Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-769/14-2/AJ
z 30 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania Konwencji Między Polską a Luksemburgiem – jest prawidłowe,
• poprawności wskazania w IFT-2 Centrali w Luksemburgu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania Konwencji Między Polską a Luksemburgiem oraz poprawności wskazania w IFT-2 Centrali w Luksemburgu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami zagranicznymi. Między innymi Spółka zawarła umowę, z której wynika, że stroną jest firma z siedzibą w Luksemburgu i oddziałem w Szwajcarii. Przedmiotem umowy jest zakup licencji dotyczącej praw do emisji audycji telewizyjnej.

Centrala firmy F. SARL znajduje się Luksemburgu (ma tam siedzibę) i jest ona spółką prawa luksemburskiego, zarejestrowaną w rejestrze spółek w Luksemburgu. Ze względu na swoją siedzibę, zgodnie z prawem Luksemburga, spółka jest rezydentem podatkowym i płatnikiem podatku dochodowego w tym państwie. Natomiast oddział tej Spółki Z. z siedzibą w Szwajcarii jest zarejestrowany w rejestrze spółek kantonu szwajcarskiego dla celów podatku VAT. Oddział jest odpowiedzialny, miedzy innymi za fakturowanie oraz przyjmowanie należności w związku z działalnością spółki w Luksemburgu.

W związku z tym, dla celów uniknięcia podwójnego opodatkowania, do rozliczeń podatku dochodowego (podatek u źródła) Wnioskodawca stosuje Konwencję między Rzeczypospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 czerwca 1995 r.

Stosownie do umowy, Wnioskodawca ma przekazać należności licencyjne na podstawie faktury wystawionej przez oddział w Szwajcarii, numer VAT jest szwajcarskim numerem oddziału, jednocześnie kontrahent poinformował, że nie rozlicza VAT w Luksemburgu a numer szwajcarski jest jedynym numerem VAT spółki.

Właścicielem praw do należności licencyjnych jest Centrala w Luksemburgu, a oddział w Szwajcarii, podpisuje umowy, wystawia faktury i tam stosownie do umowy przekazywane są należności licencyjne, otrzymuje certyfikat rezydencji z Luksemburga i według Konwencji umowy między Polską a Luksemburgiem rozlicza podatek u źródła i pomimo przekazania należności do oddziału w Szwajcarii, przekazuje IFT-2 do Luksemburga.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo, rozliczając podatek u źródła, na podstawie Konwencji pomiędzy Polską a Luksemburgiem gdzie siedzibę ma Centrala firmy, mając otrzymany od strony Certyfikat rezydencji (właściciel należności licencyjnych), pomimo że w imieniu Centrali umowę podpisuje Oddział, który wystawia też faktury a my przekazujemy należności na konto oddziału we Szwajcarii a nie Centrali w Luksemburgu ?
   
2. Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając IFT-2 na Centralę w Luksemburgu ?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy z zapisów umowy między stronami wynika fakt, że z tytułu należności licencyjnych należy odprowadzić podatek u źródła, to właściwym postępowaniem, jest pobór podatku u źródła, stosownie do siedziby kontrahenta właściciela należności licencyjnych, w tym wypadku Centrali firmy mającej siedzibę w Luksemburgu. Z Centrali otrzymujemy Certyfikat rezydencji i do Centrali przekazujemy druk IFT-2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej ustawa o CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z należności licencyjnych ustala się w wysokości 20% przychodów. Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy podatnik dokonujący wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w tym od należności licencyjnych ma obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) od tych wypłat.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka pobiera i odprowadza, jako płatnik podatek u źródła, z zastosowaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przed dokonaniem wypłaty kontrahent przysyła prawidłowy Certyfikat rezydencji, co upoważnia Wnioskodawca do poboru podatku w wysokości 5% jak mówi Konwencja podpisana między Polską a Luksemburgiem. W opisanym stanie faktycznym, nie ma znaczenia fakt, że umowy podpisuje oddział we Szwajcarii, wystawia faktury i tam przekazywane należności środki płatnicze, bo oddział pełni funkcje pomocnicze a podatki rozlicza Centrala w Luksemburgu.

Wydaje się również, że Certyfikat ze Szwajcarii jest niepotrzebny, bowiem z treści przepisów nie wynika konieczność posiadania dwóch certyfikatów. Dodatkowo z treści umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wynika, że w przypadku posiadania Certyfikatów z obu krajów z każdym z nich podatek wynosi 5%.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym Spółka postępuje prawidłowo, naliczając podatek od należności licencyjnych według stawki wynikającej z umowy UPO miedzy Polską a Luksemburgiem (posiadamy certyfikat rezydencji) i tam wyślemy IFT-2, podczas gdy należność będzie wysłana do oddziału tej firmy w Szwajcarii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie

• zastosowania Konwencji Między Polską a Luksemburgiem – jest prawidłowe,
• poprawności wskazania w IFT-2 Centrali w Luksemburgu – jest prawidłowe.
  
  

W odniesieniu do pierwszego pytania wniosku należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę beneficjentem należności licencyjnych (właścicielem praw do należności licencyjnych) jest spółka z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga (której Centrala znajduje się w Luksemburgu i jest rezydentem podatkowym Luksemburga, co potwierdza certyfikat rezydencji).

Stąd analiza przedmiotowej sprawy powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Luksemburgu dnia 14.06.1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527, Dz. U. z 2013 r., poz. 964, dalej: UPO).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2 UPO należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie należności licencyjne mogą być również opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.

Na podstawie art. 3 ust. 1 lit. e) UPO określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki oraz każde inne zrzeszenie osób.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 UPO w rozumieniu niniejszej konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

Podkreślić przy tym należy, że utworzenie na terytorium danego państwa zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny.

W myśl art. 5 ust. 1 UPO w rozumieniu niniejszej konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Przy czym określenia „przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g) UPO)

Znajdujący się w Szwajcarii Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do spółki posiadającej siedzibę w Luksemburgu, ale stanowi jedynie organizacyjnie wyodrębnioną część tej spółki. Dochody wykazywane przez oddział pozostają więc dochodami tej spółki. Za podatnika w rozumieniu art. 1 updop należy uznać luksemburską spółkę uzyskującą dochody w Polsce.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie UPO, a nie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwem położenia zagranicznego oddziału luksemburskiego kontrahenta (Szwajcarią), pomimo że współpraca odbywać będzie się z oddziałem a zapłata również przekazywana będzie na konto ww. oddziału.

Stąd za rozstrzygające w kwestii rozgraniczenia prawa do opodatkowania przedmiotowych należności licencyjnych luksemburskiej i polskiej jurysdykcji podatkowej należy uznać postanowienia UPO.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania pierwszego należy zatem uznać za prawidłowe.

Ustosunkowując się do drugiego pytania wniosku należy zauważyć, że z załącznika nr 13 do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 265 poz. 1575) wynika, że w informacji IFT-2/IFT-2R w sekcji C należy wskazać dane podatnika, a więc w niniejszej sprawie – kontrahenta z siedzibą w Luksemburgu.

Wobec powyższego, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się w sposób szczegółowy do zagadnienia opodatkowania należności licencyjnych na gruncie UPO. Powyższa kwestia nie była bowiem przedmiotem zapytania oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.