Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-183/15/MS
z 13 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 11 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych określonych wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 – zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określonych wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów dla branży motoryzacyjnej. Zasadnicza działalność Spółki obejmuje wytwarzanie elementów systemów hamulcowych pojazdów. Spółka prowadzi obecnie działalność produkcyjną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”, „Strefa”) na podstawie otrzymanych dwóch zezwoleń i korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) dla części dochodów (osiąganych na terenie SSE w ramach zezwoleń).

Z uwagi na rosnącą konkurencję, szybki postęp technologiczny w branży motoryzacyjnej, jak również najwyższe wymogi bezpieczeństwa dla użytkowników końcowych, w ramach globalnej strategii, Grupa prowadzi zaawansowane technologicznie prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe, które są warunkiem koniecznym do zawarcia i realizacji kontraktów produkcyjnych z kontrahentami Grupy (międzynarodowymi koncernami samochodowymi). W ramach prowadzonych prac Grupa przedstawi swoim kontrahentom oferty na opracowanie i produkcję określonych typów komponentów. W przypadku akceptacji oferty przez kontrahentów, w zależności od specyfiki przyszłego komponentu, a także specjalizacji i lokalizacji podmiotów należących do Grupy, podejmowana jest decyzja o przekazaniu zadań w zakresie wytwarzania danego komponentu do wybranych spółek produkcyjnych, w tym Wnioskodawcy.

Spółka nie opracowuje ani nie posiada własnych technologii wytwarzania, jak również nie zajmuje się rozwojem nowych produktów. Wynika to z faktu, że produkty dostarczane przez dostawców branży motoryzacyjnej, w której działa Grupa, wymagają zazwyczaj istotnych nakładów na projektowanie i rozwój. Branża motoryzacyjna wymaga zaawansowanych technologii, cykl życia produktów jest krótki, co wiąże się z koniecznością ciągłych ich zmian. Aby nadążyć za postępem technologicznym, konieczne są istotne nakłady, których pojedynczy podmiot nie jest w stanie sam ponieść. Zważywszy na powyższe koszty związane z pracami nad nowymi technologiami i produktami ponoszone są przez wyspecjalizowane w tym zakresie podmioty z Grupy, tzw. centra techniczne, a następnie efekty tych prac udostępniane są podmiotom produkcyjnym z Grupy.

W centrach technicznych Grupy prowadzone są zasadniczo dwa rodzaje prac nad nowymi technologiami i produktami:

1. prace koncepcyjne/badawcze (tzw. „core engineering”) oraz
2. dedykowane prace inżynieryjne (tzw. „application engineering”) - dalej również: prace aplikacyjno-inżynieryjne.
   
   

Prace koncepcyjne („core engineering”) polegają na opracowywaniu i rozwijaniu nowych technologii, produktów i koncepcji jeszcze przed uzyskaniem przez Grupę informacji o zapotrzebowaniu ze strony konkretnego kontrahenta. Uzyskane w toku takich prac rezultaty stanowią podstawę koncepcji i konstrukcji nowego lub istotnie ulepszonego komponentu (części samochodowych). Wskazać należy, że wszystkie efekty prac projektowych w ramach tzw. „core engineering” realizowanych przez centra techniczne, są przedmiotem wewnątrzgrupowej umowy licencyjnej. Umowa ta stanowi podstawę prawną, na bazie której jednostki produkcyjne wykorzystują wystandaryzowany produkt, technologię, wypracowane know-how i w związku z tym zobowiązane są do uiszczania opłat licencyjnych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkich praw do patentu, rysunku lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej, lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej.

W nawiązaniu do powyższych prac, z uwagi na specyfikę branży motoryzacyjnej, typowe dla producentów części i akcesoriów do pojazdów jest następnie prowadzenie tzw. prac aplikacyjno-inżynieryjnych, w ramach których ogólna koncepcja nowego komponentu przekładana i dostosowywana jest do wymogów konkretnego producenta samochodów, co jest niezbędne dla funkcjonowania danego komponentu jako jednego z elementów całego systemu (pojazdu).

Prace aplikacyjno-inżynieryjne podejmowane są w ramach prowadzonych projektów i programów dopiero na etapie przygotowań do realizacji konkretnego zamówienia składanego przez dany koncern samochodowy. Tym samym Grupa dysponując pierwotnymi założeniami/koncepcjami rozwiązań wypracowanymi na etapie prac koncepcyjnych/badawczych oraz otrzymując od koncernów samochodowych zamówienia na komponenty i akcesoria samochodowe o konkretnych parametrach technicznych, dokonuje w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych ich dostosowania do indywidualnych wymagań zgłoszonych przez klienta. Wypracowane w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych rozwiązania mają na celu opracowanie nowego, unikatowego lub znacząco ulepszonego komponentu samochodowego, możliwego do zastosowania przez konkretnego zamawiającego (producenta samochodów).

Z uwagi na fakt, że wytwarzane przez Spółkę komponenty układów hamulcowych stanowią składową wytwarzanych finalnie samochodów, niezbędne jest, by produkty te cechowały się niezawodnością (autonomiczną sprawnością), jak również współpracowały z pozostałymi systemami znajdującymi się w montowanych przez producentów samochodach.

Prace aplikacyjno-inżynieryjne obejmują w szczególności projektowanie poszczególnych komponentów, badanie ich wzajemnych oddziaływań i dopasowywanie mające na celu stworzenie sprawnych systemów spełniających wymagania klientów, w tym:

1. tworzenie projektów, rysunków, planów oraz innej dokumentacji technicznej na potrzeby wdrażanego w spółkach z Grupy procesu produkcyjnego,
2. przeprowadzanie, opracowywanie i raportowanie testów realizowanych na stanowiskach pomiarowych,
3. opracowywanie prototypów produktów.
   
   

Zgodnie z przyjętym przez Grupę modelem działalności, opisane powyżej prace są co do zasady realizowane przez wydzielone, wyspecjalizowane podmioty działające w ramach Grupy, tzw. centra techniczne. Spółki produkcyjne (w tym Spółka) obciążane są kosztami prac aplikacyjno-inżynieryjnych, które realizowane są ściśle na rzecz produktów wytwarzanych w danej jednostce, na podstawie umowy ramowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w związku z ponoszeniem opisanych powyżej kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych uzyskał następujące indywidualne interpretacje podatkowe:

• z 23 grudnia 2014 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1194/14/AK oraz IBPBI/2/423-1195/14/AK) potwierdzające, że wydatki poniesione na nabycie prac aplikacyjno-inżynieryjnych od centrów technicznych z Grupy mogą i będą mogły zostać rozliczone (ujęte) dla celów podatkowych wg jednej z metod określonych w art. 15 ust. 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. Nr 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
• z 23 grudnia 2014 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1196/14/AK oraz IBPBI/2/423-1197/14/AK) potwierdzające, że Spółka jest i będzie uprawniona do jednoczesnego stosowania różnych metod rozliczeń kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, dla poszczególnych realizowanych projektów i programów.
  
  

W odniesieniu do wybranych projektów i programów, dla których spełnione są warunki wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, Spółka rozważa, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych (w tym również ujawnienie) odpowiednich wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „WNiP”).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych określonych wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, będzie możliwe dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w tym przepisie ustawy o CIT dla poszczególnych programów i projektów? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 – zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, będzie możliwe wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych określonych wartości niematerialnych, o których mowa w 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dla poszczególnych programów i projektów. Po wprowadzeniu do rejestru (ewidencji), zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od WNiP - począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartość wprowadzono do ewidencji.

Na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT można wskazać, że ujęcie prac rozwojowych jako WNiP jest uzależnione od spełnienia następujących warunków:

• prace zostały zakończone,
• ich wynik jest pozytywny, tzn. osiągnięto zamierzony rezultat tych prac,
• efektem prac jest ściśle ustalony produkt lub technologia wytwarzania, które mogą być wykorzystane na potrzeby działalności gospodarczej podatnika,
• techniczna przydatność tego produktu lub technologii została odpowiednio udokumentowana przez podatnika,
• podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,
• koszty prac zostały wiarygodnie określone, tzn. określono je w sposób nie budzący wątpliwości, autentyczny,
• z dokumentacji wynika, że koszty prac zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży produktów lub zastosowania technologii.
  
  

Zastosowanie w przepisie art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT spójnika „oraz” prowadzi do wniosku, że amortyzacji podlegają prace rozwojowe spełniające wszystkie warunki wskazane w tym przepisie. Nie jest zatem możliwe rozpoznanie prac rozwojowych jako WNiP, w sytuacji gdy choćby jeden z warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT nie jest spełniony. Przykładowo, nie jest to możliwe jeżeli nie została zgromadzona dokumentacja potwierdzająca przydatność techniczną produktu lub technologii lub brak jest dokumentacji potwierdzającej, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży poszczególnych komponentów.

Możliwość rozpoznania WNiP dopiero po spełnieniu przesłanek określonych w ustawie o CIT, znajduje także potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych - przykładowo, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 16 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1303/12/CzP), stwierdzić należy, iż po spełnieniu warunków, o których mowa w cytowanym powyżej art. 16b ust. 2 pkt 3 updop koszty związane z opracowaniem technologii produkcji kabli światłowodowych będą stanowiły wartość niematerialną i prawną, zatem koszty te będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Równocześnie, uwzględniając art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-l 6c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W ocenie Spółki, w przypadku prac rozwojowych, dopiero po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, możliwe będzie wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określonych wartości niematerialnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dla poszczególnych programów i projektów.

W przypadku niektórych programów i projektów możliwe są również sytuacje, że warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT zostały potwierdzone i udokumentowane w późniejszych okresach i Spółka dokona obecnie zmiany w zakresie tego pierwotnego rozliczenia.

Ostatecznie, po wprowadzeniu do rejestru (ewidencji), zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od WNiP począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartość wprowadzono do ewidencji lub zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT - od ujawnionych WNiP nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji, koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych związanych z określonymi programami i projektami, dla których spełnione będą warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, obciążać będą wynik podatkowy Spółki efektywnie dopiero poprzez odpisy amortyzacyjne od WNiP ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Niezależnie od argumentów przedstawionych w zakresie Pytania 1, 2, 3 i 4 Spółka pragnie wskazać, że prezentowane przez nią stanowisko w zakresie rozliczania prac rozwojowych jako WNiP znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych, m.in. w :

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-21/13-2/KJ),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 września 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-648/13/AP),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 września 2013 r. (sygn. ILPB4/423-196/13-2/MC),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 lutego 2014 r. (sygn. ITPB3/423-547/13/PS),
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 marca 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-522/13-3/KJ).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1, Nr 2 – stan faktyczny oraz pytania Nr 3 i 4 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.