2015.10.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-654/15-2/KT
z 26 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu uwzględnienia skonta w podstawie opodatkowania z tytułu sprzedaży krajowej oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu uwzględnienia skonta w podstawie opodatkowania z tytułu sprzedaży krajowej oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje m.in. transakcji sprzedaży wyrobów stalowych udokumentowanych fakturami. Z wybranymi odbiorcami Spółka dokonuje sprzedaży na odroczony termin płatności. Dodatkowo - zgodnie z ustaleniami z kontrahentami - Spółka wybranym kontrahentom udziela skonta z tyt. wcześniejszej zapłaty, np. ustalone są warunki płatności 60 dni, jednak przy zapłacie w ciągu 14 dni przysługuje skonto (określane procentowo).

Na potwierdzenie dokonanych dostaw towarów Spółka wystawia faktury opiewające na pełną wartość transakcji, natomiast po otrzymaniu zapłaty w terminie uprawniającym nabywcę do skonta Spółka wystawia fakturę korygującą zmniejszającą (obniżającą podstawę opodatkowania oraz kwotę należnego podatku). Zapłata może wystąpić w tym samym miesiącu co dokonanie dostawy i wystawienie faktury sprzedaży lub w miesiącu następującym po miesiącu dokonania dostawy.

Faktury korygujące dokumentujące udzielone skonto mogą być wystawione w miesiącu otrzymania zapłaty lub w miesiącu następnym (np. w przypadku otrzymania zapłaty w ostatnim dniu roboczym danego miesiąca - faktura korygująca wystawiana jest na początku następnego miesiąca). Spółka do ww. faktur korygujących skrupulatnie kompletowała potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez nabywców, jednak analizując pojawiające się interpretacje indywidualne, Spółka doszła do wniosku, że prawidłowym momentem ujęcia faktur korygujących z tyt. udzielonego skonta jest data wystawienia faktury korygującej bez potrzeby oczekiwania na otrzymanie potwierdzenia odbioru przez klienta. Spółka zamierza zatem dokonywać rozliczenia faktury korygującej wystawionej w związku z otrzymaniem zapłaty w terminie uprawniającym nabywcę do uzyskania skonta w rozliczeniu za okres, w którym taka faktura korygująca jest wystawiana.

W zakresie transakcji zakupów Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. W przypadku wybranych dostawców z UE na fakturach za zakupiony towar, poza terminem zapłaty, figuruje informacja o możliwości skorzystania ze skonta, jeśli zobowiązanie zostanie zapłacone we wcześniejszym (wskazanym przez dostawcę) terminie. Faktury potwierdzające dokonanie zakupów WNT otrzymane od kontrahentów unijnych opiewają na pełną wartość transakcji, jedynie w warunkach płatności określony jest termin płatności oraz wskazanie, że przy zapłacie w określonym krótszym terminie przysługuje określone procentowo skonto. Od unijnych dostawców po dokonaniu zapłaty w terminie uprawniającym do skonta Spółka nie otrzymuje już żadnych dokumentów. Zapłata za faktury dostawców unijnych dokonywana jest z reguły w tym samym miesiącu, w którym faktura dostawcy była wystawiona lub w miesiącu następnym po miesiącu wystawienia (przy dostawach otrzymanych pod koniec miesiąca), ale przed złożeniem deklaracji VAT-7 za miesiąc wystawienia faktury pierwotnej.

Skonta otrzymane w ramach WNT Spółka rozlicza w miesiącu wystawienia faktury za dostawę przez dostawcę unijnego bez względu na to, czy zapłata dokonana jest w tym samym miesiącu, czy na początku następnego, ale przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany miesiąc.

Spółka nadmienia, iż w zakresie skont w ramach WNT posiadała indywidualną interpretację Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2007 r., sygn. 1472/RPP1/443-706/06/SAPI dotyczącą nieaktualnego już stanu prawnego. Od dnia 1 stycznia 2014 r., po zmianie przepisów ustawy o podatku VAT, Spółka zmieniła moment rozliczania skont.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Pytania Wnioskodawcy dotyczą momentu rozliczenia skonta

w transakcji sprzedaży krajowej,
w transakcji zakupu WNT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia w art. 29a obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (art. 29a ust. 7 pkt 1) od opustów i obniżek cen w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 2) lub po dokonaniu sprzedaży (art. 29a ust. 10 pkt 1). W pierwszym i drugim przypadku kwota obniżki nie stanowi podstawy opodatkowania, w trzecim ma miejsce obniżenie podstawy opodatkowania.

Dodatkowo art. 106j ust. 1 pkt 1 wskazuje, że w przypadku, gdy udzielenie obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1, ma miejsce już po wystawieniu faktury (niezależnie od tego, czy faktura jest wystawiana przed czy po dostawie), konieczne jest wystawienie faktury korygującej.

Wskazanie na fakturze wysokości skonta (rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty) ma charakter warunkowy; obniżenie ceny dostarczonych towarów następuje dopiero na skutek dokonania zapłaty w terminie wskazanym na fakturze, uprawniającym do uzyskania skonta, tj. w momencie ziszczenia się warunku do uzyskania obniżki ceny przez nabywcę. W takim przypadku Spółka ma obowiązek wystawić fakturę korygującą.

Zdaniem Spółki - w przypadku faktur korygujących wystawianych na skutek dokonania przez nabywcę zapłaty w terminie uprawniającym do skonta, dla obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego nie jest konieczne uzyskanie dowodu doręczenia takiej faktury nabywcy.

Art. 29a ust. 13 ustawy o VAT wymaga uzyskania potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę w określonych przypadkach - tylko tych, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1-3; nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Jak zaś wyżej wykazano ustawa odróżnia (zarówno w art. 29a ust. 7 i 10, jak i w art. 106j ust. 1 pkt 1 i 2) obniżenie ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty od innych obniżek cen.

Ponieważ przepis art. 29a ust. 13 nie odwołuje się do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT, dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę.

Pogląd ten jest również uzasadniony z tego względu, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co jest podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania. Uzyskiwanie potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nie jest w związku z tym konieczne.

Zdaniem Spółki - rozliczenie faktury korygującej wystawionej z tytułu udzielenia skonta winno następować w okresie rozliczeniowym, w którym ta faktura korygująca jest wystawiana. Bez znaczenia pozostaje data wystawienia faktury pierwotnej oraz data dokonania dostawy, a także data otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Może się zdarzyć sytuacja, że w deklaracji za okres, w którym wystąpił obowiązek podatkowy (ze względu na datę dokonania dostawy towarów) Spółka wykaże kwotę podstawy opodatkowania i podatku w pełnej wysokości, zaś w rozliczeniu za następny okres rozliczeniowy, tj. w okresie, w którym zrealizują się przesłanki skonta (otrzymanie zapłaty od nabywcy), zostanie wystawiona faktura korygująca i w deklaracji za ten następny okres rozliczeniowy Spółka wykaże zmniejszenie kwoty podstawy opodatkowania i podatku należnego.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie powołać się na interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. IPTPP2/443-208/14-4/JN oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. ILPP2/443-1184/14-6/SJ.

Ad. 2)

W zakresie zmniejszania podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o skonto (rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty) Spółka pragnie powołać się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 maja 2014 r., sygn. ILPP4/443-54/14-4/BA, w której zostało stwierdzone:

„jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (określony zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy), spełnione zostaną warunki uprawniające Zainteresowanego do zastosowania skonta, winien będzie zmniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należnego skonta.”

Spółka uważa, że jest zobowiązana do pomniejszenia podstawy opodatkowania WNT o otrzymane skonto bez względu na otrzymanie dokumentów korygujących od dostawców unijnych. Nawet pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców, Spółka w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE wykaże podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości, jaka zostanie zapłacona za dostarczony towar, a moment wykazania WNT wyznaczy data faktury pierwotnej, o ile przed złożeniem deklaracji za ten okres dokona zapłaty skutkującej ziszczeniem się warunków do uzyskania skonta.

De facto - ze względu na dość krótkie terminy uprawniające Spółkę do uzyskania skonta w ramach WNT, Spółka przed złożeniem deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy (w którym powstał obowiązek wykazania WNT) posiada wiedzę, czy warunek do skonta został spełniony czy też nie, tj. czy podstawa opodatkowania WNT powinna zostać pomniejszona czy nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Ad. 1)

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z kolei stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast art. 29a ust. 7 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z kolei na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1;
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań;
dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4;
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka, dokonując dostawy towarów w ramach prowadzonej działalności, ustala z kontrahentami odroczony termin płatności, a dodatkowo udziela skonta z tyt. wcześniejszej zapłaty, np. ustalone są warunki płatności 60 dni, jednak przy zapłacie w ciągu 14 dni nabywcy przysługuje skonto (określane procentowo). Na potwierdzenie dokonanych dostaw Spółka wystawia faktury opiewające na pełną wartość transakcji, natomiast po otrzymaniu zapłaty w terminie uprawniającym nabywcę do skonta Spółka wystawia fakturę korygującą obniżającą podstawę opodatkowania oraz kwotę należnego podatku. Zapłata może wystąpić w tym samym miesiącu co dokonanie dostawy i wystawienie faktury sprzedaży lub w miesiącu następującym po miesiącu dokonania dostawy. Faktury korygujące dokumentujące udzielone skonto mogą być wystawione w miesiącu otrzymania zapłaty lub w miesiącu następnym (np. w przypadku otrzymania zapłaty w ostatnim dniu roboczym danego miesiąca - faktura korygująca wystawiana jest na początku następnego miesiąca).

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest moment ujęcia faktur korygujących z tyt. udzielonego skonta, tj. potwierdzenie, czy jest to data wystawienia faktury korygującej, bez potrzeby oczekiwania na otrzymanie potwierdzenia odbioru faktury przez klienta. Spółka zamierza dokonywać rozliczenia faktury korygującej wystawionej w związku z otrzymaniem zapłaty w terminie uprawniającym nabywcę do uzyskania skonta w rozliczeniu za okres, w którym taka faktura korygująca jest wystawiana.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”. Według wykładni językowej, skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem. Natomiast przez rabat rozumie się obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku, tj. w razie wcześniejszej zapłaty, udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Taki rabat nie może zatem być uwzględniany w cenie jednostkowej już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a tym samym również w podstawie opodatkowania, ponieważ na tym etapie nie wiadomo, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie. Rabat taki byłby bowiem tzw. rabatem transakcyjnym, a więc takim, którego nie ma obowiązku wykazywać w wystawionej fakturze, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdują swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Znajduje to potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który mówi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy (czyli skonta), podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą. Cechą skonta, jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym, jest przyznanie rabatu uzależnione od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. Nie można odgórnie zakładać, że każdy klient skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem, z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania, w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą zgodnie z ww. art. 106j ustawy.

W przedstawionej sprawie Spółka postępuje prawidłowo wystawiając faktury wskazujące wartości netto i brutto bez uwzględnienia wartości skonta oraz bez wykazywania podstawy opodatkowania po zastosowaniu skonta z tytułu wcześniejszej płatności. Natomiast w sytuacji, gdy Klient zapłaci za daną fakturę w umówionym krótszym niż standardowy terminie płatności, przez co skorzysta ze skonta, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą. W takim przypadku bowiem opisane skonto stanowi rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty, który jest przyznawany po wystawieniu faktury.

Przytoczone wyżej regulacje prawne wskazują, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą, a potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę oznacza akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Trzeba podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług.

Zatem, podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności w celu upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał, a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w korekcie faktury. Zasady te odzwierciedla art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że powołany wcześniej art. 29a ust. 13 ustawy warunkuje rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego, uzyskaniem potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę tylko w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3 ustawy. Przepis ten nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Prowadzi to do wniosku, że dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku w przypadku skonta nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Pogląd taki uzasadnia również okoliczność, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno klientowi (nabywcy), jak i sprzedawcy określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania.

Zatem, rozliczenie faktury korygującej z tytułu obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w przypadku dokonania przez nabywcę zapłaty w terminie uprawniającym do skonta, nie jest uwarunkowane uzyskaniem potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nabywcy.

Odnosząc się do okresu, w jakim Spółka powinna rozliczyć fakturę korygującą wystawioną z tytułu udzielenia skonta należy wskazać, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału ze względu na powód wystawienia faktur korygujących.

I tak, korekta podatku należnego w stosunku do sprzedaży pierwotnej może być dokonana w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie wartości obrotu (np.: niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub też z powodu innych przyczyn zaistniałych już po dokonaniu sprzedaży, np. podwyższenia/ obniżenia ceny sprzedaży.

W przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w momencie dokonania korekty oraz w deklaracji VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że rozliczenie faktury korygującej wystawionej z tytułu udzielenia skonta winno następować w okresie rozliczeniowym, w którym ta faktura korygująca jest wystawiana. Zatem w sytuacji, gdy Spółka wykaże kwotę podstawy opodatkowania i podatku w pełnej wysokości w deklaracji za okres, w którym wystąpił obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej dostawy towarów, a w następnym okresie rozliczeniowym zrealizują się przesłanki skonta (otrzymanie zapłaty od nabywcy) i zostanie wystawiona faktura korygująca, to w deklaracji za ten następny okres rozliczeniowy Spółka powinna wykazać zmniejszenie kwoty podstawy opodatkowania i podatku należnego.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznaje się za prawidłowe.

Ad. 2)

Wnioskodawca wskazał również, że w zakresie transakcji zakupów Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. W przypadku niektórych dostawców unijnych na fakturach za zakupiony towar, poza terminem zapłaty, znajduje się informacja o możliwości skorzystania ze skonta, jeśli zobowiązanie zostanie zapłacone we wcześniejszym (wskazanym przez dostawcę) terminie. Faktury potwierdzające dokonanie zakupów WNT otrzymane od kontrahentów unijnych opiewają na pełną wartość transakcji, jedynie w warunkach płatności określony jest termin płatności oraz wskazanie, że przy zapłacie w określonym krótszym terminie przysługuje określone procentowo skonto. Po dokonaniu zapłaty w terminie uprawniającym do skonta Spółka nie otrzymuje już żadnych dokumentów od unijnych dostawców. Zapłata za faktury dostawców unijnych dokonywana jest z reguły w tym samym miesiącu, w którym faktura była wystawiona lub w miesiącu następnym po miesiącu wystawienia (przy dostawach otrzymanych pod koniec miesiąca), ale przed złożeniem deklaracji VAT-7 za miesiąc wystawienia faktury pierwotnej. Skonta otrzymane w ramach WNT Spółka rozlicza w miesiącu wystawienia faktury za dostawę przez dostawcę unijnego bez względu na to, czy zapłata dokonana jest w tym samym miesiącu, czy na początku następnego, ale przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany miesiąc.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. (...)

Natomiast w myśl art. 30a ust. 1 ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

Powołane przepisy ustalają ogólną zasadę, że podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia obejmuje tylko kwotę ostatecznie należną sprzedawcy (tzn. jaką nabywający jest obowiązany zapłacić) po uwzględnieniu określonych okoliczności, w tym przypadku skonta.

Jak już wyżej wskazano, dla określenia podstawy opodatkowania wyróżnia się dwa rodzaje rabatów: przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem zapłaty, które nie mają wpływu na podstawę opodatkowania i przyznane np. po dostawie towarów. Skonto zaś stanowi procentowe zmniejszenie należności za wykonane czynności, w sytuacji gdy zapłata należności przez odbiorcę ma miejsce przed terminem płatności.

Kwestię wystawienia dokumentu korygującego z tytułu przyznanego skonta przez kontrahenta unijnego regulują przepisy danego państwa członkowskiego. Należy jednak zauważyć, że nawet jeśli podatnik nie otrzyma od dostawcy unijnego dokumentu korygującego, nabywa prawo do zmniejszenia obrotu z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu zapłaty należności za fakturę z uwzględnieniem skonta z chwilą spełnienia warunków do jego zastosowania określonych przez sprzedawcę w fakturze lub w umowie, a więc jeżeli nastąpiła zapłata w określonym terminie.

Zatem, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (określony zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy), spełnione zostaną warunki uprawniające Spółkę do zastosowania skonta (tj. dokona zapłaty w uzgodnionym, wcześniejszym terminie), Spółka powinna obniżyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należnego skonta.

Oznacza to, że pomimo braku korekty faktur przez unijnych dostawców, Wnioskodawca w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE wykaże podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka zostanie zapłacona za dostarczony towar.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tej części również jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin