INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 87/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1627/10 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu: 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W marcu 2004 roku Wnioskodawca nabył prawo do lokalu mieszkalnego, jednocześnie ustanawiając hipotekę na tym lokalu, która stanowiła zabezpieczenie spłaty kredytu zaciągniętego w roku 2004 w celu nabycia prawa własności do tego lokalu mieszkalnego. W lipcu 2005 roku Zainteresowany zaciągnął kredyt w celu spłaty pierwotnie zaciągniętego kredytu mieszkaniowego. W październiku 2007 roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyżej wskazanego lokalu. Kwotę uzyskaną za sprzedaży lokalu przeznaczył w części na spłatę kredytu zaciągniętego w 2005 roku oraz na zakup lokalu mieszkalnego w marcu 2008 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości przeznaczone na spłatę kredytu wskazanego w omawianym stanie faktycznym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym dla opisanego stanu faktycznego, wolne od podatku są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a:

1. w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
   • na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   • na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.
   
   

Jak wskazuje Zainteresowany, zwolnienie wskazane w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy m. in. przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a) art. 21 ust. 1 pkt 32.

Wnioskodawca podaje we wskazanym opisie stanu faktycznego, że w roku 2004 zaciągnął kredyt na cel mieszkaniowy. W związku z uzyskaniem korzystniejszej oferty innego banku, w roku 2005 Wnioskodawca zaciągnął nowy kredyt. Kredyt zaciągnięty w lipcu 2005 roku przeznaczony został na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w roku 2004 - faktycznie wydatkowanego na cele mieszkaniowe. Cel określony w umowie kredytowej z 2005 roku wyraźnie wskazywał, iż jest nim spłata kredytu mieszkaniowego, a nie jedynie spłata kredytu o niedookreślonym przeznaczeniu.

W opinii Zainteresowanego, mając na uwadze dyrektywę wskazującą na konieczność interpretacji prawa w razie jego wątpliwości na korzyść podatnika, należy wskazać, iż celem „drugiego” kredytu była spłata kredytu mieszkaniowego, a więc spłata zadłużenia, którego podstawą stały się określone potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy. Według Zainteresowanego, przepisy art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wskazują przy tym, iż możliwość skorzystania ze zwolnienia warunkowana jest zaciągnięciem jednego kredytu i to bezpośrednio przeznaczonego na cele wskazane w pkt 32 lit. a). Nie można tym samym odmawiać podatnikowi możliwości skorzystania ze zwolnienia dlatego, że podjął się on zaciągnięcia korzystniejszego kredytu, jaki w całej kwocie przeznaczył także na cel mieszkaniowy, choć za pośrednictwem pierwotnie zaciągniętego zobowiązania. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca, mając na uwadze późniejsze nowelizacje ustawodawcy widoczne jest jego dążenie do literalnego objęcia zwolnieniami również kredytów zaciągniętych na spłatę wcześniej podjętych już zobowiązań wobec wymienionych w przepisie instytucji finansowych o wskazanych celach mieszkaniowych. Różnicowanie sytuacji prawnej podatnika zaciągającego kredyt refinansowy nie ma, w ocenie Zainteresowanego, uzasadnienia logicznego, gdyż przeznaczenie otrzymanych na tej drodze kwot pieniędzy jest takie samo jak w przypadku pierwotnego kredytu, ma ono w efekcie zaspokoić potrzeby mieszkaniowe podatnika. Z punktu widzenia budżetu Państwa nie wpływa ono negatywnie na jego dochody, a wręcz przeciwnie, spłata co do zasady tańszego kredytu generuje większą podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Kluczowym pojęciem w niniejszej sprawie jest, zdaniem Wnioskodawcy, „cel inwestycyjny” przy dokonywaniu określonych operacji finansowych. Dla potwierdzenia swojego stanowiska Zainteresowany przytacza orzeczenia sądowoadministracyjne, cytując ich wybrane elementy.

W ocenie Wnioskodawcy zaprezentowane orzeczenia sądowoadministracyjne jednoznacznie wskazują, iż ma On prawo do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jego zdaniem, nie ulega bowiem wątpliwości, że środki uzyskane przez Niego z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego były finalnie wydatkowane na cel mieszkaniowy, wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nabycie na terytorium Polski lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość - którym w niniejszej sprawie jest zbyty lokal).

Zainteresowany wskazuje, że zgodnie z przywoływanym wyżej przepisem art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy, środki z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego na cel mieszkaniowy, są zwolnione od podatku dochodowego. Jakkolwiek spłacony przy wykorzystaniu środków z odpłatnego zbycia kredyt refinansowy nie był „bezpośrednio” związany ze zrealizowanym przez Wnioskodawcę celem mieszkaniowym, nie sposób jednak, według Zainteresowanego, doszukiwać się takiego wymagania (bezpośredniego związku) w analizowanym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, na potwierdzenie swojego stanowiska, Zainteresowany wskazuje, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 września 2007r. (sygn. akt I SA/Kr 71/07), wydanym co prawda na gruncie przepisu ustanawiającego tzw. ulgę odsetkową, lecz, w ocenie Wnioskodawcy, jakże aktualnym w niniejszej sprawie z uwagi na identyczny sposób finansowania celu mieszkaniowego, słusznie wskazał: „gdyby ustawodawca chciał, by odliczeniu podlegały jedynie odsetki od kredytu ściśle przeznaczonego na budowę budynku mieszkalnego, posłużyłby się formułowaniem kredytu „bezpośrednio” przeznaczonego m. in. na budowę budynku mieszkalnego”.

W ocenie Wnioskodawcy, jeśli zatem cel udzielonego kredytu jest jednoznacznie określony (spłata kredytu mieszkaniowego) i od osobistego uznania kredytobiorcy nie zależy jego przeznaczenie, z treści umowy nie można wnosić, iż kredytobiorca zaciągnął kredyt na inny cel niż cel mieszkaniowy, co do którego nabył prawo do ulgi, podatnik ma prawo do odliczenia wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu.

Wnioskodawca podaje, iż dla oceny zachowań podatników miarodajne są, te same reguły, które ukształtowały się w orzecznictwie a dotyczące sytuacji, w których podatnicy przenosili wkład z jednej spółdzielni do drugiej (względnie innego podmiotu), wyrażone w orzeczeniach sądów zapadłych na gruncie spraw o podobnym do niniejszej stanie faktycznym. W tych warunkach za uzasadnione, w ocenie Zainteresowanego, należy uznać powoływanie się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2002 r., sygn. akt III RN 132/01 (publikowany w Systemie Legalis, Wydawnictwo C. H. Beck), w którym zaprezentowano stanowisko, że przeniesienie przez podatnika wkładu ze spółdzielni mieszkaniowej do spółki prowadzącej przedsiębiorstwo budowlane, budującej budynki mieszkalne i oferującej podatnikowi do sprzedaży lokal mieszkalny, nie powodowało utraty prawa do ulgi. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 października 2002 r., sygn. akt III SA 580/01 (publikowany w Systemie Legalis, Wydawnictwo C. H. Beck), stwierdzając, że skorzystanie z ulgi budowlanej określonej w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od poniesienia wydatków na własne cele mieszkaniowe. Jeżeli w następstwie przeniesienia wkładu budowlanego z jednej do innej spółdzielni mieszkaniowej podatnik nie zrezygnował z realizacji tego celu, to brak jest podstaw do uznania, iż w takim wypadku mamy do czynienia z wycofaniem wkładu wniesionego do spółdzielni. NSA uznał, że podatnik nie traci wówczas prawa do odliczenia. Kontynuacją powyższych poglądów jest stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 stycznia 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 365/04 (prawomocny, niepublikowany), w którym Sąd ten - z powołaniem na wcześniej przywołane orzeczenia - negatywnie ocenił stanowisko organów podatkowych odmawiających podatnikowi prawa do ulgi w sytuacji przeniesienia wkładu z jednej spółdzielni do drugiej.

W opinii Zainteresowanego, z przedstawionych rozstrzygnięć wynika, iż dla sądów najważniejszy był cel działań podatnika i jeżeli tylko te działania zmierzały do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych nie mogły powodować dla podatnika negatywnych konsekwencji podatkowych.

Wnioskodawca zwraca również uwagę na konkluzje Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zawarte w uzasadnieniu prawomocnego wyroku z dnia 14 grudnia 2007r. (sygn. akt III SA/Wa 1818/07). Jak wskazuje Zainteresowany, Sąd zauważył, iż „w dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wprowadził precyzyjnego określenia kategorii pożyczek i kredytów, których spłata ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w warunkach przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy byłaby związana ze zwolnieniem podatkowym określonym w powołanym na wstępie przepisie ustawy. Analiza akt sprawy wskazuje natomiast, iż wszystkie kredyty uzyskane przez Wnioskodawcę mimo ich charakteru refinansowego były kredytami przeznaczonymi i wykorzystanymi na cele mieszkaniowe”.

Ponadto Wnioskodawca utożsamia opisany przez siebie stan faktyczny z podlegającymi rozstrzygnięciom we wskazanych przez siebie orzeczeniach, podkreślając, iż On sam zaciągnął kolejny kredyt tylko i wyłącznie w celu spłaty zobowiązań podjętych na cele mieszkaniowe, nie przeznaczając środków pochodzących z niego na jakiekolwiek inne cele.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 13 października 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPB2/415-739/09-3/TR, stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 27 października 2009 r. (data wpływu: 2 listopada 2009 r.).

Pismem z dnia 26 listopada 2009 r., nr ILPB2/415/W-98/09-2/AM, stanowiącym odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podtrzymał stanowisko prezentowane w wydanej interpretacji.

W dniu 21 grudnia 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o:

1. Uchylenie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa oraz zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości.
2. Orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
3. Zasądzenie zwrotu kosztów wywołanych przedmiotową skargą oraz zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 87/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Skarżącego 457 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wobec powyższego, tut Organ wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną z dnia 2 czerwca 2010 r.

Powyższa skarga kasacyjna została oddalona na mocy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1627/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 87/10 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1627/10, oddalającym skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, od wyroku WSA we Wrocławiu – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prawo do lokalu mieszkalnego nabył w 2004 r. Zatem w przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Na mocy art. 28 ust. 2 i 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.), podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.), wynika, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Art. 21 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepis ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b.

Z powyższego wynika, iż okolicznością decydującą o prawie do zwolnienia z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej na spłatę kredytu lub pożyczki, jest cel zaciągnięcia tego kredytu lub pożyczki.

Należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., jasno wynika, iż kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia m. in. mieszkania musi być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe.

Katalog zawierający cele, na które musi być zaciągnięty kredyt lub pożyczka, aby przysługiwało podatnikowi z mocy ustawy zwolnienie przedmiotowe, wymieniony w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. ma charakter zamknięty. Należy uznać, że zwolnienie to nie dotyczy przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a)-c), a wydatkowanych na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych na inne cele, niż wymienione.

Jak zauważył Sąd, kredyt refinansowy otrzymany przez Zainteresowanego w 2005 r. bezspornie służył sfinansowaniu kredytu zaciągniętego przez Niego na zakup w 2004 r. lokalu mieszkalnego. Tak więc, oba kredyty służyły ostatecznie realizacji jednego celu – nabyciu lokalu mieszkalnego.

W ocenie Sądu, zarówno wykładnia językowa jak i celowościowa, analizowanego przepisu, w ramach której wiąże się brzmienie słów aktów prawnych z sensem i celem przepisów prawnych, a jej granicą jest możliwy sens słów, za pomocą których prawodawca wyraża swoją wolę, nakazuje uznać, że przeznaczenie kredytu refinansowego na spłatę kredytu z 2004 r. pobranego na zakup lokalu, nie zmienia faktu, że środki z kredytu refinansowego przeznaczone są także na cel preferowany przez ustawodawcę, ogólnie mówiąc – na cel mieszkaniowy. Sąd zaznaczył, że zawarta umowa kredytowa, jak wskazuje Zainteresowany, nie zezwalała Mu na swobodne dysponowanie kredytem refinansowym, jego celem była spłata kredytu „mieszkaniowego”.

Reasumując, po uwzględnieniu zapadłych w niniejszej sprawie orzeczeń, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania, w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na spłatę kredytu refinansowego, zaciągniętego w celu spłacenia innego, wcześniej zaciągniętego kredytu udzielonego Mu na zakup tegoż mieszkania, wypełnia hipotezę normy zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje zwolnieniem tej części przychodu z opodatkowania rzeczonym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.