Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-369/15-4/MM
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 18 września 2015 r., Nr IPTPB1/4511-369/15-2/MM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 września 2015 r. (data doręczenia 22 września 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 28 września 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

X Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem wchodzącym w skład Grupy Y (dalej: Grupa). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów o charakterze karbo- i petrochemicznym wykorzystywanych w przemyśle chemicznym. Spółka dynamicznie działa na rynku krajowym i międzynarodowym, stale pozyskując nowych kontrahentów. W dobie szeroko rozwiniętych działań marketingowych i silnej konkurencji Spółka musi podejmować różne działania zachęcające do współpracy zarówno obecnych, jak i nowych kontrahentów.

Działania Spółki w tym zakresie obejmują m.in. organizowanie spotkań biznesowych, w ramach których Spółka ma możliwość budowania i podtrzymywania relacji z kontrahentami. Spotkania oprócz części stricte biznesowej związanej, np. z rozmowami o możliwości zwiększenia sprzedaży Spółki, połączone są z prezentacją kontrahentom regionu, w którym prowadzona jest przez Spółkę działalność gospodarcza oraz ogólną prezentacją polskiej kultury i tradycji. W tym celu Spółka zapewnia dodatkowy program obejmujący, np.:

• wyjazdy do Kopalni Soli,
  

• wyjazdy w celu zwiedzania Państwowego Muzeum,
  

• wycieczki obejmujące zwiedzanie atrakcji regionu,
  

• wyjścia na mecze piłkarskie lub koncerty,
  

• wyjścia do kina, czy teatru.
  
  

Możliwość skorzystania z programu dodatkowego Spółka zapewnia uczestnikom spotkań biznesowych, tj.:

1. przedstawicielom zagranicznych kontrahentów Spółki,
2. przedstawicielom krajowych kontrahentów Spółki,
3. przedstawicielom zagranicznych spółek z Grupy,
4. towarzyszącym pracownikom Spółki.
   
   

Program jest skierowany do firm (osób prawnych), które są reprezentowane przez przedstawicieli i jest związany z chęcią nawiązania, bądź utrzymania relacji z organizacją, którą reprezentuje dany przedstawiciel. Spółka nie organizuje wyżej wskazanego dodatkowego programu w ten sposób, że uczestnik może rozporządzać nim wedle własnego uznania. Spółka zapewniając dany program, nie adresuje go do konkretnych osób fizycznych. W przypadku pracowników uczestnictwo w dodatkowym programie wiąże się z pełnieniem obowiązków pracowniczych/służbowych i ma jedynie walor biznesowy. Dany uczestnik nie ma samodzielnej możliwości realizowania programu zapewnianego przez Spółkę.

Zapewnienie dodatkowego programu odbiorcom wskazanym w pkt 1-4 jest realizowane w ramach wspólnego wyjścia/wyjazdu. W ramach wspólnego wyjścia/wyjazdu poszczególni przedstawiciele mają możliwość poznania środowiska biznesowego oraz zwyczajów obowiązujących w danym regionie, co bezpośrednio ma wpływ na dalszą współpracę i rozwijanie stosunków gospodarczych pomiędzy Spółką a kontrahentami Spółki.

W uzupełnieniu z dnia 25 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. w ramach programu dodatkowego nie będą finansowane koszty dojazdów dla kontrahentów Spółki, czy też pracowników,
2. przedmiotowe wydatki są/będą finansowane ze środków obrotowych Spółki,
3. kwestia, czy należy na rzecz przedstawicieli kontrahentów i pracowników wystawiać PIT-8C i PIT-11 jest przedmiotem zapytania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zapewnienie przez Spółkę dodatkowego programu, w którym udział biorą (i) przedstawiciele zagranicznych kontrahentów Spółki, (ii) przedstawiciele krajowych kontrahentów Spółki oraz (iii) przedstawiciele zagranicznych spółek z Grupy, będzie wiązało się z powstaniem przychodu dla tych przedstawicieli, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, i czy w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego informacji PIT-8C?
2. Czy zapewnienie przez Spółkę dodatkowego programu, w którym udział biorą pracownicy Spółki (w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych), będzie związane z powstaniem po stronie pracownika Spółki przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, i czy w konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do ujęcia tego dochodu w informacji PIT-11?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie dodatkowego programu, w którym udział biorą (i) przedstawiciele zagranicznych kontrahentów Spółki, (ii) przedstawiciele krajowych kontrahentów Spółki oraz (iii) przedstawiciele zagranicznych spółek z Grupy, nie będzie wiązało się z powstaniem przychodu dla tych przedstawicieli, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia i przesłania do danego przedstawiciela i właściwego urzędu skarbowego informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są także inne źródła.

Art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z cytowanego wyżej art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przesłanką warunkującą obowiązek sporządzenia przez dany podmiot informacji PIT-8C jest dokonanie m.in. nieodpłatnego świadczenia, o ile dokonane świadczenie adresowane jest do konkretnej osoby fizycznej i nie stanowi przychodu określonego w art. 12-14 i 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie zostało wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych.

Zatem, na gruncie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych, dla oceny, czy Spółka będzie zobowiązana do wypełnienia obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych związanych z uczestnictwem danych przedstawicieli w programie dodatkowym istotne jest ustalenie, kto jest adresatem tego świadczenia: czy są to przedsiębiorcy (osoby fizyczne, bądź prawne, prowadzące działalność gospodarczą), czy też konkretne osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Formularz PIT-8C dotyczy bowiem wyłącznie przychodów osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Nie wystawia się go dla osób prawnych lub osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

Możliwość skorzystania z programu dodatkowego Spółka zapewnia uczestnikom spotkań biznesowych, tj.:

1. przedstawicielom zagranicznych kontrahentów Spółki,
2. przedstawicielom krajowych kontrahentów Spółki,
3. przedstawicielom zagranicznych spółek z Grupy.
   
   

Zapewnienie programu jest skierowane do firm (osób prawnych), które są reprezentowane przez przedstawicieli i jest związane z chęcią nawiązania, bądź utrzymania relacji z organizacją, którą reprezentuje dany przedstawiciel. Spółka nie organizuje wyżej wskazanego dodatkowego programu w ten sposób, że uczestnik może rozporządzać nim wedle własnego uznania. Spółka zapewniając dany program, nie adresuje go do konkretnych osób fizycznych.

Adresatem spotkania biznesowego oraz dodatkowego programu jest więc dany podmiot gospodarczy, tj. np. kontrahent zagraniczny Spółki, bądź krajowy lub zagraniczna spółka z Grupy. Tym samym, co do zasady, nie ma w tym przypadku znaczenia, kto będzie osobą delegowaną do reprezentowania danego podmiotu do uczestnictwa w spotkaniu biznesowym połączonym z programem dodatkowym. Istotny jest również fakt, że gdyby przedstawiciele kontrahentów Spółki nie byli przedstawicielami danej firmy lub spółki z Grupy, nie mieliby możliwości skorzystania z programu dodatkowego. Wynika to z faktu, że Wnioskodawcy zależy na budowaniu relacji biznesowych z określonymi podmiotami gospodarczymi.

Uwzględniając powyższe okoliczności, zasadne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że przekazanie zaproszenia do uczestnictwa w programach dodatkowych będzie następowało na rzecz kontrahenta jako organizacji (czyli osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą).

Ocena Spółki pokrywa się ze stanowiskiem zajętym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2013 r., Nr IPPB2/415-435/13-2/AK, w której Organ stwierdził, że: „Wnioskodawca nie kieruje swojego zaproszenia do konkretnych osób, tj. lekarzy, czy dziennikarzy, a kieruje zaproszenie do szpitala oraz wydawnictwa. Zatem beneficjentem świadczeń ze strony Wnioskodawcy są szpitale i wydawnictwa. Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Spółka nie jest zobowiązana do sporządzania informacji PIT-8C w związku z uczestnictwem lekarzy i dziennikarzy w szkoleniach i konferencjach organizowanych prze z Spółkę.”

Podobnie stwierdzono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2010 r., Nr IPPB2/415-239/09/10-8/S/JB, w której organ uznał, że: „Podkreślić należy, że nieodpłatne świadczenie w wysokości wartości szkolenia otrzymuje pracodawca lekarza, delegujący go na szkolenie, a nie sam lekarz uczestniczący w szkoleniu. A zatem po stronie lekarza nie powstaje przychód w rozumieniu art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie może być mowy o wystawieniu dla niego oraz właściwego organu podatkowego informacji o przychodach z innych źródeł PIT-8C”. Wnioskodawca zwrócił także uwagę na analogiczny wyrok WSA w Warszawie z 30 marca 2010 r., sygn. III SA/Wa 1923/09.

Wnioskodawca podkreślił ponadto, że uczestnicy programów dodatkowych, w tym przypadku osoby fizyczne, jako przedstawiciele kontrahentów Spółki, sami w sobie nie osiągają z tego tytułu żadnych korzyści. Osoby te uczestniczą bowiem w programach dodatkowych w imieniu i na rzecz firm, dla których pracują. W sytuacji, gdyby osoby te nie były pracownikami tych firm, wówczas nie mogłyby wziąć w nich udziału. W związku z powyższym, ewentualne korzyści mogą być uzyskiwane przez kontrahentów Spółki lub spółki z Grupy. Zatem, potencjalne obowiązki związane z rozliczeniem podatków mogą ewentualnie powstać po stronie kontrahentów zagranicznych bądź krajowych lub spółek z Grupy (osób prawnych).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy po stronie Spółki nie powstaną obowiązki, o których mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. sporządzenia informacji o wysokości przychodu (PIT-8C) oraz przesłania takiej informacji do podatnika i jego urzędu skarbowego, zarówno w stosunku do zagranicznych kontrahentów Spółki, jak i przedstawicieli krajowych kontrahentów Spółki oraz przedstawicieli zagranicznych spółek z Grupy.

W ocenie Wnioskodawcy, zapewnienie natomiast dodatkowego programu, w którym udział biorą pracownicy Spółki (w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych), nie będzie związane z powstaniem po stronie pracowników Spółki przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do ujęcia tego dochodu w informacji PIT-11.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się:

• wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne,
  

• wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w szczególności:
  • wynagrodzenia zasadnicze,
    
  • wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
    
  • różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
    
  • wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
    
  • świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
    
  • wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
  
  
  

Natomiast w świetle art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i odpowiedniemu urzędowi skarbowemu, imienne informacje sporządzone według ustalonego przepisami wzoru, tj. na formularzu według wzoru PIT-11.

Z powyższego wynika, że pracodawca, który w ciągu roku podatkowego dokonywał wypłat należności względem swojego pracownika, obowiązany jest dokonać na rzecz tego pracownika rozliczenia podatku dochodowego i sporządzić informację na formularzu, według wzoru PIT-11 oraz następnie wysłać ją odpowiedniemu urzędowi skarbowemu oraz pracownikowi.

Dokonując analizy cytowanych przepisów należy wskazać, że wynika z nich, że podstawową przesłanką warunkującą obowiązek sporządzenia przez pracodawcę dla pracownika informacji PIT-11 jest wypłata na jego rzecz należności wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym także m.in. z tytułu świadczeń nieodpłatnych.

W efekcie, w przypadku, jeżeli po stronie pracownika nie powstanie z tytułu stosunku pracy żaden przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia na rzecz pracownika informacji PIT-11.

W związku z powyższym, aby ocenić, czy na gruncie wskazanych we wniosku stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych, Spółka będzie obowiązana sporządzić na rzecz swoich pracowników informację PIT-11 w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych, należy określić, czy zapewnienie przez Spółkę dodatkowego programu względem Jej pracowników (którzy w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych biorą udział w dodatkowym programie), nie będzie wiązało się z powstaniem po stronie Jej pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Uwzględniając powyższe okoliczności, w stosunku do pracowników Spółki, którzy będą brali udział na polecenie pracodawcy w dodatkowym programie, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie.

Punktem wyjścia dla uzasadnienia tezy Wnioskodawcy jest ustalenie, kiedy „inne nieodpłatne świadczenia” realizowane przez pracodawcę na rzecz pracownika mogą być traktowane jako jego przychód w rozumieniu ustawy o PIT. W świetle obowiązującego orzecznictwa oraz ugruntowanego stanowiska doktryny nieodpłatne świadczenie, aby mogło stanowić dochód pracownika, musi być „zapłatą za pracę dokonywaną czymś innym niż pieniądz” (zob. Komentarz do art. 12 (w:) Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, J. Marciniuk (red.), Warszawa 2015). Świadczenia nieodpłatne traktowane są przez ustawodawcę jako forma przysporzenia wśród innych form, przede wszystkim - pieniędzy. Chodzi zatem o korzyści, które pracownik otrzymuje do własnej dyspozycji, którymi może swobodnie zarządzać i rozporządzać, przeznaczając je na zaspokojenie własnych potrzeb.

Udział w programach dodatkowych opisanych w stanach faktycznych i zdarzeniach przyszłych wniosku przez Jej pracowników jest bezpośrednio związany z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych, polegających na budowaniu i podtrzymywaniu relacji biznesowych z kontrahentami Spółki. W związku z tym skorzystanie z tych programów nie będzie wiązać się z powstaniem przychodu po ich stronie. Uczestnictwo w programie dodatkowym przez pracownika jest jego obowiązkiem służbowym, wynikającym z dyspozycji pracodawcy, i w konsekwencji może oznaczać dla pracownika pewną niedogodność. Pracownik, który zostaje oddelegowany przez Spółkę do wzięcia udziału w określonym programie dodatkowym wykonuje polecenie służbowe, a zatem nie ma możliwości wyboru, czy weźmie w nim udział, czy nie. Tak więc nie jest wymagana jego zgoda.

Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne świadczenia dokonywane na rzecz pracownika, mogą być uznane za jego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że stanowią realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku pracownika. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. „Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie - z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w przypadku braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek” (tak: Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13). W sytuacji Spółki pracownicy nie wyrażają zgody na udział w programie dodatkowym, gdyż ich udział w danym programie jest jednym z obowiązków pracowniczych i jest uzależniony od woli Spółki.

Ponadto, Trybunał Konstytucyjny w ww. orzeczeniu podkreślił, że nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę, czy stosunku służbowego, jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie, czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Ponadto, określenie przez Spółkę potencjalnych korzyści, które mógłby osiągnąć dany pracownik na skutek uczestnictwa w konkretnym wyjeździe, jest niemożliwe. Przykładowo, trudno sobie wyobrazić, że dziesiąta wizyta w danym roku w Kopalni Soli „Wieliczka” lub Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau stanowi dla pracownika Spółki korzyść osobistą i majątkową traktowaną dla celów podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że udział pracowników Spółki w programie dodatkowym w ramach stosunku pracy stanowi wyłącznie wydatek pracodawcy. Tym samym ww. koszty w odniesieniu do oddelegowanych pracowników nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu ze stosunku pracy.

Analogiczne stanowisko zostało zajęte w interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2009 r., Nr ITPB2/415- 495/09/AD, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który potwierdził, że „(...) w kwestii kosztów zakwaterowania, wyżywienia oraz wynajęcia sali, które miałaby ponieść Spółka w ramach wyjazdu zorganizowanego przez biuro podróży, wskazać należy, że koszty te poniesione byłyby przez pracodawcę w związku z oddelegowaniem pracowników i w ramach stosunku pracy do wykonywania zleconych im czynności, zatem stanowią one wyłącznie wydatek pracodawcy. (...) Tym samym ww. koszty w odniesieniu do oddelegowanych pracowników nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu ze stosunku pracy.

W efekcie, zapewnienie przez Spółkę dodatkowego programu, w którym udział biorą pracownicy Spółki (w ramach wykonywania swoich obowiązków służbowych), nie będzie związane z powstaniem po stronie pracowników Spółki przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do ujęcia tego dochodu w informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.