INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 16 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wstępu na imprezy naukowe (edukacyjne) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług wstępu na imprezy naukowe (edukacyjne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Uniwersytet, w ramach swojej działalności statutowej, kształci studentów na studiach stacjonarnych, niestacjonarnych, doktoranckich, prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz badawczo-usługową. W ramach szeroko rozumianej działalności edukacyjnej, w tzw. pozostałych formach kształcenia, organizuje, jak i korzysta odpłatnie z organizowanych przez inne podmioty: konferencji, seminariów, szkoleń, sympozjów, których celem jest wymiana doświadczeń naukowych, kształcenie studentów, kadry naukowej i dydaktycznej, poprzez prowadzenie wykładów, prelekcji, dyskusji, wymiany informacji, zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Podczas odbywających się konferencji, sympozjów, itp., osoby biorące w nich udział, nie wygłaszają prelekcji, wykładów, itp. Mogą jednak wygłaszać własne poglądy, przedstawiać opinie, stanowiska, zadawać pytania. Takie wystąpienia nie mają charakteru planowanego, a zależą jedynie od aktywności każdego uczestnika (uczestnictwo bierne).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne uczestnictwo w konferencjach naukowych należy kwalifikować jako usługę, której miejsce świadczenia, w celu rozliczenia podatku od towarów i usług, ustala się na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy w przypadku, gdy Uniwersytet dokonuje zapłaty za udział w konferencji, której faktyczne miejsce przeprowadzania znajduje się poza terytorium Polski, miejscem świadczenia i opodatkowania takiej usługi nie będzie Polska, w związku z powyższym na Uniwersytecie nie będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej i naliczania podatku z tytułu importu usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatny udział w konferencji naukowej, organizowanej poza terytorium Polski, należy traktować jako usługę wstępu na imprezy naukowe (edukacyjne), o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku, oceniając miejsce świadczenia i opodatkowania podatkiem od towarów i usług tych usług, należy kierować się miejscem ich faktycznego wykonania. Stwierdził, iż skoro opłaca udział pracownika w konferencjach poza terytorium Polski, nie będzie miał obowiązku wystawienia w związku z nabyciem takiej usługi faktury wewnętrznej i naliczenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Na potrzeby stosowania regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z art. 28a pkt 1 ustawy, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków.

Stosownie do brzmienia art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Powyższy przepis stanowi implementację do polskiego porządku pranego regulacji art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm. ), miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast w myśl art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77, str. 1), usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Jak stanowi ust. 2 lit. c) powyższego artykułu, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Przez import usług – stosownie do brzmienia art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Według regulacji art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Uniwersytet, w ramach działalności edukacyjnej, korzysta odpłatnie z organizowanych przez inne podmioty: konferencji, seminariów, szkoleń, sympozjów, których celem jest wymiana doświadczeń naukowych, kształcenie studentów, kadry naukowej i dydaktycznej, zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Podczas odbywających się konferencji, sympozjów, itp., osoby biorące w nich udział, nie wygłaszają prelekcji, ani wykładów. Przedstawiają własne poglądy, opinie i stanowiska, zadają pytania. Takie wystąpienia nie mają charakteru planowanego, a zależą jedynie od aktywności każdego uczestnika (uczestnictwo bierne).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż skoro Uniwersytet ponosi odpłatność za uczestnictwo „bierne” w konferencjach naukowych, których faktyczne miejsce przeprowadzenia znajduje się poza terytorium Polski, to opłata za takie uczestnictwo jest odpłatnością za udział w imprezie naukowej (edukacyjnej), a zatem miejscem świadczenia tych usług, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W związku z powyższym, usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, a więc Uniwersytet nie ma obowiązku rozliczenia importu usług, poprzez wystawienie faktur wewnętrznych i naliczenie podatku z tego tytułu.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii miejsca świadczenia nabywanych usług seminariów, szkoleń i sympozjów i obowiązku ewentualnego rozpoznania przez Uniwersytet ich importu, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.