Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-117b/14/PST
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu surowców wtórnych oraz sprzedaży hurtowej złomu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada składniki majątkowe stanowiące środki trwałe, które w momencie przekazania do używania wprowadza do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna od następnego miesiąca dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Nie można wykluczyć, że w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe składniki majątkowe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Obecnie Spółka stosuje w odniesieniu do środków trwałych, co do zasady, obniżone stawki amortyzacyjne, które zostały przyjęte z uwzględnieniem terminów wynikających z art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. 2011, Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „UPDOP”). Spółka ma zamiar stosować obniżone stawki amortyzacyjne również w przyszłości w odniesieniu do nowych środków trwałych,

Podkreślić należy, iż stosując obniżone stawki amortyzacyjne Spółka nadal dokonuje i będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, tj. Spółka nie stosuje i nie zamierza stosować w przyszłości stawek amortyzacyjnych wynoszących 0% (zero), choć obniżone stawki są lub mogą być w niektórych przypadkach bliskie zeru.

W przyszłości Spółka ma zamiar dowolnie podwyższać -z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Należy podkreślić, iż wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do UPDOP.

Ponadto, nie można wykluczyć, że Spółka w przyszłości będzie dokonywać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych, zarówno tych podwyższonych, jak i obniżonych (z uwzględnieniem maksymalnych stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu).

Podkreślenia wymaga fakt, że dokonywane obecnie i planowane na przyszłość zmiany (tj. obniżanie i podwyższanie) stosowanych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych jest i będzie stosowane wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej (tj. metody przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust.1 pkt 1 UPDOP, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie).

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tj. rozpoczyna się 1 stycznia
i kończy 31 grudnia każdego roku.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone numerem 2).

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie?

W opinii Spółki, Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Spółka stoi na stanowisku, iż do swobodnej decyzji podatnika należy także ewentualne podwyższenie uprzednio obniżonych podatkowych stawek amortyzacyjnych, do dowolnej wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne określone w Wykazie.

Zdaniem Spółki, możliwość podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej do wysokości stawek amortyzacyjnych nieprzekraczających wysokości stawek określonych w Wykazie istnieje pomimo braku jednoznacznej normy prawnej wyrażonej expressis verbis w ww. zakresie. Rolą przepisu regulującego zasady postępowania w przedmiotowym zakresie jest zdaniem Spółki art. 16i ust. 5 zd. 2 UPDOP - poprzez zastosowanie w treści ww. normy określenia „zmiana”, ustawodawca wskazał bowiem, że dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nie wskazując kierunku ww. zmiany. Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin „zmiana” należy rozumieć jako wymiana, zastąpienie - tj. zarówno jako obniżenie, jak i podwyższenie. Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji UPDOP dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom
na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści UPDOP.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest również fragment uzasadnienia projektu zmian do UPDOP, wprowadzających art. 16i ust. 5 UPDOP (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) cytowany w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania, w którym wprost wskazano na możliwość „powrotu” do stawek amortyzacyjnych w okresie osiągania dochodów (tj. na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych).

Co więcej, skoro (jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania) przepisy UPDOP zezwalają obniżać stawki amortyzacyjne „poszczególnych” (tj. wybranych przez podatnika) środków trwałych, uznać należy, iż analogiczne zasady znajdą zastosowanie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że możliwe jest podwyższenie, wedle decyzji/uznania podatnika, uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej - jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po podwyższeniu nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu, zaś podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 UPDOP.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2014 r. (sygn. ILPB4/423-405/13-2/ŁM) Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, iż: „(…) wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”
  
• w interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1196/11-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje
  w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą
  z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, nie ulega żadnej wątpliwości, że Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. – dalej: „ustawa”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy.

W myśl art. 16a ust 1 ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie
niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki
te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Podsumowując podwyższenie uprzednio obniżonej stawki dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych - z zachowaniem wskazanych terminów ww. przepisie.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są to rozstrzygnięcia, które zostały wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i nie są wiążące dla tutejszego organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.