Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-423/15/BKD
z 4 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku powstania podatkowych różnic kursowych powstałych od podatku VAT, w związku z zawarciem umowy leasingu w walucie obcej, będą one mogły zostać zaliczone do podatkowej kategorii przychodów albo kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku powstania podatkowych różnic kursowych powstałych od podatku VAT, w związku z zawarciem umowy leasingu w walucie obcej, będą one mogły zostać zaliczone do podatkowej kategorii przychodów albo kosztów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pomiędzy Wnioskodawcą (zwanym dalej: „Korzystającym”) a innym przedsiębiorcą (zwanym dalej: „Finansującym”) zostanie zawarta umowa leasingu operacyjnego, poprzez którą Finansujący zobowiązuje się nabyć od Zbywcy rzecz będącą przedmiotem leasingu i oddać tę rzecz Korzystającemu do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a Korzystający zobowiązuje się zapłacić Finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przedmiot leasingu zaliczany jest do majątku Finansującego, który z tego tytułu dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Korzystający na mocy postanowień umowy będzie dokonywać płatności w walucie Euro. Z kolei podatek VAT będzie płatny również w walucie Euro. W związku z tym, że rachunkowość prowadzona jest w złotych, Korzystający z dniem otrzymania faktury z tytułu wynagrodzenia pieniężnego za używanie i pobieranie pożytków z przedmiotu umowy leasingu operacyjnego wyrażonej w walucie obcej od polskiego kontrahenta (Finansującego), będzie dokonywał księgowania kwoty brutto faktury na koncie rozrachunków z Finansującym w walucie obcej oraz w kwocie przeliczonej na PLN według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 9b ustawy o CIT, Korzystający zamierza stosować metodę podatkową przy ustalaniu różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku powstania podatkowych różnic kursowych powstałych od podatku VAT, w związku z zawarciem umowy leasingu w walucie obcej, będą one mogły zostać zaliczone do podatkowej kategorii przychodów albo kosztów?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na neutralność podatkową podatku od towarów i usług, tzn. niewywoływania przez niego żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, różnice kursowe dotyczące podatku od towarów i usług nie będą mogły zostać uznane ani za przychód ani za koszt uzyskania przychodów.

Umowy leasingu podlegają kwalifikacji dla celów podatkowych na podstawie art. 17a – 17l ustawy o CIT. Jeżeli na podstawie powyższych przepisów umowa leasingu posiada cechy leasingu operacyjnego, to kosztem uzyskania przychodu Korzystającego są płacone w okresie umowy opłaty leasingowe. Z kolei dla celów bilansowych, jeżeli umowa jest kwalifikowana jako leasing finansowy - kosztem bilansowym jest amortyzacja oraz część odsetkowa raty leasingu. Żadna część bilansowego odpisu amortyzacyjnego dokonywanego przez Korzystającego nie jest kosztem uzyskania przychodów.

W przedmiotowym stanie faktycznym (winno być „zdarzeniu przyszłym”), występuje leasing operacyjny dla celów podatkowych, którego rozrachunki i zapłata następują w walucie obcej. Do przeliczenia kosztu podatkowego wyrażonego w walucie obcej na złote stosuje się średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez kontrahenta. Zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o CIT, dla celów ustalania różnic kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury albo innego dowodu w przypadku jej braku. Podatkowe różnice kursowe będą powstawały pomiędzy wartością kolejnych, otrzymywanych od Finansującego faktur wyrażonych w walucie obcej przeliczonych po średnim kursie NBP z dnia roboczego poprzedzającego dzień ich wystawienia, a kwotami faktycznych zapłat przeliczanych po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty (gdy zapłata będzie dokonywana z rachunku walutowego) lub faktycznie zastosowanym w przypadku zakupu waluty (gdy jednostka nie będzie posiadała rachunku walutowego). Dla celów podatku dochodowego różnice kursowe ustalane zgodnie z art. 15a ustawy o CIT, odnoszą się do kwot netto kosztu lub przychodu, natomiast przy ustalaniu różnic kursowych dla celów ustawy o rachunkowości uwzględniane są kwoty brutto, a więc łącznie z VAT. W efekcie różnice kursowe w części dotyczącej VAT naliczonego lub należnego, ujęte w księgach rachunkowych nie stanowią kosztów lub przychodów uwzględnianych podatkowo. Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 5 lutego 2013 r., nr IPTPB3/423-411/12-2/KJ. Podobne stanowisko wyraził NSA w wyroku z 1 października 2014 r. o sygn. akt II FSK 2182/12, a także w wyroku z 23 marca 2012 r. o sygn. akt II FSK 1508/10, w którym stwierdził, że „z treści art. 16 ust.1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatku od towarów i usług, z wyjątkiem trzech ściśle określonych przypadków niemających zastosowania w sprawie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Skoro zatem podatek od towarów i usług, poza enumeratywnie wyliczonymi przypadkami nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów, to tym samym do tej kategorii nie mogą zostać zaliczone różnice kursowe, jako należności pochodne bezpośrednio z tym podatkiem związane. (...) Z treści art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, (...) że różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różne kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Są elementem (zwiększają przychód lub koszt) przychodów lub kosztów, a nie odrębnym przychodem lub kosztem. Innymi słowy z treści analizowanego przepisu wynika, że różnice kursowe nie mogą być samodzielnie kwalifikowane jako koszt lub przychód podatkowy. W przeciwnym razie regulacja zawarta w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych byłaby zbędna, gdyż o tym czy ujemne różnice kursowe są kosztem, a jeżeli tak to w jakiej wysokości decydowałby art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Wnioskodawca w pełni zgadza się z interpretacją powyższych przepisów wyrażoną w wyżej wskazanej interpretacji indywidualnej oraz w przytoczonych wyrokach NSA.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zasadami ogólnymi, należny podatek VAT oraz naliczony podatek VAT, poza określonymi w ustawie wyjątkami (tj. art. 12 ust. 1 pkt 4f i 4g ustawy o CIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT), nie stanowią odpowiednio przychodu ani kosztu uzyskania przychodów. Jak wynika bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Odpowiednio, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, podatek naliczony nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, w przypadku metody podatkowej stosowania różnic kursowych podatek VAT wyrażony w walucie obcej nie generuje różnic kursowych, ponieważ nie stanowi on przychodu wyrażonego w walucie obcej bądź kosztu uzyskania przychodów wyrażonego w walucie obcej, dla których powinny być obliczane różnice kursowe.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 maja 2009 r., sygn. ITPB3/423-143/09/AW, w której organ podatkowy stwierdził, że „(...) Ponieważ postanowienia art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 mają zastosowanie do ustalania różnic kursowych od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych, nie znajdą zastosowania w odniesieniu do kwot podatku od towarów i usług w walucie obcej”,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 czerwca 2009 r., sygn. IPPB5/423-167/09-2/IŚ), w której organ podatkowy stwierdził, że „(...) W konsekwencji, z uwagi na to, iż dla potrzeb podatku dochodowego przychodem i kosztem podatkowym są - co do zasady - kwoty netto, podatnicy dokonujący sprzedaży i zakupu towarów i usług opodatkowanych tym podatkiem nie powinni przeliczać przychodu lub kosztu w kwocie brutto wynikającej z faktury VAT”.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, że różnica pomiędzy kwotą podatku VAT wyrażoną w PLN a kwotą wypłacanej przez Wnioskodawcę należności na rzecz Finansującego, w części dotyczącej VAT, uwzględnioną w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, nie mieści się w definicji różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, a co za tym idzie - nie będzie stanowiła ani przychodów, ani kosztów podatkowych.

Podsumowując, w przypadku metody podatkowej obliczania różnic kursowych z art. 15a ustawy o CIT, nie powstają różnice kursowe na podatku VAT, wyrażonym w walucie obcej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Na marginesie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z pytaniem wyznaczającym jej zakres, jest wyłącznie ocena stanowiska w zakresie możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od podatku VAT, gdy Wnioskodawca ustala też różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że Spółka wybrała podatkową metodę ustalania różnic kursowych. Ponieważ interpretacja indywidualna, co do zasady, dotyczy skonkretyzowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ocena stanowiska Wnioskodawcy może dotyczyć tylko sytuacji opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łodź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.