Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-904/14/JJ
z 5 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2014r. (data wpływu 15 września 2014r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury/duplikatu faktury otrzymanej w okresie późniejszym niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury/duplikatu faktury otrzymanej w okresie późniejszym niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, Spółka S.A. (zwana dalej „Spółką"), dokonując zakupu towarów i usług odlicza podatek naliczony VAT na zasadach określonych w art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej „Ustawą"). Przedmiotowe zakupy przeznaczone są do realizacji usług (sprzedaży) opodatkowanych podatkiem VAT. W trakcie obiegu dokumentów zdarza się, że faktury VAT z przyczyn niezawinionych przez Spółkę otrzymywane są z opóźnieniem przekraczającym dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Wynika to z faktu późnego dostarczenia faktury VAT przez dostawcę tj. faktura VAT nie jest dostarczona do Spółki.

W tej sytuacji:

1. faktura VAT otrzymywana jest w okresie późniejszym niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lub,
2. Spółka otrzymuje duplikat faktury VAT, wystawiony z datą wystawienia duplikatu faktury VAT późniejszą niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. czy w odniesieniu do przypadku opisanego w pkt a) poprzedniego akapitu można dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano fakturę VAT?
2. czy w odniesieniu do przypadku opisanego w pkt b) poprzedniego akapitu można dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatu faktury VAT w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano duplikat faktury VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczenie podatku naliczonego VAT:

1. w przypadku, gdy faktura VAT otrzymana jest w okresie późniejszym niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, następuje w okresie, w którym otrzymano fakturę VAT,
2. w przypadku, gdy wystawiono duplikat faktury VAT dokumentujący nabycie towarów i usług z datą wystawienia duplikatu faktury VAT późniejszą niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, następuje w okresie, w którym otrzymano duplikat faktury VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który to przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym jednak przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Jak postanowiono w art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Na podstawie ust. 10c powołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. I tak, stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a – art. 86 ust. 13 ustawy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym – co należy podkreślić – termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy – na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy – będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonując zakupu towarów i usług odlicza podatek naliczony VAT na zasadach określonych w art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 Ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe zakupy przeznaczone są do realizacji usług (sprzedaży) opodatkowanych podatkiem VAT. W trakcie obiegu dokumentów zdarza się, że faktury VAT z przyczyn niezawinionych przez Spółkę otrzymywane są z opóźnieniem przekraczającym dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Wynika to z faktu późnego dostarczenia faktury VAT przez dostawcę tj. faktura VAT nie jest dostarczona do Spółki.

W tej sytuacji:

1. faktura VAT otrzymywana jest w okresie późniejszym niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy lub,
2. Spółka otrzymuje duplikat faktury VAT, wystawiony z datą wystawienia duplikatu faktury VAT późniejszą niż dwa kolejne okresy rozliczeniowe licząc od okresu, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
   
   

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przepis art. 106l ust. 1 ustawy stanowi natomiast, że w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1. podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
   
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;
2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:
1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
   
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;
3. podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:
1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
   
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia – art. 106l ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku, gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Należy mieć jednocześnie na uwadze, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanego duplikatu faktury przysługuje podatnikowi wyłącznie wtedy, jeśli nie dokonał on tego odliczenia wcześniej, tj. z faktury pierwotnej.

Z analizy opisanej sytuacji w kontekście powołanych przepisów wynika, że prawo Spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT – powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dotyczący danej transakcji, przy czym nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzyma fakturę (bądź duplikat faktury) dokumentujący daną dostawę towarów i świadczenie usług.

Natomiast jeżeli Wnioskodawca nie odliczy podatku naliczonego w miesiącu, w którym spełnione zostaną wszystkie przesłanki warunkujące skorzystanie z tego prawa – na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy – będzie miał możliwość zrealizowania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, następujących po okresie, w którym Spółka nabędzie prawo do odliczenia, tj. po miesiącu, w którym Spółka otrzyma fakturę bądź duplikat faktury dokumentujący daną dostawę towarów i świadczenie usług.

Należy zwrócić uwagę, że termin o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy, tj. termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

Zatem, w sytuacji, gdy Spółka otrzyma od sprzedawcy fakturę VAT w okresie rozliczeniowym późniejszym niż okres rozliczeniowy, w którym powstaje obowiązek podatkowy u sprzedawcy (np. pierwszy, drugi, trzeci lub jakikolwiek inny późniejszy okres rozliczeniowy następujący po okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy) lub gdy z przyczyn niezawinionych przez siebie - zniszczenie lub zaginięcie w drodze do Wnioskodawcy „pierwotnej” faktury VAT – nie otrzyma tej „pierwotnej” faktury VAT lecz otrzyma od sprzedawcy duplikat tej faktury w okresie rozliczeniowym późniejszym niż okres rozliczeniowy, w którym powstaje obowiązek podatkowy u sprzedawcy (np. pierwszy, drugi, trzeci lub jakikolwiek inny późniejszy okres rozliczeniowy następujący po okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy), będzie uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, wykazanego w fakturze (bądź duplikacie faktury), w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym otrzyma fakturę (bądź duplikat faktury) albo za jeden z dwóch następujących po tym okresie okresów rozliczeniowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.