2014.06.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-287/14-2/IG
z 18 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty odliczeń z tytułu zaniechanej inwestycji, w sytuacji gdy decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przyczyn od podatnika niezależnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty odliczeń z tytułu zaniechanej inwestycji, w sytuacji gdy decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przyczyn od podatnika niezależnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. S.A. (zwane dalej Spółką) jest firmą produkcyjną, istniejącą od ponad 20 lat, wytwarzającą leki w postaci tabletek, i świadczącą usługi obejmujące produkcję leków (pakowanie) na rynek Unii Europejskiej, w tym dla polskich odbiorców oraz na eksport.

Spółka w okresie od września 2007 roku do października 2009 roku, kiedy to uzyskała pozwolenie na budowę, ponosiła nakłady związane z przygotowaniem projektów architektonicznych i technicznych, dotyczących przebudowy i rozbudowy własnego budynku produkcyjnego, w tym w zakresie przygotowania dokumentacji branżowej, uzyskania zgody Sanepid, ponosząc m.in. koszty i opłaty związane z uzyskaniem wypisów z rejestrów gruntów, odpisów ksiąg wieczystych, procedur administracyjnych, itp.

Wartość ww. nakładów na podstawie art. 4 a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnoszona była w wartość inwestycji tj. środków trwałych w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości (zaliczane do aktywów trwałych środki trwale w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego).

Biorąc pod uwagę załamanie rynków światowych we wrześniu 2008, oraz mając na uwadze ówczesną jak i planowaną produkcję, w szczególności zaś uwzględniając realne koszty związane z realizacją inwestycji, uznano, że dalsza kontynuacja inwestycji z przyczyn od Spółki niezależnych, nie jest poparta względami ekonomicznymi i biznesowymi, nadto jej realizacja mogłaby w istotny sposób wpłynąć na kondycję finansową Spółki. W oparciu o te przesłanki Spółka w sposób trwały i nieodwołalny zrezygnowała z kontynuacji inwestycji i nie zamierza również w przyszłość wykorzystywać poniesionych a zaniechanych nakładów inwestycyjnych do innych celów.

W dniu 27 września 2013 roku podjęto decyzję o faktycznej likwidacji nakładów inwestycyjnych co zostało uwzględnienie w księgach Spółki.

W związku z likwidacją inwestycji spółka spełniła wymogi wynikające z art. 15 ust. 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.) dalej zwanej „UPDOP” z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa tj. przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.), w tym art. 74 tej ostatniej ustawy, określającego terminy przechowywania dokumentacji, i odniosła koszty zaniechanej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do podatku od towarów i usług Spółka dokonywała na bieżąco odliczeń podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją a odliczenie podatku naliczonego następowało w miesiącu otrzymania faktury lub w miesiącu następnym.

W momencie zaniechania inwestycji, Spółka uznała, że na podstawie art. 91 ust. 8 UVAT zaistniała konieczność jednorazowej korekty, o której mowa w art. 91 ust. 5-7 UVAT jako, że zmieniono przeznaczenie towarów i usług nabytych do wytworzenia towaru podlegającego korekcie rozłożonej w czasie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Korekta została dokonana w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym podjęto decyzję o zaniechaniu inwestycji tj. za miesiąc wrzesień 2013 roku.

W dniu zaniechania inwestycji nie obowiązywał art. 88 ustęp 1 punkt 2 UVAT stanowiący, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, który to przepis i tak nie mógłby znaleźć zastosowania w sprawie ze względu na zmianę przepisów UPDOP [przepis ten został uchylony z dniem 1 grudnia 2008 na mocy art. 1 pkt 43 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2008.209.1320)]. Od dnia 1 stycznia 2009 r. w związku z uchyleniem art. 16 ust. 1 pkt 41 UPDOP - w wyniku zmian w podatku dochodowym wprowadzonych ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) - poniesione koszty zaniechanych inwestycji zalicza się do kosztów podatkowych w dacie ich zbycia lub likwidacji - art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W oparciu o tak opisany stan faktyczny i prawny Spółka powzięła wątpliwości, czy dokonana korekta podatku naliczonego była zasadna, stąd zwraca się z wnioskiem o odpowiedź na następujące pytanie:

Czy w sytuacji zaniechania inwestycji związanej z przebudową i rozbudową budynku produkcyjnego, w sytuacji, gdy decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przyczyn od podatnika niezależnych mających charakter obiektywny tj. kryzysu na rynkach światowych, a koszt zaniechanej inwestycji zaliczony został do kosztów uzyskania przychodów na gruncie UPDOP podatnik obowiązany był do korekty podatku naliczonego, w drodze korekty jednorazowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy inwestycji w związku z którą przysługiwało prawo do odliczenia w momencie jej prowadzenia zaniechano z uwagi na okoliczności pozostające poza kontrolą podatnika - Spółka nie miała obowiązku dokonywania korekty odliczeń ani poprzez korektę jednorazową, ani korektę wieloletnią.

Stanowisko, że wydatki na inwestycje to wydatki na środki trwałe w budowie, w związku z czym nie są one objęte zakazem odliczenia, także przy zaniechaniu inwestycji, znajduje odzwierciedlenie tak w interpretacjach Ministra Finansów, jak i w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych (vide: . A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Glosa do wyroku WSA z dnia 30 kwietnia 2008 r., III SA/Wa 173/08, M. Pod. 2008 nr 11, s. 46). W interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2010 r., IPPP1-443-674/10-5/PR, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych - czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi, a Wnioskodawca przypomina, że Spółka wykonuje czynności opodatkowane.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2013 r., IPPP1/443-1140/12-2/MP, wypowiedział się w sytuacji gdy podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozpoczął pracę nad stworzeniem nowego programu komputerowego związanego z klasyfikacjami i normam budowlanymi, w związku z czym poniósł szereg wydatków związanych z pracami projektowymi i programistycznymi nad nowym produktem, od których VAT naliczony odliczany był na bieżąco. W przyszłości wytworzony we własnym zakresie program miał służyć czynnościom opodatkowanym VAT. Jednak w chwili złożenia wniosku, z uwagi na wystąpienie różnego rodzaju okoliczności niemożliwych do przewidzenia w dniu rozpoczęcia prac nad nowym produktem (pogarszająca się sytuacja na rynku budowlanym, brak możliwości nawiązania współpracy z kompetentnymi osobami z branży budowlanej mającymi doświadczenie i kwalifikacje do podjęcia współpracy przy projekcie) podatnik zastanawiał się nad zaniechaniem dalszych prac na tworzeniem programu komputerowego, mając na uwadze konieczność zminimalizowania strat i wyeliminowania nieopłacalnego przedsięwzięcia mogącego narazić źródło przychodów podatnika na zagrożenie, Organ podatkowy stwierdził, że w takim przypadku, gdy z powodów pozostających poza kontrolą podatnika zakupy nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, podatnik nie traci prawa do odliczenia i nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją.

W interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2012 r., ILPP5/443-38/12-2/PG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że podatnik ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej, miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków, w terminach przewidzianych w UVAT, W konsekwencji, gdy inwestycja została (z powodów niezależnych od podatnika) po pewnym czasie zaniechana, podatnik nie utracił prawa do odliczenia i nie jest zobowiązany do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją.

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2012 r., IPTPP2/443-766/12-4/KW, wyjaśnił, że w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków dotyczących sporządzenia przez pierwszego architekta koncepcji projektowych oraz kosztorysów, a następnie z powodów pozostających poza kontrolą podatnika zakupy te nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to podatnik nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego, związanego z przedmiotowymi wydatkami.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 2 października 2012 r. IPTPP2/443-578/12-2/IR, wskazał, ze TSUE wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia VAT zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

W stanie faktycznym rozpatrywanym przez organ podatkowy podatnik rozpoczął inwestycję - budowę środka trwałego mającego służyć czynnościom opodatkowanym. Przy nabywaniu materiałów służących do budowy środka trwałego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u. jednak inwestycja została zaniechana z przyczyn niezależnych od podatnika. Z powodu braku kontrahentów i znacznym zmniejszeniu przychodów inwestycja nie mogła być kontynuowana. W ostateczności podatnik musiał zamknąć działalność, która była wcześniej zawieszona. Inwestycja nie została oddana do użytku, nie została sprzedana.

Organ podatkowy uznał, że o ile podatnikowi rzeczywiście przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem towarów i usług służących prowadzonej inwestycji, natomiast zaniechanie tej inwestycji nastąpiło z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, to podatnik nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego, związanego z zaniechaną inwestycją.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2012 r., ILPP1/443-516/12-2/AI, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, organ ten uznał, że w związku z podjęciem przez gminę decyzji o zaniechaniu inwestycji w zakresie budowy infrastruktury, którą gmina miała zamiar wydzierżawić na rzecz innego podmiotu gospodarczego, nie miała ona obowiązku dokonania korekty odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług wykorzystywanych do realizacji tej inwestycji.

Pogląd taki wyraził także ETS (obecnie TSUE) w orzeczeniu w sprawie C-37/95 (Ghent Coal). W orzeczeniu w sprawie C-110/94 (INZO) ETS stwierdził, że prawo do odliczenia zostaje zachowane (nie ma obowiązku korekty) nawet wówczas, gdy inwestycji zaniechano z uwagi na to, że przeprowadzona analiza wykazała jej nieopłacalność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powołany przepis art. 86 ust. 1 ustawy przyjmuje zatem zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem.

Przepisy dotyczące korekty kwoty podatku naliczonego są zawarte w art. 91 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

2a. Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

3. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

7a. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

7b. W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

7c. Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

7d. W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

8. Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Powyżej przedstawione prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych. Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień artykułu 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ustępie 2 artykułu 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami artykułu 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ustępie 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;
VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;
VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);
VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;
VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C- 68/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie od września 2007 roku do października 2009 roku kiedy to uzyskała pozwolenie na budowę, ponosiła nakłady związane z przygotowaniem projektów architektonicznych i technicznych, dotyczących przebudowy i rozbudowy własnego budynku produkcyjnego, w tym w zakresie przygotowania dokumentacji branżowej, uzyskania zgody Sanepid, ponosząc m.in. koszty i opłaty związane z uzyskaniem wypisów z rejestrów gruntów, odpisów ksiąg wieczystych, procedur administracyjnych, itp.

Biorąc pod uwagę załamanie rynków światowych we wrześniu 2008, oraz mając na uwadze ówczesną jak i planowaną produkcję, w szczególności zaś uwzględniając realne koszty związane z realizacją inwestycji, uznano, że dalsza kontynuacja inwestycji z przyczyn od spółki niezależnych, nie jest poparta względami ekonomicznymi i biznesowymi, nadto jej realizacja mogłaby w istotny sposób wpłynąć na kondycję finansową Spółki. W oparciu o te przesłanki Spółka w sposób trwały i nieodwołany zrezygnowała z kontynuacji inwestycji i nie zamierza również w przyszłość wykorzystywać poniesionych a zaniechanych nakładów inwestycyjnych do innych celów.

W dniu 27 września 2013 roku podjęto decyzję o faktycznej likwidacji nakładów inwestycyjnych co zostało uwzględnienie w księgach Spółki.

W związku z likwidacją inwestycji spółka spełniła wymogi wynikające z art. 15 ust. 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) dalej zwanej „UPDOP” z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa tj. przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), w tym art. 74 tej ostatniej ustawy, określającego terminy przechowywania dokumentacji, i odniosła koszty zaniechanej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Korekta została dokonana w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym podjęto decyzję o zaniechaniu inwestycji tj. za miesiąc wrzesień 2013 roku.

W dniu zaniechania inwestycji nie obowiązywał art. 88 ustęp 1 punkt 2 ustawy o VAT stanowiący, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, który to przepis i tak nie mógłby znaleźć zastosowania w sprawie ze względu na zmianę przepisów UPDOP [przepis ten został uchylony z dniem 1 grudnia 2008 na mocy art. 1 pkt 43 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2008.209.1320)]. Od dnia 1 stycznia 2009 r. w związku z uchyleniem art. 16 ust. 1 pkt 41 UPDOP - w wyniku zmian w podatku dochodowym wprowadzonych ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) - poniesione koszty zaniechanych inwestycji zalicza się do kosztów podatkowych w dacie ich zbycia lub likwidacji - art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w sytuacji zaniechania inwestycji związanej z przebudową i rozbudową budynku produkcyjnego, w sytuacji, gdy decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przyczyn od podatnika niezależnych mających charakter obiektywny tj. kryzysu na rynkach światowych, a koszt zaniechanej inwestycji zaliczony został do kosztów uzyskania przychodów na gruncie UPDOP podatnik obowiązany był do korekty podatku naliczonego, w drodze korekty jednorazowej.

Odnosząc się do opisanej sytuacji należy stwierdzić, że w sprawie nie zaistniały przesłanki dotyczące korekty jednorazowej, o której stanowi przepis art. 91 ust. 8 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dokonał zbycia lub zmiany przeznaczenia towarów i usług nabytych do wytworzenia środka trwałego przed oddaniem tego środka do użytkowania.

Wnioskodawca jedynie ocenił, że dalsza kontynuacja inwestycji z przyczyn od Spółki niezależnych, nie jest poparta względami ekonomicznymi i biznesowymi, nadto jej realizacja mogłaby w istotny sposób wpłynąć na kondycję finansową Spółki. W oparciu o te przesłanki Spółka w sposób trwały i nieodwołany zrezygnowała z kontynuacji inwestycji i nie zamierza również w przyszłość wykorzystywać poniesionych a zaniechanych nakładów inwestycyjnych do innych celów. Podjęcie takiej ostatecznej decyzji nie oznacza, że zaniechana inwestycja zostanie wykorzystana do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, przedstawione okoliczności sprawy, a także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, należy stwierdzić, że w przypadku gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków związanych z pracami nad przebudową i rozbudową własnego budynku produkcyjnego, w momencie poniesienia tych wydatków, a następnie z powodów pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy ww. zakupy nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, Wnioskodawca nie stracił prawa do odliczenia i nie był zobowiązany do dokonania jednorazowej lub wieloletniej korekty podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin