2014.05.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-156/14-4/EN
z 23 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.), o doprecyzowanie sprawy i własnego stanowiska w sprawie, przeformułowane pytanie oraz podpis osoby reprezentującej Wnioskodawcę.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny w budynku apartamentowym w miejscowości (…) wraz z miejscem parkingowym (zwany dalej: apartamentem), z zamiarem czerpania korzyści ekonomicznych z nieruchomości w formie otrzymywanych przychodów z najmu krótkoterminowego. Aktyw traktowany jest jako inwestycja i wprowadzony został do ksiąg rachunkowych Spółki. Lokal znajduje się w atrakcyjnej miejscowości turystycznej, oddalonej od siedziby Spółki o ok. 200 km.

Wnioskodawca w umowie Spółki posiada wpis - Przedmiot działalności: w poz. 13 Obiekty noclegowe i miejsca krótkoterminowego zakwaterowania PKD 55.20.Z, w poz. 16 Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi PKD 68.20.Z.

Mając na uwadze znaczącą odległość posiadanego apartamentu od siedziby Spółki i brak możliwości aktywnego pozyskiwania klientów oraz faktycznego zarządzania lokalem Zarząd Spółki podjął decyzję o nawiązaniu współpracy gospodarczej z profesjonalną firmą zajmującą się zarządzaniem apartamentami w miejscowości lokalizacji apartamentu, zwaną dalej: CA.

Zgodnie z duchem i literą zawartej przez strony «Umowy współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania w apartamencie turystycznym» prawa i obowiązki CA kształtują się w sposób następujący.

Uprawnienia CA:

Zawieranie we własnym imieniu z klientami, umów o usługę krótkoterminowego zakwaterowania w apartamencie właściciela. Faktury wystawiane są przez CA, z upoważnienia właściciela apartamentu, w swoim imieniu na klienta korzystającego z usługi zakwaterowania.
Pobieranie od klientów przedpłaty oraz wynagrodzenia za wykonaną usługę na własne konto bankowe lub do kasy CA.
Kształtowanie cen usług, w ramach uzgodnionych z właścicielem apartamentu przedziałów kwotowych.
Wyłączność na prowadzenie listy rezerwacji.

Obowiązki CA:

Pośrednictwo w udostępnianiu apartamentu gościom.
Działania marketingowe.
Obsługa gości ze strony opiekuna pobytu.
Kontrola i obsługa konserwatorska apartamentu.
Przygotowanie apartamentu po wyjeździe gości do kolejnego wynajmu.
Obsługa rozliczeń z klientami (pobór zaliczek na pobyt, ostateczne rozliczenie wynagrodzenia za wynajem, wystawienie faktury lub paragonu sprzedaży).

Wynagrodzeniem CA za czynności wyszczególnione powyżej (pkt 1-6) jest 30% ceny brutto usługi za wynajem apartamentu pozyskanej od klienta.

Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego właściciel apartamentu i CA dokonują wzajemnych rozliczeń finansowych z tytułu zawartej umowy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Nieruchomość ta ma postać lokalu, znajdującego się w budynku apartamentowo-hotelowym. Budynek ten został sklasyfikowany jako budynek mieszkalny (PKOB 112), ze względu na fakt, że przeważającą część powierzchni zajmują apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne. Lokal ma charakter mieszkalny oraz posiada pełną funkcjonalność (tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, pomieszczenie sanitarne, aneks kuchenny, część dzienną i sypialną), tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Ponadto dla ww. nieruchomości została wyodrębniona księga wieczysta z ustanowionym udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i w częściach wspólnych budynku.

Przepisy ustawy o VAT nie odwołują się wprost w zakresie definicji lokalu mieszkalnego do innych regulacji prawnych. Zatem, według Wnioskodawcy, jedynie pomocniczo można wskazać na definicję zawartą w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która definiuje powyższe pojęcie. Stosownie do art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe. Zdaniem Wnioskodawcy lokal spełnia warunki samodzielnego lokalu mieszkalnego, który może być przedmiotem usług najmu krótkoterminowego. Lokal jest również umeblowany i kompletny do udostępnienia klientowi zamierzającemu skorzystać z usługi krótkotrwałego zakwaterowania.

Właściciel (Wnioskodawca) nabył lokal mieszkalny z przeznaczeniem na czerpanie korzyści ekonomicznych z usług najmu krótkoterminowego, właściciel nieruchomości nie zamierzał i nie realizuje funkcji wynajmu lokalu na cele mieszkaniowe. Celem Wnioskodawcy było, przy pomocy zakupionego lokalu mieszkalnego, świadczenie usług zakwaterowania polegające na oddaniu lokalu mieszkalnego do krótkotrwałego zamieszkania nie połączone ze świadczeniem innych usług. W opinii Wnioskodawcy taka usługa stanowi usługę określoną w PKWiU jako „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” (PKWiU 55.2).

Nie mając możliwości sprawnego wykonywania usługi, o której mowa powyżej Wnioskodawca poszukiwał podmiotu, który profesjonalnie organizowałby działalność tj. m.in. pozyskiwałby klientów, prowadziłby marketing usług krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprawował bieżącą opiekę nad klientami korzystającymi z usługi krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca - właściciel lokalu mieszkalnego - nie zamierzał oddać lokalu w najem lub dzierżawę, lecz poszukiwał podmiotu wykonującego usługi pośrednictwa w wynajmie nieruchomości, który organizowałaby w imieniu Wnioskodawcy działalność w miejscu lokalizacji lokalu mieszkalnego.

Usługa taka została pozyskana i Wnioskodawca zawarł z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami „umowę współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania w apartamencie turystycznym”.

Wnioskodawca upoważnił pośrednika - (podmiot gospodarczy zarejestrowany w CEDG, świadczący m.in. usługi pośrednictwa w wynajmie nieruchomości) do udostępniania klientom w celu krótkotrwałego zakwaterowania lokalu Wnioskodawcy.

Pośrednik został upoważniony przez Wnioskodawcę m.in. do pobierania należności (zaliczek, zadatków, odpłatności za pobyt) od klientów korzystających z usług zakwaterowania oraz dokonywania z klientami kompleksowych rozliczeń finansowych (wystawiania faktur, ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej pośrednika) oraz innych usług operacyjnych wyszczególnionych w umowie.

Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca nie jest upoważniony do zapoznania się z danymi klientów faktycznie korzystających z jego lokalu, gdyż cała baza danych klientów jest własnością pośrednika. Wnioskodawca nie jest stroną transakcji z klientami faktycznie korzystającymi z pobytu w lokalu mieszkalnym Wnioskodawcy. Faktury dla klientów korzystających z zakwaterowania wystawiane są przez pośrednika w jego imieniu, paragony fiskalne (w przypadku, gdy klient nie żąda wystawienia faktury) są również drukowane przez kasę rejestrującą będącą własnością pośrednika. Z treści umowy wynika, że pośrednik działa z upoważnienia i na rzecz właściciela lokalu mieszkalnego, w zakresie uregulowanym w umowie. Dokumentem regulującym zasady współpracy stron jest umowa cywilnoprawna, właściciel nie udzielał pośrednikowi żadnego innego pełnomocnictwa.

Obowiązkiem pośrednika jest m.in. sporządzenie miesięcznego zestawienia liczby usług, z których skorzystali klienci w okresie rozliczeniowym oraz zastosowanej przez pośrednika ceny usługi. Pośrednik został również upoważniony przez Wnioskodawcę do kształtowania ceny usługi najmu krótkoterminowego w przedziale uzgodnionym przez strony umowy oraz stosowania upustów cenowych.

Sporządzone przez pośrednika zestawienie liczby usług zakwaterowania oraz zastosowanej ceny usługi, kwot zaliczek, zadatków ustalające osiągnięte staraniem pośrednika przychody ze sprzedaży usług (pomniejszone o kwotę wynagrodzenia pośrednika) w okresie rozliczeniowym jest podstawą do wystawienia faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania przez Wnioskodawcę na rzecz pośrednika.

Pośrednik nie fakturuje odrębnie na Wnioskodawcę wartości usługi pośrednictwa wykonywanych na jego rzecz z powodów, o których mowa w zdaniu poprzednim.

Pośrednik otrzymawszy fakturę od Wnioskodawcy przelewa na jego konto kwotę wynikającą z faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 maja 2014 r.).

Czy właściwe jest stosowanie stawki 8% podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz pośrednika w wynajmie nieruchomości, z którym jest związany „umową współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka - właściciel apartamentu, nabył go do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz klientów mających zamiar skorzystania z pobytu w miejscowości lokalizacji apartamentu. Wobec braku faktycznych możliwości realizacji samodzielnie przez właściciela apartamentu funkcji marketingowych i eksploatacyjnych związanych z prowadzeniem działalności (wynajmu krótkoterminowego) Spółka pozyskała partnera biznesowego i zawarła z nim umowę współpracy na warunkach opisanych w części G wniosku o interpretację.

Z «Umowy współpracy w celu krótkoterminowego zakwaterowania w apartamencie turystycznym» nie wynika, aby między stronami doszło do zawarcia umowy najmu lokalu. Zgodnie z paragrafem 1 ust. 1 ww. umowy umawiające się strony postanowiły, że:

«Właściciel upoważnia CA do udostępniania klientom w celu krótkotrwałego zakwaterowania lokalu turystycznego oraz upoważnia CA do pobierania w imieniu właściciela opłaty z tytułu udostępniania apartamentu. Wykonywanie przez CA powyższych praw polegać będzie na odpłatnym udostępnianiu pozyskanym przez CA gościom na podstawie zawieranych we własnym imieniu lecz na rzecz Właściciela umów najmu …».

Mając powyższe na uwadze Spółka twierdzi, że zawarła umowę o współpracę z firmą CA w celu realizacji ściśle określonych zadań (usługowych) w stosunku do celu głównego, jakim dla Spółki jest świadczenie usług krótkoterminowego wynajmu apartamentu na rzecz klientów.

Zawarcie umowy z pośrednikiem, jakim jest CA (usługodawcą określonych w umowie świadczeń) nie pozbawia właściciela apartamentu możliwości korzystania z uprawnień do stosowania obniżonej stawki podatku VAT (8% w stosunku do wynajmu lokalu), gdyż w dalszym ciągu celem jej działalności jest krótkotrwały najem lokalu.

Zdaniem Spółki, świadczone przez właściciela apartamentu usługi będą bowiem stanowiły usługi zakwaterowania, o których mowa w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy przedmiotowe usługi będą podlegały opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, pośrednik działa w imieniu i na rzecz właściciela apartamentu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że zdaniem Wnioskodawcy usługi krótkotrwałego zakwaterowania, które zamierzał i zamierza świadczyć Wnioskodawca będą na podstawie załącznika nr 3 (poz. 163) do ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowane według stawki 8%.

Fakt, że Wnioskodawca sam nie uczestniczy bezpośrednio w kontaktach z klientami, nie dokonuje ewidencjonowania przychodów pozyskiwanych bezpośrednio od osób korzystających z usługi zakwaterowania nie wpływa na zmianę kwalifikacji świadczonej przez niego „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” (PKWiU 55.2). Obecność pośrednika została podyktowana względami organizacyjnymi i jego rola ogranicza się do zastąpienia właściciela lokalu mieszkalnego przeznaczonego do wynajmu krótkoterminowego w czynnościach materialno-technicznych.

Działanie pośrednika w imieniu i na rzecz osób trzecich polega na odnalezieniu i skontaktowaniu ze sobą dostawcy i nabywcy w celu zawarcia między nimi transakcji. Czynności wykonywane przez pośrednika mają doprowadzić do wykonania usługi główniej nie zmieniają zatem przedmiotu czynności głównej jakim jest usługa najmu krótkoterminowego.

Zgodnie z art. 8 ust 2a ustawy o podatku od towarów i usług „w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik sam otrzymał i wyświadczył usługę”. Zdaniem Wnioskodawcy taki przypadek zachodzi w sytuacji objętej wnioskiem o wydanie interpretacji. Swoista „fikcja prawna” zawarta w art. 8 ust. 2a ustawy VAT, która zdaniem Wnioskodawcy stanowi o tym, że pośrednik nabywa usługę najmu krótkoterminowego od właściciela, którą następnie odsprzedaje ostatecznemu konsumentowi.

W przypadku, którego dotyczy wniosek o interpretację nie dochodzi do prostego refakturowania usług najmu krótkoterminowego ponieważ, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego wartość usługi krótkotrwałego zakwaterowania, którą obciąża Wnioskodawca pośrednika jest różnicą pomiędzy wartością ww. usług należną od ostatecznych konsumentów usługi, umniejszoną o wynagrodzenie pośrednika. Zdaniem Wnioskodawcy nie wpływa to na kwalifikację usługi, która ciągle pozostaje usługą najmu krótkoterminowego mieszczącą się w treści poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT i daje podstawy Wnioskodawcy do zastosowania stawki 8% przy sprzedaży ww. usługi na rzecz pośrednika. Faktura wystawiana przez właściciela lokalu mieszkalnego z tytułu świadczenia usługi najmu krótkoterminowego na rzecz pośrednika obejmuje okresy rozliczeniowe zawarte w umowie oraz jest wystawiana terminowo co oznacza, że właściciel działa zgodnie z art. 19a ust. 3 oraz art. 106i ust. 1 ustawy VAT.

Wnioskodawca nie zawarł z pośrednikiem umowy najmu lub umowy dzierżawy lokalu tylko powierzył wykonywanie wskazanych statywnie w umowie czynności.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16. poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W tym przypadku nie można mówić o oddaniu lokalu mieszkalnego pośrednikowi w celu osiągania przez niego korzyści ekonomicznych na jego rzecz i w jego imieniu. Umowa wyraźnie stanowi, że pośrednik może jedynie otrzymać wynagrodzenie w wysokości x% naliczane od faktycznie pozyskanych, dzięki jego staraniom, przychodów od klientów.

Umowa nie stanowi o możliwości dochodzenia przez Wnioskodawcę jakichkolwiek kwot od pośrednika w przypadku braku realizacji usług krótkotrwałego zakwaterowania w trakcie trwania umowy współpracy stron. Wobec braku znamion przekazania lokalu mieszkalnego w najem pośrednikowi nie może on dokonywać czynności jego podnajmu osobom faktycznie korzystającym z usług krótkotrwałego zakwaterowania, zatem zasadne jest twierdzenie, że Wnioskodawca jest upoważniony do stosowania stawki 8% na sprzedaż usługi najmu krótkoterminowego, jaką stosuje w rozliczeniach z pośrednikiem z tytułu zawartej umowy współpracy. Zgodnie z art. 353 KC „Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”.

Strony zawarły umowę pośrednictwa, postanowiły o sposobie rozliczania wzajemnych należności i zobowiązań, a treść ich relacji umownych nie wyłącza możliwości zastosowania stawki 8% na sprzedaż usługi najmu krótkoterminowego, którą stosuje Wnioskodawca w rozliczeniach z pośrednikiem (poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Świadczeniem usług - w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy - jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia niejednokrotnie odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od 1 stycznia 2011r., jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku Nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 163 wymieniono „usługi związane z zakwaterowaniem” (PKWiU 55).

Jednocześnie z objaśnienia 1) do ww. załącznika Nr 3 do ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Powyższe oznacza, że jeżeli dany towar (lub usługa) wymieniony w załączniku Nr 3, na podstawie innych regulacji podlega opodatkowaniu niższą stawką podatku VAT lub zwolnieniu od podatku - zastosowanie ma ta niższa stawka podatku lub zwolnienie od podatku.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o charakterze mieszkalnym. Nieruchomość ta ma postać lokalu, znajdującego się w budynku apartamentowo-hotelowym. Budynek ten został sklasyfikowany jako budynek mieszkalny (PKOB 112), ze względu na fakt, że przeważającą część powierzchni zajmują apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne. Lokal, ma charakter mieszkalny oraz posiada pełną funkcjonalność, tj. doprowadzone przyłącza wszystkich mediów, pomieszczenie sanitarne, aneks kuchenny, część dzienną i sypialną, tak aby zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Ponadto dla ww. nieruchomości została wyodrębniona księga wieczysta z ustanowionym udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i w częściach wspólnych budynku.

Nie mając możliwości sprawnego wykonywania usługi, o której mowa powyżej Wnioskodawca poszukiwał podmiotu, który profesjonalnie organizowałby działalność, tj. m.in. pozyskiwałby klientów, prowadziłby marketing usług krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprawował bieżącą opiekę nad klientami korzystającymi z usługi krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca - właściciel lokalu mieszkalnego - nie zamierzał oddać lokalu w najem lub dzierżawę, lecz poszukiwał podmiotu wykonującego usługi pośrednictwa w wynajmie nieruchomości, który organizowałaby w imieniu Wnioskodawcy działalność w miejscu lokalizacji lokalu mieszkalnego.

Usługa taka została pozyskana i Wnioskodawca zawarł z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami „umowę współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania w apartamencie turystycznym”.

Pośrednik nie fakturuje odrębnie na Wnioskodawcę wartości usługi pośrednictwa wykonywanych na jego rzecz z powodów, o których mowa w zdaniu poprzednim. Pośrednik otrzymawszy fakturę od Wnioskodawcy przelewa na jego konto kwotę wynikającą z faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Wnioskodawca zauważył ponadto, że fakt, iż sam nie uczestniczy bezpośrednio w kontaktach z klientami, nie dokonuje ewidencjonowania przychodów pozyskiwanych bezpośrednio od osób korzystających z usługi zakwaterowania nie wpływa na zmianę kwalifikacji świadczonej przez niego „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” (PKWiU 55.2). Obecność pośrednika została podyktowana względami organizacyjnymi i jego rola ogranicza się do zastąpienia właściciela lokalu mieszkalnego przeznaczonego do wynajmu krótkoterminowego w czynnościach materialno-technicznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy właściwe jest stosowanie stawki 8% podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz pośrednika w wynajmie nieruchomości, z którym jest związany „umową współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania”.

W świetle przywołanych przepisów oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w szczególności zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę ww. usług do grupowania PKWiU 55.2 „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania” należy stwierdzić, że tak zaklasyfikowane usługi winny być opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanego towaru.

Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została wyłącznie w oparciu o zaklasyfikowanie wskazane przez Wnioskodawcę.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz w własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem i nie dotyczą stosowania prawa podatkowego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii prawidłowości zawieranych umów cywilnoprawnych między stronami jak i podstawy opodatkowania czynności będących przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin