2014.03.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1192/13/ES
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania wniesienia aportem do spółki jawnej działki zabudowanej nr 783/2 – jest:

nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że wniesienie aportu w postaci nieruchomości (działki zabudowanej nr 783/2) nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług,
prawidłowe w zakresie stwierdzenia, że wniesienie aportem nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług,
nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości, lecz jednocześnie osoba nieprowadząca działalności gospodarczej dokumentować dostawy fakturą nie musi.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania wniesienia aportem do spółki jawnej działki zabudowanej nr 783/2.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 lutego 2014 r. znak: IBPP1/443-1192/13/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonkiem jest właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości G, działka nr 783/2 o powierzchni 0,57 ha. W przeszłości na przedmiotowej nieruchomości położona była placówka Straży Granicznej. Na działce znajdują się następujące obiekty:

Budynek administracyjny o powierzchni użytkowej 726,49 m²,
Budynek garażowy o powierzchni użytkowej 88,34 m²,
Budynek magazynowy o powierzchni użytkowej 13 m²,
Zbiornik paliwa o objętości 50 m3.

Nieruchomość została nabyta przez małżonków do majątku wspólnego, a od momentu nabycia dokonane zostały na niej jedynie rutynowe prace porządkowe, nie zostały poza tym poczynione żadne inne nakłady.

Małżonek Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Z. będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności nie zajmuje się jednak obrotem nieruchomościami, nie prowadzi też działalności w zakresie usług developerskich, czy budowlanych.

Opisana nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego, nie jest związana z prowadzoną przez małżonka Wnioskodawcy działalnością gospodarczą. Sam Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest także zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W ramach reorganizacji majątku, właściciele chcą wnieść przedmiotową nieruchomość aportem do spółki jawnej, która dopiero ma zostać utworzona.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nabył przedmiotową nieruchomość wraz z małżonkiem z majątku wspólnego na podstawie umowy sprzedaży w dniu 27 lipca 2012 roku.

Podmiot dokonujący sprzedaży działał dla tej czynności w charakterze podatnika VAT.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył przedmiotową nieruchomość celem lokacji swojego kapitału w ramach majątku prywatnego.

Podstawową rolą tego zakupu nieruchomości, było ulokowanie środków należących do majątku małżonków. Zakupiona nieruchomość z uwagi na swoje położenie i zabudowę ma bardzo duży potencjał umożliwiający wykorzystywanie jej do celów rekreacyjnych - zarówno zaspokajanie własnych potrzeb, jak i ewentualnie, w przyszłości, świadczenie usług w tym zakresie na rzecz innych osób. Na chwilę obecną w związku z tym, że żadne działania dotyczące tej nieruchomości nie zostały jeszcze podjęte, spełnia ona jedynie funkcję lokacji kapitału. Odnośnie uwagi o charakterze obiektów znajdujących się na działce, należy podkreślić, co wskazano we wniosku, że pełnił on funkcję placówki Straży Granicznej i ta dawna funkcja determinuje istniejącą zabudowę. Określenie budynku mianem administracyjnego stanowi pewien skrót myślowy, budynek ten pełnił niegdyś częściowo taką funkcję - był to budynek który mieścił zarówno biura, jak i mieszkania dla pracowników Straży Granicznej (jak i pomieszczenia o innych funkcjach, np. stołówka). Budynek ten może zostać zaadoptowany w różny sposób. Podobnie też umiejscowienie na działce zbiornika paliwa nie przesądza w żaden sposób to, czy i jak będzie on w przyszłości wykorzystywany, a zatem nie wpływa na ocenę tego, czy nieruchomość może stanowić element majątku prywatnego Wnioskodawcy niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działka nie została nabyta celem wniesienia jej aportem do spółki jawnej. Decyzja została podjęta w grudniu 2013 r. w związku z tym iż Wnioskodawca i jego małżonek postanowili dokonać kompleksowej reorganizacji struktury własnościowej swojego majątku (w szczególności nieruchomości), decydując, że między innymi wskazana działka wniesiona zostanie do założonej przez nich spółki jawnej.

Nabycie nieruchomości zostało udokumentowane fakturą VAT, przy czym przyjęto, iż ma tu zastosowanie zwolnienie przedmiotowe.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawcy.

Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana przez małżonka Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jak wskazano we wniosku, na przedmiotowej działce znajdują się następujące obiekty:

budynek administracyjny - zgodnie z PKOB, częściowo jest to klasa 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania, częściowo zaś klasa 1220 - budynki biurowe,
budynek garażowy - zgodnie z PKOB klasa 1242 - Budynki garaży,
budynek magazynowy - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe,
zbiornik paliwa - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (klasa obejmuje zbiorniki na ciecze).

Wszystkie ww. obiekty są budynkami albo budowlami trwale związanymi z gruntem.

Wszystkie obiekty zostały wybudowane co najmniej 30 lat temu, najprawdopodobniej dla Straży Granicznej. Wnioskodawca nie posiada szczegółowych informacji odnośnie czasu oddania ich do użytkowania, z uwagi na to, iż miało to miejsce kilkadziesiąt lat przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę.

Ze względu na wiek budynków (oraz związany z nim fakt wcześniejszego wieloletniego użytkowania), Wnioskodawca nie posiada szczegółowych informacji w zakresie pierwszego zasiedlenia poszczególnych obiektów, ani jaka czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie; z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości wynika, że do roku 2009 właścicielem był Skarb Państwa - Agencja Mienia Wojskowego, a następnie 22 maja 2009 r. doszło do sprzedaży nieruchomości na rzecz osoby fizycznej. Kolejno, 18 grudnia 2009 roku na mocy umowy przenoszącej własność nieruchomości, jej właścicielem stała się S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością od której nieruchomość tę kupili Wnioskodawca i jego małżonek w dniu 23 lipca 2012 roku. W ocenie Wnioskodawcy pozwala to na przyjęcie, że do pierwszego zasiedlenia nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT już doszło. Jednocześnie należy wskazać, iż ulepszenia o których mowa w wezwaniu (tj. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) nie zostały dokonywane ani przez Wnioskodawcę, ani przez jego małżonka, ani też przez poprzednich właścicieli (niebędących następcami prawnymi Skarbu Państwa).

Stwierdzenie, iż na przedmiotowej działce (i obiektach nań położonych) dokonano jedynie rutynowych prac porządkowych w pierwszym rzędzie oznacza, iż w szczególności nie mamy do czynienia z sytuacją gdzie zostało dokonane ulepszenie gdzie wydatki na nie poniesione, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Wykonano na działce jedynie podstawowe prace porządkowe, takie jak na przykład skoszenie trawy, usunięcie śmieci z działki, usunięcie z budynku zepsutego sprzętu pozostałego po poprzednich właścicielach itp.

Na żaden z obiektów nie zostały poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na ich ulepszenie. Ani działka, ani żaden spośród umiejscowionych na niej obiektów (budynków/budowli) nie były, ani nie będą do momentu wniesienia aportu wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawcę.

Ani działka, ani żaden spośród umiejscowionych na niej obiektów (budynków/budowli) nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości przeznaczonych docelowo w przyszłości do sprzedaży. Na marginesie warto podkreślić, iż konstatacja zawarta w pytaniu stoi w sprzeczności z przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie ma być bowiem w przyszłości przeznaczona do sprzedaży (cyt. „ 18) Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz wymienionej we wniosku), jeśli tak to ile i jakie?"). Pogrubiony fragment może sugerować, iż przedmiotowa działka ma zostać przeznaczona na sprzedaż, podczas gdy, jak jasno wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, ma zostać ona wniesiona aportem do spółki osobowej (jawnej).

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawca nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT, nie składał nigdy zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, ani deklaracji VAT-7.

Przyczyną wniesienia przedmiotowej działki do spółki jawnej jest chęć reorganizacji posiadanego przez Wnioskodawcę oraz jego małżonka majątku, w szczególności nieruchomości, którymi w przyszłości zarządzać ma spółka której powołanie planują.

Nie dokonano aportu przedmiotowej działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci opisanej powyżej nieruchomości do spółki jawnej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

W przypadku uznania, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci opisanej powyżej nieruchomości do spółki jawnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy wniesienie aportem przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej VATU)?

Jeżeli transakcja będzie podlegała wyłącznie zwolnieniu przedmiotowemu, w jaki sposób powinna zostać udokumentowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportu w postaci nieruchomości w opisanym powyżej stanie faktycznym nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei po myśli art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, iż jedynie czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie, nieruchomość została nabyta do majątku osobistego, na cele prywatne i nie była związana z prowadzoną przez małżonka Wnioskodawcy działalnością gospodarczą; sam wnioskodawca natomiast nie prowadzi działalności gospodarczej. Na działce dokonano wyłącznie rutynowych prac porządkowych, które nie wskazują w żadnym stopniu na zamiar wykorzystania nieruchomości w zawodowym charakterze. Wniesienie aportem nieruchomości znajdującej się w majątku osobistym nie będzie więc podlegać opodatkowaniu, jako że samo w sobie nie będzie stanowiło działalności gospodarczej; dopiero już po wniesieniu przedmiotowej nieruchomości do utworzonej w przyszłości spółki będzie ona służyła do prowadzenia działalności gospodarczej.

Trudno także uznać samo wniesienie aportem nieruchomości znajdującej się w majątku prywatnym do nowo utworzonej spółki za wykonywanie działalności gospodarczej. Takie ewentualne ustalenie powinno opierać się kryteriach obiektywnych, jak działania strony, co do zasady powtarzalne, i nakierowane na zamiar kontynuacji. Brak jest w zaistniałym stanie faktycznym przesłanek do takiego twierdzenia.

Należy także zauważyć, iż na gruncie analogicznego stanu faktycznego, stanowisko przemawiające za powyższym rozumowaniem zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 kwietnia 2013 r., nr IBPP1/443-1322/12/ES, gdzie została zawarta konstatacja, iż „dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.” Ponadto, jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, konieczne byłoby ustalenie, że w odniesieniu do przedstawionej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu (por. wyrok NSA z 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10). Także w interpretacji indywidualnej nr IPPP1-443-617/10-4/MP, przy podobnym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż aby "dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż nie jest to czynione z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.”

Reasumując, w zaistniałym stanie faktycznym nie należy uznawać wniesienia aportem nieruchomości za czynność objętą podatkiem od towarów i usług. Będzie to czynność jednorazowa, dotycząca prywatnego majątku Wnioskodawcy, a więc nie zostaje spełniony wymieniony w art. 15 ust. 1 VATU warunek działania w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Będziemy mieli do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku uznania, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci opisanej powyżej nieruchomości do spółki jawnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca chciałby zadać z ostrożności procesowej alternatywne pytanie, czy wniesienie aportem przedmiotowej nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 VATU.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 VATU, który określa podstawę opodatkowania, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z kolei po myśli art. 43 ust. 1 pkt 10, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z brzmienia art. 29 ust. 5 VATU wynika więc, iż pomimo tego, iż na gruncie Kodeksu cywilnego przedmiotem obrotu jest wyodrębniony grunt, gdzie budynki mają status jedynie części składowej, na gruncie VATU to właśnie status budynku, czy też budowli będzie determinował podstawę opodatkowania nieruchomości (gdy mamy do czynienia z nieruchomością zabudowaną). Należy przy tym podkreślić, iż pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dn. 25 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 36/09, zgodnie z którym zwolnienie obejmuje wartości gruntu trwale związanego z budynkiem tj. po obrysie budynku, został zakwestionowany i uznany za niesłuszny przez NSA już w sprawie ze skargi kasacyjnej od owego wyroku (wyrok NSA z dn. 15 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1698/09 - „za nieuzasadnione należy uznać stanowisko Sądu I instancji, że jako "grunt" w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, należy uznawać część działki gruntu tj. grunt po obrysie budynku.”, podobnie WSA w Krakowie w wyroku z dn. 25 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 283/11). Tak więc grunt związany z tymi obiektami będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach, jakich opodatkowaniu podlegają znajdujące się na nim budynki lub budowle. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, nie ma przy tym znaczenia jaka jest wartość gruntu w proporcji do wartości samego budynku, bowiem o stawce podatku decydować będzie status samego budynku lub budowli, nie zaś gruntu (Wyrok WSA we Wrocławiu z 8 września 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 811/10). Konkludując tą część, Wnioskodawca pragnie przytoczyć fragment wspomnianego orzeczenia WSA w Krakowie (I SA/Kr 283/11), gdzie sąd stwierdził, iż „w przypadku gruntu przedmiotem obrotu może być tylko wydzielona działka lub udział w niej. Nie może być natomiast tylko wyodrębniona fizycznie część działki gruntu, gdyż nie może być ona przedmiotem obrotu. W związku z powyższym za nieuzasadniony należy uznać pogląd, że jako "grunt" w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) należy uznawać część działki gruntu, tj. grunt po obrysie budynku.”

Dokonując subsumcji przedstawionego stanu faktycznego pod brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10, można stwierdzić, iż zachodzi przewidziana w nim przesłanka zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług. Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, z racji braku definicji „budynków" oraz „budowli” w VATU, należy sięgnąć do definicji zawartej w ustawie z dn. 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. nr 243, poz. 1623 ze zm.). Zgodnie z ustawowym słowniczkiem, przez budynek należy rozumieć „taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach". Z kolei przez budowlę rozumiemy „każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.”

Wszystkie cztery obiekty znajdujące się na nieruchomości mającej zostać przedmiotem aportu do nowo utworzonej spółki wpisują się w podane wyżej definicje. Nie zachodzi także żadna z przesłanek negatywnych zwolnienia. Bez wątpienia nie mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem (nie jest to ani nowo wybudowany budynek, ani nie został on poddany gruntownemu ulepszeniu - dokonane zostały jedynie prace porządkowe), ani z sytuacją, gdy od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata). W związku z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zajdzie sytuacja (o ile Organ nie uzna pierwszego stanowiska za słuszne), gdzie wniesienie aportem nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Przy uznaniu ostatniego stanowiska za prawidłowe, pojawia się jeszcze jedna kwestia; mianowicie sposób udokumentowania zwolnionej z podatku VAT transakcji. Zdaniem Wnioskodawcy całość transakcji winien udokumentować (wystawić fakturę) małżonek Wnioskodawcy, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, zaś sam Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości, lecz jednocześnie osoba nieprowadząca działalności gospodarczej dokumentować dostawy w ten sposób nie musi.

Na zakończenie warto ponownie podkreślić, iż druga z przedstawionych opcji opisana została wyłącznie z ostrożności procesowej - Wnioskodawca w pierwszej kolejności jest zdania, iż w przedstawionym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z sytuacją usytuowaną poza podatkiem od towarów i usług ze względu na brak prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że wniesienie aportu w postaci nieruchomości (działki zabudowanej nr 783/2) nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług,
prawidłowe w zakresie stwierdzenia, że wniesienie aportem nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług,
nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości, lecz jednocześnie osoba nieprowadząca działalności gospodarczej dokumentować dostawy fakturą nie musi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy także wziąć pod uwagę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem jest właścicielem działka nr 783/2 o powierzchni 0,57 ha, którą nabyli na podstawie umowy sprzedaży 27 lipca 2012 r., na której w przeszłości położona była placówka Straży Granicznej. Na działce znajdują się następujące obiekty:

budynek administracyjny - zgodnie z PKOB, częściowo jest to klasa 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania, częściowo zaś klasa 1220 - budynki biurowe,
budynek garażowy - zgodnie z PKOB klasa 1242 - Budynki garaży,
budynek magazynowy - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe,
zbiornik paliwa - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (klasa obejmuje zbiorniki na ciecze).

Wszystkie ww. obiekty są budynkami albo budowlami trwale związanymi z gruntem.

Nieruchomość została nabyta przez małżonków do majątku wspólnego w celu lokacji swojego kapitału w ramach majątku prywatnego, a od momentu nabycia dokonane zostały na niej jedynie rutynowe prace porządkowe (skoszenie trawy, usunięcie śmieci z działki, usunięcie z budynku zepsutego sprzętu pozostałego po poprzednich właścicielach itp.), nie zostały poza tym poczynione żadne inne nakłady. Nie mamy tu do czynienia z sytuacją gdzie zostało dokonane ulepszenie gdzie wydatki na nie poniesione, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Małżonek Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, nie zajmuje się jednak obrotem nieruchomościami, nie prowadzi też działalności w zakresie usług developerskich, czy budowlanych. Opisana nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego. Sam Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest także zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nabycie nieruchomości zostało udokumentowane fakturą VAT, przy czym przyjęto, iż ma tu zastosowanie zwolnienie przedmiotowe. Podstawową rolą tego zakupu nieruchomości, było ulokowanie środków należących do majątku małżonków. Zakupiona nieruchomość z uwagi na swoje położenie i zabudowę ma bardzo duży potencjał umożliwiający wykorzystywanie jej do celów rekreacyjnych - zarówno zaspokajanie własnych potrzeb, jak i ewentualnie, w przyszłości, świadczenie usług w tym zakresie na rzecz innych osób.

Przedmiotowa nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawcy i nie była nigdy wykorzystywana przez małżonka Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Właściciele chcą wnieść przedmiotową nieruchomość aportem do spółki jawnej, która dopiero ma zostać utworzona.

Ze względu na wiek budynków (oraz związany z nim fakt wcześniejszego wieloletniego użytkowania), Wnioskodawca nie posiada szczegółowych informacji w zakresie pierwszego zasiedlenia poszczególnych obiektów, ani jaka czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie; z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości wynika, że do roku 2009 właścicielem był Skarb Państwa - Agencja Mienia Wojskowego, a następnie 22 maja 2009 r. doszło do sprzedaży nieruchomości na rzecz osoby fizycznej. Kolejno, 18 grudnia 2009 roku na mocy umowy przenoszącej własność nieruchomości, jej właścicielem stała się spółka z ograniczoną odpowiedzialnością od której nieruchomość tę kupili Wnioskodawca i jego małżonek w dniu 23 lipca 2012 roku. W ocenie Wnioskodawcy pozwala to na przyjęcie, że do pierwszego zasiedlenia nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT już doszło. Jednocześnie należy wskazać, iż ulepszenia o których mowa w wezwaniu (tj. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) nie zostały dokonywane ani przez Wnioskodawcę, ani przez jego małżonka, ani też przez poprzednich właścicieli (niebędących następcami prawnymi Skarbu Państwa). Na żaden z obiektów nie zostały poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na ich ulepszenie. Ani działka, ani żaden spośród umiejscowionych na niej obiektów (budynków/budowli) nie były, ani nie będą do momentu wniesienia aportu wykorzystywane w żaden sposób przez Wnioskodawcę.

Ani działka, ani żaden spośród umiejscowionych na niej obiektów (budynków/budowli) nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości przeznaczonych docelowo w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawca nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT, nie składał nigdy zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, ani deklaracji VAT-7.

Nie dokonano aportu przedmiotowej działki.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż stwierdzenie Wnioskodawcy, iż dokonując aportu przedmiotowej działki zabudowanej nr 783/2 Wnioskodawca będzie wykonywał czynności mieszczące się w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie dostawa tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wprawdzie w celu wniesienia aportu nie podejmował żadnych aktywnych działań, o których mowa we wskazanych orzeczeniach TSUE C-180/10 i C-181/10, jednakże również stan faktyczny w przedmiotowej sprawie jest inny niż ten, na podstawie którego zapadły wskazanie orzeczenia.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma charakter nieruchomości i potencjał jego wykorzystania.

Należy zauważyć, że charakter zabudowy ma w przedmiotowej sprawie znaczenie gdyż zabudowa ta (tj. budynek administracyjny, garażowy, magazynowy i zbiornik paliwa) nie wskazują na ich wykorzystywanie do celów prywatnych. Ponadto jak sam Wnioskodawca wskazał zakupiona nieruchomość z uwagi na swoje położenie i zabudowę ma bardzo duży potencjał umożliwiający wykorzystywanie jej do celów rekreacyjnych - zarówno zaspokajanie własnych potrzeb, jak i ewentualnie, w przyszłości, świadczenie usług w tym zakresie na rzecz innych osób. Wnioskodawca wskazał, że działka nie została nabyta celem wniesienia jej aportem do spółki jawnej, decyzja została podjęta w grudniu 2013 r. w związku z tym iż Wnioskodawca i jego małżonek postanowili dokonać kompleksowej reorganizacji struktury własnościowej swojego majątku (w szczególności nieruchomości), decydując, że między innymi wskazana działka wniesiona zostanie do założonej przez nich spółki jawnej. Jednak z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał tę działkę do zaspokojenia jakichkolwiek celów prywatnych.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Ww. orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych działek do celów osobistych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca, bowiem Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowej działki zabudowanej nr 783/2 do swoich prywatnych celów, wręcz przeciwnie, nieruchomość ta ze względu na swoje położenie i powierzchnię ma bardzo duży potencjał umożliwiający wykorzystanie jej do celów rekreacyjnych, w tym do świadczenia usług w tym zakresie na rzecz innych osób.

W ocenie tut. organu wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, charakter zabudowy typu budynek administracyjny, magazyn czy zbiorniki na paliwo, ma wpływ na ocenę sposobu, możliwości jej wykorzystania zwłaszcza, gdy Wnioskodawca do tej pory nie wykorzystywał jej do żadnych celów prywatnych.

Powyższe oznacza, że zabudowana działka nr 783/2 przeznaczona jest do wykorzystania w ramach działalności gospodarczej a nie do celów prywatnych.

W związku z tym Wnioskodawca chcąc przenieść prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel na spółkę jawną będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli czynność ta dokonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wniesienie aportem do spółki jawnej zabudowanej działki nr 783/2 w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Ponieważ w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że dostawa ta stanowiła będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie aportu w postaci nieruchomości (działki zabudowanej nr 783/2) nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle powyższych przepisów przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2)budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach,

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a) obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w dniu 27 lipca 2012 roku. Nabycie zostało udokumentowane fakturą, przy nabyciu przedmiotowej działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawca nie działał w charakterze podatnika, a ponadto przy transakcji tej podatek naliczony nie wystąpił (sprzedawca wystawił fakturę ze zwolnieniem przedmiotowym). Na przedmiotowej działce znajdują się następujące obiekty:

budynek administracyjny - zgodnie z PKOB, częściowo jest to klasa 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania, częściowo zaś klasa 1220 - budynki biurowe,
budynek garażowy - zgodnie z PKOB klasa 1242 - Budynki garaży,
budynek magazynowy - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe,
zbiornik paliwa - zgodnie z PKOB klasa 1252 - Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (klasa obejmuje zbiorniki na ciecze).

Wszystkie ww. obiekty są budynkami albo budowlami trwale związanymi z gruntem.

Z księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości wynika, że do roku 2009 właścicielem był Skarb Państwa - Agencja Mienia Wojskowego, a następnie 22 maja 2009 r. doszło do sprzedaży nieruchomości na rzecz osoby fizycznej. Kolejno, 18 grudnia 2009 roku na mocy umowy przenoszącej własność nieruchomości, jej właścicielem stała się S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością od której nieruchomość tę kupili Wnioskodawca wraz z małżonkiem w dniu 23 lipca 2012 r. W ocenie Wnioskodawcy pozwala to na przyjęcie, że do pierwszego zasiedlenia nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT już doszło. Jednocześnie należy wskazać, iż ulepszenia o których mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o VAT nie zostały dokonywane ani przez Wnioskodawcę, ani przez jego małżonkę, ani też przez poprzednich właścicieli (niebędących następcami prawnymi Skarbu Państwa). Żaden z obiektów lub ich części nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

W myśl art. 34 ww. kodeksu, Skarb Państwa jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem praw i obowiązków, które dotyczą mienia państwowego nienależącego do innych państwowych osób prawnych.

Jak już podano w niniejszej interpretacji zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że czynnością spełniającą definicję pierwszego zasiedlenia obiektów znajdujących się na przedmiotowej działce tj. budynku administracyjnego, garażowego, magazynowego i zbiornika paliwa była dokonana w dniu 22 maja 2009 r. sprzedaż przez Skarb Państwa - Agencję Mienia Wojskowego na rzecz osoby fizycznej. Żaden z obiektów lub ich części nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych obiektów w formie aportu do spółki jawnej będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dokonaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Tym samym, również dostawa gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe obiekty będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ponieważ planowe wniesienie aportem przedmiotowych obiektów tj. budynku administracyjnego, garażowego, magazynowego i zbiornika paliwa będzie objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to badanie czy w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę wniesienie aportem przedmiotowych obiektów będzie objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a - jest bezprzedmiotowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie aportem nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących obowiązku wystawienia faktury przez Wnioskodawcę w związku z aportem przedmiotowej zabudowanej działki nr 783/2 należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 tej ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z kolei, na mocy art. 113 ust. 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41,
usług ubezpieczeniowych

–jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

Zgodnie z art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Z niniejszej interpretacji wynika, że planowane wniesienie aportem przedmiotowych obiektów tj. budynku administracyjnego, garażowego, magazynowego i zbiornika paliwa będzie objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie będzie dostawą dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dokonaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast z przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy o VAT wynika, że podatnik dokonujący dostaw budynków/budowli w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b (tj. w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata) nie jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Jak wskazano powyżej planowane wniesienie aportem obiektów tj. budynku administracyjnego, garażowego, magazynowego i zbiornika paliwa nie będzie dostawą dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dokonaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, zatem Wnioskodawca nie wypełni przesłanek, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT uniemożliwiających korzystanie ze zwolnienia podmiotowego.

Tym samym Wnioskodawca może skorzystać również ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Dokonując zatem oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokumentowania planowanej transakcji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie musi dokumentować tej transakcji fakturą, gdyż udokumentuje ją w całości małżonek Wnioskodawcy.

Jak już wcześniej wskazano, niniejsza transakcja wypełnia definicję działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawca spełni przesłanki dla uznania go za podatnika o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem jako podatnik VAT, Wnioskodawca winien wniesienie aportem do spółki jawnej swojej części nieruchomości (zabudowanej działki nr 783/2) udokumentować fakturą zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT.

Mając jednak na uwadze, że planowane przez Wnioskodawcę wniesienie aportem udziałów w przedmiotowej nieruchomości do spółki jawnej korzystać będzie ze zwolnienia, Wnioskodawca - zgodnie z art. 106 b ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 (…) - nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do ww. transakcji, chyba, że nabywca wystąpi z żądaniem, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości, lecz jednocześnie osoba nieprowadząca działalności gospodarczej dokumentować dostawy fakturą nie musi, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa miało na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych dla małżonka Wnioskodawcy, który wspólnie z Wnioskodawcą dokona czynności wniesienia aportu w postaci nieruchomości w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin