszcze zrealizowane, jak również fakt, że A. rozpatruje zlecenia zakupu i dokumenty subskrypcyjne oraz przekazuje za pośrednictwem systemu elektronicznego odpowiednie zlecenia dla F. - w konsekwencji Wnioskodawca jest odpowiedzialny za proces, którego efektem jest pozostawienie do dyspozycji po stronie faktycznego lub pośredniego odbiorcy środków.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, oraz obowiązujące przepisy prawa w tym zakresie, w tym w szczególności normy Dyrektywy Rady Unii Europejskiej w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie płatności odsetkowych 2003/48/EC (Dz. U. z 26 czerwca 2003 roku L 157/38) , w tym przepis art. 4 tego aktu wspólnotowego, zgodnie z którym podmiot gospodarczy wypłacający odsetki lub zabezpieczający wypłatę odsetek na rzecz podmiotu mającego siedzibę w innym państwie członkowskim, który jest uznany za podmiot wypłacający na mocy Dyrektywy, przekazuje właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, nazwę i adres podmiotu lub całkowitą kwotę wypłaconych odsetek lub zabezpieczonych na rzecz tego podmiotu (można zauważyć, że na gruncie prawa wspólnotowego zobowiązanym do raportowania opisanego powyżej, jest każdy podmiot gospodarczy płacący odsetki lub zabezpieczający wypłatę odsetek bezpośrednio na rzecz właściciela odsetek, bez względu na to, czy podmiot taki jest dłużnikiem, od którego długu powstają odsetki czy też podmiotem, któremu dłużnik lub właściciel odsetek powierzył wypłacenie odsetek lub zabezpieczenie ich wypłaty), Wnioskodawca jest zobowiązany do raportowania.

W Polsce obowiązek ten został bezpośrednio przewidziany w przepisie art. 42c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2010, Nr 51, poz. 307) , zgodnie z którym w terminie do końca miesiąca roku następującego po zakończeniu roku podatkowego podmiot wypłacający przychody, o których mowa w tym przepisie, jest obowiązany przesłać sporządzone według ustalonego wzoru, imienne informacje o przychodach faktycznego lub pośredniego odbiorcy, któremu je wypłaca lub stawia do dyspozycji, i który ze względu na miejsce zamieszkania lub odpowiednio siedzibę (lub miejsce prowadzenia działalności) podlega opodatkowani podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Biorąc pod uwagę polskie zapisy, Wnioskodawca do końca stycznia następującego po zakończonym roku podatkowym jest obowiązany do złożenia do Pierwszego Urzędu Skarbowego imienne informacje IFT-3R. Kwestia ta nie budzi po stronie Wnioskodawcy wątpliwości i nie jest przedmiotem składanego wniosku o interpretację.

Biorąc pod uwagę jednak specyfikę usług świadczonych przez Wnioskodawcę, oraz stosunkowo krótko obowiązujące przepisy polskiego prawa podatkowego w tym zakresie, jak również bardzo znikomą linię interpretacyjną organów podatkowych w tym zakresie, po stronie A. narodziły się następujące wątpliwości związane z raportowaniem IFT-3R:

w związku z tym, że Wnioskodawca obsługuje trzy typu zleceń wskazywanych przez inwestorów (zagranicznych) , tj. zlecenia nabycia, zlecenia w zakresie konwersji jednostek uczestnictwa, oraz zlecenia w zakresie odkupienia (umorzenia) jednostek uczestnictwa, z czego dwa ostatnie mogą powodować powstanie obowiązków podatkowych w zakresie raportowania IFT-3R po stronie A. narodziły się wątpliwości i w związku z tym Wnioskodawca zadaje następujące pytania:

Wnioskodawca podkreśla, że konwersja jest operacją polegającą na jednoczesnym nabyciu jednostek uczestnictwa jednego funduszu inwestycyjnego za środki pochodzące z odkupienia jednostek innego funduszu zarządzanego przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Podczas tej operacji dochodzi do odkupienia, a tym samym umorzenia jednostek funduszu „źródłowego” w celu nabycia jednostek funduszu „docelowego”, jednakże transakcje takie dokonywane są w ramach F.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy wezwał telefonicznie w dniu 09.05.2012 r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• Wskazanie, czy zdarzenie przyszłe w złożonym wniosku dotyczy osób nie będących polskimi rezydentami podatkowymi...
  
  

Braki uzupełniono prawidłowo w kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Inwestorami opisanymi we wniosku SA osoby, które nie są polskimi rezydentami podatkowymi (nierezydenci).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy zrealizowana konwersja, zlecona przez Inwestora powoduje powstanie obowiązku raportowania IFT-3R... Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie byłaby pozytywna, tj. stwierdzająca, że konwersja jednostek uczestnictwa powoduje obowiązek raportowania, Wnioskodawca zadaje następujące pytanie:
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca powinien sumować wszystkie transakcje obejmujące umorzenia jednostek uczestnictwa oraz konwersje jednostek uczestnictwa zrealizowane w ciągu jednego roku podatkowego, które przyniosły Inwestorowi przychód...
3. Czy w informacji IFT-3R Wnioskodawca uprawniony jest do zsumowania przychodów podlegających raportowaniu na poziomie jednego rejestru (poziomu technicznego w ramach ISIN, na którym rozliczane są transakcje nabycia, odkupienia, konwersji), które rozpoznawane są po stronie tej samej osoby, będącej odbiorcą faktycznym lub pośrednim (uczestnikiem)...
4. W jaki sposób należy określić zakres przedmiotowy funduszy, z których osiągane przez odbiorców faktycznych lub pośrednich przychody podlegają raportowaniu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1)

Wnioskodawca na wstępie podkreśla, że konwersja jest operacją polegającą na jednoczesnym nabyciu jednostek uczestnictwa jednego funduszu inwestycyjnego za środki pochodzące z odkupienia jednostek innego funduszu zarządzanego przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Podczas tej operacji dochodzi do odkupienia, a tym samym umorzenia jednostek funduszu „źródłowego” w celu nabycia jednostek funduszu „docelowego”, jednakże transakcje takie dokonywane są w ramach F.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zrealizowanych transakcji konwersji, jeżeli uczestnik będący odbiorcą faktycznym lub pośrednim uzyska z tego tytułu przychód, transakcje takie powinny zostać zaraportowane przez Wnioskodawcę. Wynika to z faktu, że w przypadku konwersji co prawda uczestnicy de facto zamieniają jednostki uczestnictwa, a na konto bankowe uczestnika podane w dokumentach rejestracyjnych nie dokonuje się przelewu, to jednak konwersja odbywa się poprzez transakcję umorzenia i następnego zakupu. W konsekwencji, dla potrzeb podatkowych, w przypadku umorzenia istnieje możliwość rozpoznania przychodu (lub też straty, która w nawiązaniu do obowiązujących przepisów prawa podatkowego, tak na gruncie prawa podatkowego polskiego, jaki wspólnotowego, nie będzie podlegała raportowaniu) po stronie uczestnika (odbiorcy), i tym samym, Wnioskodawca zobowiązany będzie do sporządzenia odpowiedniej deklaracji imiennej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że co prawda polski przepis wyrażony w art. 42c ustawy o PIT stanowi, że: „terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego podmiotu wypłacającego przychody (dochody), o których mowa w ust. 5, podmiot ten jest obowiązany przesłać, sporządzone według ustalonego wzoru, imienne Informacje o tych przychodach (dochodach): faktycznemu albo pośredniemu odbiorcy, któremu wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody) i który ze względu na miejsce zamieszkania lub odpowiednio siedzibę (miejsce prowadzenia działalności) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (…)” i w konsekwencji odwołuje się do podmiotu wypłacającego, to jednak określając zakres raportowania należy odwołać się do przepisów prawa wspólnotowego, które jednoznacznie wskazują na to, że podmiotem zobowiązanym do raportowania jest każdy podmiot gospodarczy płacący odsetki lub zabezpieczający wypłatę odsetek, bez względu na to, czy podmiot taki jest dłużnikiem, od którego długu powstają odsetki, czy też podmiotem któremu dłużnik lub właściciel odsetek powierzył wypłacenie odsetek lub zabezpieczenie wypłaty odsetek. W konsekwencji, dokonując interpretacji normy prawa polskiego w tym zakresie, należy przede wszystkim posłużyć się wykładnią prowspólnotową, dokonywaną w oparciu o dyrektywy wykładni celowościowej. W oparciu o te założenia należy zauważyć, że podmiotem wypłacającym jest podmiot który wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy nadmienić, ze przystępując do Unii Europejskiej, Polska, na mocy Traktatu Ateńskiego zawartego 16 kwietnia 2003 r., od dnia akcesji jest związana postanowieniami traktatów założycielskich i wspólnotowych aktów prawnych. W konsekwencji Polska stała się również adresatem dyrektyw, o ile są one skierowane do wszystkich państw członkowskich. W opisanym stanie faktycznym takim aktem prawnym jest Dyrektywa odsetkowa. Efektywnośc prawa wspólnotowego zapewnia się zaś w państwach członkowskich poprzez stosowanie wykładni prowspólnotowej, tj. takie odczytywanie norm prawnych z przepisów prawa, które są zgodne z zapisami prawa wspólnotowego. Stanowisko to znajduje pełną akceptację w obowiązującym w Polsce orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej ETS) dotyczącym obowiązku stosowania prowspólnotowej wykładni prawa. Trybunał jednoznacznie podkreśla obowiązek stosowania prowspólnotowej wykładni prawa krajowego przez sądy państw członkowskich Unii Europejskiej ale również przez organy stosujące prawo, w tym bezspornie organy podatkowe państw członkowskich.

Pierwszym wyrokiem, w którym ETS jednoznacznie wypowiedział się na temat stosowania wykładni prowspólnotowej jest orzeczenie w sprawie Van Colon C 14/83. ETS stwierdził w tej sprawie, ze sądy krajowe są obowiązane do wykładni prawa krajowego w świetle sformułowań i celu danej dyrektywy. W wyroku Trybunał podkreślił „obowiązek na mocy art. 10 TWE podjęcia wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego zobowiązania, leży na organach Państw Członkowskich, w tym zakresie ich kompetencji, na organach sądowych. Wynika z tego, ze stosując prawo krajowe (…), sąd krajowy ma obowiązek interpretacji swego krajowego prawa w świetle tekstu i celu dyrektywy (…)”. Podobnie, w orzeczeniu w sprawie Marleasing C 106/89 Trybunał wskazał, że „stosując prawo krajowe, niezależnie czy dane przepisy zostały przyjęte przed czy po dyrektywie, sąd krajowy wezwany do przeprowadzenia ich wykładni zobowiązany jest zrobić to, w największym możliwym stopniu w świetle i celu dyrektywy, dla osiągnięcia jej rezultatu Wyrok ten jest wyjątkowo istotny, ponieważ Trybunał wskazał w nim, że interpretacja prawa krajowego zgodnie z prawem wspólnotowym powinna być tak daleko idąca jak to tylko możliwe Teza o efektywności prawa wspólnotowego oraz w konsekwencji dotycząca prowspólnotowej wykładni prawa wspólnotowego znajduje potwierdzenie choćby w klasycznym w tej kwestii wyroku ETS wydanym w sprawie C 6/64 Flaminio Costa. W swoim orzeczeniu Trybunał podkreślił że żadne przepisy prawa krajowego nie mogą przeważać nad prawem Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę brzmienie przepisów polskich, oraz ich rozumienie w oparciu o dokonaną prowspólnotową wykładnię prawa, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku dokonywanej konwersji jednostek uczestnictwa jest on zobowiązany do zaraportowania na odpowiednim formularzu przychodu uzyskanego z takiego tytułu. Pragnie on podkreślić, że co prawda w przypadku konwersji nie wypłaca on przychodu bezpośrednio odbiorcy, ale, co nie ulega wątpliwości, stawia on do dyspozycji przychód po stronie inwestora (odbiorcy), ponieważ on decyduje o przeznaczeniu umorzonych środków, między innymi wskazuje jakie jednostki mają być zakupione za środki uzyskane z tytułu umorzenia.

Ad 2)

Jak wynika z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 listopada 2007 roku w sprawie wzoru informacji o przychodach (dochodach) wypłaconych lub pozostawionych do dyspozycji faktycznemu lub pośredniemu odbiorcy (Dz. U. Nr 212, poz. 1563) Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzania informacji imiennej na formularzu IFI 3R. Jak wynika z obowiązujących przepisów informacja IFT 3R składa się do właściwego urzędu skarbowego do końca miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego podmiotu wypłacającego.

W konsekwencji, można zauważyć że zasadą jest że informacja ta jest składana za każdy zakończony, cały rok podatkowy, stad też niewątpliwie należy ją uznać za informację roczną. Biorąc to pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze prawidłowym jest sumowanie wszystkich transakcji dotyczących jednostek uczestnictwa zrealizowanych w danym roku podatkowym, z którymi wiąże się powstanie przychodu po stronie uczestnika do których zaliczyć należy umorzenia jednostek uczestnictwa oraz konwersje takich jednostek, o ile skutkują powstaniem przychodu w ramach jednego rejestru, na którym rozliczane są transakcje odkupienia i konwersji. Wnioskodawca podkreśla, ze informacje dotyczą jednego tego samego źródła przychodów. Prawidłowym jest sumowanie przychodów z tego samego źródła w ramach jednego rejestru, które uzyskiwane są na przestrzeni jednego roku podatkowego - zgodne jest to z ogólnymi zasadami prawa podatkowego i prawidłowości dokonywania rozliczeń podatkowych w tym podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca pragnie ponownie podkreślić ze na gruncie przepisów dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychody pochodzące z tego samego źródła ulegają sumowaniu i rozliczane są wspólnie. Stąd też składanie kilku (lub nawet kilkunastu) informacji rocznych dotyczących tego samego źródła przychodu, które dotyczą tego samego rejestru, na którym dokonywane są operacje powodujące obowiązki raportowania należałoby uznać za nieprawidłowe. Co więcej należy jednoznacznie stwierdzić, ze inna sytuacja aniżeli opisana, w której raporty byłyby przygotowywane osobno dla każdej zrealizowanej w roku podatkowym transakcji z dodatkowym podziałem na konwersje oraz umorzenia jednostek uczestnictwa, powodowałaby zniekształcenie nie tylko faktycznego wyniku finansowego ale również zniekształcałaby globalną kwotę przychodu (ewentualnie straty, która nie podlega dla konkretnego rejestru.

Wnioskodawca pragnie podkreślić ponadto, że informacje imienne IFT-3R sporządzane co do zasady na rzecz osób niebędących rezydentami polskimi powinny być traktowane analogicznie do informacji PIT-8C, które dotyczącą podmiotów będących rezydentami polskimi, które są informacją o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych w danym roku podatkowym. W związku z tym, że informacja PIT-8C jest informacją roczną, o czym świadczy nawet sama jej nazwa, w sposób analogiczny należy traktować informację IFT-3R. Świadczy o tym nie tylko podobny charakter informacji podatkowej, ale również analogiczne źródło przychodów w nich wskazane. Nieprawidłowym, prowadzącym do zachwiania konkurencji byłoby stanowisko, zgodnie z którym inaczej traktowano by informacje dotyczące takich samych bądź analogicznych źródeł przychodów, tylko ze względu na kryterium rezydencji podatkowej. Ponadto, podkreślić należy, że o prawidłowości powyższego stanowiska świadczy również sama konstrukcja formularza IFT-3R oraz formularza IFT-A, które są obowiązujące od dnia 13 lutego 2012 roku. Wskazano w nich, że w przypadku, gdy faktyczny albo pośredni odbiorca w związku z jednym numerem rachunku (wierzytelności) uzyskał przychody (dochody) z tytułu różnych typów płatności do informacji IFT-3R dołącza się załączniki IFT-A. Jednoznacznie wskazuje to na to, że przypadkiem „rozdzielenia” uzyskiwanych przychodów jest sytuacja, w której uczestnik uzyskuje przychody z różnych typów płatności. A contrario, w każdej innej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia jednej deklaracji imiennej IFT-3R za każdy zakończony rok podatkowy, w którym po stronie uczestnika rozpoznano przychód. W opisanym przypadku przychody uczestnika niewątpliwie należą do tego samego typu płatności, bezpośrednio związanego z transakcjami zrealizowanymi na jednostkach uczestnictwa w funduszu, stąd też prawidłowym jest wystawienie przez Wnioskodawcę jednego IFT-3R z tytułu wszystkich zrealizowanych transakcji w ramach jednego rejestru, z tytułu których uczestnik uzyskał przychód, niezależnie od ich klasyfikacji do transakcji typu konwersji lub umorzenia jednostek uczestnictwa.

Ad. 3)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w informacji imiennej IFT-3R powinien raportować wszystkie przychody osiągnięte w ramach jednego rejestru (na poziomie rejestru) dla właściciela rejestru, który na gruncie przepisów prawa podatkowego posiada status faktycznego lub pośredniego odbiorcy w roku podatkowym, ze wszystkich funduszy, które podlegają raportowaniu, z transakcji konwersji oraz umorzenia jednostek uczestnictwa, bez względu na ilość i dane rachunków podatnych przez tego samego uczestnika. W opisanym przypadku przychody uczestnika (uważanego za faktycznego lub pośredniego odbiorcę) w ramach jednego rejestru niewątpliwie należą do tego samego typu płatności, bezpośrednio związanego z transakcjami zrealizowanymi na jednostkach uczestnictwa w funduszu, stąd też prawidłowym jest wystawienie przez Wnioskodawcę jednego IFT-3R z tytułu wszystkich zrealizowanych transakcji, z tytułu których uczestnik uzyskał przychód w ramach jednego rejestru.

Ad.4)

Z dniem 1 lipca 2005 roku weszły w Polsce w życie przepisy dotyczące sporządzania imiennych informacji o przychodach z oszczędności uzyskiwanych przez podmiot pochodzący z innego państwa członkowskiego, które niewątpliwie są rezultatem konieczności harmonizacji polskich przepisów krajowych z Dyrektywą odsetkową. W Polsce, jak już wskazano, implementacja polegała na wprowadzeniu do polskiej ustawy o PIT zapisu wyrażonego w art. 42c, gdzie zgodnie z ust. 5 imienne informacje obejmują przychody (dochody) z:

1. z odsetek wypłacanych lub stawianych do dyspozycji, związanych z wierzytelnościami wszelkiego rodzaju, a w szczególności ze skarbowych papierów wartościowych, z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi papierami, obligacjami i skryptami dłużnymi, z wyjątkiem opłat karnych za opóźnione płatności,
2. z odsetek naliczonych lub skapitalizowanych w momencie sprzedaży, zwrotu lub umorzenia wierzytelności, o których mowa w pkt 1,
3. uzyskane z odsetek bezpośrednio lub za pośrednictwem pośredniego odbiorcy, wypłacane przez fundusze Inwestycyjne lub podmioty, które na podstawie wydanego zaświadczenia przez właściwy organ są traktowane jak fundusze inwestycyjne, albo przedsiębiorstwa wspólnego inwestowania ustanowione poza terytorium Unii Europejskiej,
4. uzyskane w związku ze sprzedażą, zwrotem lub umorzeniem akcji, udziałów lub jednostek w:
   1. podmiotach, o których mowa powyżej
   2. przedsiębiorstwach wspólnego Inwestowania ustanowionych poza terytorium Unii Europejskiej
      - jeżeli zainwestowały one bezpośrednio lub pośrednio przez inne podmioty lub przedsiębiorstwa, ponad 40% swoich aktywów w wierzytelności, o których mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim przychód (dochód) ten odpowiada zyskom osiąganym bezpośrednio lub pośrednio z odsetek w rozumieniu pkt 1 i 2.
   
   
   

W konsekwencji, na gruncie polskiej ustawy Wnioskodawca uważa, że raportowaniu podlegają przychody uzyskane z odsetek, jak również sprzedażą, zwrotem lub umorzeniem akcji, udziałów lub jednostek w funduszach inwestycyjnych, określonych ogólnie. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że na mocy Dyrektywy odsetkowej istnieje definicja „wypłaty odsetek” przewidziana w art. 6 tego aktu wspólnotowego, na mocy której za wypłatę odsetek uważa się między innymi przychód uzyskany z wypłat odsetek bezpośrednio albo przez podmiot określony w art. 4 ust. 2 Dyrektywy odsetkowej (czyli pośredniego odbiorcę), rozdzielony przez:

1. UCITS upoważniony zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG,
2. podmioty spełniające warunki na podstawie art. 4 ust.3 Dyrektywy odsetkowej, czyli podmiot wypłacający, który ma możliwość bycia traktowanym jak UCITS,
3. przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania oraz przychód osiągany ze sprzedaży zwrotu lub umorzenia akcji, udziałów lub jednostek uczestnictwa w następujących przedsiębiorstwach i podmiotach, jeżeli inwestują one bezpośrednio lub pośrednio przez inne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania lub podmioty, określone poniżej:
   1. UCITS upoważniony zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG,
   2. podmioty spełniające warunki na podstawie art. 4 ust.3 Dyrektywy odsetkowej, czyli podmiot wypłacający, który ma możliwość bycia traktowanym jak UCITS,
   3. przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.
   
   
   

Jednakże w Dyrektywie odsetkowej przewidziano, że państwa członkowskie mają możliwość włączenia przychodów innych, które odpowiadają zyskom bezpośrednio lub pośrednio uzyskanym z wypłat. Stąd też, należy uznać, że w Polsce obowiązująca norma została określona w przepisie art. 42c ust. 5 ustawy o PIT, iw konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tylko przychody określone w tym zapisie będą miały zastosowanie przy określaniu zakresu przedmiotowego funduszy, z których uzyskiwane przychody podlegają raportowaniu. W konsekwencji, do zakresu przedmiotowego zalicza się wszystkie fundusze inwestycyjne, a nie jedynie fundusze spełniające warunki przewidziane wprawie wspólnotowym dla UCITS, czyli można wysnuć wniosek, że polska ustawa przewiduje szerszy zakres przedmiotowy funduszy aniżeli te, które wymienione zostały explicite w Dyrektywie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.