Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-481/15-4/EN
z 22 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) nie jest jednostką objętą systemem oświaty na podstawie przepisu art. 82 ust. 1 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) i Zarządzenia Starosty, wpisany do Ewidencji Szkół i Placówek Niepublicznych Powiatu, ustalony we wpisie zakres szkolenia to: „szkolenia i kursy w zakresie finansów, księgowości, organizacji i zarządzania, administracji, działalności gospodarczej, kursy i szkolenia zawodowe, bankowe, menadżerskie, kasjerskie, bhp i ppoż.”.

Wnioskodawca nie ma statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, jednostki badawczo-rozwojowej, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. A więc nie spełnia żadnego z warunków wymienionych w pkt 26,

26. usługi świadczone przez:
    1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
    2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.
    
    

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka dotychczas nie korzystała ze zwolnienia podatkowego na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – dalej ustawa o VAT.

Spółka świadczy różnorodne usługi „ głównie szkoleniowe” i tak:

1. usługi szkoleniowe, które stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia, mają one na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, kończące się egzaminem przed komisją Centrum Edukacji (…) i wydaniem zaświadczeń o ukończeniu kursu,
2. usługi szkoleniowe uaktualniające wiedzę zawodową, po których szkolony będzie uprawniony do przystąpienia do egzaminu państwowego przed Komisją UDT w celu odnowienia lub uzyskania uprawnień,
3. obowiązkowe (wynikające z Kodeksu Pracy) szkolenia pracownicze z zakresu bhp, bezpieczeństwa ppoż., pierwszej pomocy,
4. usługi doradcze w zakresie nadzoru nad zagadnieniami bhp w zakładach, usługi consultingowe,
5. wynajmuje sale wykładowe.
   
   

Opis kilku sytuacji: do opisanej w pkt a) Wnioskodawca prowadzi kursy doszkalające w zawodzie np. prowadzi kurs dla kasjerów z rozpoznawania autentyczności krajowych i zagranicznych znaków pieniężnych, nalicza VAT, a przecież jest to usługa kształcenia zawodowego ponieważ ma na celu „nabywanie przez jego uczestników profesjonalnych kompetencji (wiedzy i praktyki), niezbędnych w pracy zawodowej”,

do pkt b) szkolenie – uzyskanie, odnowienie posiadanych uprawnień elektrycznych, to szkolenie robione przez SEP (Stowarzyszenie Energetyków Polskich) lub SIMP, szkolenie to jest zwolnione w tych Instytucjach z VAT, natomiast gdy ci sami wykładowcy zatrudnieni przez Wnioskodawcę na takiej samej umowie jak w tamtych instytucjach prowadzą to samo szkolenie na zlecenie Wnioskodawcy (nalicza on VAT), dodatkowo – zarówno szkolenie SEP, SIMP jak i szkolenie Wnioskodawcy kończy się egzaminem państwowym przed tą samą komisją Stowarzyszenia Energetyków Polskich.

Podobnie jest z kursem dającym uprawnienia do pracy na wózkach widłowych i innych urządzeniach technicznych (suwnice, windy, obsługa pił), są to oczywiście usługi kształcenia zawodowego ponieważ mają na celu „nabywanie przez jego uczestników profesjonalnych kompetencji (wiedzy i praktyki), niezbędnych w pracy zawodowej” – a co więcej uprawnień bez których niektórych zadań-czynności w pracy w danym zawodzie nie można wykonywać.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że ze zwolnienia podatkowego korzystają również usługi kształcenia w zakresie nabywania ogólnej wiedzy, która nie jest powiązana z żadnym z zawodów, a np. przydatna do kierowania firmą, doskonalenia umiejętności menedżerskich, usprawnienia miejsc pracy i procesów w firmie, eliminacji marnotrawstwa ograniczenia strat, porozumiewania się w relacjach zawodowych. Tak wynika m.in. z interpretacji Izb Skarbowych w Bydgoszczy z 11 lipca 2011 r.(ITPP2/443-905/11/PS) i w Łodzi z 22 czerwca 2011 r. (IPTPP1/443-2/11-5/ALN). Ta druga dotyczyła szkoleń biznesowych, które zostały nazwane: mistrz ciętej riposty, asertywność dla menedżerów, przywództwo i budowanie zespołu, zarządzanie czasem.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca nie jest jednostką objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r.
2. świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe, stanowią nauczanie pozostające bezpośrednio z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia oraz usługi szkoleniowe uaktualniające wiedzę zawodową, dotyczą nabywania nowych umiejętności lub uaktualniają wiedzę zawodową uczestników – prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach i tak:
   Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 4 ust. 1 pkt 2c oraz ust. 1 pkt 7d (Dz. U. 2008, Nr 69 poz. 415, z późn. zm.), na podstawie której opracowywane są Modułowe programy szkoleń zawodowych. Z programów i pakietów dydaktycznych mogą skorzystać bez ograniczeń wszystkie instytucje szkoleniowe oferujące szkolenia w formie kursowej (np. zawód o nr 421102 – kasjer handlowy, 241202 – doradca finansowy), ogółem wymienionych jest 300 zawodów wszystkie dostępne i aktualizowane na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej pod adresem www.kwalifikacje.praca.gov.pl).
   Załącznik nr 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828).
   Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963 z późn. zm.) oraz wydane z mocy tej ustawy rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. 2001, Nr 79. poz. 849 z późn. zm.).
   Kursy spawalnicze organizowane pod merytorycznym nadzorem i na podstawie programów opracowywanych i zatwierdzanych przez Instytut Spawalnictwa, działający na podstawie: ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618).
   W piśmie z dnia 26 lipca 2011 r. Minister Finansów poinformował, iż mając na uwadze przepisy art. 43 ust. 1 pkt 26-29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) „większość usług w zakresie edukacji została zwolniona od podatku od towarów i usług”. W odniesieniu do art. 43 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy Minister wskazał, że zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w art. 44, kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie definiowane jest następująco: „Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych”.
3. akredytacja – w zakresie usług, które są przedmiotem pytania Wnioskodawca nie posiada ponieważ nie musi posiadać akredytacji, w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – z wyróżnieniem stosownych fragmentów).
   Podobny wniosek wyciągnąć można z interpretacji art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/111/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej gdzie wskazano, że zwolnieniu podlegają również czynności w zakresie kształcenia powszechnego lub wyższego, a także kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, wykonywane przez inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznawane są przez dane państwo członkowskie za podobne do tych realizowanych przez instytucje prawa publicznego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Które z usług, wymienionych w pkt a), b), c), d), i e), podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a które usługi są zwolnione?

Wnioskodawca zaznaczył, że pytanie dotyczy wyłącznie sytuacji kiedy świadczone przez niego usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie są finansowane w całości bądź w 70% ze środków publicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi szkoleń wyszczególnione w pkt: a), b), c), powinny być zwolnione z podatku VAT na podstawie: art. 29) usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Szkolenia te stanowią kształcenie zawodowe, nadają uprawnienia niezbędne do wykonywania zawodu, bądź są wymagane ich odnowienia, programy tych szkoleń są programami zatwierdzanymi lub przez Kuratoria Oświaty, Urząd Dozoru Technicznego, Transportowy Dozór Techniczny, bądź w standardach kwalifikacji i kompetencji zawodowych opracowanych przez Departament Rynku Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.

Natomiast usługi świadczone przez Wnioskodawcę, a wymienione pkt: d) i e) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W polskich przepisach nie ma definicji kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego.

Powoduje to, że różnie interpretowana jest wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia. Jednak definicję tą można znaleźć w obowiązującym od 1 lipca 2011 r. rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Zgodnie z jego art. 44 usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma znaczenia.

Podobne stanowisko zajmują Sądy, miedzy innymi SA w Rzeszowie I SA/Rz 1219/14 – Wyrok WSA w Rzeszowie oraz orzeczenia innych sądów wymienione w tym orzeczeniu, cytuje w całości to orzeczenie:

„Wnioskodawca wskazał, że spełnia również drugą przesłankę uzyskania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a Ustawy o VAT, gdyż świadczy usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego”.

W ocenie Wnioskodawcy ze względu na to, że planowane organizowanie przez Wnioskodawcę ww. szkoleń regulowane jest w u.p.e., szkolenie to ma na celu nabywanie przez jego uczestników profesjonalnych kompetencji (wiedzy i praktyki), niezbędnych w pracy zawodowej.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2206/112/WE, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Prawodawca unijny zobowiązał więc Państwa członkowskie do zwolnienia z podatku VAT kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, które jest prowadzone albo przez podmiot prawa publicznego, albo też przez inną instytucję, której cele są jednak podobne do tych, realizowanych przez podmioty prawa publicznego.

W wykonaniu tej dyspozycji polski ustawodawca zdecydował się zwolnić z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT. usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. W tym przepisie prawa nie określono więc, które to Instytucje realizują, w zakresie usług szkoleniowych, cele podobne do podmiotów prawa publicznego. Nie wskazano, przez kogo świadczone usługi korzystają ze zwolnienia VAT. Nie sprecyzowano tym samym sformułowanego w Dyrektywie kryterium podmiotowego zwolnienia podatkowego. W zamian, polski ustawodawca wprowadził nieznany Dyrektywie warunek zwolnienia, który ma charakter przedmiotowy. Odesłał bowiem do bliżej niesprecyzowanej przesłanki, jaką jest prowadzenie kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Przy ocenie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT pod względem prawidłowej implementacji, należy wziąć również pod uwagę normę zawartą w art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z nią zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Należy podzielić ocenę wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny, że analizowany przepis ustawy o VAT nie spełnia również i tych wymogów. Warunek określenia formy i zasad prowadzenia szkoleń zawodowych w odrębnych przepisach prawa nie prowadzi do prawidłowego i prostego stosowania zwolnień, czego wymaga art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE, skoro przepisy, do których odsyła art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT pozostają bliżej niesprecyzowane. Taki zabieg ustawodawcy czyni zakres zwolnienia całkowicie niedookreślonym, a w konsekwencji czyni ww. przepis trudnym do zastosowania. Niejasny pozostaje bowiem zakres podmiotów, które mogą w sposób zgodny z prawem unijnym korzystać ze zwolnienia.

W świetle powyższych argumentów uzasadniona staje się konkluzja, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT stanowi wadliwą implementację art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2206/112/WE. Właściwa implementacja ww. przepisu Dyrektywy powinna bowiem polegać na uzależnieniu zwolnienia usług szkoleniowych z podatku VAT od świadczenia tych usług przez podmioty, których cele są uznane za podobne do tych, realizowanych przez podmioty publiczne. I (tak wyroki NSA z dnia 04.07.2013 r., I FSK 1014/12 z dnia 12.09.2013 r., I FSK 1145/12 z dnia 22.10.2013 r., I FSK 1622/12 z dnia 17.09.2014 r., I FSK 1372/13 – wszystkie orzeczenia dostępne na stronie: ttp://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Konsekwencją takiego stwierdzenia jest konieczność uznania, że oceny pod względem możliwości zwolnienia usług edukacyjnych takich jak będących przedmiotem wniosku, należy dokonać bezpośrednio w oparciu o art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE w zw. z art. 44 rozporządzenia wykonawczego.

Art. 44 rozporządzenia wykonawczego, który podlega bezpośredniemu stosowaniu stanowi, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. 1) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Przepis ten wskazuje dokładniej, co ustawodawca europejski rozumie pod pojęciem kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Nauczanie takie ma pozostawać w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem a także polegać na uzyskaniu bądź uaktualnieniu wiedzy dla celów zawodowych. Co ważne, w przepisie tym podkreślono, że kwestie formalistyczne związane z czasem trwania kursu nie mają znaczenia. Zatem również i wymogi co do formy takich szkoleń nie powinny ograniczać zakresu zwolnienia. W art. 44 rozporządzenia wykonawczego położono nacisk na to, aby zwolnieniem objęte były usługi świadczone przez podmioty określone w 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE. Takie unormowanie przepisu rozporządzenia wykonawczego wzmacnia argumentację o sprzeczności z ww. przepisem Dyrektywy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT z uwagi na określone tam, w sposób blankietowy, wymogi co do zasad i formy usług szkoleniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkalne.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Natomiast, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W art. 43 ust. 17 ustawy postanowiono, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29,31,32 i 33 lit. a lub,
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z kolei, zgodnie z treścią § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do § 3 ust. 8 cyt. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19 stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na mocy § 3 ust. 9 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub
2. ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, iż od dnia 1 lipca 2011 r. stosuje się przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 77 str. 1). Natomiast Rozporządzenie Rady WE nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 288 str. 1) traci moc. Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi doskonalenia zawodowego. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca świadczy następujące usługi:

1. szkoleniowe, które stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia, mają one na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, kończące się egzaminem przed komisją Centrum Edukacji i Zarządzania i wydaniem zaświadczeń o ukończeniu kursu,
2. szkoleniowe uaktualniające wiedzę zawodową, po których szkolony będzie uprawniony do przystąpienia do egzaminu państwowego przed Komisją UDT w celu odnowienia lub uzyskania uprawnień,
3. obowiązkowe (wynikające z Kodeksu Pracy) szkolenia pracownicze z zakresu bhp, bezpieczeństwa ppoż., pierwszej pomocy,
4. usługi doradcze w zakresie nadzoru nad zagadnieniami bhp w zakładach, usługi consultingowe,
5. wynajmuje sale wykładowe.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. W zakresie ww. usług, Wnioskodawca nie posiada akredytacji, w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe, stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia oraz usługi szkoleniowe uaktualniające wiedzę zawodową, dotyczą nabywania nowych umiejętności lub uaktualniają wiedzę zawodową uczestników – prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach i tak:

• Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 4 ust. 1 pkt 2c oraz ust. 1 pkt 7d (Dz. U. 2008, Nr 69 poz. 415, z późn. zm.), na podstawie której opracowywane są Modułowe programy szkoleń zawodowych. Z programów i pakietów dydaktycznych mogą skorzystać bez ograniczeń wszystkie instytucje szkoleniowe oferujące szkolenia w formie kursowej (np. zawód o nr 421102 – kasjer handlowy, 241202 – doradca finansowy), ogółem wymienionych jest 300 zawodów wszystkie dostępne i aktualizowane na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej pod adresem www.kwalifikacje.praca.gov.pl).
• Załącznik nr 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828).
• Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963 z późn. zm.) oraz wydane z mocy tej ustawy rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. 2001, Nr 79. poz. 849 z późn. zm.).
• Kursy spawalnicze organizowane pod merytorycznym nadzorem i na podstawie programów opracowywanych i zatwierdzanych przez Instytut Spawalnictwa, działający na podstawie: ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618).
  
  

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył, że przedstawione pytanie dotyczy wyłącznie sytuacji kiedy świadczone przez niego usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, nie są finansowane w całości bądź w 70% ze środków publicznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości które z ww. usług są opodatkowane podatkiem VAT, a które korzystają ze zwolnienia od tego podatku.

Dla oceny tego, czy usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę będą zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
   1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
   2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
   3. czy szkolenia finansowane są w co najmniej 70% ze środków publicznych.
   
   

W opisie sprawy Zainteresowany wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. Wnioskodawca podkreślił, też że nie ma statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, jednostki badawczo-rozwojowej, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie, dla świadczonych przez Zainteresowanego usług, nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować, czy spełnione są przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe wymienione w pkt a), b) i c) spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Podkreślić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy, warunkujące posiadanie akredytacji niezbędnej do przeprowadzania danych szkoleń oraz finansowanie tych usług w całości ze środków publicznych. W konsekwencji organ podatkowy zobowiązany jest zbadać, czy świadczone usługi szkoleniowe prowadzone są w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach – art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Należy wskazać, że wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, pierwszej pomocy przedmedycznej oraz ochrony przeciwpożarowej może dotyczyć pracodawcy, pracowników służby bhp, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tej tematyki. Szkolenia te, adresowane do pracodawcy, pracowników służb bhp, instruktorów i wykładowców tej tematyki, są usługami kształcenia zawodowego. Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego mają bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia, w tym przekazać mu informacje i instrukcje dotyczące zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy. Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2091 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
2. wyznaczyć pracowników do:
   1. udzielania pierwszej pomocy,
   2. wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
3. zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.
   
   

Na podstawie § 2 ww. artykułu, działania, o których mowa w § 1, powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń.

Liczba pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, ich szkolenie oraz wyposażenie powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń (§ 3 cyt. artykułu).

Według art. 237³ § 1 Kodeksu pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę (§ 2 ww. artykułu).

Stosownie do art. 237³ § 2¹ Kodeksu pracy – pracodawca jest obowiązany odbyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nim obowiązków. Szkolenie to powinno być okresowo powtarzane.

Mając na uwadze powyższe uregulowania wskazać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe z zakresu bhp, bezpieczeństwa ppoż., pierwszej pomocy, będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Ze zwolnienia na mocy ww. przepisu będą również korzystać świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe wymienione w pkt a i b opisu sprawy, tj. usługi szkoleniowe, które stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia, mające na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, kończące się egzaminem przed komisją i wydaniem zaświadczeń o ukończeniu kursu oraz usługi szkoleniowe uaktualniające wiedzę zawodową, po których szkolony będzie uprawniony do przystąpienia do egzaminu państwowego przed Komisją UDT w celu odnowienia lub uzyskania uprawnień, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, tj. ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych.

Stosownie do art. 54 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1059 z późn. zm.) – osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

Obowiązek posiadania świadectwa kwalifikacyjnego, okres jego ważności reguluje również rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

W § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. z 2000 r., Nr 40, poz. 470), wydanego na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy, wskazano, że rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych obejmujących spawanie, napawanie, lutowanie, zgrzewanie i cięcie termiczne metali i tworzyw termoplastycznych.

W myśl § 3 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez kwalifikacje spawalnicze należy rozumieć ukończenie odpowiedniego przeszkolenia teoretycznego i praktycznego w zakresie spawalnictwa, potwierdzone egzaminem oraz dokumentem upoważniającym do wykonywania prac spawalniczych.

Na mocy § 27 ww. rozporządzenia, prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające „Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia” albo „Świadectwo egzaminu spawacza” lub „Książkę spawacza”, wystawiane w trybie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach, z uwzględnieniem przepisu § 28.

Zgodnie z § 28 powyższego rozporządzenia, osoby wykonujące:

1. ręczne cięcie termiczne,
2. zgrzewanie,
3. ręczne lutowanie,
4. zmechanizowane i automatyczne wykonywanie prac spawalniczych,

powinny wykazać się co najmniej zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w zakresie określonym w odrębnych przepisach i Polskich Normach.

W art. 13 ust. 1 ustawy z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 826, z późn. zm.) – czynności bezpośrednio związane z wykonywaniem działalności kantorowej mogą być wykonywane tylko przez osoby, które nie zostały skazane prawomocnie za przestępstwa określone w art. 12 i które posiadają fachowe przygotowanie do wykonywania tych czynności.

Na mocy ust. 2 ww. artykułu za fachowe przygotowanie uznaje się:

1. ukończenie kursu obejmującego prawne i praktyczne zagadnienia związane z prowadzeniem działalności kantorowej, udokumentowane świadectwem, lub
2. pracę w banku, w okresie co najmniej rocznym, na stanowisku bezpośrednio związanym z obsługą transakcji walutowych, udokumentowaną świadectwem pracy, oraz znajomość przepisów ustawy regulujących działalność kantorową, potwierdzoną złożonym oświadczeniem.
   
   

Odnosząc się natomiast do świadczonych przez Wnioskodawcę usług wymienionych w pkt d) i e) opisu sprawy, tj. usług doradczych w zakresie nadzoru nad zagadnieniami bhp w zakładach, oraz usług consultingowych, a także usług najmu sal wykładowych wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla tych usług. Zatem świadczone przez Wnioskodawcę ww. usługi stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione w pkt a), b) i c) będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy. Natomiast usług wymienionych w pkt d) i e) stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od tego podatku.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy – Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny, czy i jakie odrębne od podatkowych przepisy prawa określają formy i zasady prowadzenia szkoleń w zakresie kształcenia i doskonalenia zawodowego. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest tut. organ w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym, niniejszą interpretację wydano na podstawie informacji podanych w stanie faktycznym, przy założeniu, że szkolenia te są prowadzone w formach i zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.