Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1120/13-2/JK
z 21 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 21 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Dnia 1 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca nabył od udziałowca spółki amerykańskiej udziały tej spółki.

W dniu 30 sierpnia 2013 r. zawarta została umowa „Purchase Agreement”, na podstawie której doszło do sprzedaży wszystkich posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów na rzecz spółki holenderskiej.

W dniu 2 września 2013 r. Wnioskodawca otrzymał kwotę odpowiadającą 84% całkowitej ceny sprzedaży udziałów.

Pozostała część ceny sprzedaży udziałów (tj. 16%) – zgodnie z ustaleniami między stronami – została zatrzymana w depozycie.

Na powyższą kwotę składa się:

• Purchase Price Adjustment Escrow Amount (dalej: PPAEA) stanowiąca 3% ceny sprzedaży udziałów na zabezpieczenie spadku wartości kapitału obrotowego spółki do dnia zamknięcia transakcji. W przypadku nadwyżki kapitału obrotowego na dzień zamknięcia transakcji, cała kwota PPAEA zostanie Wnioskodawcy wypłacona. Natomiast w razie zmniejszenia kapitału obrotowego na dzień zamknięcia transakcji kwota PPAEA należna Wnioskodawcy zostanie odpowiednio pomniejszona. Wypłata PPAEA powinna nastąpić po określeniu wartości kapitału obrotowego spółki na dzień zamknięcia transakcji.
• General Idemnification Escrow Amount (dalej: GIEA) stanowiąca 10% ceny sprzedaży udziałów na pokrycie straty Nabywcy wynikającej z naruszenia warunków reprezentacji, rękojmi oraz postanowień umowy „Purchase Agreement” i innych dokumentów dotyczących transakcji. Wypłata nieskonsumowanej części ww. kwoty nastąpi 30 sierpnia 2014 r.
• Metasearch Idemnitication Escrow Amount (dalej: MIEA) stanowiąca 3% ceny sprzedaży udziałów na pokrycie strat Nabywcy wynikających z ewentualnych roszczeń innych spółki wynikających z naruszenia jej patentów. Niewydatkowana część tej kwoty zostanie wypłacona Wnioskodawcy 30 sierpnia 2015 r.
  
  

Oprócz kwot zatrzymanych w depozycie, reprezentant wszystkich podmiotów dokonujących sprzedaży udziałów w spółce zatrzymał pewną kwotę (dalej: FSR) w celu zaspokojenia zobowiązań Nabywcy nie pokrytych z pozostałych kwot zatrzymanych w depozycie i na pokrycie wydatków poniesionych po zamknięciu transakcji przez reprezentanta wszystkich podmiotów dokonujących sprzedaży udziałów w spółce. Niewydatkowana część kwoty FRSR zostanie Wnioskodawcy wypłacona 30 sierpnia 2014 r. lub później, jeżeli reprezentant podmiotów dokonujących sprzedaży udziałów w spółce tak postanowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży udziałów w spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce powstanie w momencie, w którym poszczególne kwoty częściowe ceny sprzedaży staną się wymagalne w wymagalnej wysokości, tj.:

1. przychód w wysokości kwoty wypłaconej 2 września 2013 r. (tj. kwoty stanowiącej 84% ceny sprzedaży udziałów) powstał w dacie zawarcia Umowy,
2. przychód w wysokości kwoty zatrzymanej w depozycie stanowiącej PPAEA (tj. kwoty odpowiadającej 3% ceny sprzedaży udziałów) po ewentualnym jej pomniejszeniu powstanie po określeniu kapitału obrotowego CCI na dzień zamknięcia transakcji,
3. przychód w wysokości niesksonsumowanej części kwoty zatrzymanej w depozycie stanowiącej GIEA (tj. kwoty odpowiadającej 3% ceny sprzedaży udziałów) powstanie 30 sierpnia 2014 r.,
4. przychód w wysokości niewydatkowanej części kwoty zatrzymanej w depozycie stanowiącej MIEA (tj. kwoty odpowiadającej 3% ceny sprzedaży udziałów) powstanie 30 sierpnia 2015 r.
5. przychód w wysokości kwoty stanowiącej FSR powstanie w momencie wymagalności tej kwoty (tj. 30 sierpnia 2014 r. lub później, jeżeli reprezentant podmiotów dokonujących sprzedaży udziałów w spółce tak postanowi).
   
   

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

W ocenie Wnioskodawcy, aby można było uznać przychód za należny – w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT - świadczenie pieniężne musi stać się wymagalne, tj. musi istnieć prawna możliwość żądania przez wierzyciela spełnienia określonego świadczenia pieniężnego, w tym dochodzenia spornej wierzytelności przed sądem powszechnym.

W ujęciu cywilistycznym wymagalność roszczenia należy łączyć z nadejściem ostatniego dnia pozwalającego dłużnikowi spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania.

Innymi słowy, roszczenie o spełnienie świadczenia pieniężnego staje się wymagalne np. z chwilą nadejścia terminu określonego w umowie lub ziszczenia się określonego warunku (zawieszającego, rozwiązującego), przy czym moment ten nie musi pokrywać się ani z datą zawarcia umowy będącej źródłem roszczenia, ani też z datą faktycznego spełnienia świadczenia przez drugą stronę.

W konsekwencji – zdaniem Wnioskodawcy – data zawarcia umowy nie wyznacza automatycznie momentu powstania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów współce z o.o. czy papierów wartościowych, jeżeli moment żądania zapłaty ceny za zbywane udziały/papiery wartościowe został określony odrębnie (tj. został powiązany z terminem wymagalności należności przypadającym w okresie późniejszym niż data zawarcia umowy).

Zatem, w danym roku podatkowym opodatkowaniu PIT może podlegać tylko ten przychód, którego podatnik może się skutecznie domagać, czyli taki, który podatnikowi w danym momencie się należy, jest wymagalny.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2013 r. (sygn. IPPB2/415-204/13-4/MK) stwierdził, że „przychód należny” powstaje w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty”;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 19 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 74/13) orzekł, że „w celu ustalenia, kiedy podatnik uzyskał przychód istotna jest więc data, w której wynikający z umowy obowiązek spełnienia świadczenia (dokonania zapłaty) powinien nastąpić. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. A) u.p.d.o.f. nie dostarcza podstaw, aby za moment powstania przychodu należnego uznać, jak to uczynił Minister Finansów dzień, w którym nastąpi przeniesienie prawa własności akcji na rzecz innego podmiotu, w przypadku opisanym przez skarżącego miałby to być dzień zawarcia umowy. Uzyskanie przychodu przez skarżącego bezpośrednio łączyć bowiem należy ze świadczeniem nabywcy akcji, a nie jego własnym (przeniesienie własności udziałów). Skarżący zawierając umowę miał prawo oczekiwać, że druga strona spełni swoje świadczenie w umówionych terminach, ale domagać się tego skutecznie mógłby dopiero po ich bezskutecznym upływie. Oznacza to, że skarżący dokonując zbycia akcji w okolicznościach takich jak opisane we wniosku o interpretację, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminu płatności) poszczególnych części przysługującej mu ceny. Wtedy też powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko skarżącego przedstawione we wniosku o interpretację, wiążące „przychód należny” w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f. z wymagalnością wierzytelności, z której to przychód ten wynika. Zasadnie też skarżący uznał, że termin zapłaty podatku upłynie 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym otrzymał zapłatę”.
• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 sierpnia 2013 r. (sygn. II FSK 2402/11) wskazał, że „do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Musi zatem być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego, łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Wobec tego kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami”.
  
  

Jak wynika ze stanu faktycznego cena nabycia udziałów spółki składa się z:

• kwoty stanowiącej 84% kwoty bazowej, która została wypłacona 2 września 2013 r. oraz
• przechowywanej w depozycie pozostałej części ceny nabycia udziałów (w wysokości 16% kwoty bazowej), której wysokość może ulec zmniejszeniu w razie wystąpienia wskazanych w umowie sprzedaży okoliczności. Z ustaleń miedzy stronami wynika, że określone zostały terminy wymagalności poszczególnych kwot przechowywanych w depozycie.
  
  

Mając na uwadze wskazane wyżej uregulowania prawne oraz wnioski wynikające z analizy orzecznictwa i interpretacji indywidualnych – zdaniem Wnioskodawcy – w momencie zawarcia umowy powstał po stronie Wnioskodawcy wyłącznie przychód w wysokości kwoty otrzymanej 2 września 2013 r.

Natomiast, w stosunku do pozostałej części ceny nabycia udziałów w spółce przechowywanej w depozycie przychód stanie się dla Wnioskodawcy przychodem należnym każdorazowo w tym roku podatkowym, w którym dana kwota częściowa ceny stanie się wymagalna. Dopiero bowiem w dacie wymagalności cząstkowych kwot złożonych do depozytu Wnioskodawca może domagać się wypłaty środków pieniężnych objętych depozytem albo w pełnej wysokości albo pomniejszonej (jeżeli zgodnie z postanowieniami umowy jedynie część przechowywanej w depozycie części ceny sprzedaży stanie się wymagalna, wówczas przychodem należnym będzie wyłącznie ta część).

Podsumowując, przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce odpowiadający 84% całkowitej ceny sprzedaży udziałów w spółce powstał w dacie zawarcia Umowy. Z kolei przychód ze sprzedaży ww. udziałów w części odpowiadającej wartości kwot przechowywanych w depozycie powstanie w momencie wymagalności poszczególnych części ceny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., określanej w dalszej części również jako: updof) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7, 9-10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie ust. 2 pkt 4 tego artykułu dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38  osiągnięta w roku podatkowym.

W świetle powyższych przepisów, przychody z odpłatnego zbycia udziałów stanowią przychody z kapitałów pieniężnych.

W przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów, opodatkowaniu w świetle wyżej powołanych przepisów podlega przychód pomniejszony o stosowne koszty.

Analiza stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wskazuje, że Wnioskodawca zawarł w dniu 30 sierpnia 2013 r. umowę odpłatnego zbycia udziałów. Strony umowy ustaliły, że cena należna zbywcy zostanie zapłacona w następujący sposób:

• 84% kwoty bazowej została zapłacona 2 września 2013 r.,
• 16% kwoty bazowej przechowywana w depozycie, której wysokość może ulec zmniejszeniu w razie wystąpienia wskazanych w umowie sprzedaży okoliczności zostanie zapłacona w późniejszych terminach ściśle wskazanych w ww. umowie.
  
  

Tak więc ostateczna cena sprzedaży udziałów znana będzie dopiero po upływie terminu płatności ostatniej części kwoty bazowej.

W momencie zbycia udziałów następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ich posiadania na nabywcę. W dacie zawarcia umowy sprzedaży udziałów u zbywcy powstaje więc przychód należny, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże ani ten przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają definicji legalnej pojęcia „przychody należne”.

Realizując założenia wykładni prawa nakazującej poszukiwanie znaczenia interpretowanego terminu w powszechnym języku polskim, wskazać należy na rozumienie znaczeniowe pojęcia „należny”.

Według Słownika języka polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253), termin „należny”, należy rozumieć jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”.

Tak więc „przychód należny” oznacza przychód przysługujący, który się należy i nie ma znaczenia, że nie został otrzymany.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzając, że „za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, chociażby faktycznie nie otrzymane przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych” wyraźnie wskazuje, że chodzi o przychody przysługujące, należące się komuś, stanowiące wierzytelność, bez względu na to czy zostały one otrzymane czy też będą otrzymane w przyszłości.

Dla momentu ustalenia przychodu bez znaczenia jest bowiem fakt, że cena zbycia może zostać zapłacona w całości w dniu podpisania umowy lub w częściach (ratach) po dniu podpisania umowy. Albowiem sposób zapłaty ceny może być dowolnie kształtowany przez strony umowy sprzedaży i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Ten bowiem wypływa z dokonania przez podatnika zbycia udziałów w określonej dacie za określoną cenę, zbyciem jest zaś data zawarcia umowy sprzedaży.

Określając moment podatkowy, w którym podatnik uzyskał przychód z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów należy kierować się literalnym brzmieniem art. 11 ust. 1, który stanowi, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń oraz art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) stanowiącym, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

Artykuł ten wyraźnie odróżnia przychód należny od jego „faktycznego otrzymania” czyli „zapłacenia”.

Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził wyjątek od określonej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy „kasowej” definicji przychodu: są nim przychody należne, a nie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika. Aby można było uznać przychód za należny, czyli przychód przysługujący podatnikowi musi on być wymagalny. Ponadto powinien być on jednocześnie przychodem o znanej wartości. Przychód ten powstaje, gdy znana jest jego wartość.

Roszczenie staje się natomiast wymagalne z chwilą nadejścia terminu, lub spełnienia warunku pod jakim świadczenie ma być spełnione, przy czym moment ten nie musi pokrywać się ani z datą zawarcia umowy będącej źródłem roszczenia, ani też z datą spełnienia świadczenia przez drugą stronę. W danym roku podatkowym opodatkowaniu może zatem podlegać tylko ten przychód, którego podatnik może się skutecznie domagać, czyli taki, który podatnikowi w danym momencie się należy, jest wymagalny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia udziałów. Płatność za akcje nastąpi w kilku terminach. W umowie ustalono, że ostateczna cena udziałów będzie znana dopiero w terminie płatności ostatniej z części i uzależniona będzie od warunków wyraźnie wskazanych w umowie.

Określając moment podatkowy (datę), w którym u Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów należy kierować się literalnym brzmieniem ww. art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) cytowanej ustawy – „przychody należne choćby nie były otrzymane”.

Stąd też należy uznać że datą, w której powstaje przychód po stronie zbywcy udziałów, jest dzień, w którym nastąpiło przeniesienie prawa własności udziałów na ich nabywcę, bez względu na to kiedy następuje płatność z powyższego tytułu, o ile wysokość całej ceny lub części (rat) jest ściśle określona, znana i podatnik może domagać się jej zapłaty (a więc jest ona wymagalna).

Przychód należny w sytuacji przedstawionej we wniosku powstanie w świetle powyższego wówczas, gdy spełni się warunek wymagalności zapłaty części ceny (kwoty częściowej) wynikającej z umowy płatności. Skoro bowiem zapłata ceny jest związana ze spełnieniem określonych warunków zawartych w umowie sprzedaży udziałów, stwierdzić należy, że ziszczenie się tych warunków zdeterminuje moment powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że skoro warunek zawieszający (określony w umowie) wpłynie na wysokość ceny ostatecznej, należy podzielić stanowisko Zainteresowanego, że przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółce odpowiadający 84% całkowitej ceny sprzedaży udziałów w spółce powstał w dacie zawarcia Umowy, natomiast przychód ze sprzedaży ww. udziałów w części odpowiadającej wartości kwot przechowywanych w depozycie powstanie w momencie wymagalności poszczególnych części ceny.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że interpretacje indywidualne powołane we wniosku wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. Powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.