2014.07.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-336/14-2/PR
z 22 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego w związku z otrzymaniem potwierdzenia odbioru faktur korygujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego w związku z otrzymaniem potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest członkiem koncernu ... (dalej: „...”) - jednego z największych światowych producentów nici przemysłowych, zamków błyskawicznych oraz dystrybutora taśm rzepowych.

Spółka, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wystawia na rzecz swoich kontrahentów (dalej: „Kontrahenci”) faktury za nabywane przez nich towary. Dotychczas Spółka zarówno wystawiała, jak i archiwizowała faktury w formie papierowej.

Z uwagi na ilość przeprowadzanych transakcji, a co za tym idzie ilość wystawianych przez Spółkę faktur, Spółka zamierza wdrożyć elektroniczny obieg faktur, zgodnie z obowiązującymi obecnie regulacjami dotyczącymi przesyłania faktur w formie elektronicznej, w szczególności art. 106e, 106m i 106n ustawy o VAT. W związku z tym, Spółka zamierza zrezygnować z wymiany faktur w formie papierowej z tymi kontrahentami, którzy zaakceptują wymianę faktur w formie elektronicznej (faktur elektronicznych). Faktury elektroniczne będą wystawiane i przesyłane przez Spółkę po uzyskaniu uprzedniej akceptacji (lub dorozumianej akceptacji) Kontrahenta na wystawianie oraz przesyłanie faktur w takiej formie (od dnia następującego po dniu akceptacji).

Spółka planuje, by wdrażany system elektronicznego obiegu faktur wypełniał warunki wskazane w art. 106m ustawy o VAT, niemniej bez zastosowania bezpiecznego podpisu elektronicznego oraz EDI. Spółka wykorzysta rozwiązania zawarte w systemie SAP, na które zostaną nałożone stosowne kontrole biznesowe.

Zgodnie z art. 106m ustawy o VAT, autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ustawie o VAT, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu ustawy o podpisie elektronicznym, za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Wypełnienie wymogu autentyczności.

Elektroniczny obieg faktur odbywać się będzie za pomocą systemu SAP. System ten zapewnia integralność danych oraz ich łatwy obieg. Wersja systemu SAP, z którego korzysta Spółka, wyposażona jest w moduł, który od strony technicznej pozwala na zarządzanie procesem przesyłania faktur w formie elektronicznej (dalej: „Moduł”). Wyłącznie upoważnieni przez Wnioskodawcę pracownicy będą posiadali dostęp do systemu SAP, i tylko uprawnieni pracownicy będą mogli wprowadzać dane do systemu, dzięki którym będzie dochodziło do automatycznego generowania faktur. Ograniczony dostęp pracowników oraz sama kontrola dostępu pozwolą na wystawianie faktur zgodnie z uprawnieniami, jednocześnie uniemożliwiając dokonanie niepodlegającej kontroli nieuprawnionej zmiany w jakimkolwiek dokumencie sprzedaży. Uprawnienia do wykonywania powyższych operacji będą zabezpieczone odpowiednim poziomem autoryzacji.

Lista wysłanych wiadomości będzie mogła być sortowana wg takich kryteriów, jak numer faktury, typ dokumentu, czy data oraz czas wysyłki faktury. Listę można będzie filtrować według okresów rozliczeniowych (przykładowo wg.: daty wysyłki, co do zasady tożsamej z data wystawienia faktury) będzie istniała możliwość natychmiastowego wyświetlania wysłanego pliku PDF.

Wypełnienie wymogu integralności i czytelności.

Format PDF gwarantuje niezmienność treści faktury i potwierdza autentyczność pochodzenia. Po zapisaniu pliku w formacie PDF na nośniku danych (np. dysku twardym) istnieje możliwość sprawdzenia daty jego utworzenia oraz daty ostatniej modyfikacji pliku, a ewentualne próby dokonania ingerencji w jego treść zostawiają ślady umożliwiające stwierdzenie dokonania zmian.

Format PDF jest formatem, który ze swej istoty nie jest przeznaczony do edytowania, zaś popularne oprogramowanie biurowe, edytory tekstu nie dają możliwości edytowania plików zapisanych w tym formacie. Z założenia prezentuje on treść dokumentu w postaci niezmienionej wobec postaci nadanej przez twórcę tego dokumentu. Odbiorca nie ma możliwości ingerencji w treść otrzymanego dokumentu.

Co więcej, strony porozumienia zobowiązałyby się do dochowania należytej staranności oraz podjęcia wszelkich niezbędnych działań, aby przesyłane faktury cechowała autentyczność pochodzenia i integralność treści, zgodnie z wymogami określonymi w art. 106m ustawy o VAT.

Jednakże, ze względu na charakter swojej działalności, a w szczególności na charakter istniejących relacji z dotychczasowymi Kontrahentami, Spółka dopuszcza też możliwość wyrażenia przez nich zgody na wystawianie faktur w formie elektronicznej w inny sposób, tj. w sposób dorozumiany. W takim przypadku, zapłacenie przez kontrahenta Spółki, faktury wysłanej w formie elektronicznej, byłoby poczytywane przez Wnioskodawcę za wyrażenie takiej zgody.

Wnioskodawca podkreśla, że wystawiane faktury elektroniczne będą spełniać wymóg czytelności oraz zawierać będą w swojej treści wszystkie informacje wymagane przez obowiązujące przepisy, w szczególności dane wskazane w art. 106e ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca zamierza stworzyć instrukcję wewnętrzną (dalej: „Instrukcja”), która m.in. regulowałaby zasady postępowania pracowników Spółki w odniesieniu do faktur wystawianych i przesyłanych w formie elektronicznej.

Celem Instrukcji byłoby uregulowanie trybu obiegu, udostępniania oraz archiwizacji faktur VAT dokumentujących sprzedaż Wnioskodawcy w formie elektronicznej.

W szczególności Instrukcja obejmowałaby następujące obszary:

Proces związany z uzyskaniem przez Spółkę akceptacji, pisemnej lub dorozumianej, na przesyłanie faktur do kontrahentów Spółki drogą elektroniczną;
Sposób postępowania w odniesieniu do faktur przesyłanych przez Spółkę drogą elektroniczną do swoich kontrahentów;
Procedurę potwierdzania odbioru elektronicznych faktur korygujących przez kontrahenta;
Archiwizowanie faktur otrzymywanych drogą elektroniczną;
asady udostępniania faktur otrzymanych drogą elektroniczną organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej;

Spółka planuje zaimplementowanie do Porozumienia, procedury potwierdzania odbioru elektronicznych faktur korygujących. W celu możliwie optymalnego skonfigurowania tego procesu, polegałby on na wysłaniu na uzgodniony uprzednio adres poczty elektronicznej kontrahenta Spółki, zestawienia wystawionych w danym miesiącu i przesłanych faktur korygujących (dalej: „Zestawienie”). Zestawienie byłoby wysyłane po zakończeniu danego miesiąca i stanowiłoby treść e-maila lub jego załącznik. Zestawienie byłoby podpisywane przez kontrahenta i odsyłane, jako skan w mailu, pocztą lub faxem.

Spółka wysyłając do Kontrahenta wiadomość e-mail z załączonym Zestawieniem, zachowuje ją w tzw. „Skrzynce wiadomości wysłanych”.

Potwierdzenie takie zawiera w szczególności informacje odnośnie adresu e-mail Klienta, na który została wysłana dana wiadomość e-mail oraz datę dostarczenia wiadomości e-mail do serwera poczty elektronicznej Klienta.

Zgodnie z planowanym kształtem Porozumienia, za potwierdzenie odbioru faktur korygujących strony uznawałyby:

Podpisane i odesłane przez kontrahenta Zestawienia wysłanego przez Wnioskodawcę. Wysyłka mogłaby nastąpić na kilka sposobów - jako załącznik do e-maila w formie skanu, pocztą lub faxem („dalej: Metoda 1”);
Odpowiedź e-mailową kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzającą otrzymanie faktur korygujących („dalej: Metoda 2”);
Otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość e-mail zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, informującego o odebraniu tej wiadomości przez kontrahenta Wnioskodawcy („dalej: Metoda 3”).

Warto nadmienić, że ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Potwierdzenie faktu otrzymania przez nabywcę towarów i usług faktury korygującej, może być zatem dokonane w dowolnej formie, np. poprzez zwrotne potwierdzenie odbioru wysłanej pocztą - w formie listu poleconego - przesyłki zawierającej fakturę korygującą. Wynika to z faktu, iż żaden przepis nie określa specjalnej formy, w jakiej potwierdzenie odbioru faktury korygującej byłoby wymagane.

Zapewniona zostanie również czytelność faktur w formie elektronicznej, bowiem faktury, na co wskazywał już Wnioskodawca, będą zapisywane w formacie PDF, dzięki któremu dokumenty będą czytelne dla ich odbiorców.

W praktyce proces archiwizacji, wynikający z odpowiedniego skonfigurowania programu SAP, polega na wysłaniu do Kontrahentów faktur korygujących z jednoczesnym umieszczeniem adresu dokument.pl@....com w rubryce ,,DW”, co powoduje niezależne wysłanie treści e-maila, wraz z załącznikiem, zarówno na adres Kontrahenta, jak również na adres dokument.pl@....com. Taki sposób adresowania e-maili wykorzystujący co najmniej dwa adresy odbiorców - Kontrahenta oraz dedykowanego adresu Spółki przeznaczonego wyłącznie do archiwizacji wysyłanych faktur korygujących, umożliwiał będzie ich archiwizację na dedykowanym do tego celu obszarze serwera w sposób zapewniający odtworzenie pełnej treści wysłanej do Kontrahenta, jak również datę jej wysyłki.

Faktury będą przechowywane na serwerze co najmniej do momentu upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Jednocześnie, jak już wspomniano, faktury będą cały czas przechowywane w plikach PDF, które generują obraz czytelny praktycznie dla każdego systemu komputerowego (w oparciu o ogólnie dostępne oprogramowanie).

Tym samym, planowany sposób archiwizowania oraz przechowywania faktur dostarczanych drogą elektroniczną spełnia wymogi, zawarte w ustawie o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawione przez Spółkę planowane trzy Metody otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez Kontrahentów:

Podpisane i odesłane przez kontrahenta Zestawienia wysłanego przez Wnioskodawcę. Wysyłka mogłaby nastąpić na kilka sposobów - jako załącznik do e-maila w formie skanu, pocztą lub faxem („dalej: Metoda 1”);
Odpowiedź e-mailową kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzającą otrzymanie faktur korygujących („dalej: Metoda 2”);
Otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość e-mail zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, informującego o odebraniu tej wiadomości przez kontrahenta Wnioskodawcy („dalej: Metoda 3”)

będą uprawniały Spółkę do obniżenia podatku należnego, zgodnie z art. 29a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie trzy metody:

Podpisane i odesłane przez kontrahenta Zestawienia wysłanego przez Wnioskodawcę. Wysyłka mogłaby nastąpić na kilka sposobów - jako załącznik do e-maila w formie skanu, pocztą lub faxem,
Odpowiedź e-mailową kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzającą otrzymanie faktur korygujących,
Otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość e-mail zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, informującego o odebraniu tej wiadomości przez kontrahenta Wnioskodawcy,

będą stanowić potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez tego Kontrahenta i będą uprawniały Spółkę do obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 29a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej „ustawa o VAT”), w przypadkach obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Wskazany w tym przepisie warunek obniżenia podstawy opodatkowania polega na posiadaniu „potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi”.

W rozważanej sytuacji nie powinno ulegać wątpliwości, iż Spółka dysponować będzie potwierdzeniem otrzymania faktury korygującej przez Kontrahenta. Należy podkreślić, że w analizowanym przypadku komunikacja pomiędzy Spółką a Kontrahentami, z którymi podpisane zostało stosowne Porozumienie, w zakresie wymiany dokumentów sprzedażowych odbywa się drogą elektroniczną. Stąd tradycyjne formy potwierdzania odbioru przesyłek (np. zwrotne potwierdzenie odbioru) nie powinny być stosowane wprost do zaprezentowanego zdarzenia przyszłego.

Techniczne aspekty elektronicznego potwierdzenia dostarczenia e-maila z Zestawieniem.

Spółka wysyła wiadomość e-mail wraz z załączonym Zestawieniem na ustalony w Porozumieniu adres skrzynki poczty e-mail Kontrahenta. Następnie system informatyczny Spółki oczekuje informacji zwrotnej z serwera poczty e-mail Kontrahenta np. o wystąpieniu ewentualnych przeszkód w dostarczeniu wiadomości. W praktyce, system informatyczny generuje trzy podstawowe komunikaty dla wysyłanych wiadomości, tj.:

„wysłano” dla wiadomości wysłanych, lecz jeszcze niedostarczonych do serwera e-mail Kontrahenta,
„dostarczono”, dla wiadomości wysłanych i prawidłowo dostarczonych do serwera e-mail Kontrahenta oraz
„nie dostarczono” dla wiadomości, które zostały odrzucone przez serwer e-mail Kontrahenta.

W tym świetle nie powinno budzić wątpliwości, że wysłana przez Spółkę wiadomość e-mail wraz z załączonym Zestawieniem, która została prawidłowo doręczona do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta czyni zadość wymaganiom potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Od tego, bowiem momentu Kontrahent może w dowolnym momencie pobrać, otworzyć, wydrukować czy nawet usunąć otrzymaną fakturę korygującą.

Należy podkreślić, że przepis art. 29a ust. 13 mówi jedynie o potwierdzeniu otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. W efekcie, zaskakujący jest dodatkowy warunek stawiany przez niektóre organy podatkowe, w myśl, którego, aby móc dokonać obniżenia kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej, Spółka, oprócz wspomnianego potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez klienta musi posiadać dodatkowo potwierdzenie, że klient się z nią zapoznał (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lipca 2013 r., sygn. ILPP1/443-359/13-2/AI). Wymóg taki nie wynika bowiem z żadnych przepisów ustawy o VAT ani aktów wykonawczych do tejże ustawy.

Elektroniczne potwierdzenie a zwrotne potwierdzenie dostarczenia wysyłane pocztą.

W przywołanej interpretacji, jednym ze wskazanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sposobów udokumentowania faktu doręczenia faktury korygującej do kontrahenta, które dałoby Wnioskodawcy tegoż wniosku prawo do obniżenia obrotu, zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, jest zwrotne potwierdzenie odbioru wysłanej pocztą - w formie listu poleconego - przesyłki zawierającej fakturę korygującą. W tym przypadku organ podatkowy nie stawia jednak dodatkowego wymogu w postaci konieczności udokumentowania faktu zapoznania się nabywcy z otrzymaną korektą faktury, chociaż można wyobrazić sobie sytuację, w której zaraz po otrzymaniu przesyłki kontrahent gubi lub niszczy ją nie zapoznając się z jej treścią. Zwrotne potwierdzenie odbioru faktury korygującej przesyłane jest bowiem pocztą niezależnie od tego czy adresat otworzył kopertę z przesyłką czy też nie.

Z podobną sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sytuacji. W dobie wymiany korespondencji elektronicznej sam fakt dostarczenia wiadomości do serwera poczty elektronicznej klienta należy utożsamiać z odbiorem tej wiadomości przez klienta, gdyż od tego momentu może on zrobić z tą wiadomością, co uważa za słuszne - np. otworzyć, wydrukować, przesłać dalej czy skasować ją bez czytania.

Spółka podkreśla, że posiadane przez nią potwierdzenie doręczenia wiadomości do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta w praktyce pełni analogiczną funkcję jak tradycyjne zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki listowej - potwierdza, że przesyłka została prawidłowo doręczona do nabywcy.

Reasumując powyższe rozważania, zdaniem Spółki, posiadanie przez nią komunikatu z systemu informatycznego stwierdzającego, że dana wiadomość e-mail wraz z Zestawieniem została dostarczona do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta jest właściwym potwierdzeniem otrzymania Zestawienia przez nabywcę, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.

Interpretacja przepisów krajowych zgodna z celem przepisów unijnych.

W tym miejscu Spółka uznaje za zasadne przytoczenie argumentacji, która znalazła się, w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej „NSA”) z dnia 2 listopada 2012 r. (sygn. I FSK 1754/11) i była podstawą rozstrzygnięcia dokonanego przez sędziów NSA.

W preambule do dyrektywy 2010/45/UE (dalej „Preambuła” - przypis Wnioskodawcy) stwierdzono, że „ponieważ fakturowanie elektroniczne może pomóc przedsiębiorcom obniżyć koszty i zwiększyć konkurencyjność, należy zmienić aktualne wymogi VAT dotyczące fakturowania elektronicznego, po to by zlikwidować istniejące obciążenia i przeszkody. Faktury papierowe i elektroniczne powinny być traktowane równo, a obciążenie administracyjne związane z fakturowaniem papierowym nie powinno się zwiększyć”.

Spółka stoi również na stanowisku, że ewentualne nieuznanie elektronicznego potwierdzenia dostarczenia e-maila do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta, będącego w obrocie elektronicznym odpowiednikiem zwrotnego potwierdzenia odbioru wysyłanego pocztą, stanowiłoby nieuzasadnioną przeszkodę, a także nałożenia dodatkowego obciążenia administracyjnego.

W przytaczanej Preambule znajduje się również poniższy fragment: „autentyczność i integralność faktur elektronicznych można również zapewnić za pomocą wykorzystania niektórych istniejących technologii, takich jak elektroniczna wymiana danych (EDI) i zaawansowane podpisy elektroniczne. Ponieważ jednak istnieją również inne technologie, nie należy wymagać od podatników stosowania żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego.”

Poniższy fragment, zdaniem Spółki, również stanowi argument na niezasadność stanowiska w efekcie, którego do uznania obrotu fakturami elektronicznymi za prawidłowy wymaga się stosowania „instytucji” właściwej dla papierowego obrotu fakturami, w sytuacji gdy istnieje jej odpowiednik w elektronicznym obiegu faktur (czy też szerzej - elektronicznym obiegu dokumentów). Należy również podkreślić, że obie „instytucje” (elektroniczne potwierdzenie dostarczenia e-maila oraz zwrotne potwierdzenie odbioru wysyłane pocztą) pełnią analogiczną funkcję.

Spółka świadomie skupia się w uzasadnieniu swojego stanowiska na regulacjach dyrektywowych dotyczących elektronicznego fakturowania. Wynika to z roli, jaką może pełnić dyrektywa w procesie dokonywania wykładni polskich przepisów podatkowych, którą to rolę w syntetyczny sposób przedstawił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 maja 2005 r.:

„Rolą dyrektywy jest m.in. wskazywanie właściwej interpretacji przepisów krajowych (pośrednie stosowanie dyrektywy). Jeżeli w procesie wykładni przepisu krajowego pojawią się wątpliwości (tzn. istnieją alternatywne, dopuszczalne z punktu widzenia zasad wykładni tekstów prawnych interpretacje danego przepisu krajowego), należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celem dyrektywy (wykładnia pro wspólnotowa).”

Mając powyższe na uwadze, należy podkreślić, iż zgodnie z Preambułą Preambuł „(...) faktury papierowe i elektroniczne powinny być traktowane równo, a obciążenie administracyjne związane z fakturowaniem papierowym nie powinno się zwiększyć”.

Powyższe oznacza, że jeżeli istnieje możliwość udowodnienia dostarczenia papierowej faktury korygującej jej adresatowi w formie zwrotnego potwierdzenia odbioru (tzw. żółtej kartki), bezzasadna jest odmowa możliwości potwierdzenia dostarczenia faktury korygującej w formie pliku PDF za elektronicznym potwierdzeniem dostarczenia wiadomości do serwera poczty klienta.

Możliwość posłużenia się zwrotnym potwierdzeniem odbioru w celu udokumentowania faktu dostarczenia faktury korygującej potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 21 marca 2012 r. I SA/Po 580/11, w którym sąd stwierdził m.in., że „(...) potwierdzenie otrzymania korekty faktury przez nabywcę może nastąpić, co do zasady, w każdej, niebudzącej wątpliwości faktycznych, formie”. Jednocześnie precyzując formy, jakie można zastosować w praktyce sąd stwierdził, że „Czyni zadość warunkowi legitymowania się potwierdzeniem odbioru korekty faktury przez nabywcę - potwierdzenie przez adresata (nabywcę) przyjęcia przesyłki poleconej (za zwrotnym poświadczeniem odbioru) (...).”

Podobne stwierdzenia znalazły się również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 marca 2010 r. I SA/Po 1125/09, w którym sąd podniósł, że „(...) dopuszczalna jest bowiem każda forma tego potwierdzenia, a więc w przypadku wysłania faktury korygującej listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, uzyskania potwierdzenia przyjęcia przesyłki przez adresata można uznać za dowód przyjęcia faktury korygującej”.

Powyższe, w świetle przywołanych zapisów Dyrektywy 2010/45/UE, oznacza, że skoro w przypadku faktur dostarczanych za pośrednictwem tradycyjnej poczty akceptowalną formą udokumentowania dostarczenia przesyłki jest zwrotne potwierdzenie odbioru, nie można uznać za prawidłową interpretacji przepisu odmawiającej uznania mocy dowodowej (w zakresie potwierdzenia dostarczenia przesyłki) komunikatowi potwierdzającemu dostarczenie wiadomości elektronicznej do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta.

Zdaniem Spółki, z uwagi na brak ustawowej definicji „potwierdzenia odbioru” faktury korygującej, należy odnieść się do potocznego (językowego) brzmienia art. 29a ust. 13 ustawy o VAT zgodnie, z którym „otrzymać/otrzymywać” znaczy tyle, co „stać się odbiorcą czegoś, dostać coś w darze lub w zamian za coś” (por. Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1998). „Otrzymanie” nie zakłada, więc jako zasady aktywnego uczestnictwa otrzymującego w tym procesie .

W konsekwencji, w rozpatrywanym przypadku momentem otrzymania elektronicznej faktury korygującej przez Kontrahenta jest moment, w którym faktura ta staje się w jakikolwiek sposób dla niego dostępna, w rezultacie, czego uzyskuje on możliwość zapoznania się z jej treścią. Zatem uzyskanie przez Wnioskodawcę wiedzy na temat tej okoliczności (w jakiejkolwiek formie), uznać należy, w świetle powyższych uwag, za posiadanie przezeń potwierdzenia, o którym mowa w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, gdy wskutek okoliczności wyjątkowych (zasadniczo niezależnych od Wnioskodawcy), Spółka nie otrzyma:

Podpisanego i odesłanego przez Kontrahenta Zestawienia;
Odpowiedzi e-mailowej od Kontrahenta potwierdzającej otrzymanie faktur korygujących,

samo potwierdzenie umieszczenia wiadomości e-mail, zawierającej Zestawienie, na serwerze Kontrahenta, będzie uznane za potwierdzenie otrzymania przez niego korekty faktury w rozumieniu art. 29a ust. 13 ustawy o VAT ze wszystkimi konsekwencjami prawno-podatkowymi tego faktu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych dotychczas indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. W ramach przykładu Spółka wskazuje interpretację wydaną 25 lutego 2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-1953/10-2/SJ, oraz interpretację wydaną 24 sierpnia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-406/10-2/MM.

Stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Spółka również powołała się na wnioski płynące z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał”) w sprawie C-588/10 Kraft Foods, w którym to Trybunał postanowił, że „(...) w przypadku, gdy sprzedawca nie otrzyma potwierdzenia odbioru faktury korygującej, ale dysponuje dokumentami lub informacjami, z których można wywieść, że kontrahent - nabywca zapoznał się z treścią faktury korygującej, spełniony zostanie wymóg określony w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT (i będzie on uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej za dany okres, w którym uzyska stosowne dokumenty lub informacje)”. Spółka podkreśla, że regulacja zawarta w art. 29a ust. 15 jest wynikiem przytoczonego wyroku Trybunału.

W przedmiotowym wyroku Trybunał wskazał, że w określonych okolicznościach podatnik ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w sytuacji wystawienia faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania (korekta „in minus”) bez konieczności posiadania potwierdzenia, że taka faktura korygująca została faktycznie dostarczona do nabywcy. Warto przy tym zaznaczyć, że w stanie faktycznym sprawy Kraft Foods faktury korygujące były wystawiane na rzecz podatników, którym przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, a nie podmiotom niebędącymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

W uzasadnieniu wyroku (pkt 22 wyroku) TSUE wskazał na przepis art. 273 Dyrektywy VAT zgodnie, z którym państwa członkowskie UE mogą nałożyć na podatników inne obowiązki niż wynikające z przepisów Dyrektywy VAT, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskim przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic; taka możliwość nie może jednak zostać wykorzystana do nałożenia dodatkowych obowiązków związanych z fakturowaniem poza obowiązkami, które zostały określone w rozdziale 3 Dyrektywy VAT.

TSUE podzielił zdanie rządu polskiego, że wymóg posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przy dokonywaniu korekty podstawy opodatkowania, o którym mowa w obowiązującym w tamtym czasie art. 29 ust. 4a ustawy o VAT ma za zadanie zapewnić prawidłowy pobór podatków i zapobiegać dokonywaniu oszustw podatkowych (pkt 24 wyroku). Z tego też względu, jak stwierdził TSUE, wymóg ten mieści się w pojęciu obowiązków zawartym w art. 90 ust. 1, jak i art. 273 Dyrektywy VAT (pkt 25 wyroku).

TSUE zaznaczył jednak, że przepisy mające zapobiegać oszustwom podatkowym (w tym art. 29 ust. 4a ustawy o VAT) są odstępstwem od nadrzędnej zasady neutralności i proporcjonalności opodatkowania podatkiem VAT przejawiającej się m.in. tym, że podatek VAT jest należny od ceny rzeczywiście zapłaconej przez nabywcę towarów i usług (proporcjonalny do faktycznej ceny towarów i usług), a w rezultacie podatnik nie powinien ponosić ekonomicznego ciężaru tego podatku (pkt 26 i 27). Zasadniczo, bowiem, organy podatkowe nie mogą pobierać z tytułu podatku VAT kwoty wyższej od otrzymanej przez podatnika. W przeciwnym przypadku dochodzi do naruszenia zasady neutralności i proporcjonalności VAT, gdyż to podatnik a nie finalny konsument ponosi ciężar opodatkowania VAT. Odmowa możliwości obniżenia po stronie podatnika (dostawcy) podstawy opodatkowania podatkiem VAT prowadziłaby do sytuacji, w której podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku VAT w części proporcjonalnej do kwot wskazanych w fakturze (fakturach) korygujących. Tym samym naruszony zostałby art. 90 ust. 1 Dyrektywy VAT, zgodnie, z którym w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosowanie obniżana na warunkach określanych przez państwa członkowskie.

Z tego też względu, TSUE podkreślił (powołując przy tym wcześniejsze orzeczenia), że „(...) przepisy, których przedmiotem jest zapobieganie oszustwom podatkowym i unikaniu opodatkowania, zasadniczo mogą ustanawiać odstępstwa od poszanowania podstawy opodatkowania podatkiem VAT jedynie w granicach tego, co bezwzględnie jest konieczne dla osiągnięcia tego szczególnego celu. Powinny one bowiem w możliwie najmniejszym stopniu naruszać cele i zasady dyrektywy VAT i w związku z tym nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, która stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy Unii w tej dziedzinie (...)”.

W konsekwencji, w przedmiotowym orzeczeniu TSUE uznał, że „(...) zasady neutralności podatku VAT i proporcjonalności wymagają, by dane państwo członkowskie umożliwiło podatnikowi wykazanie przed organami podatkowymi przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i (...) że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury” (pkt 40 wyroku).

W tym celu, zdaniem TSUE, podatnik może wykazywać, że wymóg posiadania potwierdzenia faktury korygującej nie jest w danej sprawie konieczny ze względu na inną, istniejącą dokumentację np. kopie korekty faktury i pisma z przypomnieniem skierowane do nabywcy towarów lub usług celem wysłania potwierdzenia odbioru oraz dowody zapłaty lub przedłożenie dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług (pkt 41 wyroku).

Reasumując, z uzasadnienia orzeczenia w sprawę C-558/10 wypływają dwa podstawowe stwierdzenia TSUE, które - zgodnie z zasadą pierwszeństwa i nadrzędności prawa UE - powinny być brane pod uwagę przy interpretacji, obowiązującego do 31.12.2013 r. art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Są to:

wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy VAT, gdy przyczynia się on do ograniczenia ryzyka oszustwa podatkowego czy uniknięcia opodatkowania;

jeżeli uzyskanie przez podatnika tego potwierdzenia otrzymania faktury korygującej jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed krajowymi organami podatkowymi przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Wnioskodawca raz jeszcze podkreślił, że powyższe stwierdzenia zostały w pełni zaakceptowane przez polskiego ustawodawcę, o czym świadczyć może obecny kształt art. 29a ust. 15 ustawy o VAT.

Zakładając hipotetycznie, że elektroniczne komunikaty z systemu informatycznego potwierdzające, że dana wiadomość wraz z załączonym Zestawieniem została dostarczona do serwera e-mail Kontrahenta nie mogą stanowić potwierdzenia otrzymania takiej faktury przez odbiorcę, (z czym jak zaznaczono powyżej Spółka się nie zgadza), w świetle przywołanego orzeczenia TSUE oraz regulacji zawartej w art. 29a ust. 15, Spółka i tak powinna mieć prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w miesiącu, w którym wiadomość e-mail wraz z załączoną fakturą korygującą została dostarczona do serwera e-mail Klienta.

Z przytoczonego orzeczenia TSUE należy wyciągnąć wniosek zgodnie, z którym, w przypadku, gdy uzyskanie przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT przysługuje Spółce przy użyciu innych środków potwierdzających, że Spółka dochowała należytej staranności celem upewnienia się, że Kontrahent jest w posiadaniu korekty faktury oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w korekcie faktury.

Zdaniem Spółki, mając na względzie powyższe, nawet uznając, że elektroniczne komunikaty z systemu informatycznego, potwierdzające, że dana wiadomość wraz z załączonym Zestawieniem zostały dostarczone do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta nie może stanowić potwierdzenia otrzymania takiej faktury przez odbiorcę, o którym mowa w art. 29a ust. 13 w świetle art. 29a ust. 15 oraz przywołanego orzeczenia Trybunału, Spółka ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w miesiącu, w którym wiadomość e-mail wraz z załączonym Zestawieniem została dostarczona do serwera e-mail Kontrahenta, gdyż Spółka dochowuje należytej staranności przy doręczaniu faktur korygujących do Kontrahentów i posiada dodatkowe dowody świadczące o faktycznym przebiegu transakcji i faktycznej wysokości podstawy opodatkowania (ich źródłem jest chociażby Instrukcja oraz Porozumienie).

Powyższe, zdaniem Spółki, jest wystarczającą przesłanką do tego, aby mogła dokonać obniżenia podstawy opodatkowania w miesiącu, w którym wiadomość e-mail wraz z załączoną fakturą korygującą została dostarczona do serwera poczty elektronicznej Kontrahenta.

Regulacje Kodeksu Cywilnego dotyczące dostarczenia oświadczenia drogą elektroniczną.

Wnioskodawca, zdając sobie sprawę z zasady autonomii prawa podatkowego, zwrócił również uwagę na treść art. 61 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 64 poz. 93 ze zm., dalej: „kc”), zgodnie z którym oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią. Z przepisu tego wynika, że już sama możliwość zapoznania się z oświadczeniem woli składającego jest w świetle zasad prawa cywilnego uznawana za jego złożenie innej osobie. Bez znaczenia pozostaje natomiast, czy ta osoba rzeczywiście odczytała (choć w świetle przyjętych przez strony zasad porozumiewania się, powinna była to zrobić) adresowaną do niej wiadomość. W doktrynie wskazuje się przy tym, że „nie ma natomiast znaczenia rzeczywiste zapoznanie się z oświadczeniem. Oświadczenie jest więc złożone w chwili, w której adresat powinien był sprawdzić swoją skrzynkę odbiorczą e-mail, włączyć telefon komórkowy (przez co otrzymałby SMS z treścią oświadczenia) itp., niezależnie od tego, czy to uczynił” (E. Gniewek (red.) - „Kodeks cywilny. Komentarz”, wyd. C.H. Beck, wyd. 2013 r., komentarz do art. 61 kc).

Strony zawierając Porozumienie podjęły decyzję o wzajemnym komunikowaniu się za pomocą środków porozumiewania się na odległość, biorąc na siebie wszelkie ryzyka z tym związane. „Podstawowym zagadnieniem jest pytanie o to, kiedy można skutecznie złożyć oświadczenie woli w postaci elektronicznej. Jeżeli przepis ustawy nie wskazuje, jako sposobu komunikowania określonych oświadczeń woli komunikacji elektronicznej, należy ustalić, czy adresat oświadczenia wyraził zgodę na posłużenie się tą formą. W wypadku, bowiem, gdy adresat nie zapoznał się rzeczywiście z oświadczeniem, jego poprzednia zgoda na użycie tego środka przekazu jest wstępnym warunkiem oceny, że oświadczenie zostało złożone, gdyż umożliwiono mu zapoznanie się z nim (...)” (F. Gniewek (red.) - „Kodeks cywilny. Komentarz”, wyd. CH. Beck, wyd. 2013 r., komentarz do art. 61 kc).

Zakres pojęciowy terminu „przepisy prawa podatkowego” z art. 14a Ordynacji Podatkowej.

Spółka uznała za stosowne przytoczenie wyroku NSA z 22.01.2013 r. I FSK 357/12. Wspomniany wyrok zapadł w stanie faktycznym, w którym Skarżąca, przedstawiła przyjęty model fakturowania i zadała 11 pytań m.in. dotyczących zapewnienia autentyczności pochodzenia faktury i integralności treści faktury. We wniosku przedstawiła również swoje stanowisko odnosząc się do treści rozporządzenia, przepisów ustawy o VAT oraz treści zawartych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, odmówił wszczęcia postępowania z wniosku skarżącej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ powołał art. 165a w zw. z art. 14b § 1 i art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), (dalej „OP”)

W uzasadnieniu organ podniósł, że nie jest uprawnionym do dokonywania oceny wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści przesyłanych faktur. Możliwość dokonania takiej oceny wymaga wiedzy specjalistycznej. Zatem, jak stwierdził organ, tej oceny będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej. Organ dodał, że przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV OP, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie, którego mógłby pozyskać wiedzę specjalistyczną.

W przytoczonym wyroku NSA uznał, że w świetle przepisów normujących wydawanie interpretacji indywidualnych, możliwa jest ocena stanowiska skarżącej dotyczącego zgodności z przepisami prawa podatkowego zaproponowanych rozwiązań. Za niedopuszczalne sędziowie NSA uznali natomiast „odesłanie” wnioskodawcy do wyniku ewentualnego postępowania podatkowego, które to działanie niweczy sens postępowania interpretacyjnego. NSA uznał, że skoro organ uważa, że daną sprawę można zbadać w postępowaniu podatkowym, to nie może twierdzić, iż jest to niemożliwe w postępowaniu interpretacyjnym. Organ ma bowiem możliwość wezwania wnioskodawcy o dodatkowe wyjaśnienia i informacje, w tym szczegółowe informacje dotyczące rozwiązań technicznych, które strona zamierza wykorzystać w celu zapewnienia autentyczności pochodzenia faktury oraz integralności treści.

Sędziowie NSA przestrzegli również przed traceniem z pola widzenia faktu, że instytucja interpretacji indywidualnych stanowi element ochrony praw jednostki przy wywiązywaniu się z obowiązków podatkowych. Celem wprowadzenia interpretacji indywidualnych była ochrona podatników przed konsekwencjami nieprawidłowego samoobliczenia zobowiązań podatkowych.

W świetle powyższych rozważań, argument organu o konieczności skorzystania z wiedzy specjalistycznej, okazał się niewystarczający dla NSA. W efekcie należało go uznać za bezzasadny.

Zmiany regulacji krajowych.

Spółka ma świadomość zmian w zakresie przepisów dotyczących m.in. fakturowania elektronicznego, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Podstawą przytoczonych zmian jest ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 stycznia 2013 r.). Akt ten wdraża Dyrektywę Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania.

Wnioskodawca przytoczył kilka fragmentów z uzasadnienia do projektu wspomnianej ustawy. W opinii Spółki potwierdzają one w całej rozciągłości tezy prezentowane w niniejszym wniosku.

Zgodnie z tekstem uzasadnienia, do najważniejszych zmian, oczekiwanych i korzystnych dla przedsiębiorców, odnośnie do fakturowania, polegających na dalszym uproszczeniu, modernizacji i harmonizacji przepisów, należą przeniesienie regulacji dotyczących fakturowania dotychczas zawartych w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy.

Powyższe oznacza, że omawiane zmiany, w odniesieniu do fakturowania elektronicznego, mają w głównej mierze charakter porządkujący oraz uściślający.

Wnioskodawca podkreślił, że jedną ze wskazanych przyczyn zmian jest potrzeba dalszej liberalizacji sposobu wyrażenia zgody na stosowanie faktur elektronicznych; kwestię tę pozostawiono całkowicie w gestii stron transakcji.

Ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw przewiduje dodanie do art. 2 ustawy o VAT, pkt 32, w którym zawarta będzie definicja faktury elektronicznej.

Projektowana definicja „faktury elektronicznej” stanowi odzwierciedlenie definicji „faktury elektronicznej” przyjętej w art. 217 dyrektywy 2006/112/WE w brzmieniu zmienionym dyrektywą 2010/45/UE. Z uwagi na wielokrotne posługiwanie się tym określeniem w ustawie również należało to pojęcie umieścić w słowniczku ustawy.

Fragment uzasadnienia:

Faktura elektroniczna, dokładnie tak samo jak faktura w formie papierowej, musi zawierać elementy wymagane przepisami projektowanej ustawy. Dodatkowo, aby faktura została uznana za fakturę elektroniczną, musi zostać wystawiona oraz także otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym. Wyboru formatu dokonują podatnicy. Obejmowałby on faktury w formie ustrukturyzowanych komunikatów (jak np. XML) lub inne rodzaje formatu elektronicznego (jak np. wiadomości e-mail z załącznikiem w PDF lub faks otrzymany w formacie elektronicznym, a nie papierowym).

Faktura powinna zostać uznana, w świetle zaproponowanej definicji, za otrzymaną, gdy dotrze do odbiorcy - np. w momencie jej pobrania z portalu internetowego lub w momencie wpływu wiadomości e-mail zawierającej fakturę elektroniczną na serwer pocztowy odbiorcy.

Wnioskodawca ma świadomość, że powołane przez niego interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych zapadały na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2013 r. Niemniej jednak, zważywszy na redakcyjny charakter zmian w omawianym zakresie należy uznać, że pozostają one nadal wiążące dla podatników.

W opinii Spółki, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jak również w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2014 r. wszystkie trzy metody stosowane przez Spółkę na podstawie Porozumienia zawartego z każdym Kontrahentem z osobna, stanowić będą potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez tego Kontrahenta.

Tym samym planowane schematy otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez Kontrahentów będą uprawniały Spółkę do obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 29a ustawy o VAT (po 31 grudnia 2014 r.).

Podsumowanie

Zważywszy na powyższe Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie trzy metody stosowane przez Spółkę na podstawie Porozumienia zawartego z każdym Kontrahentem z osobna, stanowić będą potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez tego Kontrahenta.

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym niezależnie od tego, który ze sposobu potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta dotrze do Spółki, czy będzie to:

Podpisane i odesłane przez Kontrahenta Zestawienie wysłane pierwotnie przez Wnioskodawcę;
Odpowiedź e-mailowa Kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzająca otrzymanie faktur korygujących;
Otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, informującego o odebraniu tej wiadomości przez kontrahenta Wnioskodawcy (elektronicznego potwierdzenia dostarczenia e-maila na serwer Kontrahenta),

Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania stosownego obniżenia podstawy opodatkowania w wysokości wyrażonej w wysłanej uprzednio oraz dostarczonej fakturze korygującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, uznanie elektronicznego potwierdzenia dostarczenia e-maila na serwer Kontrahenta za spełniający przesłankę art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, powoduje – zgodnie z rozumowaniem prawniczym a maiori ad minus - że tym bardziej za spełniające tę przesłankę należałoby uznać podpisane i odesłane przez Kontrahenta Zestawienie oraz Odpowiedź e-mailową Kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzająca otrzymanie faktur korygujących, gdyż nie tylko potwierdzają one fakt dostarczenia wiadomości do Kontrahenta, ale również wskazują, co do zasady, na chociażby pobieżne zapoznanie się z treścią Zestawienia.

Spółka również zwraca uwagę na art. 29a ust. 15 ustawy o VAT oraz wyrok TSUE w sprawie Kraft Foods w oparciu, o który nawet uznając, że elektroniczne komunikaty z systemu informatycznego Spółki, potwierdzające, że dana wiadomość wraz z załączoną fakturą korygującą została dostarczona do serwera poczty elektronicznej Klienta nie mogą stanowić potwierdzenia otrzymania takiej faktury przez odbiorcę, o którym mowa w art. 29a ust. 13, Spółka będzie miała prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w miesiącu, w którym wiadomość e-mail wraz z załączoną fakturą korygującą została dostarczona do serwera e-mail Kontrahenta, gdyż Spółka dochowuje należytej staranności przy doręczaniu faktur korygujących do Kontrahentów i posiada dodatkowe dowody świadczące o faktycznym przebiegu transakcji i faktycznej wysokości podstawy opodatkowania (ich źródłem jest chociażby Instrukcja oraz Porozumienie).

Spółka przytoczyła fragment wyroku NSA z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1469/11: „(...) sądy administracyjne, jak i organy podatkowe, w tym Minister Finansów, przy interpretacji przepisów prawa powinny uwzględniać postęp techniczny i powszechny udział informatycznych systemów występujący w gospodarce wolnorynkowej w drugiej dekadzie XXI wieku. Nakładanie na podatników obowiązków, które mogą generować dodatkowe koszty i uciążliwości oraz odbiegają od aktualnych osiągnięć cywilizacyjnych powinno być eliminowane z obrotu gospodarczego.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak wynika z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Stosownie do art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Przepis art. 106j ust. 2 ustawy stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego –odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Jak wynika z art. 106j ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że „wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi.” Jednocześnie Trybunał w niniejszym wyroku uznał, że „jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.”

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Zasady te odzwierciedla obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Zaznaczyć należy również, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wymogów dotyczących konkretnej formy takiego potwierdzenia. Organy podatkowe akceptują każdy rodzaj potwierdzenia, który pozwala bez żadnych wątpliwości ustalić, czy i kiedy faktura korygująca dotarła do nabywcy. Czyni zadość warunkowi legitymowania się potwierdzeniem odbioru korekty faktury przez nabywcę np. potwierdzenie przez adresata przyjęcia przesyłki poleconej (za zwrotnym poświadczeniem odbioru), pisemne odrębne potwierdzenie faktu otrzymania faktury korygującej, zwrotnie przesłana kopia podpisanej faktury korygującej, faks potwierdzający odbiór faktury korygującej, potwierdzenie przesłane drogą elektroniczną, potwierdzony odbiór faktury korygującej przesłany drogą elektroniczną, czy też posiadanie dowodów zapłaty lub dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług. Wachlarz potencjalnie akceptowalnych form potwierdzenia otrzymania korekty faktury stwarza pole i możliwość do rozróżnienia konkretnych sytuacji, w których z punktu widzenia zasad prawa wspólnotowego należałoby uznać, iż podatnik zachował prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, bądź tego prawa nie ma.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest członkiem koncernu ... (dalej: „...”) - jednego z największych światowych producentów nici przemysłowych, zamków błyskawicznych oraz dystrybutora taśm rzepowych. Spółka, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wystawia na rzecz swoich kontrahentów (dalej: „Kontrahenci”) faktury za nabywane przez nich towary. Dotychczas Spółka zarówno wystawiała, jak i archiwizowała faktury w formie papierowej. Z uwagi na ilość przeprowadzanych transakcji, a co za tym idzie ilość wystawianych przez Spółkę faktur, Spółka zamierza wdrożyć elektroniczny obieg faktur, zgodnie z obowiązującymi obecnie regulacjami dotyczącymi przesyłania faktur w formie elektronicznej, w szczególności art. 106e, 106m i 106n ustawy o VAT. W związku z tym, Spółka zamierza zrezygnować z wymiany faktur w formie papierowej z tymi kontrahentami, którzy zaakceptują wymianę faktur w formie elektronicznej (faktur elektronicznych). Faktury elektroniczne będą wystawiane i przesyłane przez Spółkę po uzyskaniu uprzedniej akceptacji (lub dorozumianej akceptacji) Kontrahenta na wystawianie oraz przesyłanie faktur w takiej formie (od dnia następującego po dniu akceptacji).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć pisemne porozumienia w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej. Porozumienie określałoby warunki oraz zasady współpracy Spółki i jej kontrahenta w zakresie przesyłania faktur w formie elektronicznej (dalej: „Porozumienie”). Z każdym z Kontrahentów zawierane byłoby osobne Porozumienie. Dokument zawierałby postanowienie, na podstawie, którego przesyłanie faktur odbywać się będzie w formie elektronicznej. Faktury przesyłane będą w takim formacie, w jakim były wygenerowane przez system SAP, czyli format PDF. Spółka planuje zaimplementowanie do Porozumienia, procedury potwierdzania odbioru elektronicznych faktur korygujących. W celu możliwie optymalnego skonfigurowania tego procesu, polegałby on na wysłaniu na uzgodniony uprzednio adres poczty elektronicznej kontrahenta Spółki, zestawienia wystawionych w danym miesiącu i przesłanych faktur korygujących (dalej: „Zestawienie”). Zestawienie byłoby wysyłane po zakończeniu danego miesiąca i stanowiłoby treść e-maila lub jego załącznik. Zestawienie byłoby podpisywane przez kontrahenta i odsyłane, jako skan w mailu, pocztą lub faxem. Spółka wysyłając do Kontrahenta wiadomość e-mail z załączonym Zestawieniem, zachowuje ją w tzw. „Skrzynce wiadomości wysłanych”. Potwierdzenie takie zawiera w szczególności informacje odnośnie adresu e-mail Klienta, na który została wysłana dana wiadomości e-mail oraz datę dostarczenia wiadomości e-mail do serwera poczty elektronicznej Klienta.

Zgodnie z planowanym kształtem Porozumienia, za potwierdzenie odbioru faktur korygujących strony uznawałyby:

Podpisane i odesłane przez Kontrahenta Zestawienie wysłane pierwotnie przez Wnioskodawcę. Wysyłka mogłaby nastąpić na kilka sposobów - jako załącznik do e-maila w formie skanu, pocztą lub faxem („dalej: Metoda 1”)
Odpowiedź e-mailowa Kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzająca otrzymanie faktur korygujących („dalej: Metoda 2”;
Otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, informującego o odebraniu tej wiadomości przez kontrahenta Wnioskodawcy („dalej: Metoda 3”).

Faktury wystawione przez Spółkę archiwizowane będą na serwerach zlokalizowanych w Wiedniu (Austria). Pliki PDF z fakturami przechowywane będą na serwerze w skrzynce pocztowej dokument.pl@....com. Faktury będą w każdym czasie dostępne lokalnie (dokument.pl@....com) lub za pomocą łączy telekomunikacyjnych, za pośrednictwem systemu zapewniającego nielimitowany dostęp do tych dokumentów (SAP, transakcja OAAD). Spółka, w razie potrzeby, będzie w stanie zapewnić organom podatkowym dostęp do tych faktur bez zbędnej zwłoki. W praktyce proces archiwizacji, wynikający z odpowiedniego skonfigurowania programu SAP, polega na wysłaniu do Kontrahentów faktur korygujących z jednoczesnym umieszczeniem adresu dokument.pl@....com w rubryce ,,DW”, co powoduje niezależne wysłanie treści e-maila, wraz z załącznikiem, zarówno na adres Kontrahenta, jak również na adres dokument.pl@....com. Taki sposób adresowania e-maili wykorzystujący co najmniej dwa adresy odbiorców - Kontrahenta oraz dedykowanego adresu Spółki przeznaczonego wyłącznie do archiwizacji wysyłanych faktur korygujących, umożliwiał będzie ich archiwizację na dedykowanym do tego celu obszarze serwera w sposób zapewniający odtworzenie pełnej treści wysłanej do Kontrahenta, jak również datę jej wysyłki. Faktury będą przechowywane na serwerze co najmniej do momentu upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż – jak wyżej wskazano - warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 29a ust. 15 ustawy. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, zaś nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym otrzyma potwierdzenie odbioru faktury przez nabywcę. Ponadto z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie narzucają formy w jakiej potwierdzenie odbioru faktur korygujących ma być dokonane, strony mają swobodę wyboru metody tego potwierdzenia.

Wobec powyższego przedstawione przez Wnioskodawcę planowane metody otrzymywania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez Kontrahentów, tj. podpisane i odesłane przez Kontrahenta Zestawienie wysłane pierwotnie przez Wnioskodawcę (jako załącznik do e-maila w formie skanu, pocztą lub faxem), jak również odpowiedź e-mailowa Kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzająca otrzymanie faktur korygujących będą spełniały warunek posiadania przez Wnioskodawcę potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez Kontrahenta i w rezultacie będą uprawniały Wnioskodawcę do obniżenia podstawy opodatkowania, zgodnie art. 29a ust. 13 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, iż otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści, oznacza, iż wiadomość ta została otwarta – a więc jej adresat ma wiedzę o tej wiadomości, widział ją czy też przeczytał. Najważniejszą informacją dla Wnioskodawcy jest to, że wiadomość e-mail zawierająca Zestawienie została wysłana oraz doręczona Kontrahentowi, zaś Wnioskodawca jest w posiadaniu automatycznych maili/komunikatów wysyłanych przez system informatyczny odbiorcy faktury korygującej. A zatem otrzymanie, w odpowiedzi na wiadomość zawierającą Zestawienie, automatycznego maila/komunikatu zwrotnego o ustalonej treści również będzie spełniać warunek posiadania przez Wnioskodawcę potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez Kontrahenta, uprawniający do obniżenia podstawy opodatkowania, zgodnie art. 29a ust. 13 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

W kwestii powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Jednocześnie odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-359/13-2/AI należy zauważyć, iż została ona zmieniona interpretacją nr ILPP1/4441-36/13-3/HMW wydaną w wyniku uwzględnienia skargi, uznającą stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, np. dotyczące podstawy opodatkowania, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin